#جمع_بندي

بالانس اكلوژن پروتز كامل
Bilateral Balance Occlusion



هدف اوليه از اكلوژن بالانس ( BBO ) در دنچر كه بصورت دو طرفه يا باي لترال انجام ميشود، ايجاد ثبات در دنچر است .

ايجاد و انجام كامل آن در دهان بسيار وقتگير و سخت بوده و گاهي نيازمند اصلاحات و تراش زيادي روي دندان ها ميباشد و بهتر است از ابتدا چيدن دندان ها در لابراتوار بر اين اساس صورت گيرد .
بعد از اين كار ، انجام اصلاحات جزئي روي دندانها معمولا زياد مشكل ساز نيست و در دهان انجام ميشود .

براي چيدن درست دندان ها و برقراري BBO در لابراتوار دو راه وجود دارد ، ميتوان شيب كنديلي ميانگين ٢٠ درجه را براي آرتيكولاتور تنظيم كرد ، و يا بواسطه ثبت ركورد پيش گرايي شيب كنديلي بيمار را ثبت كرد .

در اين حالت دندانها چه بصورت آناتوميك و چه لينگوالايزد ، طوري چيده ميشوند كه به BBO نزديك باشند ، بطوريكه در حركات خارج مركزي هم سمت كارگر و هم سمت بالانس هر دو تماس داشته باشند .

يكي از مشكلات در اكلوژن بالانس ، برقراري آن در حركت پيشگرايي است ، چون تراش و اصلاح دندانها براي ايجاد تماس خصوصا در قدام باعث از بين رفتن زيبايي دنچر ميشود .

در برخي موارد ، براي حفظ زيبايي قدامي ها ، ميتوان بالانس را فقط در حركات طرفي ايجاد كرد و در حركت پيشگرايي بيشتر زيبايي را براي چيدن دندان ها ملاك قرار داد .
اين كار خيلي باعث مشكلات فانكشنال مثل اختلال در تكلم يا جويدن نميشود ، همچنين در ثبات دنچر نيز مشكل واضحي ايجاد نميكند ، زيرا در الگوهاي جويدن حركات طرفي جزء حركات غيرارادي است ، اما حركت پيشگرايي از دسته حركات ارادي طبقه بندي ميشود و به مقدار زيادي قابل كنترل است .

در نتيجه در اكلوژن دنچر ، آنچه بيشتر مورد توجه است ، بالانس در حركات طرفي است .

تعداد قابل توجهي از مقالاتي كه موفقيت و فانكشن دنچر و رضايت بيماران را بررسي ميكنند ، ارتباطي بين بالانس اكلوژن و رضايت بيماران از دنچر و فانكشن آن در طولاني مدت مشاهده نكرده اند ، شايد تنها مزيت اثبات شده براي اكلوژن بالانس ، ثبات بهتر دنچر در ابتداي تحويل و رضايت و پذيرش ابتدايي بهتر توسط بيماران است .



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

رنگ طبيعي در PFM و PFZ


شناخت رفتار رنگ ها در شرایط مختلف براي ايجاد رنگ طبیعی در سراميك بسيار كمك كننده است .

بيماران اكثرا درخواست دندانهاي سفيد دارند ، در صورتيكه يكي از عوامل ظاهر مصنوعي در لبخند ، واليو بالاست .

راه هاي مختلفي براي كاهش واليو در كران وجود دارد تا بتوان نماي طبيعي تري در آن ايجاد كرد بدون اينكه رستوريشن زرد يا اپك شود.

يكي از اين روش ها افزايش ترانسلوسنسي است .

سوال اينجاست ، اين تراسلوسنسي در كران با فريم زيركونيا (PFZ) بيشتر خواهد بود يا فريم فلزي (PFM) ؟

با توجه به نوع فريم كه البته هر دو اپك است ، تفاوت واضحي در عبور نور از وراي آن وجود ندارد ، زيرا اين فريم در عمق رستوريشن و زير دنتين و اپك دنتين قرار دارد ، در نتيجه در نگاه اول فريم نقش مهمي در اين ميان ندارد زيرا ترانلوسنسي رستوريشن بسيار وابسته به ميزان لايه انامل و كلير است و در شرايط معمول شايد تفاوت زيادي در ضخامت اين لايه ها نيز وجود نداشته باشد ،

اما ،

ميتوان رنگ فريم زيركونيا را هنگام سينترينگ و قبل از پرسلن گذاري تغيير داد و تنظيم كرد ، و به دنبال آن با نزديك كردن رنگ فريم به رنگ نهايي رستوريشن ، با ضخامت كمي از اپك دنتين يا دنتين ميتوان به رنگ درست و مناسب رسيد ،

در نتيجه ميزان فضاي بيشتري براي انامل باقي ميماند و ميتوان لايه كلير واضح و سپس انامل قابل توجه داشت .

