golpouracademy

‍ آیا مدیران «درون‌‏‌گرا» موفق ترند؟

🔹سال‌هاست که روش‌های سنتی رهبری سازمانی تحت کنترل برون‌‌‌گراها بوده؛ افرادی که مهارت زیادی در برقراری ارتباط با دیگران، مدیریت امور و تسهیل روابط اجتماعی دارند.

🔹اما در سال ۲۰۲۵، تغییر ظریفی در معادلات رهبری سازمانی به وجود آمده است. حالا افراد درون‌‌‌گرا که در گذشته، معمولا در حاشیه بودند یا ساکت تلقی می‌‌‌شدند توانایی‌‌‌های چشمگیری در رهبری از خود نشان داده‌‌‌اند و ذهنیت‌‌‌ها نسبت به مفهوم «اقتدار» را دگرگون کرده‌‌‌اند.

🔹رهبری سازمانی درون‌‌‌گرا به طور ذاتی این پتانسیل را دارد که به سازمان‌ها کمک کند به لایه‌‌‌های عمیق‌‌‌تری از فرآیندهای فکری راه پیدا کنند.

🔹 این سبک رهبری شامل همدلی، گوش دادن فعال و پایداری در برابر فشار است.

🔹رهبران سازمانی درون‌‌‌گرا وقتی مسوولیتی را بر عهده می‌‌‌گیرند از غرور و خودمحوری پرهیز می‌کنند، چون تمرکزشان نه بر دستاوردهای فوری یا جلب تحسین شخصی، بلکه بر تلاش جمعی و اهداف بلندمدت است.

🔹«رهبری سازمانی آرام»، شامل «مدیریت هدفمند بدون خجالت کشیدن» است. این سبک، روابط معنادار را ترویج می‌کند و همزمان، اطمینان حاصل می‌کند که همه صداها فرصت شنیده شدن دارند.

🔹رهبران سازمانی درون‌‌‌گرا، توانایی شگفت‌‌‌انگیزی در شنیدن صدای کارکنان دارند و همزمان، تفکر خلاق را به جریان می‌‌‌اندازند.

🔹نمونه‌‌‌های متعددی از این رهبران سازمانی وجود دارد: چهره‌‌‌های شاخص و برجسته‌‌‌ای مثل وارن بافت و بیل گیتس و البته مدیران شبکه‌‌‌های خیریه‌‌‌ای که پشت صحنه، تحولات بزرگی را در جهان امروز رقم زده‌‌‌اند، بدون آنکه نامی از آنها در تیتر خبرها آورده شود.

🔹ترندهای نوظهوری که همگی به مدل‌های رهبری «متنوع» گرایش دارند، ثابت کرده‌‌‌اند که درون‌‌‌گراها می‌توانند بدون آنکه سر و صدا به پا کنند تاثیرگذار باشند.

🔹هم افراد درون‌‌‌گرا و هم آن دسته از افرادی که می‌‌‌خواهند توانایی رهبری خود را تقویت کنند بهتر است از سبک رهبری سازمانی آرام به عنوان رویکرد آینده هیات‌مدیره خود استفاده کنند.

@golpouracademy

75 views05:45