روزگاری قهر بودی، روزگاری آشتی
ماجرای عشق ما را ساده می انگاشتی

من زمین کوچکی بودم که از ترس کلاغ
جای گندم دور تا دورم مترسک کاشتی

وقت برگشتن اگر راحت نمی بخشیدمت
این قَدَرها هم مرا احمق نمی پنداشتی!

نامه دادی: جان من هستی و فهمیدم چرا
از به لب آوردنم احساس خوبی داشتی!

ماه پنهان شد، نمایان شد، پلنگی نعره زد:
داشتم از یاد می بردم تو را، نگذاشتی

احسان افشاری
موسیقی متن
حسین فاضل

.
مرا سیاه نکن آدم زغال فروش!
مرا چه‌کار به این کوچه‌های فال فروش؟
مرا چه‌کار به این قوم قیل و قال فروش؟
گرفته حالم از این شهر ضدحال فروش

از این اجاق رها مانده دود سهم من است
یکی نبود جهان کبود سهم من است
و کوه نعره زد اینک: صعود سهم من است
به قله رفتم و دیدم، فرود سهم من است

من ایستاده شکستم اقامه بهتر از این؟
قلم شدم که بخوانید نامه بهتر از این؟
یکی برید و یکی دوخت جامه بهتر از این؟
رسیدم و نرسیدم ادامه بهتر از این؟

به لطف شعر دل از دلبران ندزدیدم
از این بساط سگی استخوان ندزدیدم
اگر نداشتم از دیگران ندزدیدم
من از حیاط کسی نردبان ندزدیدم

ب‍ُرشی از شعر صدا
#احسان_افشاری

ملودی و گیتار:
احسان افشاری

.
دو چشم مست برای تو آفرید و سپس
مرا به گوشه‌ی میخانه‌‌ای خراب کشید

تو را به پاکی گندم تراش داد و مرا
به زیر همهمه‌ی سنگ آسیاب کشید

مرا به غربت انگورهای له شده برد
تو را به ناب‌ترین لحظه‌ی شراب کشید

تو را ستاره نشان داد و چشم‌های مرا
به سرشماری سگ‌های بی‌صاحاب کشید

سوال کردم از آغاز و انتهای جهان
به جای آنکه جوابی دهد حباب کشید

نوشتم عاقبت عشق را چه می‌بینی؟
قلم به جوهر خونم زد و سراب کشید

احسان افشاری
ابیاتی از غزل خط

موسیقی حسین فاضل