شرح در‌:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5342

شرح در‌:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5342

کارزارِ ملیِ پذیرایی فقط با آب
و
اینترنتی کردنِ مراسم سنتیِ سوم و هفتم و چهلم!

🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅

کارزارِ پذیرایی فقط آب در مراسم تشییع، ختم و ترحیم، و لغو پذیرایی ناهار و شام توسط بازماندگان و نخوردن غذا و نگرفتن بسته‌هایی ‌که درمجالس ترحیم باب شده و تشریفاتی نمودن مجالس و همچنین نصب پارچه مشکی و بنرهای زیاد و ... توسط مهمانان و شرکت کنندگان.
🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅
هم‌ وطن گرامی؛ بیایید با هم یک رسم غلط را در جامعه ریشه کن کنیم ...

ادامه در 👇

ادامه‌ی 👆
کارزارِ ملیِ پذیرایی فقط با آب
و
اینترنتی کردنِ مراسم سنتیِ سوم و هفتم و چهلم!
در لینک زیر:


https://t.me/GahFerestGhKeshani/5342

=====================ه

در قدیم همسایه‌ها و فاميل‌ها تا چند روز در منزل خود غذا پخته و برای خانواده عزادار می‌بردند که متأسفانه در جامعه ما به شکلی اشتباه تغییر یافته که خانواده عزادار علاوه بر غم و غصه‌ی فقدان عزیز از دست رفته، همزمان باید به فکر تدارک پذیرایی از مهمان‌ها هم باشند که با وضعیت اقتصادی فعلی برای بسیاری از خانواده‌ها بار مضاعفی است که باید در آن شرایط بحرانیِ روحی و روانی به دوش بکشند. حتی اگر مشکل مالی هم نداشته باشند بار روانی تدارک دیدن و آبرومند ظاهر شدن در انظار هم در آن شرایط یک بار اضافه است.

علاوه بر این، خوردن غذایی که با این شرایط روحی و گاهی هم با نارضایتی و قرض و قوله، تدارک دیده شده (غذای مرده، مرده‌خوری)، خوردن‌اش نمی‌تواند خیلی هم لذت‌بخش باشد.


با پیام دادن قبلی به صاحبان عزا مبنی بر برگزاری بی‌تکلفِ مراسم، و نخوردن غذا در این نوع مراسم، به تدریج این قضیه عمومیت پیدا می‌کند و انگیزه‌ی تدارک غذای مراسم ترحیم کاهش یافته و به مرور این رسم برچیده می‌شود و دعای خیر خانواده‌ای که مشکل مالی دارد شامل حال همه خواهد بود.


خدا را شکر سطح سواد جامعه آنقدر بالا رفته که تقریباً همه می‌دانند که روح فرد متوفی اگر به چیزی نیاز داشته باشد به انرژی معنویِ دعا احتیاج دارد نه غذا و ...

🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅

از طرفی دیگر، می‌توان مراسم ختم و هفت و چهلم را به صورت مجازی و با همین موبایلی که بیشتر مردم دارند برگزار کرد، آن‌هم به‌شکلی که همه‌ی افراد از دوردست بدون زحمتِ راه شرکت داشته باشند و علاوه بر آن از شرکت در مراسم کسالت‌بار و گوش‌خراشِ باسمه‌ای و کلیشه‌ای فعلی راحت شوند. در این نوع مراسم، محتوای برنامه را خودِ نزدیکان و دوستان تعیین می‌کنند و به شرح خاطرات، یادها، شادی‌ها و رنج‌های عزیزشان می‌پردازند و با هم گفتگو می‌کنند و به خانواده ی عزادار به صورت نوشتاری، صوتی و تصویری تسلیت می‌گویند یا پیامی با معنا و ارزشمند و مفید در باره‌ی مرگ‌آگاهی، پس‌زدن ترس از مرگ، و زندگی‌ِ دوباره‌ی پرشورتر و با معناتر می‌دهند.


طبعا این نوع مراسم خیلی بهتر از مراسمی است که همه‌ی شرکت‌کنندگان دوست دارند هر چه زودتر آن را ترک کنند و فقط خودشان را به صاحبان مجلس نشان بدهند که بله! ما آمده‌ایم.

🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅
بعضی سنت‌های ما خوب و مفید اند. اما بسیاری از مشکلات ما، ریشه در سنت‌های غلط دارند. با از میان برداشتن سنت‌های غلط، زندگیِ تازه‌ای در جامعه جاری می‌شود و بر روی باقیِ سنت‌های غلط و متصلب تاثیر اصلاحی می‌گذارد.

از طرف دیگر، می‌توان هزینه‌های این مراسم‌ها را صرف امور نیازهای خیریه‌ای کرد که در سرزمین مصیبت‌زده‌ی ما تنوع بسیار گسترده‌ای دارند، از خیرات فردی تا خیرات جمعی، از تامین بخشی از هزینه‌های زندگی یک خانواده تا ایجاد بنیادی کوچک و ماندگار برای تامین معاش و شغل افراد و جماعت‌ها، یا بنیادی ماندگار برای تغییر و اصلاح جامعه و تقویت جامعه‌ی مدنی.

🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅
از خودمان شروع کنیم و با معرفیِ این کارزار به دیگران، آن را تبدیل به یک فرهنگ کنیم.

ممنون بابت اندیشه و کردار نوینی که می‌سازید!

برای آشنایی بیشتر با افراط‌‌ها در این مراسم به گزارش خبرگزاری مهر در زیر می‌توان نگاه کرد: https://tinyurl.com/yc5c9pbv

دوستان گرامی،
نمونه ای از برگزاریِ ساد‌ه‌ی‌مراسم چهلم در اینترنت را در آدرس زیر می‌توانید ببینید:

https://bit.ly/3Rjfk9Q

✳️ پادکست چیست و چه دردی از ما دوا می‌کند؟

✅یکی از هدیه‌های خوبی که دنیای دیجیتال به بشر داده (جدا از مشکلاتِ محیط‌زیستیِ جانبیِ تولیدِ این دنیا و پس‌ماند‌های آن)، دموکراسیِ رسانه‌ای است. به‌طور نسبی، حالا دیگر هر کس می‌تواند رسانه‌ی خودش را بسازد و اگر حرفی داشته باشد، با آنْ حرف خودش را به گوش شنوندگانِ دوستدار آن برساند. حالا دیگر رسانه در انحصار سرمایه و قدرت نیست. عابرانِ ساده‌ی پیاده‌رو‌ها هم می‌توانند حرف بزنند.

یکی از ابزارهای تازه‌ی رسانه‌ای پادکست است.

✅پادکست به معنای فضایی است برای رادیوهای مستقل مختلف با سلیقه‌ها و تنوع موضوعی گوناگون در سراسر جهان.

✅شما می توانید با آن‌ها سرگرم شوید و شادمان، به تفکر عمیق بپردازید، زندگی‌تان را از نو بسازید، و حتی فرزندتان را بهتر تربیت کنید، بدون آن که تحت فشار و تحت تاثیرِ افراد یا سازمان‌های ناصالح و برنامه‌ریزان حقوق‌بگیرِ ناشناخته‌ای باشید که حقوق می‌گیرند تا حرفِ سرمایه‌گذار رسانه‌ای یا قدرت حاکم را بزنند و یا ایدئولوژیِ حاکم را در کله‌ی شما فرو کنند؛ بدون آن‌که با رسانه‌های خبری‌ای روبرو بشوید که کارشان فقط ایجاد وحشت و ترس از اتفاقاتِ تازه است و چیزی به شما اضافه نمی‌کنند یا راه‌حلی برای مشکلات واقعی و ملموس زندگیِ واقعی شما مطرح نمی‌کنند.

گفته شد که پادکست مثل رادیو عمل می‌کند، یعنی می تواند شنیده شود. لذا مجبور نیستید که مثل تلویزیون، جلوی موبایل یا کامپیوتر بنشینید. پس می‌توانید در ماشین و در وقتِ پیاده روی وکار در آشپزخانه به آن گوش کنید.

البته، اگر جز گوش دادن عمیق به آن، کار دیگری نکنید، قطعا بهتر است.

✅برای پیدا کردن و گوش دادن به این‌ها، می‌توانید از خود گوگل استفاده کنید، یعنی آدرس را کلیک کنید تا گوگل (یا هر مرورگرِ دیگری) آدرس را باز کند. اما راه راحت‌تر و با امکانات بیشتر، داشتن پادکست گیر روی موبایل تان است.

