.
۱. امام علی در جنگ خندق، بعد از آنکه عمروبن عبدود روی صورتش آب دهان انداخت، چند لحظه برای کشتن او درنگ‌ کرد تا عملش از روی خشم شخصی، تلقی نشود.‌ احتمالا برای همین بود پیامبر ضربه شمشیر او را در این جنگ، بالاتر از عبادت جن و انس دانست. وگرنه پیروزی‌های پیشر از آن هم کم نبودند. برای کشتن، وقت هست، اما برای بدست آوردن اجماع عمومی مردم، خیر.

۲. نظام در اجرای مجازات سریع و غیرقابل بازگشت اعدام، تعجیل می‌کند. محمدمهدی کرمی و محمد حسینی حتی وکیل هم نداشته‌اند. بخش قابل توجهی از جامعه درباره کلیت مراحل بازداشت، بازجویی، دادرسی و قضاوت در پرونده‌های معترضان اقناع نشده‌اند و بدین ترتیب بعد از این هم نخواهند شد.

۳. اگر آن روزهایی که مهمان‌ها و مجریان صدا و سیما، آقایان رسایی و علم‌الهدی و احمدی‌نژاد و ...، مخالفان را در تریبون‌های رسمی تحقیر می‌کردند و فریب خورده، جاسوس، فاحشه، خس و خاشاک، سست عنصر، مزدور، پیاده‌نظام دشمن، بی‌بصیرت، مادر به خطا و ... خطاب می‌کردند، اگر آن روز یکی توی دهنشان می‌زد و رفتار پیامبر را یادآوری می‌کرد، به جز بسیاری دیگر از کشته‌شدگان اعتراضات، امروز جامعه با درد مرگ سه جوان روبرو نبود. یکی کشته شده بدست چندین معترض به خشم آمده از فقر و رنج تبعیض حاصل مملکت داری پر اشتباه خود شما، و دو دیگری اعدام شده بدست شما به جرم کشتن آن دیگری. همانقدر که این دو جوان مقصر هستند، خود شما هم مقصرید. و بخش زیادی از جامعه شما را مقصر اصلی می‌داند.

۴. مولوی از زبان امام علی در پاسخ به عمروبن عبدود درباره چرایی این کارش می‌گوید «فعل من بر دین من باشد گوا{ه}». شما می‌خواهید فعلتان بر کدام دین گواه باشد؟

علی اصغر کلانتر
۱۷ دی ۱۴۰۱
جایی نزدیک ساری

#یادداشت_های_علی_اصغر_کلانتر
#محمدمهدی_کرمی
#محمد_حسینی
#مهسا_امینی

.
۱. چیزی که این‌روزها بوضوح قابل مشاهده و شنیدن است، این است که جهان، تصمیمش را گرفته. برای یک ماراتن طاقت‌فرسای تغییر حکومت ایران بوسیله ایجاد نارضایتی عمومی مردم و بی‌کفایت کردن سیستم. و بیشترین آسیب را هم در این فرآیند، ما مردم عادی خواهیم دید. یا حاکمیت، با نوش‌داروی رفراندوم قانون اساسی، جان و مال مردم و خودش را نجات می‌دهد، یا دیر یا زود و بعد از تغییر حکومت، این رفراندوم برگزار خواهد شد.

۲. اینکه هیچ کس در شهرداری تهران، سطل شن برای خیابان‌های برفی آماده نکرده، فقط یک معنی دارد. همه، در ایجاد نارضایتی، به اندازه توانشان در حال فعالیت هستند. طوری که کمترین هزینه را بپردازند. برای یک کارمند، توبیخ به جرم بی‌مبالاتی، بسیار کم هزینه تر از بازداشت و کتک خوردن برای فریاد زدن در خیابان است. مامور مترو، بلیط را چک نمی‌کند و پلیس دیگر برای حل ترافیک در دود و دم تهران، خودش را فرسوده نمی‌کند. مبارزه بشکل بی‌کفایت کردن سیستم در رگ و پوست آن در جریان است.

۳. داستان و وضعیت «خالد پیرزاده»، اسف بار است. ظلم مطلق است، تباهی انسانیت و مسلمانیست. و او، فقط یکی از کسانی است که بواسطه اتفاقات اخیر، دیده شدند. داستانی است از جنس داستان ستار بهشتی. صرف آزاد کردن زندانی‌ها کفایت نمی‌کند. باید برای خشونت‌های انجام شده، عذرخواهی کنید و جبران آسیب‌ها شروع شود. جبران بسیاری از آنها ممکن نیست و فقط باید امیدوار باشید شما را ببخشند.

۴. زلزله ترکیه، باید درس عبرت باشد. قاضی و وزیر و وکیل و استاد و دکتر و هیچ عنوان دیگری مهم نیست برای زیر آوار ماندن یا از سرما، تلف شدن. زندگی ارزش ایجاد این همه درد و رنج برای انسان دیگر را ندارد. در روز تنگنا، فرزندان زیر آوار مانده هم را باید نجات بدهیم، اگر آن که زنده مانده، من و تو باشیم. اگر من زیر آوار باشم، باید امیدوار باشم تو آن بیرون باشی و اگر تو زیر آوار باشی، باید امیدت به زنده ماندن من باشد.

علی اصغر کلانتر
۲۳ بهمن ۱۴۰۱
جایی نزدیک ساری

#یادداشت_های_علی_اصغر_کلانتر