Forwarded from محمدرضا جلائی‌پور🍀Jalaeipour
با داغ شدن موضوع تبعیض نژادی، می‌خواهم در مورد امیر حسین بنویسم. اینکه کی بود و چرا الان پیش ما نیست.
و اینکه ما هم در ایران تبعیض نژادی سیستماتیک داریم و وقتشه کلاه‌مان را بالاتر بگذاریم. همچنین در مورد فرهنگ افتضاح اهداء عضو و قانون مرگ خود خواسته حرف میزنم.
امیرحسین کودک ۶ ساله #افغان بود که بدلیل عدم پیوند به موقع قلب، کمتر از یک سال پیش در تهران فوت شد.
مشکل قلب امیر حسین تقریبا از ۱ سالگی مشخص شده بود و خانواده‌ش دنبال درمانش بودند. ۴ سال پیش بچه‌های جمعیت خانواده را شناسایی می‌کنند و پیگیر درمانش می‌شوند.
از همون ابتدا امیرحسین باید در لیست پیوند قلب قرارمی‌گرفت که نگرفت.
یک مانع بزرگ وجود داشت. تبعیض نژادی پنهانی که خودش را زیر نقاب قانون و دلایل مثلا منطقی پنهان کرده. قانون اجازه پیوند اعضاء به اتباع خارجی (به قول خودشان بیگانگان!) نمی‌دهد.
البته امکان انجام عمل پیوند در ایران برای اتباع وجود داره اونهم در صورتی که دهنده و گیرنده از یک کشور باشند و برای عضو دهنده هیچ داوطلب ایرانی نداشته باشه! فهمیدید چی شد؟
یعنی اگر یک قلب افغان بیاد برای پیوند، در لیست اگر هیچ گیرنده ایرانی نباشه که به لحاظ معیارهای پزشکی مثل گروه خون و اندازه قلب بهش بخوره اونوقت میرن سراغ افغان‌های توی لیست. غیر از کلیه البته. چون خرید و فروشش آزاده خودشان می‌توانند بروند عضو پیدا کنند.
طبق همین قانون هم امیرحسین باید در لیست پیوند اسمش ثبت میشد و چون از سن خیلی کم مشکلش تشخیص داده شده بود و شانس برای پیدا شدن عضو پیوندی داشت. چون به هر حال ما بیمار مرگ مغزی افغان زیاد داریم. ولی بیمارستان امام خمینی اسم امیرحسین را در لیست ثبت نکرد. چرا؟ باید از خودشان بپرسید.
و بدتر از اون با دادن اطلاعات اشتباه به بچه‌های جمعیت و خانواده، مانع پیگیری بچه‌ها از ادامه روند درمان شدند. به دروغ گفتند اسمش در لیست هست و سه سال مادرش به بیمارستان مراجعه می‌کرد و بهش می‌گفتند برو، هروقت قلب پیدا شد بهت خبر می‌دهیم. اینطوری وقت ارزشمند امیرحسین تلف شد.
با پیگیری‌ها ما بعدا معلوم شد هیچ لیستی درکار نبوده. حتی بیمارستان گروه خونی امیرحسین را هم ثبت نکرده بوده چه برسه به لیست پیوند. من هیچ دلیلی جز تبعیض نژادی نمی‌بینم. یعنی اون مسئول بیمارستان هیچ ارزشی برای یک #افغان قائل نبود.
به زعم خودشان چون عملا امکان پیدا شدن عضو وجود نداره پس زحمت ثبت اسم را هم به خودشان نمی‌دادند.
اعتمادیان و صادق نیت رؤسای وقت بیمارستان امام خمینی در اون زمان بودند.
آقایون اسم‌تان را یک گوشه برای خودم نوشتم و فراموش‌تان نمی‌کنم.