سه تا از مشهورترین آن‌ها در این‌جا می‌آیند: Radio fm/ Castbox
Podcast eddict

هر سه را از گوگل پلی و گوگل استور می‌توانید روی موبایل‌تان نصب کنید.
در کامپیوتر می‌توانید آدرس را کلیک کنید. کامپیوتر صفحه را برای‌تان باز می‌کند.

✅هر یک از پادکست‌ها قطعه‌هایی دارند به اسم اپیزود. تولیدکننده‌ی پادکست معمولا به سراغ یک سری موضوعات با محتوای مشترک می‌رود. شما که شنونده‌ اید، اگر این اپیزود‌ها را مفید دیدید، به‌ آن‌ها گوش می‌دهید، و در غیر این صورت پادکست دیگری را انتخاب می‌کنید.

✅یکی از بهداشتی ترین پادکست‌ها، مدرسه زندگی فارسی است که کانال تلگرامی هم دارد:
https://t.me/dr_iman_fani

اسم پادکست‌های مختلف را با گوگل کردن می‌توانید شناسایی کنید و به سلیقه‌ی خود آن‌ها را گوش بدهید.
نامیلک اسم یکی از سایت‌هایی است که پادکست معرفی می‌کند. سایت‌های دیگری هم وجود دارند که کارشان معرفی پادکست‌ها است.

✅به‌عنوان نمونه، دو اپیزود زیر، اگر چه به تربیت کودک اختصاص ندارند، و برای همه‌ی سنین اند؛ اما نکات بسیار مهمی مستقیما برای تربیت کودک و شخصیت او برای تمام عمر دارند:

✅نیروی پنهان دوستی و رفاقت:
کودک و نوجوان حتما و حتما نیاز به دوستان و تعامل با آنان دارد تا زندگی کردن و مبارزه با مشکلات را یاد بگیرد و روان‌ی سالم کسب کند:
https://castbox.fm/vb/451046407

✅پادشکننده:
کودک و نوجوان را پادشکننده تربیت کنیم، یعنی طوری تربیت کنیم که ضربهْ روح و روان آنان را تقویت و سالم‌تر کند نه این که تخریب کند و بشکند. این مفهوم (پادشکننده) با نشکن هم فرق زیادی دارد:
https://castbox.fm/vb/458353210

جستجوی پادکست‌های فارسی در گوگل:
shorturl.at/vwL78

https://bit.ly/3y5NbdC

پادکست چیست و چه دردی از ما دوا می‌کند؟



لطفا به این فرسته نگاه کنید:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5346

نظر جناب آقای نقش‌تبریزی، مترجم گرانقدر و کنش‌‌‌گر در زمینه‌‌ی ترجمه‌‌ی کتاب‌های برگزیده‌ی خود در زمینه‌‌ی عدم خشونت و گاندی در این مورد (در نظرگاه این کانال) و پاسخ این کمترین:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سلام خدمت شما جناب کشانی.

برای ایده بسیار جالب برگزاری یادبود و گرامیداشت به صورت اینترنتی - و به خصوص برای به عمل درآوردن این ایده - تبریک میگم.
شکستن سنت های بی معنایی که در طی عصرها و نسل ها در تار و پود فرهنگ ما رسوخ و نفوذ کرده و هرروز شدت یافته و فزونی گرفته و ریشه گسترده و کمتر ذهنی آنها را به زیر سوال برده و کمتر زبانی آنها را به چالش گرفته و کمتر کسی جرات یا توان عمل برخلاف آنها را از خود نشان داده نیازمند شجاعتی است که نمی شود آن را نستود؛ چرا که در عین آگاهی از تعبیرها و تلقی ها و حرف ها و حدیث های مرسوم و متداولی انجام شده که می دانیم و می دانید.

