تقابل دو دیدگاه در مقابله با تورم
🔹با توجه به نرخ تورم نزدیک به ۴۰ درصد، این پرسش مطرح است که چرا این پدیده در ایران ساختاری شده است؟
🔹دیدگاه اول، که به «جریان اصلی اقتصاد» معروف است، تورم را اساساً پدیده‌ای پولی می‌داند که از رشد نقدینگی بیشتر از رشد تولید نشأت می‌گیرد.
🔹دیدگاه دوم، که متعلق به مکاتب «ساختارگرا و تطبیق‌گرا» است، معتقد است تورم در کشورهای در حال توسعه معلول مشکلات ساختاری و نهادی در سمت عرضه اقتصاد است و رشد پول، خود واکنشی به این مشکلات (مانند کسری بودجه) است، نه علت آن.
🔹رویکرد جریان اصلی، که شامل مکاتب پول‌گرا و نئوکینزی است، کنترل تورم را از طریق سیاست‌های پولی بانک مرکزی امکان‌پذیر می‌داند.
🔹در مقابل، دیدگاه ساختارگرا معتقد است که در اقتصادی مانند ایران، سیاست پولی به تنهایی و بدون اصلاحات بنیادین در ساختار بودجه‌ریزی، نظام بانکی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، توانایی مهار پایدار تورم را ندارد. از این منظر، تا زمانی که مشکلات ساختاری حل نشود، بانک مرکزی قدرت چندانی برای کنترل پایدار تورم نخواهد داشت.
🔹در نهایت، گزارش با توجه به پیچیدگی اقتصاد ایران، یک رویکرد دو مرحله‌ای و ترکیبی را پیشنهاد می‌کند. در گام اول، بر استفاده موثر از ابزارهای سیاست پولی، به‌ویژه کنترل نقدینگی و به‌کارگیری کارآمد ابزار نرخ بهره، به‌عنوان اولویت اصلی تاکید می‌شود.
🔹در کنار آن، اجرای اصلاحات ساختاری بلندمدت مانند اصلاح نظام بودجه‌ریزی و بهبود روابط بین‌المللی برای کاهش شوک‌های طرف عرضه، به عنوان پیش‌نیاز مهار پایدار تورم ضروری دانسته شده است.
@golpouracademy
🔹با توجه به نرخ تورم نزدیک به ۴۰ درصد، این پرسش مطرح است که چرا این پدیده در ایران ساختاری شده است؟
🔹دیدگاه اول، که به «جریان اصلی اقتصاد» معروف است، تورم را اساساً پدیده‌ای پولی می‌داند که از رشد نقدینگی بیشتر از رشد تولید نشأت می‌گیرد.
🔹دیدگاه دوم، که متعلق به مکاتب «ساختارگرا و تطبیق‌گرا» است، معتقد است تورم در کشورهای در حال توسعه معلول مشکلات ساختاری و نهادی در سمت عرضه اقتصاد است و رشد پول، خود واکنشی به این مشکلات (مانند کسری بودجه) است، نه علت آن.
🔹رویکرد جریان اصلی، که شامل مکاتب پول‌گرا و نئوکینزی است، کنترل تورم را از طریق سیاست‌های پولی بانک مرکزی امکان‌پذیر می‌داند.
🔹در مقابل، دیدگاه ساختارگرا معتقد است که در اقتصادی مانند ایران، سیاست پولی به تنهایی و بدون اصلاحات بنیادین در ساختار بودجه‌ریزی، نظام بانکی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، توانایی مهار پایدار تورم را ندارد. از این منظر، تا زمانی که مشکلات ساختاری حل نشود، بانک مرکزی قدرت چندانی برای کنترل پایدار تورم نخواهد داشت.
🔹در نهایت، گزارش با توجه به پیچیدگی اقتصاد ایران، یک رویکرد دو مرحله‌ای و ترکیبی را پیشنهاد می‌کند. در گام اول، بر استفاده موثر از ابزارهای سیاست پولی، به‌ویژه کنترل نقدینگی و به‌کارگیری کارآمد ابزار نرخ بهره، به‌عنوان اولویت اصلی تاکید می‌شود.
🔹در کنار آن، اجرای اصلاحات ساختاری بلندمدت مانند اصلاح نظام بودجه‌ریزی و بهبود روابط بین‌المللی برای کاهش شوک‌های طرف عرضه، به عنوان پیش‌نیاز مهار پایدار تورم ضروری دانسته شده است.
@golpouracademy