🔥 انتخابات ۲۰۲۴ ریاست جمهوری آمریکا

در هفته‌های اخیر ده‌ها پیام خصوصی و عمومی دریافت کرده‌ام از دوستانی که تقاضا دارند انتخابات آمریکا را پیش‌بینی کنم. شاید دلیل لطفی که دوستان دارند صحیح بودن پیش‌بینی‌هایم در تمامی دوره‌های قبل بوده. به عنوان مثال:

- پیش‌بینی صحیح انتخابات ایران در هر دو مرحله در انتخاب آقای پزشکیان
https://t.me/drbazargan/1236
- پیش‌بینی صحیح انتخابات کنگره آمریکا
https://t.me/drbazargan/1194
- پیش‌بینی صحیح درباره دبه کردن ترامپ پس از انتخابات قبلی (هنوز هم که هنوز است شکست در انتخابات قبلی را نپذیرفته!)
https://t.me/drbazargan/1110
- پیش‌بینی صحیح انتخابات سابق انگلستان
https://t.me/drbazargan/568
- پیش‌بینی صحیح انتخابات سابق ایران
https://t.me/drbazargan/454
- پیش‌بینی صحیح انتخابات سابق فرانسه
https://t.me/drbazargan/401
- پیش‌بینی صحیح انتخابات سابق آمریکا
https://t.me/drbazargan/93

طبیعتا با این سابقه، دوستان علاقه دارند که در این انتخابات هم پیش‌بینی را بشنوند. ولی، آن‌هایی که حدود ۲۰ سال فعالیت من در نوشتن وبلاگ و کانال و غیره در دنیای مجازی را دنبال کرده‌اند، حتما متوجه شده‌اند که در جریان نسل‌کشی در فلسطین در سال اخیر، چقدر توجه من به آن معطوف بوده است. این جنایت، مانند هیچ فاجعه‌ای نیست که در عمرم دیده باشم و به حدی برایم مهم هست، که حتی انتخابات آمریکا را هم از این قاب نظاره می‌کنم.

در سال ۲۰۲۰ که هنوز بایدن رئیس جمهور نشده بود، در یک مصاحبه توضیح دادم که چقدر او به اسرائیل سرسپرده است. همه فکر می‌کردند ترامپ دشمنی دارد، و من توضیح دادم که هر دو کاندید چه ارتباط نزدیکی با اسرائیل دارند. حتی در آن مصاحبه ارتباط نزدیک هریس با این قوم را هم توضیح دادم. اگر ۳ دقیقه وقت دارید، پیشنهاد می‌کنم این را گوش دهید:
https://t.me/drbazargan/1113

حالا حدود ۴ سال از آن مصاحبه گذشته است و همه دیدیم که متاسفانه چقدر شقاوت و سرسپردگی این ملعون‌ها به اسرائیل شدید بود. در انتخابات پیش‌رو هم، هر دو کاندید، یعنی چه ترامپ چه هریس، طرفداری کامل خودشان از اسرائیل را اعلام کرده‌اند. شمشیر از رو بسته شده و ابهامی در این زمینه وجود ندارد.

ولی در این میان، حرکتی ولو کوچک، در آمریکا ایجاد شده است که می‌خواهد حزب دموکرات را برای پشتیبانی از نسل‌کشی در فلسطین نقره‌داغ کند. حزب دموکرات یک سال شاهد این نسل‌کشی بوده، و به صورت مستقیم و غیرمستقیم به اسرائیل کمک کرده است. این حرکت می‌گوید، بدون ترس از اینکه ترامپ چه بلایی سرمان خواهد آورد، باید طوری از دموکرات‌ها انتقام بگیریم که تا سال‌های سال بفهمند که حمایتی که از نسل‌کشی کرده‌اند، چه بهای سنگینی برای آن‌ها ایجاد کرده است. در واقع، طرفداران این طرز فکر می‌گویند اینجا دیگر ریاست آمریکا در چهار سال آینده مهم نیست، بلکه باید یک درس تاریخی به حامیان نسل‌کشی داده شود، که نمی‌توانند هر بلایی دوست دارند سر مردم خاورمیانه بیاورند و بعد توقع داشته باشند که در انتخاب بین بد و بدتر آن‌ها را ترجیح دهیم.