فرهنگ پول زده ی ما - آن هم در میانه ی این اقتصاد ورشکسته و به گل نشسته ی امروز - گمان می کند ارزش و اعتبار عزیزان درگذشته مان بر ترازویی محک می خورد که در کفه ی دیگرش "صفر"های مبلغی سنگینی می کند که برای سالن و تزئین و میوه و خرما و اکو و مداح و هزینه ایاب ذهاب و گروه نوازندگان و سلف سرویس متنوع و سنگ مزاری مرغوب و قبری گران قیمت صرف شده است.
شگفتا که از "فرصت" فقدان عزیزانمان هم - بی آن که خود بدانیم - برای تفاخر بهره می گیریم. دریافت کنندگان "احسان" ما عموما افراد بی نیاز از چنین احسانی هستند.

تبریک دیگر من به خاطر تصمیم شماست برای نضج این اندیشه که تمامی تصورات بالا جز توهمی برساخته ی ذهن شرطی شده ی ما نیست؛ ذهنی که آموخته شده تا هرچیز و همه چیز - حتی ارزش عزیزان فقیدمان - را با واحد پول رایج کشور محک بزند. به این ترتیب - بی آن که خود بدانیم - هم اعتبار و ارزش عزیز از دست رفته مان را تابعی از ارزش پول می پنداریم و هم در ذهن کسان دیگری که به سوگ عزیزی نشسته اند ولی توان مالی "ارزش گذاری" برای او را ندارند، این اندیشه ی موهوم و باطل را می نشانیم که ارزش عزیز از دست رفته ی آنها کمتر از ارزش عزیز درگذشته ی ماست....
و زدودن چنین توهمی نیازمند صبری است و همتی.

باید پذیرفت که تغییر باورهای معوج و ناموجهی که به روزگاران در ذهن و ضمیر ما بذر فشانده و ریشه دوانده میسر نیست الا به روزگاران.
.========================ه
جناب آقای نقش تبریزی،
درود بر شما،

هر چه زبان من بسته، زبان شما گویا و صریح!
آن‌چه در ذهن داشتم تا بگویمْ شما به دقت و صراحت گفتید.
بله، الا به روزگاران!
البته همانطور که تصریح کردید باید کسانی پا پیش بگذارند تا ترس و توهم و ابهام مردم از عمل درست تر «در طی روزگاران» فرو بریزد.


اتفاقا در همین عمر کوتاه خودمان شاهد محو خودبخودی یک سری از رسم‌های دست‌وپاگیر بوده ایم، مثل شیربها در ازدواج، یا تغییر شدید، اما تدریجیِ شکل عزاداریِ عاشورا به طرق متعدد در طی عمر شصت و اندی ساله‌‌ی من یا تغییر شکل سریع عزاداری در دوران کرونا.

من به چشم خود شاهد بودم که دو برادر از عزیزان خانوادگی‌مان در عرض یک هفته در اثر کرونا درگذشتند، اما هر یک از نزدیکان و تسلیت‌گویان، صرفا با یک یا چند تماس تلفنی، نهایت همدلیِ خود را با مصیبت‌زدگان ابراز کردند.

در واقع این نشان می‌دهد که سنت‌ها می‌توانند خود را با شرایط اجتماعی (حتی به سرعت) تطبیق بدهند و باز هم بتوانند کارکرد خود را (در این‌جا همدلیِ واقعی و نه تصنعی و نه تکلفی و نه تجملی) داشته باشند.

یادم هست که در دهه‌ی 60، پای ارگ الکترونیک و نی به دسته‌ها و هیئت‌ها باز شد، که با احساسِ خطرِ همیشگیِ پارانوئیدیِ نظام، آن‌ها را ممنوع کردند.

یعنی این «روزگاران» در بعضی موارد می‌تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد و سنت قبلی به کلی فراموش بشود.

کیفیت عمر بسیار بسیار مهم تر از کمیت آن است و از آن مهم‌تر حفظ مهارت و هنر باستانی کنار آمدن با دردِ بیماری‌ها، کهولت و مرگ است. چیزی که به‌قول ایوان ایلیچ، مدیکالیزیشنِ (بیماری‌افروزیِ) صنعت پزشکی مدرن آن را از ما دریغ کرده است. وظیفه‌ی اصلی، مراقبت از یکدیگر و بیماران، مخصوصا بیمارانِ بی‌کس است در زمان زنده بودن. این مراسم به‌جز همدلیِ عمیق و واقعی و معنادار در روزهای نخست نسبت به بازماندگان، گرهی از کار آنان باز نمی‌کند.

