.
۱. امام علی در جنگ خندق، بعد از آنکه عمروبن عبدود روی صورتش آب دهان انداخت، چند لحظه برای کشتن او درنگ‌ کرد تا عملش از روی خشم شخصی، تلقی نشود.‌ احتمالا برای همین بود پیامبر ضربه شمشیر او را در این جنگ، بالاتر از عبادت جن و انس دانست. وگرنه پیروزی‌های پیشر از آن هم کم نبودند. برای کشتن، وقت هست، اما برای بدست آوردن اجماع عمومی مردم، خیر.

۲. نظام در اجرای مجازات سریع و غیرقابل بازگشت اعدام، تعجیل می‌کند. محمدمهدی کرمی و محمد حسینی حتی وکیل هم نداشته‌اند. بخش قابل توجهی از جامعه درباره کلیت مراحل بازداشت، بازجویی، دادرسی و قضاوت در پرونده‌های معترضان اقناع نشده‌اند و بدین ترتیب بعد از این هم نخواهند شد.

۳. اگر آن روزهایی که مهمان‌ها و مجریان صدا و سیما، آقایان رسایی و علم‌الهدی و احمدی‌نژاد و ...، مخالفان را در تریبون‌های رسمی تحقیر می‌کردند و فریب خورده، جاسوس، فاحشه، خس و خاشاک، سست عنصر، مزدور، پیاده‌نظام دشمن، بی‌بصیرت، مادر به خطا و ... خطاب می‌کردند، اگر آن روز یکی توی دهنشان می‌زد و رفتار پیامبر را یادآوری می‌کرد، به جز بسیاری دیگر از کشته‌شدگان اعتراضات، امروز جامعه با درد مرگ سه جوان روبرو نبود. یکی کشته شده بدست چندین معترض به خشم آمده از فقر و رنج تبعیض حاصل مملکت داری پر اشتباه خود شما، و دو دیگری اعدام شده بدست شما به جرم کشتن آن دیگری. همانقدر که این دو جوان مقصر هستند، خود شما هم مقصرید. و بخش زیادی از جامعه شما را مقصر اصلی می‌داند.

۴. مولوی از زبان امام علی در پاسخ به عمروبن عبدود درباره چرایی این کارش می‌گوید «فعل من بر دین من باشد گوا{ه}». شما می‌خواهید فعلتان بر کدام دین گواه باشد؟

علی اصغر کلانتر
۱۷ دی ۱۴۰۱
جایی نزدیک ساری

#یادداشت_های_علی_اصغر_کلانتر
#محمدمهدی_کرمی
#محمد_حسینی
#مهسا_امینی