انتخابات فردا بسیار نزدیک است. بهترین نظرسنجی‌ها احتمال بردن کاندید‌ها را ۵۰/۵۰ برآورد کرده‌اند. یک تحلیل آماری سنگین درباره نقش مخالفان نسل‌کشی در نتیجه انتخابات کرده‌ام که شاید پس از اعلام نتایج آن را با خوانندگان به اشتراک گذاشتم. ولی فعلا سربسته بگویم که ممکن است همین حرکت کوچک سرنوشت این انتخابات را تغییر دهد. مسلمانانِ آمریکا در شش ایالت میشیگان، پنسیلوانیا، ویسکانسین، نوادا، کارولانا شمالی، و اریزونا امکان زیر و رو کردن نتایج و تغییر رئیس جمهور آینده آمریکا را دارند.

در این دور، پیش‌بینی من این نیست که چه کسی پیروز نهایی انتخابات می‌شود. امروز، بیشتر از اینکه پیش‌بینی کنم، آرزو و دعا می‌کنم. دعا می‌کنم که آه مظلومان دامن جنایت‌کاران را بگیرد. چه در باختن ایالت میشیگان یا پنسیلوانیا با فاصله اندکی که مخالفان نسل‌کشی در آن تعیین‌کننده باشند، چه با بروز نزاع و درگیری در اعلام نتایج، چه با انتخاب فردی که سپاه کفر را تضعیف کند و به لجن بکشد، چه با هر روش دیگری.

لعنت خدا بر اول و آخرشان.

بقره ۱۵۹:
کسانی که دلیل‌های روشن و راهنمایی‌های ما را مخفی می‌کنند، با آنکه آن‌ها را در کتاب‌های آسمانی برای مردم توضیح داده‌ایم، خدا لعنتشان می‌کند و همۀ لعنت‌کنندگان هم لعنتشان می‌کنند.

@drbazargan

دموکرات‌ها هم ریاست‌جمهوری، هم سنا، و هم مجلس را از دست می‌دهند. یکی از بدترین شکست‌های تاریخ معاصر. یعنی همه اهرم‌های قدرت به دست جمهوری‌خواه‌ها می‌افتد. خوشحالم که جانی‌هایی که نسل‌کشی در غزه را تایید و کمک کردند این گونه مفتضحانه له شدند، و البته نگران از اینکه یک گروه جانی و ملعون جایش را به یک گروه جانی و ملعون دیگر می‌دهد.
@drbazargan

امروز یک سخنرانی از یکی از اساتید دانشگاه استنفورد به نام رابرت ساپولسکی دیدم که حیرت‌انگیز بود. در سخنرانی توضیح می‌داد که بر اساس نتایج تحقیقات، قاضی‌ها وقتی غذا خورده‌اند و گرسنه نیستند، می‌توانند قضاوت دقیق‌تری داشته باشند و از رحم و مروت بیشتری برخوردار می‌شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که قاضی اگر دقیقا بعد از غذا بخواهد حکم کند تا ۶۰٪ ممکن است که به مجرم تخفیف بدهد و او را به صورت مشروط آزاد کند، و اگر حدود ۴ ساعت از غذا خوردن گذشته باشد، احتمال اینکه به مجرم آزادی مشروط بدهد به شدت کاهش می‌یابد و نزدیک به صفر می‌شود.