بعضی از مرگ‌ها داغ اند و باعث "روان‌زخمِ تنشِ پس از ضربه‌ی روحی (PTSD) " می‌شوند. وظیفه‌ی دلسوزانِ آگاه این است که از بازماندگانِ این داغ‌ها به‌شدت مراقبت کنند، به آنان سر بزنند، گریه‌شان را مانع نشوند، صبوری کنند، رهایشان نکنند و مشکلات روانیِ آنان را با کمک‌گرفتن از متخصصِ روان حل کنند و ‌گرنه، باقی همه مراسم و تکلف و تجمل خواهد بود و خواهد ماند و خدمتی به آنان نخواهد بود.

Forwarded from T Ahrar

این نظر در زیر مطلب پیوست بالا از سوی خواننده‌ی بزرگوار، ط. احرار، مطرح شده که عیناً نقل می‌شود. از مخاطبان گرامی، دعوت می‌شود که نظرات‌شان را در مورد هر یک از مطالب با زدن دکمه‌ی سمت چپ پایین هر مطلب،‌به شکل بلند یا کوتاه مطرح کنند.
=========================ه

عرض سلام و احترام جناب کشانی عزیز،

واقعاً مطلب ارزنده و مورد غفلت واقع شده ای را مطرح فرمودید.

خدا بیامرز پدرم حتی سال ها پیش که فخر-فروشی با دارایی ها (حتی) در مراسمِ ترحیم مثل امروز گسترده و افراطی نبود، بارها این موضوع را برایم تعریف کرده بودند که در اسلام و رسمِ مسلمانی توصیه شده به افرادی که عزیزی را از دست داده اند با حضورتان تسلی بدهید و غذا برای آن ها از منزل خود تهیه کنید و ببرید تا در میانه این مصیبت نگران تهیه غذا نباشند به خصوص اگر پای یتیم در میان باشد ابداً نباید از داراییِ متوفی به چیزی لب زد که حقی از یتیم زایل نشود و غیر از این رویّه را مردود می دانستند.

این توصیه در جان من نشسته بود و عقل سلیم من آن را می پذیرفت به همین دلیل از همان ایام تا امروز این معضل جامعه در چشمم نمودار بود و قدم های کوچکی برداشته بودم و در گوشه و کنار در زمان مناسب با دیگران مطرح می‌کردم و حالا چقدر خوشحالم که این پیام با ارزشْ مرا بیش از گذشته تشویق کرد تا به اشتراک بگذارم و انجام دهم.


دوم این که، شاید تغییر رویه تا این درجه که فقط به لیوان آبی اکتفا شود، برای عده ای در جامعه حالِ حاضر کمی دشوار باشد (دور شدن از عادت ها و نگران قضاوت مردم بودن) و شاید بتوان به نوعی این رویه را تدریجی تر کرد و چند پیشنهاد ساده ارائه داد که برای افرادِ نگران کمی قابل پذیرش باشد. برای مثال ظرف خرمایی و شربت گلاب‌ی و همین و بس. یا این که هر فردی بسته به بستر و خانواده‌ای که در آن زندگی می کند قدم هایی برای هرچه ساده تر کردن این مراسم بردارد و مبلغی را صرف امور خیر و غیره کند.


نکته‌ی با اهمیتِ آخرِ بررسی این موضوع از دیدگاه محیط زیستی هست، چرا که پس از برگزاری چنین مراسمی متاسفانه کوهی از لیوان پلاستیکی بطری آب یکبار مصرف، بشقاب های پلاستیکی، بسته بندی های پلاستیکی و مانند این ها با صرفِ هزینه زیاد بر جا گذاشته می شود. دیدگاه کل-نگر این هست که از بُعد محیط زیستی حذف چنین مراسمی حتی باعث حذف مصرف آب و شوینده، عدم تولید پساب سمی و بسیاری آسیب‌‌های دیگر می شود.

پ.ن. از دیدگاه کلّی منظور از "هزینه" خرج شدنِ پول، زمان، انرژی، تاثیر بر منابع (آب، خاک، هوا و ..)، سلامتیِ جسمی و روانی و مانند این هاست.

متشکرم از همه مطالب مفید و انگیزه بخش جنابعالی.