این قضیه پیوند برای اتباع یک استثناء هم داره. اینکه در شرایط بحرانی با دستور مستقیم وزیر پیوند میتونه انجام شه. این مصوبه را هم دکتر هاشمی وضع کرده بود. اونهم بخاطر اون دخترک افغان در شیراز که بخاطر عدم پیوند کبد جانش را از دست داد و زمان خودش خیلی رسانه‌ای شد و آبروشان رفته بود.
ما هم روی این قضیه تمرکز کردیم و شروع کردیم به نامه نگاری با وزارت‌خونه و وزیر. خلاصه بعد از ۱ ماه با کلی داستان مثل گم شدن نامه در وزارت خونه و ملاقات حضوری با وزیر دستور پیوند را گرفتیم. ۲۷ اردیبهشت پارسال اسم امیرحسین به گفته خودشان با اولویت بالا در لیست ثبت شد.
موقع بستری امیرحسین برای آنژیوگرافی، بیمارستان رجایی ۲۰ میلیون درخواست کرد! هزینه عمل آنژیوگرافی در یک بیمارستان خصوصی بدون بیمه حدود ۵ میلیون بود. چرا گفتند ۲۰ میلیون؟ چون برای اتباع ضریب در نظر می‌گیرند. پول را جور کردیم و کار ادامه پیدا کرد.
روز آنژیو روز خیلی خوبی بود برامون. چون فهمیدیم هنوز فرصت کمی هست و مهم‌تر از آن امیر حسین ریه‌ش سالمه و تنها با پیوند قلب میتونه زنده بمونه. دکترش همون وقت گفته بود تا شهریور وقت داره. ما هم امیدوار رفتیم پی جمع کردن پول.
ولی تا شهریور قلبی پیدا نشد. امیر حسین شرایطش روز به روز بدتر شد و در نهایت رفت زیر دستگاه و بعد ده روز، به قول خودش رفت تو ابرها خواب شد.
منبع:
https://b2n.ir/819212
@jalaeipour
و اینکه ما هم در ایران تبعیض نژادی سیستماتیک داریم و وقتشه کلاه‌مان را بالاتر بگذاریم. همچنین در مورد فرهنگ افتضاح اهداء عضو و قانون مرگ خود خواسته حرف میزنم.
امیرحسین کودک ۶ ساله #افغان بود که بدلیل عدم پیوند به موقع قلب، کمتر از یک سال پیش در تهران فوت شد.
مشکل قلب امیر حسین تقریبا از ۱ سالگی مشخص شده بود و خانواده‌ش دنبال درمانش بودند. ۴ سال پیش بچه‌های جمعیت خانواده را شناسایی می‌کنند و پیگیر درمانش می‌شوند.
از همون ابتدا امیرحسین باید در لیست پیوند قلب قرارمی‌گرفت که نگرفت.
یک مانع بزرگ وجود داشت. تبعیض نژادی پنهانی که خودش را زیر نقاب قانون و دلایل مثلا منطقی پنهان کرده. قانون اجازه پیوند اعضاء به اتباع خارجی (به قول خودشان بیگانگان!) نمی‌دهد.
البته امکان انجام عمل پیوند در ایران برای اتباع وجود داره اونهم در صورتی که دهنده و گیرنده از یک کشور باشند و برای عضو دهنده هیچ داوطلب ایرانی نداشته باشه! فهمیدید چی شد؟
یعنی اگر یک قلب افغان بیاد برای پیوند، در لیست اگر هیچ گیرنده ایرانی نباشه که به لحاظ معیارهای پزشکی مثل گروه خون و اندازه قلب بهش بخوره اونوقت میرن سراغ افغان‌های توی لیست. غیر از کلیه البته. چون خرید و فروشش آزاده خودشان می‌توانند بروند عضو پیدا کنند.