لینک سخنرانی:
https://t.me/drbazargan_archive/9375

وقتی سخنرانی را دیدم انگار که برق من را گرفته باشد. گذشته از اینکه نتایج تحقیق چقدر جالب است و انسان چقدر وابسته به شرایط محیطی است، گوشی تلفنم را سریعا در آوردم و در جامع الاحادیث شروع به جستجو کردم. حدسم درست بود! حدیث حضرت علی مثل آفتاب در گوشی به درخشش در آمد: "هرگز در مقام قضاوت منشین مگر اینکه قبل از آن غذا خورده باشی".

شما را به خدا یک لحظه فکر کنید. هزار و چهارصد سال پیش این انسان چه گفته است؟

@drbazargan

عاشق قرآن بود. اگر در محفلی حضور داشت، وقتی زمان طولانی راجع‌به مسائل روزمره مثلا دانشگاه و کار و کاسبی و چیزهای متفرقه صحبت می‌کردیم، می‌گفت خوب دیگر بس است، حرف مفیدتر بزنید! سوال می‌کردیم حرف مفیدتر یعنی چه؟ می‌خندید و می‌فرمود یا یک حدیث بگویید یا مقداری قرآن بخوانید مجلس با برکت شود.

عشقش به قرآن عمیق و واقعی بود. بیش از یک دهه متولی یک زینبیه، و تمام عمرش معلم قرآن بود. در بچگی و نوجوانی، همه داستان‌های پیامبران را برایم تعریف کرده بود. وقتی چند سال پیش مقدار زیادی از بینایی چشمانش را از دست داد، بزرگ‌ترین حسرتش این بود که دیگر نمی‌تواند خطوط نورانی قرآن را ببیند. از من خواسته بود که اگر قرآنی پیدا کردم که با خط بسیار درشت نوشته شده است برایش تهیه کنم تا شاید بتواند دوباره قرآن را به چشمان خودش ببیند. حتی وقتی در بیمارستان بستری بود و برای ملاقات به دیدنش می‌رفتیم، در همان چند دقیقه کوتاه هم در کنار تختش بجای صحبت‌های متفرقه ترجیح می‌داد با هم قرآن و دعا بخوانیم. یک بار در همان بیمارستان گفت می‌خواهد از من امتحان بگیرد ببیند فرازهای دعای کمیل را حفظ هستم یا خیر!

آخرین دفعه که در بیمارستان او را هوشیار دیدم صداش در نمی‌آمد. مجبور شدم گوشم را بچسبانم به دهانش. بریده بریده صحبت می‌کرد. مجبور بودم حدس بزنم که چه چیزی پچ‌پچ می‌کند. زورش را جمع کرد و گفت: برایم قرآن بخوان، یک حزب! بعد کمی فکر کرد و انگار می‌خواهد تقاضای بزرگ‌تری بکند، گفت: یک جزء! گریه‌ام گرفت. تمام خواسته‌اش از نوه‌اش همین بود! گفتم قربانتان بروم نگران نباشید، چشم، اصلا یک ختم قرآن می‌کنم.

برای اینکه حال و هوایش را عوض کنم و خوشحالش کنم گفتم یک خبر خوب دارم، حزب‌الله توانست اسرائیل را مجبور کند تا به طور کامل از لبنان عقب‌نشینی کند. خندید و گفت من که متوجه نمی‌شوم چه میگویی!؟ باورم نمی‌شد. این جمله را که گفت، فهمیدم کار از کار گذشته است. کسی که در تک‌تک لحظات زندگی‌اش، بی‌وقفه، برای کودکان غزه هر کاری از دستش بر می‌آمد انجام می‌داد، دیگر نمی‌دانست حزب‌الله کیست. حتی اگر من را نمی‌شناخت و می‌گفت تو که هستی انقدر تعجب نمی‌کردم.  کسی که حاضر بود فرش زیر پای خودش را برای کمک به سپاه اسلام بفروشد، چنین حرفی زد. فهمیدم عمیق‌ترین لایه‌های وجودی حاج خانم دیگر از عالم ماده جدا شده است. دیگر جای حرف نبود. بوسش کردم. نازش کردم. گفتم چقدر خوشگل شدی چقدر موهای سفیدت خوشگل است. آرام جواب داد: چقدر دوستت دارم، قربانت بروم، چقدر خودت خوشگلی. انقدر نازش کردم که وقت ملاقات تمام شد.