فیلم سکوت دیگران 👆در باره‌ی چشم‌‌های هنوز نگران مادران و بستگانی است که هنوز منتظر حتی یک تکه استخوانِِ بازمانده از عزیزان‌شان هستند، در اسپانیا و آرژانتین و ...

کمیسیون حقیقت و آشتی، به دستور ماندلا، به ریاست اسقف دزموند توتو و به کمکِ همه‌ی مردم کشور توانست آفریقای جنوبی را از حمام خونِ نژادی نجات بدهد. از همین‌ راه مردم توانستند زندگیِ تازه‌ای را به‌دور از "همیشه چشم به در بودن" و "دردِ در گلو داشتن" ادامه دهند.
دل‌نگرانی و چشم‌نگرانی و در گلو ماندنِ درد آیا در همه‌جا نمی‌تواند تمام شود؟

اما و اما، این بار از خودمان هم بشنویم:

روایت فاصله‌ای که اعدام‌های سیاسی دهه شصت بین بازماندگان و دیگران به وجود آورده،

روایتِ چشم‌هایی که هنوز به در دوخته‌‌شده‌اند یا عمقِ درد‌های دل‌شان را هیچ کس نشنیده و رنج‌شان به رسمیت شناخته نشده‌. نه خداحافظی با عزیز، نه خاک‌سپاری، نه سوگواری و نه مزاری.

روایتی حرفه‌ای، واقعی، عمیق و بدون سوگیریِ سیاسی، از رنج دیگران:

"[مادرها]همین‌طوری یکی‌یکی دارن [پیر می‌شوند و] از بین می‌رن و این خیلی حیفه"

https://radiomarz.libsyn.com/dhw75nx3ei9s


https://castbox.fm/vb/475807464

=======================ه
رادیو مرز پادکستی است که هدف خود را معرفیِ مرزهایی می‌داند که بین آدم‌ها کشیده شده است.

این بازماندگان هم سال‌هاست که رنج مرز را چشیده‌اند.

راننده کامیون، رفتگر، زن مطلقه، فرد ناشنوا، زنِ خشونت‌دیده، مبتلا به سرطان و ... همگی حس می‌کنند مرزی میان آنان با مردم وجود دارد. به همین خاطر احساس بی‌کسی، تنهایی یا آزردگی می‌کنند.

رادیو مرز ما را با این حس‌ها آشنا می‌کند:

https://castbox.fm/va/1475573

لینک دانلود فایل همین اپیزود



==================ه
معرفی و دانلود «فیلم سکوت دیگران»

زنان ایستاده بر پای خود و بزرگداشت آنان!

پادکستِ "نوبت زنان ایرانی"
اما اول مردان گوش کنند تا زنان را بیشتر بفهمند:

https://player.fm/series/2500275
===============ه
پادکست راوی هم:
https://castbox.fm/va/4863934

روایت‌گر تلاش ها و قهرمانی های زنان ایرانی است که با زنجیره‌‌های نابرابری ها و فلاکت تحمیلی از طرف خانواده و نزدیکان و پدرسالاری و عرف ها و سنت های ضد زن، قوانین ضد زن و فلاکت های سیاسی و اجتماعی زندانی اند.
=============ه
پادکست «رادیو مثلث»

https://castbox.fm/va/2704773
هم به تجاوز و آزار جنسی نسبت به زنان و کودکان می‌پردازد. روایت‌هایی آگاهی‌بخش برای زنان و کودکان و والدین و کل اجتماع.
===========ه
پادکست روزن پادکست دیگری است که تلاش‌اش بر روی آگاهی زنان از توانایی‌های خود متمرکز است‌:

https://castbox.fm/va/2043852

اگر لینک ها باز نشدند، با گوگل اسم پادکست راوی (با عکس یک صندلی)
و
نوبت زن ایرانی و
رادیو مثلث و
روزن
را جستجو کنید و گوش کنید.