طبق همین قانون هم امیرحسین باید در لیست پیوند اسمش ثبت میشد و چون از سن خیلی کم مشکلش تشخیص داده شده بود و شانس برای پیدا شدن عضو پیوندی داشت. چون به هر حال ما بیمار مرگ مغزی افغان زیاد داریم. ولی بیمارستان امام خمینی اسم امیرحسین را در لیست ثبت نکرد. چرا؟ باید از خودشان بپرسید.
و بدتر از اون با دادن اطلاعات اشتباه به بچه‌های جمعیت و خانواده، مانع پیگیری بچه‌ها از ادامه روند درمان شدند. به دروغ گفتند اسمش در لیست هست و سه سال مادرش به بیمارستان مراجعه می‌کرد و بهش می‌گفتند برو، هروقت قلب پیدا شد بهت خبر می‌دهیم. اینطوری وقت ارزشمند امیرحسین تلف شد.
با پیگیری‌ها ما بعدا معلوم شد هیچ لیستی درکار نبوده. حتی بیمارستان گروه خونی امیرحسین را هم ثبت نکرده بوده چه برسه به لیست پیوند. من هیچ دلیلی جز تبعیض نژادی نمی‌بینم. یعنی اون مسئول بیمارستان هیچ ارزشی برای یک #افغان قائل نبود.
به زعم خودشان چون عملا امکان پیدا شدن عضو وجود نداره پس زحمت ثبت اسم را هم به خودشان نمی‌دادند.
اعتمادیان و صادق نیت رؤسای وقت بیمارستان امام خمینی در اون زمان بودند.
آقایون اسم‌تان را یک گوشه برای خودم نوشتم و فراموش‌تان نمی‌کنم.
این قضیه پیوند برای اتباع یک استثناء هم داره. اینکه در شرایط بحرانی با دستور مستقیم وزیر پیوند میتونه انجام شه. این مصوبه را هم دکتر هاشمی وضع کرده بود. اونهم بخاطر اون دخترک افغان در شیراز که بخاطر عدم پیوند کبد جانش را از دست داد و زمان خودش خیلی رسانه‌ای شد و آبروشان رفته بود.
ما هم روی این قضیه تمرکز کردیم و شروع کردیم به نامه نگاری با وزارت‌خونه و وزیر. خلاصه بعد از ۱ ماه با کلی داستان مثل گم شدن نامه در وزارت خونه و ملاقات حضوری با وزیر دستور پیوند را گرفتیم. ۲۷ اردیبهشت پارسال اسم امیرحسین به گفته خودشان با اولویت بالا در لیست ثبت شد.
موقع بستری امیرحسین برای آنژیوگرافی، بیمارستان رجایی ۲۰ میلیون درخواست کرد! هزینه عمل آنژیوگرافی در یک بیمارستان خصوصی بدون بیمه حدود ۵ میلیون بود. چرا گفتند ۲۰ میلیون؟ چون برای اتباع ضریب در نظر می‌گیرند. پول را جور کردیم و کار ادامه پیدا کرد.
روز آنژیو روز خیلی خوبی بود برامون. چون فهمیدیم هنوز فرصت کمی هست و مهم‌تر از آن امیر حسین ریه‌ش سالمه و تنها با پیوند قلب میتونه زنده بمونه. دکترش همون وقت گفته بود تا شهریور وقت داره. ما هم امیدوار رفتیم پی جمع کردن پول.
ولی تا شهریور قلبی پیدا نشد. امیر حسین شرایطش روز به روز بدتر شد و در نهایت رفت زیر دستگاه و بعد ده روز، به قول خودش رفت تو ابرها خواب شد.
منبع:
https://b2n.ir/819212
@jalaeipour
ثبت لحظه ای از واقعیتِ جاری!
احمد، 12 ساله، اهل فاریاب افغانستان.
قلهکِ تهران.
ساعت 16، چهارشنبه، 17 شهریور 1400
#افغان
احمد، 12 ساله، اهل فاریاب افغانستان.
قلهکِ تهران.
ساعت 16، چهارشنبه، 17 شهریور 1400
#افغان