داشتم خارج می‌شدم که پرستار گفت پسرش آمده؟ گفتم پسر ندارد. گفت کسی هست رضایت بدهد بابت لوله‌هایی که وصل می‌کنیم؟ گفتم نوه می‌تواند؟ گفت اگر کس دیگری نیست، ایراد ندارد. فرم را گذاشت جلویم. یک حسی به من می‌گفت که این امضا و انگشت، یک امضا و انگشت عادی نیست.

بعد از آن بیهوش شد و دیگر به هوش نیامد. راست و دروغش را نمی‌دانم، ولی امروز شنیدم پرستارها می‌گفتند بعضی اوقات در بیهوشی زیر لب قرآن می‌خوانده. وصیت کرده بود در روستای پدری‌اش در اطراف تهران زیر پای مادر یکی از شهدا خاکش کنیم. نمی‌گفت من را ببرید نجف یا کربلا، زیر پای یک مادر شهید بودن برایش کافی بود.

آخرین دفعه که صورت زیبای حاج خانم را دیدم امروز در بهشت زهرا جهت شناسایی، و سپس درون قبر هنگامی بود که شانه‌های ایشان را جهت تلقین تکان می‌دادم. اسمع افهم؟ در آن لحظات پُرفشار، برایم نوعی شفافیت ایجاد شد: کسی که این گونه با قرآن زندگی کرده است، چه ترسی از مرگ دارد؟ صورتش را بر روی خاک گذاشتم، به موهایش دست کشیدم، و با یکی از مومن‌ترین افرادی که در زندگی‌ام دیده‌ام وداع کردم. عشقی که نسل ما به خدا و پیغمبر دارد، به صدقه سری این چنین جواهرات بوده است.

یک پیرمرد که نمی‌شناختم سر خاکش بلند می‌گفت: مادر! شما بر سر همه ما حق داری. بچه‌ها و نوه‌های ما قرآن را از شما یاد گرفتند، چه حقی از این بالاتر؟

پس من به خوانندگان این جملات می‌گویم، اگر امشب در خواندن چند خط کلام الله مجید و یا نماز لیله‌الدفن این کنیز حضرت زهرا را بدرقه کنید از شما ممنون خواهم بود. بنام "ماه‌منیر بهمنی" فرزند "حسینعلی".

شب ولادت حضرت فاطمه الزهرا (س)
یکم دی‌ماه ۱۴۰۳

امروز اپ تیک‌تاک در آمریکا فیلتر شد. بد نیست یک لحظه فکر کنیم چطور شد که این طور شد؟ چطور وقتی یک اپ بیش از ۱۷۰ میلیون مخاطب در آمریکا دارد این طور سرش را زیر آب می‌کنند؟ مگر غرب طرفدار "آزادی" نیست؟ گناه تیک‌تاک این است که قدرت مطلق آمریکا را به خطر انداخته، و آزادی تا جایی خوب است که بر وفق مراد باشد! شرط گذاشته‌اند که اگر تیک‌تاک به مالک غربی فروخته شود، در امان خواهد بود. اپ پرمخاطب باید در ید قدرت خودشان باشد. به عبارت دیگر، آزادی تا جایی قابل احترام است که از قدرت و حق و حقوق آن‌ها محافظت کند. اگر خدایی نکرده منافع‌شان در خطر باشد دیگر همه این‌ها می‌شود باد هوا. اگر دقت کنیم در همه ابعاد نظم جهانی این را می‌بینیم. اپ‌های غیرآمریکایی باید فدای اپ‌های آمریکایی شوند، همان‌طور که صدها بچه فلسطینی باید فدای یک تار موی بچه اسرائیلی شوند. یک سال و نیم نسل کشی با همان استدلال ادامه پیدا کرد که تیک‌تاک فیلتر شد. از ما باشی در امانی و همه چیز را به پایت قربانی می‌کنیم. از ما نباشی ارزشت از سگ‌های ما کمتر است (اشاره به مقاله‌ای که با آه و افسوس نوشته بود سگ‌های اسرائیلی از صدای آژیر ناراحتند).