بنابراين در ضخامت يكسان رستوريشن ، در PFZ ، سهم بيشتري از فضا به انامل اختصاص ميابد و ترانسلوسنسي بيشتري خواهد داشت .




https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

ايمپلنت اباتمنت

در مورد اباتمنت هاي مورد استفاده جهت رستوريشن هاي سمنتد ، ميتوان از موارد زير استفاده كرد :

# اباتمنتهاي يك قسمتي :
( one piece )
اين دسته را به پيروي از انواع قديمي تر ، به عنوان ساليد اباتمنت هم ميشناسند .
اباتمنت و پيچ يكپارچه است
قبلا تصور ميشد مشكلات پيچ در ان كمتر است و كنترل و پخش بهتري روي نيروها وجود دارد ، اما امروزه معتقدند اينگونه نيست و صرفا ساخت آن ساده تر و قيمت آن ارزان تر است
محدوديت استفاده آن در موارد زاويه دار يا غير قرينه است و كلا امروزه استفاده زيادي ندارد

# اباتمنت هاي پيش ساخته ،
اين دسته بنا به نوع سيستم ، داراي GH , پروفايل و زواياي متفاوتي است ، پيچ مستقلي دارد، داراي دقت و تطابق مناسبي با ايمپلنت بوده و به نوعي پر مصرف ترين اباتمنت در درمان روزمره است

# كاستومايزد اباتمنت ها ،
براي مواردي كه GH , پروفايل ، ابعاد و زواياي خاصي مورد نياز است كه بصورت پيش ساخته در كاتالوگ محصولات شركت يافت نميشود

در اين مورد ، ميتوان از اباتمنتهاي پلاستيكي و روش هاي كستينگ استفاده كرد .
اين اباتمنت ها ميتواند داراي كانكشن فلزي و يا فول پلاستيك باشد كه در هر دو حالت تطابق مطلوبي با ايمپلنت نخواهد داشت

همچنين ميتوان از اباتمنت هاي پره ميلد استفاده كرد .
( pre milled )
در اين حالت كانكشن بصورت پيش ساخته متصل به توده اي از تيتانيوم توسط كارخانه سازنده ساخته شده و شكل خاصي كه براي اباتمنت مورد نياز است توسط دستگاه ميلينگ در قسمت تيتانيومي طراحي و تراشيده ميشود.
تطابق خوب و امكان طراحي مناسب از مزاياي اين نوع اباتمنت است

در كنار اين دو تكنيك ،
ميتوان كل اباتمنت را نيز ، از قسمت فوقاني تا انتهاي كانكشن ، توسط دستگاه ميلينگ تراشيد
اين حالت نياز به تجهيزات ويژه اي دارد تا بتواند تطابق مناسبي در كانكشن ايجاد كند و بسيار حساس به تكنيك ميباشد

در تمام موارد فوق ، همه تمركز در ساخت بهتر اباتمنتي است كه در كنار طراحي مناسب ، تطابق درستي با كانكشن ايمپلنت نيز داشته باشد

و اما پيچ ...


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

در مورد شل شدن پيچ اباتمنت :

سه علت كلي براي اين مشكل ميتوان متصور بود

اول ، اشكال در بستن درست پيچ
دوم ، عدم فيت بود كانكشن بين اباتمنت و ايمپلنت
سوم ، نيروهاي زياد و اورلودي كه باعث شل شدن پيچ ميشود ( همانطور كه ميتواند باعث شكستن پرسلن بشود )

در مورد اول ؛
پروتكل هاي متفاوتي براي بستن پيچ ارائه شده و همگي تاكيد بر تلاش مجدد در سفت كردن پيچ دارند ،
بطوريكه پس از تورك دادن اندكي صبر كرده ( ١٠ تا ١٥ دقيقه ) و مجددا تورك بر پيچ اعمال ميشود .
تاكيد ميشود كه براي اينكار پيچ مجددا باز نشود

