ثورو، نخبه‌گان و نافرمانی مدنی

نخبه‌گان بیش از هر کس و بعد مردم به آشنایی با جان‌های شیفته و الهام‌گیریِ عملی از آن‌ها، دستانِ پاک و آستین‌های بالازده به شدت نیازمندند، چه از نوع ایرانی‌ و یا خارجی‌اش.
و ثورو فقط یکی از آنان است.

فروتنانه معتقدم هاویه‌ای که در آن ایمٰ بیشترْ حاصلِ کم‌کاریِ آنانی است که بیشتر می‌دانستند (می‌دانند) و می‌توانستند (می‌توانند) کاری کنند و نکردند (نمی‌کنند).
اما ثورو کسی است که می‌داند و آستین‌ هم بالا می‌زند. پس الهام‌بخش است.
===============ه
یک نکته:
ثورو آنارشیست نیست؛ Antiestablishmentarianist هم نیست،
به گواهیِ کلام‌اش در نافرمانی مدنی:


میل ندارم با هیچ ملت یا مردمی به نزاع برخیزم. دوست ندارم مته به خشخاش بگذارم تا ظرایف تفاوت‌ها را مطرح کنم یا خود را برتر از همسایگانم معرفی کنم. جای آن است بگویم که بیشتر وقت‌ها حتی به‌دنبال بهانه‌هایی برای تبعیت از قوانین ارضی حکومت هستم. حتّی بالاتر از آن، آماده‌ام با این قوانین خود را همساز کنم. در واقع در این نقطه‌ی‌ حساس، برای شکّ‌کردن به خود دلیل دارم، و هر ساله همین که مأمور مالیات سر می‌رسد، خودم را مایل به مرور مجدد اعمال و مواضع دولت‌های ایالتی و مرکزی و احوالات مردم می‌بینم تا پیش‌زمینه‌ای برای اطاعت از حکومت کشف کنم و بی‌جهت نافرمانی نکنم.

"وطن را هم‌چون دلبندان‌مان پاس داریم؛

و گاهی‌که، با وجود نثار عشق و تلاش،

از ادای حرمتش نومید می‌گردیم،

نکوتر آن‌که به فرجام کار اندیشه کنیم،

و جان را با عمق وجدان و دین آشنا سازیم،

نه با تمنای زر و زور"

معتقدم حکومت به‌زودی قادر خواهد بود با اقدامات مثبت خود، مرا از همه‌ی این‌گونه فعالیت‌هایم بازدارد و آن‌وقت است که من وطن‌پرستی بهتر از دیگر هموطنانم نخواهم بود، زیرا دیگر نیازی به این تمایز و ناهمرنگی وجود نخواهد داشت.

متن کامل کتاب در فرسته‌ی زیر یا
این لینک :
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5727


==========ه
Antiestablishmentarianist:
یعنی کسی که هر نوع ساختار قدرت سیاسی را در جامعه و ملتْ سرکوب‌گر، استثمارگر، فاسد یا ناعادلانه می‌داند.

این دیدگاه با آنارشیسم که خواستار نظم داوطلبانه‌ی غیرحکومتی است فرق دارد.

آنارشیست‌ها انواع مختلفی دارند، اما همه‌‌گی در این باور مشترک اند.

موری بوکچین (نک: همین کانال) از هر دو در می‌گذرد و به حاکمیت داوطلبانه‌ی بوم‌گردان‌های مستقل (شهرداری‌ها و ده‌داری‌های مستقل) با دمکراسیِ مستقیمِ غیر نمایندگی می‌رسد.

یعنی بوم‌گردان‌های نسبتا کوچکِ محلی‌ِ نسبتا دموکراتیک‌ترِ تمرکززدایی‌شده‌ای که به‌شدت حرمتِ محیط زیست و نیروی کار را رعایت می‌کنند.

شهرهای (دهستان‌های) نیوانگلند ی چیزی نزدیک به دریافت بوکچین هستند.

(نک‌: همین کانال و کتاب سارودایا، سایت عدم خشونت)
#نیوانگلند ، #بوکچین ، #ثورو