@drbazargan

پس از نگارش مطلب قبلی، نظرهای زیادی در بخش کامنت‌ها رد و بدل شد. یکی از نظرات که جنبه انتقاد به نوشته من داشت این بود که برای فیلتر کردن تیک‌تاک در آمریکا مسیر قانونی طی شده است و در کنگره بر روی آن بحث شده و دادگاه عالی نیز درباره آن حکم داده است. در جواب به این نظر، نظری دیگر مطرح شد که تا به این لحظه از میان همه نظرها بیشترین بازخورد مثبت را دریافت کرده است. با توجه به اینکه بعضی از دوستان بخش نظرات را دنبال نمی‌کنند، کامنت برتر را در این صفحه نیز به شرح زیر منعکس می‌کنم:



سلام دوست عزیز امیدوارم حالتان خوب باشد

از متنی که نوشتید معلوم است که مطالب بین‌المللی را به خوبی دنبال می‌کنید. این بسیار ارزشمند است که نسبت به اتفاقات مطلع هستید.

ولیکن انتقاد شما صحیح نیست. خواهشمندم دقت بفرمایید:

شما می‌فرمایید که برای فیلتر کردن تیک‌تاک یک فرایند قانونی در آمریکا طی شده است. به عنوان مثال نمایندگان کنگره درباره آن رای داده‌اند و یا اینکه دادگاه آمریکا تصمیم به فیلتر کردن آن گرفته است. کسی این را نفی نمی‌کند. متن دکتر بازارگان هم این را نفی نکرده است. پس نکته شما چیزی نه به بحث اضافه می‌کند نه از بحث کم می‌کند. یک نکته صحیح، ولو بی ربط است. [همان‌طور که فیلتر بودن یا نبودن اپ‌ها یا رعایت کردن یا نکردن قانون در ایران ربطی به مطلب نوشته شده ندارد].

مساله این است که "چرا" کنگره یا دادگاه یا هر مرجع دیگری در آمریکا چنین رای‌هایی داده‌اند؟ اگر به بحث‌های درون آمریکا مراجعه کنید (که حتما کرده‌اید) مشخص می‌شود که دقیقا به همان دلایلی که در متن دکتر بازارگان به آن‌ها اشاره کرده‌اند، تیک‌تاک را کله‌پا کردند. استدلال‌های آن‌ها این بوده که یک اپ موفق در آمریکا نباید متعلق به چینی‌ها باشد و این امنیت آمریکا را به خطر می‌اندازد! به عبارت دیگر، این یعنی آزادی تا جایی محترم است که کنترل و قدرت آمریکا به خطر نیافتد، که دقیقا همان نکته اصلی متن است. الان هم ترامپ که خودش بخش زیادی از این آتش را بپا کرد، در قالب منجی آمده و با دادن یک پنجره کوتاه زمانی گفته است که اگر تیک‌تاک به مالک آمریکایی فروخته شود قضیه حل خواهد شد.

شما می‌فرمایید در آمریکا با ابزار دادگاه و رای کنگره و ... این کار را می‌کنند. اوکی، قبول، بحثی نیست. آن‌ها با ابزار شیک قلدری می‌کنند. همان‌طور که با ابزار "وتو" از جنایت اسرائیل حمایت می‌کنند. همین کنگره که از آن دم می‌زنید هفته پیش رای داد که دادگاه icc به دلیل اینکه حکم جلب نتانیاهو جنایت‌کار را صادر کرده است، باید تحریم شود! یعنی کسی در دنیا حق ندارد با رفیق‌های ما در بیافتد حتی اگر جنایت جنگی و نسل‌کشی کرده باشد. در غیر این صورت با همین ابزار شیک سرش را زیر خاک می‌کنیم.