شکوفایی از نگاه ارسطو
از مجموعۀ «چگونه خوب زندگی کنیم؟»
#فلسفه، #زندگی_خوب، #ارسطو، #BBCRadio4

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️آرشیو ویدئوها در آپارات
🌱

ماکس وبر و اخلاق پروتستانی
از مجموعۀ «چگونه خوب زندگی کنیم؟»
#فلسفه، #زندگی_خوب، #ماکس_وبر، #BBCRadio4

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️آرشیو ویدئوها در آپارات
🌱

چهار حقیقت شریف آیین بودا
از مجموعۀ «چگونه خوب زندگی کنیم؟»
#فلسفه، #زندگی_خوب، #بودا، #BBCRadio4

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️آرشیو ویدئوها در آپارات
🌱

خودخواهی از نگاه آین رند
از مجموعۀ «چگونه خوب زندگی کنیم؟»
#فلسفه، #زندگی_خوب، #آین_رند، #BBCRadio4

▪️مترجم: حسین محمدی‌زاده
▫️آرشیو ویدئوها در آپارات
🌱

✳️ واسلاو هاول:
نه به عمل سیاسیِ سنتی و سیاست‌مدارانِ سنتی،
پیش به سوی عملِ "پیشاسیاسی" و مطالبه جویی
=========ه
✅ سپهر سیاسی واقعی در تنش میان اقتضائات نظام و اهداف زندگی شکل می گیرد؛ عرصه ای که از دید براندازی خواهان یا اصلاح طلبان نادیده گرفته می‌شود. بی رغبتی مردم نسبت به برنامه های بدیل سیاسی، نه به دلیل بی علاقگی به سیاست، بلکه به این دلیل است که ارتباط آن بدیل‌ها با اهداف زندگی برای آنان روشن نیست. از دیدِ مردم آمدن و رفتن احزاب و گروه ها و تبدیل آموزه ها اهمیت ندارد، بلکه آنان به بهتر کردن و شرافتمندتر کردن زندگی خود می اندیشند. در این وضعیت، طرح دوگانه انقلاب و اصلاح و پرسش از این که آیا باید ساختار را عوض کرد، یا برای اصلاح آن کوشید، اشتباه است، زیرا هیچ کدام در عمل امکان‌پذیر نیست. پرسش مهم این است که چگونه می‌توان بهتر و انسانی‌تر زیست و به جای این که مردم در خدمت نظام باشند، نظام به آنان خدمت کند!

(واسلاو هاول، قدرت بی‌قدرتان، فرهنگ نشر نو)

برای اطلاع بیشتر، نک:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5314
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5330

"نقش من در این میانه چیست؟"

خلق نظام‌ی بهتر، فقط در طیِ خلقِ زندگی‌ای بهتر!

"یک راه اصیل، عمیق و پایدارِ تغییر برای بهبودِ وضعْ، دیگر نمی‌تواند در اثرِ پیروزیِ یک بینشِ سیاسیِ سنتی -به هر مفهومِ خاصِ- باشد، پیروزی‌ای که نهایتاً می‌تواند فقط تغییری برونی باشد، یعنی تغییری ناشی از بینشی ساختاری یا نظام‌مند.

این‌چنین تغییری، بیش از هر وقتِ دیگری، باید از وجود انسانی، از بازساختِ اساسیِ وضعیتِ مردم در جهان، از روابط‌‌شان با دیگران و با کیهان برخیزد. اگر قرار است الگویِ بهتری برای اقتصاد و سیاست خلق شود، پس باید از تغییراتِ عمیق و وجودی در جامعه ریشه بگیرد. این امر چیزی نیست که بتواند مثل ماشینی تازهْ طراحی و عرضه شود. اگر قرار است چیزی باشد بالاتر از صِرفاً گونه‌ی تازه‌ای از تباهیِ پیشین، قبل از هر چیز، باید بیانِ زندگی در فرایند تحولِ خود آن باشد.

پی‌افکندنِ "نظام"ی تازه، به‌شکل خود‌به‌خودی، تضمینی برای زندگیِ بهتری نخواهد بود. در واقع برعکسِ این درست است:

فقط با خلقِ زندگی‌ای بهتر "نظام"ی بهتر می‌تواند شکل بگیرد."