در مورد دوم ؛
در اسكروتايپ ها اين مشكل بسيار واضح است و اين عدم تطابق نسبي در طول زمان باعث شل شدن پيچ ميشود
روش هاي جديد در ساخت اين پروتز ها كه باعث افزايش تطابق كانكشن ميشود ريسك شل شدن پيچ را بصورت واضحي كمتر كرده است
در انواع سمنتد معمولا اين مورد شايع نيست مگر تخريب كانكشن ايمپلنت يا اباتمنت بدليل فشار يا هر عامل ديگري اتفاق افتاده باشد

در مورد سوم ؛
بجز پارافانكشن كه زياد در كنترل بيمار و دندان پزشك نيست و تنها با نايت گارد ميتوان اثرات آنرا تا حدودي كنترل كرد ، شايع تريم عامل مكانيكي در شل شدن پيچ وجود تداخل اكلوزالي است .
معمولا اكلوژن در سنتريك به خوبي تنظيم ميشود و تداخل در حركات طرفي خصوصا سمت كارگر به عنوان بيشترين دليلي كه در اين دسته عامل شل شدن پيچ است شناخته ميشود.

همواره توجه شود :

در برخورد با پيچ شل شده ، در وهله اول به دنبال پيدا كردن عامل و حذف يا اصلاح آن باشيم
و در مرحله بعد ، حتما پيچ را عوض كنيم . پيچ شل شده را هرگز مجددا سفت نكنيم


در مورد شل شدن پيچ اباتمنت :

سه علت كلي براي اين مشكل ميتوان متصور بود

اول ، اشكال در بستن درست پيچ
دوم ، عدم فيت بود كانكشن بين اباتمنت و ايمپلنت
سوم ، نيروهاي زياد و اورلودي كه باعث شل شدن پيچ ميشود ( همانطور كه ميتواند باعث شكستن پرسلن بشود )

در مورد اول ؛
پروتكل هاي متفاوتي براي بستن پيچ ارائه شده و همگي تاكيد بر تلاش مجدد در سفت كردن پيچ دارند ،
بطوريكه پس از تورك دادن اندكي صبر كرده ( ١٠ تا ١٥ دقيقه ) و مجددا تورك بر پيچ اعمال ميشود .
تاكيد ميشود كه براي اينكار پيچ مجددا باز نشود

در مورد دوم ؛
در اسكروتايپ ها اين مشكل بسيار واضح است و اين عدم تطابق نسبي در طول زمان باعث شل شدن پيچ ميشود
روش هاي جديد در ساخت اين پروتز ها كه باعث افزايش تطابق كانكشن ميشود ريسك شل شدن پيچ را بصورت واضحي كمتر كرده است
در انواع سمنتد معمولا اين مورد شايع نيست مگر تخريب كانكشن ايمپلنت يا اباتمنت بدليل فشار يا هر عامل ديگري اتفاق افتاده باشد

در مورد سوم ؛
بجز پارافانكشن كه زياد در كنترل بيمار و دندان پزشك نيست و تنها با نايت گارد ميتوان اثرات آنرا تا حدودي كنترل كرد ، شايع تريم عامل مكانيكي در شل شدن پيچ وجود تداخل اكلوزالي است .
معمولا اكلوژن در سنتريك به خوبي تنظيم ميشود و تداخل در حركات طرفي خصوصا سمت كارگر به عنوان بيشترين دليلي كه در اين دسته عامل شل شدن پيچ است شناخته ميشود.

همواره توجه شود :

در برخورد با پيچ شل شده ، در وهله اول به دنبال پيدا كردن عامل و حذف يا اصلاح آن باشيم
و در مرحله بعد ، حتما پيچ را عوض كنيم . پيچ شل شده را هرگز مجددا سفت نكنيم




https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

تحليل استخوان اطراف ايمپلنت ؛

با توجه به مستندات و مقالات ميتوان دريافت كه در مورد تحليل استخوان اطراف ايمپلنت اتفاق نظر عمومي وجود ندارد و دليل واحدي براي آن نميتوان در نظر گرفت

به نظر ميرسد بجز سلامت نسوج ، عوامل زير به عنوان فاكتور هاي مشخص دخيل باشند :

# محل قرارگيري ايمپلنت نسبت به كرست الوئول ؛
برخي مطالعات نشان ميدهد در ايمپلنت هاي ساب كرستال تحليل استخوان كمتر بوده و يا حداقل مشكلات كمتري به دنبال تحليل مشاهده ميشود