تازه بماند که اگر روزی نیاز باشد همین ابزار شیک را هم کنار می‌گذارند و مانند سلاح شیمیایی که در ویتنام استفاده کردند و یا بمب اتمی که در ژاپن انداختند، مستقیم وحشی‌گری می‌کنند. بعدش هم با ساختن فیلم و فلسفه‌بافی تلاش می‌کنند در مغز افراد ساده‌لوح به نوعی خود را تبرئه و توجیه کنند.

شما را دعوت می‌کنم به دو روز وبینار با موضوع مدیریت مواد زائد جامد (پسماند) که توسط یکی از قوی‌ترین پنل‌هایی که تا به حال دیده‌ام ارائه خواهد شد، البته بجز بنده حقیر که خاک پای همگی هستم.

هزینه این برنامه و هماهنگی برای حضور متخصصین، منجمله رییس سابق انجمن بین‌المللی پسماند ISWA توسط دفتر توسعه سازمان ملل متحد پوشش داده شده است.

این برنامه به تایید متخصصین مربوطه وزارت کشور نیز رسیده است و ایشان نیز شرکت خواهند کرد. همچنین، برای عزیزانی که ممکن است تسلط بر انگلیسی نداشته باشند، مترجم به زبان فارسی نیز در جلسه حضور خواهد داشت.

در حالی که در سال‌های اخیر وبینار و کنفرانس آنلاین بسیار متداول شده است، ولیکن جلساتی در این سطح با این دامنه از موضوعات به شدت نادر است. امیدوارم علاقه‌مندان وقت خود را خالی کنند تا بتوانند استفاده مکفی از جلسه ببرند.

زمان
کل روز دوشنبه ۲۷ ژانویه و
کل روز چهارشنبه ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵
هشتم و دهم بهمن ۱۴۰۳

لینک جلسه در زوم
https://b2n.ir/n10917

@drbazargan

به این عکس که دو سال پیش انداخته شده است دقت کنید. مردی که در وسط تصویر می‌بینید، جیلِن هرتز هست، کوارتِربَک تیم عقاب‌های فیلادلفیا که مهم‌ترین بازی فصل، یعنی بازی فینال فوتبال آمریکایی به نام سوپربول را به تیم کانزاس باخته‌اند. می‌دانید که کوارتربک مهم‌ترین بازیکن تیم فوتبال آمریکایی هست. همه چیز حول محور کوارتربک می‌چرخد و باخت تیم یعنی باخت کوارتربک. و می‌دانید که اهمیت سوپربول در آمریکا به حدی هست که برای پخش فقط ۳۰ ثانیه تبلیغ در نیمه حدود ۸ میلیون دلار باید هزینه کرد. ارزش مالی همه جوانب این بازی حدود ۴ میلیارد دلار است. پس باختن در اینجا می‌تواند دنیای یک ورزشکار را نابود کند. برگردیم به عکس. این عکس از لحظه‌ای است که دو سال پیش جیلن هرتز در این فینال شکست خورد. همه خبرنگاران و عکاسان بر روی او تمرکز کرده‌اند. به رنگ آتش‌بازی و کانفِتی که نگاه کنید می‌بینید که رنگ‌های تیم حریف در تمام استادیوم و بر سر و صورت او ریخته است. این لحظه می‌توانست لحظه خرد شدن یک مرد باشد. ولی چه شد؟ معروف است که هرتز از هفته بعدش شروع به تمرین کرد و به همه گفت روزی قهرمان خواهد شد. این عکس را می‌بینید؟ همین عکسِ رسوا کننده را پس‌زمینه (بک‌گراند) گوشی تلفنش کرد تا هر روز ببیند و طعم شکست برایش زنده بماند. و حالا، بعد از دو سال، ساعتی پیش تیم فیلادلفیا به رهبری همین جیلِن هرتز، دقیقا همان رقیب یعنی تیم کانزاس را شکست داد و قهرمان سوپربول شد. امشب آتش‌بازی و کانفتی سبز و سفید بودند. فقط سبز و سفید. بعد از بازی زن و بچه‌اش را جلوی دوربین بغل کرد و از خدا برای نیرویی که به او داده است تشکر کرد. او گفت امشب شاکرم همان طور که دو سال پیش هنگام شکست شاکر بودم. همه فراز و نشیب‌ها دلیلی دارد.