نک:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5314


https://t.me/GahFerestGhKeshani/5330


"نقش من در این میانه چیست؟"

"به نظر من؛ تاریخ پیدایش منشور ۷۷؛ آنچه را که در بالا بدان پرداختم؛ به خوبی نشان می دهد؛ بدین معنا که زمینه و نقطۀ آغاز حرکت جنبش هایی که در نظام پساتوتالیتر به تدریج بعد سیاسی یافتند؛ حوادث مستقیمأ سیاسی یا درگیری های گوناگون گرایش های سیاسی نیست؛ بلکه اغلب این جنبش ها در حوزه ای به کلی متفاوت؛ در حوزه ای بسیار وسیع تر؛ یعنی در حوزۀ "" پیشا سیاسی"' به وجود می آیند؛ جایی که صحنۀ تقابل میان "" زندگی در دروغ"" با "" زندگی در راستی"" است؛ یعنی جایی که ادعاهای نظام پساتوتالیتر با هدف های واقعی زندگی رویارو می شوند.


طبعأ این هدف های واقعی زندگی می توانند اشکال متنوعی به خود بگیرند۰ مانند منافع ابتدایی مادی؛ اجتماعی یا حرفه ای؛ منافع معنوی یا خواست های وجودی بنیادینی هم‌چون تمایل فرد به زندگی بدان گونه که خود می پسندد و برخوردار شدن از شأن و منزلت انسانی.

ویژگی سیاسی این رویارویی ها ناشی از این نیست که هدف های آغازین آن ها ماهیت یکسانی داشته اند؛ بل از آنجاست که نظام پساتوتالیتر بر اساس دستکاری و فریب همۀ جانبۀ فرد بنا شده و با بدل شدن به دستگاه تمام عیار فریبکاری؛ هر عمل یا هر گونه بیان آزادی؛ هر اقدامی در جهت "زندگی در راستی" را ضرورتأ تهدیدی علیه خود و به طریق اولی؛ اقدام سیاسی تلقی می کند.

پیوند سیاسیِ احتمالی میان این جنبش ها که در بستر ِ"پیشا سیاسی" گسترش می یابند؛ تنها در مرحله ای بعد به وجود می آیند و تکامل پیدا می کنند؛ و این بیش از آنکه ناشی از برنامه و حرکت این جنبش ها باشد؛ نتیجۀ رویارویی این جنبش ها با نظام است" (واسلاو هاول، قدرت بی‌قدرتان، فرهنگ نشر نو).
=====================ه
یکی از خوانندگان گرامی در باره‌ی پست بالا چنین نظر داده اند:

بدون شک تلاش برای نظامی تازه بدون تحول بنیادی در نگرش ها و تغییرات عمیق در اجزا و محتوی جامعه راهکار مطمینی نیست، اما تحقق تحول فکری و استنباطی در برخی جوامع مثل جامعه ایران تقریبا” غیر ممکن است، چون جمود اندیشه آنچنان ضخیم و غیر قابل نفوذ شده که هیچ افقی برای شروع دیده نمی شود برای مثال جامعه افغانستان پس از ۵۰ سال به نقطه ای بمراتب بدتر از قبل بر گشته اما کمی آن‌طرف‌تر در جامعه چین دگرگونی اجتماعی و تغییرات عمیق فکری نه با فعالیت بنیادی بلکه با تغییر نظام اگر چه نه بصورت کامل اما قابل قبول انجام شده است .

===============ه
"نقشِ من در این میانه چیست؟"

در پاسخ به این پرسش که هاول نظرش در باره‌ی دولت‌شهر موازی، و کنش‌های اجتماعی لازم، عملِ پیشا-سیاسی و رهبریِ این کنش‌ها چیست، او نظری می‌دهد که در فرسته‌ی بالا یا آدرسِ زیر آمده است:

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5365

=====================ه

"نقشِ من در این میانه چیست؟"

خانم‌ها! شروط ضمن عقد را حتما محضری کنید، در محضر ثبت اسناد، نه محضر ازدواج.
[جنبش آزادی برای زنان، مهم‌ترین و ضروری‌ترین جنبش‌های تحول‌خواه است.]

وکیل برای شما سخن می‌گوید‌:

https://castbox.fm/vb/474259629

در صورت نداشتن اپلیکیشن کست باکس، کافی است «پادکست روزن» را در گوگل سرچ کنید و بعد کلمه ی عقد را در روزن سرچ کنید.
تمام پادکست‌های دیگر را هم با دوبار سرچ می توانید با گوگل کرم یا هر مرورگر دیگری گوش کنید