# ثبات بيومكانيك مجموعه ايمپلنت و اباتمنت ؛
استفاده از سيستم هايي كه كانكشن قوي تر داشته و تحريك بيومكانيك كمتري دارند باعث كنترل بهتر استخوان كرستال ميشوند


# بايوتايپ نسج نرم ؛
هر چه تايپ نسج نرم ضخيم تر و ميزان كراتين آن بيشتر باشد ثبات آن بيشتر بوده و احتمال تحليل استخوان كمتر خواهد بود

# عرض بيولوژيك ؛
يكي از فاكتورهاي بيولوژيك مهم در اين مبحث ارتفاع لثه و عرض بيولوژيك ميباشد و اهميت آن در مطالعات جديد بيشتر مورد توجه قرار گرفته است
حتي به نوعي اثر مثبت ايمپلنت هاي ساب كرستال را بيشتر از استخوان ، مربوط به فراهم آوردن فضاي مناسب براي چسبندگي نسج نرم و عرض بيولوژيك ميدانند

در مورد ميزان اثر بخشي فاكتور هاي فوق در مقالات مروري سالهاي اخير نتيجه مشخص و قاطعي نميتوان يافت ، اما اين نكته قابل استناد است كه عوامل مذكور ميتوانند بصورت مستقل و تجمعي بروي ميزان تحليل استخوان اثرگذار باشند

مانند كليد هاي متعددي كه بصورت موازي قرار گرفته و هر كدام به تنهايي ميتوانندچراغ را روشن كنند



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

Pink Porcelain
Gingival Powder
پرسلن صورتي
پرسلن همرنگ لثه

همه به پرسلن فلدسپاتيك صورتي رنگي اطلاق ميشود كه تلاش دارد نسج نرم از دست رفته را در ساختار پروتز با بيس سراميك جايگزين كند

شايد تنها مورد واضحي كه انديكاسيون استفاده از پرسلن صورتي در پروتزهاي FP3 محسوب ميشود ، مشكل زيبايي در افراد گامي اسمايل است كه ناحيه تحليل يافته در معرض ديد ميباشد

در اين موارد با توجه به لول دندانهاي اطراف و همچنين در موارد وسيع با توجه به آناتومي و زيبايي ، لول پرسلن صورتي مشخص ميشود

اما ،

براي بهتر شدن نتايج ، رعايت سه شرط در كلينيك لازم به نظر ميرسد

اول اينكه ، در ابتداي كار و قبل از شروع مراحل ساخت پروتز نهايي ، تكليف پرسلن صورتي و لول آن مشخص شود ، نه بعد از امتحان پرسلن !
زيرا بايد فضاي لازم براي آن در طراحي فريم و پرسلن گذاري توسط همكاران دندانساز در لابراتوار تامين شود

دوم اينكه ، براي پرسلن صورتي نيز راهنماي انتخاب رنگ وجود دارد و بهتر است رنگ مناسب با توجه به لثه بيمار انتخاب شود

سوم اينكه ، حتما فريم در داخل دهان امتحان شده و پيكاپ شود تا موقعيت نسج نرم به لابراتوار منتقل شود .
در كست هاي اصلي به دليل متحرك سازي داي و انجام ديچ ، اثري از كانتور لثه و نسج نرم وجود ندارد

در اين شرايط ميتوان رستوريشني زيبا با حداقل تداخل با شرايط بهداشتي ساخت


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

سمان رستوريشن هاي تمام سراميك


در مورد سمان كردن و باندينگ رستوريشن هاي تمام سراميك استفاده از سمان هاي لايت كيور شايد انتخاب مطلوبي باشد ، اما از محدوديت هاي آن ميتوان به رسيدن نور كافي جهت پليمريزاسيون سمان اشاره كرد
براي جبران اين محدوديت ، از يك سو ارتقا چشمگيري در توان خروجي دستگاه ها لايت كيور انجام شده ، و از طرف ديگر پيشنهاد شده زمان كيورينگ افزايش يابد ، هر چند موثر بودن هر كدام از راه هاي فوق مورد شك و ترديد است

از اين منظر ، براي اين دسته رستوريشن ها ، سمانها دوال كيور انتخاب بهتري است

سمان هاي دوال كيور نيز اشكالاتي دارند مثل جذب اب ، انبساط حجمي ، ...