من نیز برای مدتی این عکس را پس زمینه لپتاپم خواهم کرد. کسی که ایمان و اراده دارد، شکست ناپذیر است.

کلیپ گلچین شهدا از عید فطر پارسال. هر کس که در فیلم می‌بینید که در حال شادی و پخش شیرینی است، دیگر در قید حیات نیست، و به دست اسرائیل جنایت‌کار به درجه شهادت رسیده است.

دیشب نصف شب با صدای چندین انفجار از خواب بیدار شدم. سریعا طرف زن و بچه چرخیدم که مطمئن شوم همگی سالم‌اند. و بعد مثل میلیون‌ها ایرانی دیگر تلفنم را روشن کردم تا ببینم چه اتفاقی در حال رخ دادن است...
الان یکی دو ساعت است که صداهای انفجار در تهران تمام شده است ولی من نگران آن بخش از جنگ هستم که همچنان با تمام قوت بدون توقف ادامه دارد. در همین لحظه که در حال تایپ هستم و صدای انفجاری به گوش نمی‌رسد، هزاران کانال ماهواره‌ای و رسانه‌ای، با شدتی مضاعف در حال بمباران افکار عمومی هستند. این انفجارها در خیابان نیست، بلکه در مغز و قلب انسان‌ها است.
ما در عصری زندگی می‌کنیم که نمی‌توان ریشه رسانه‌های جعلی و مراکز پمپاژ جنگ روانی را گرفت، و در این لحظات، دیگر باید به عقل و احساس مخاطب‌ها رجوع کرد.
آیا خودشان را مانند طعمه در معرض جنگ روانی دشمن می‌گذارند یا با اختیار آن‌ها را خاموش می‌کنند؟ آیا متوجه می‌شوند که همگی در یک کشتی علیه دشمنی جنایتکار هستیم و برای کسانی که می‌خواهند ایران را تجزیه و نابود کنند تفاوتی بین نظامی و غیرنظامی وجود ندارد؟ و در نهایت، آیا انقدر دید و درایت دارند که بجای شماتت کردن خودی‌ها، انگشت اتهام و خشم خود را نسبت به دشمنی که ناموس وطن را زخمی کرده هدف بگیرند؟

یکی از هم‌وطن‌های شما
۱۴۰۴/۳/۲۳

ایشون نماینده کنگره آمریکا هستن که به اسرائیل تبریک میگن که به صورت "صلح‌آمیز" ایران را بمباران کرده. ترکیب کلمات، و سطح حماقت مخاطب، واقعا حیرت‌آور هست.
@drbazargan

یکی از دانشجوهایم که چند سال پیش برای ادامه تحصیل به آمریکا رفته بود برای احوال‌پرسی امروز صبح پیام داد. آدم دلش گرم می‌شود به این همه مرام و معرفت‌ها. روزی در کلاس و در پروژه تحقیقاتی من به او می‌آموختم، امروز او با اخلاق حسنه‌اش به من درس داد. و البته یادآور این موضوع شدم که در این لحظات حساس، دل‌های شکسته و ضمیرهای پاک بسیار کارساز است. از اثر دعا و مناجات نباید غافل شد. به قول پدرم، اگر واقعا باور داشته باشیم که برگ درختی نمی‌افتد مگر به اذن خدا، حوادث عالم را طور دیگری خواهیم دید.
@drbazargan

