"اوژنیو کاسترو" می گوید: ((پراتیک روانکاوی خود یک پراتیک خودداری است: سکوت از جانب روانکاو و از جانب روانکاوی شونده، خودداری از هر چیز دیگری به غیر از کلام. کلامی که در اثر انتقال تبدیل به یک گفتار می شود. الکلیک صاحب گفتار نیست اما با خودداری کردن قادر می شود از مدخل گفتار هیستریک پا به آستانه روانکاوی بگذارد و در مورد مستی خود که در واقع نه یک سمپتوم بلکه یک ضدسمپتوم است به تفحص بپردازد. برای دست یافتن به یک گفتار ضروری ترین عنصر دانش ناخودآگاه است. در حالت مستی این دانش ناخودآگاه غایب است، اگر چه سیلاب کلمات ممکن است حاوی حقایقی نیز باشند که دیگری را تکان دهد ولی آنها خود فرد مست را لمس نمی کنند)).
حالت مستی یکی از بهترین نمونه هایی است که در آن می توان نشان داد که روانکاوی بر اساس عواطف و احساسات نیست بلکه صحبت از حقیقت بیمار است. فرد مست اغلب طوفانی از عواطف و احساسات را به نمایش می گذارد بدون آنکه با حقیقت روبه رو شود. مستی در واقع برای اندود کردن شکافی است که از آن حقیقت به بیرون می تراود. مستی یعنی محکم بستن در بطری حقیقت برای خود بیمار. آن راستیی که در اصطلاح "مستی و راستی" وجود دارد خود فرد را در برنمی گیرد.
برگرفته از کتاب؛
مکتب لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاوی #الکلیک #مستی #میترا_کدیور #سمپتوم #حقیقت #انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی
@doostdaran_freudianassociation

#دکتر_میترا_کدیور

#روانکاو#روانکاوی#سمپتوم#اشتیاق#مواجهه#بزدلی
#شهامت#مشقت#روان

انتخاب ویدیو و متن : ربابه ايلخانی زاده#inrepostme
@doostdaran_freudianassociation