.
🔻 چرا ما شهید نشدیم؟

ساعتی پس از ترور‌های شب اول جنگ در تهران، تلفنم زنگ خورد و نام یکی از دوستانِ بسیار فرهیخته و مومن و دانا و با اخلاق را روی گوشی دیدم. تلفن را برداشتم و اولین حرفم این بود: "ای بابا، دکتر جان، شما هم مثل ما بی‌توفیق بودی؟" خندید و با ناباوری گفت: "اتفاقا من هم برای همین زنگ زدم! به ما که نرسید گفتم شاید شما..."

حرف‌هایمان تعارف نبود. یک عمر زیر پرچم امام حسین گریه کردیم و یک عمر بر شمر و یزید لعنت فرستادیم. پس چرا سر بزنگاه، چیزی دستمان را نگرفت؟ این همه صبر کردیم که آخرسر از قطار جا بمانیم؟

به درون خودم مراجعه کردم و گناه‌هایم را یکی یکی مرور کردم. نکند بخاطر این یکی یا آن یکی بوده باشد؟ نکند وقتی سهم‌ها را تقسیم می‌کردند، به ما رسیدند و کارنامه اعمال را دیدند، و با نا امیدی گذاشتند کنار؟ آدم باید کلاه خودش را قاضی کند. ما و برگزیده شدن در آستانِ حق کجا؟ با این کوله‌بار تیره و تار چه توقعی از خودمان داریم!؟

یاد یکی از خاطراتم با یکی از جانبازان دفاع مقدس افتادم. ایشان هنگام خنثی کردن مین در دست‌هایش منفجر شده بود و چشم و دستان و نیمی از بدنش را در راه خدا داده بود. هرگز یادم نمی‌رود وقتی با حسرت به من گفت: "امام رضا (ع) را دیدم که آمد و سوال فرمود که آیا آماده شهادت هستم؟ در دلم لحظه‌ای خطور کرد که اگر بروم چه کسی از پدر پیرم نگهداری خواهد کرد؟ همین که از دلم چنین تفکری گذشت، حضرت پشتشان را به من کردند و رفتند. هر چقدر صدا زدم دیگر نگاه نکردند، گویی در مهم‌ترین لحظه کار را خراب کرده بودم."

باز به خودم مراجعه کردم. به عشقی که به زن و بچه و مادر و پدر و اطرافیانم دارم. همین زیبایی‌هایی که لنگر شده‌اند. همین بهانه‌های دوست‌داشتنی. همین نقطه‌ضعف‌ها. ولی نه! اگر این‌ها هم نبودند و تک تنها بودم حتما باز دلیل دیگری وجود داشت که بخاطر آن مثل بزدل‌های ترسو خودم را فریب دهم. این‌ها بهانه است، مشکل جای دیگر است.

مساله خیلی ریشه‌ای‌تر است. اگر همین الان هم اختیار دهند که می‌خواهی شهید شوی یا بمانی؟ با این همه ادعا و شور و شیون، حتما بهانه‌ای پیدا خواهم کرد برای ماندن. نیاز به صغری و کبری چیدن نیست.

شاید روزی با عبارت‌هایی مانند "عده‌ای حسینی رفتند و عده‌ای باید زینبی بمانند" یا مثلا "شاید مثل حاج قاسم فرصتی داریم برای خدمت بیشتر و شهادت در سنین بالاتر" خودم را تسکین بدهم. ولی الان با این حال و روزم، جواب به این سوال که چرا شهید نشدم برایم ساده است: چون هنوز لیاقت این هدیه و پاداش را ندارم.

@drbazargan