اما يكي از مهمترين اشكالات آنها ، تغيير رنگ بدليل داشتن آمين سه تايي است
به همين دليل در سمانهاي دوال كيوري كه اختصاصا براي اين منظور ساخته شده اند ، اين عامل از بيس سلف كيور حذف و با عواملي جايگزين شده كه به مرور زمان تغيير رنگ ندارند

نكته ديگر اينكه ،
در سمان هاي دوال كيور ، صرفا اتكا به پليمريزاسيون قسمت سلف كافي نيست و حتما بايد از لايت هم جهت تكميل آن استفاده كرد
سمان هاي دوال ، بدون نور به حداكثر استحكام خود نميرسند

مشكل ديگري كه در اين ميان خودنمايي ميكند ، عامل باندينگ است
در مورد سمان هاي دوال كيور نميتوان از باندينگ هاي سلف اچ يك مرحله اي استفاده كرد ، چون مونومرهاي اسيدي موجود در باندينگ با پليمريزاسيون فاز سلف كيور سمان تداخل خواهد داشت ،
همچنين ، باندينگ مورد استفاده در اين سمانها نيز بايد دوال كيور باشد چون مشكل دسترسي نور كماكان باقي است

به دليل وجود اين محدوديت ها ، معمولا شاهد وجود باندينگ هاي اختصاصي براي سمان هاي دوال كيور هستيم كه با هم كاملا كامپتيبل هستند



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJNqcsShLdfuw

#جمع_بندي

عدم نشست فريم در پروتزهاي ثابت پس از پرسلن گذاري


اين مشكل كه فريم ابتدا بدون مشكل ارزيابي ميشود اما پس از پرسلن گذاري با عدم نشست فريم مواجه هستيم مورد غير شايعي نيست

يكي از دلايل اينست كه اشكال مورد بحث كه عدم نشست يا كوتاهي مارجين است از ابتدا در فريم وجود داشته اما تا مارجين لثه در مقابل كنتراست پرسلن سفيد رنگ قرار نگرفته اين مشكل هويدا نميشود ، به عبارتي مشكل از ابتدا در فريم بوده اما تشخيص داده نشده


دوم اينكه تماس هاي پروكسيمال سنگيني در پرسلن وجود دارد كه باعث عدم نشست كامل شده
اين عامل معمولا به دليل تخريب كست و دندانهاي مجاور و يا اشكال در اره كردن و متحرك سازي داي ايجاد ميشود و يكي از ساده ترين راه هاي مقابله با ان استفاده از ساليد كست است

مورد بعد وجود پانتيك است و تداخل احتمالي آن با نسج نرم كه در نهايت ميتواند باعث عدم نشست كامل فريم يا حالتي مشابه راك شود

مورد بعد ، اشكال در طراحي ، ضخامت و استحكام فريم خصوصا در ناحيه كانكتور يا جوينت ميباشد ،
در صورت ضعف فريم در اين نواحي ، شرينكيج ناشي از پخت پرسلن ميتواند باعث ديستورشن و اعوجاج فريم شده و نتيجه آن عدم نشست درست رستوريشن در كلينيك خواهد بود

مشكل بعدي فريم هاي لحيم شده است
معمولا گپي كه براي لحيم در فريم با برش فريم ايجاد ميشود از مقدار استاندارد بسيار بيشتر بوده و باعث كاهش استحكام و مقاومت به تغيير شكل در كوره پرسلن ميشود

اشكال بعدي ورود پرسلن به داخل فريم در هنگام پودر گذاري است كه باعث جلوگيري از نشست درست فريم ميشود، در حقيقت يك اشكال لابراتواري است كه گاهي از چشم همكاران دندانساز دور ميماند

مورد بعدي استفاده از آلياژ هايي با كيفيت پايين است كه اين روزها بسيار رايج است
اين آلياژ ها اكسيد زيادي توليد كرده، به حدي كه مقداري عدم نشست ايجاد ميكند
اين لايه هاي اكسيد اضافي بايد قبل از امتحان در دهان حذف شود



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qL_vxxA29nZDw

#جمع_بندي

پخت مكرر پرسلن ؛ يك مشكل كلينيكي يا لابراتواري ؟


يكي از مشكلات پروتز هاي ثابت ، شكستن يا چيپينگ پرسلن است .
از دلايل مهم اين اتفاق پخت مكرر پرسلن در لابراتوار و افزايش ضريب انبساط حرارتي پرسلن و كاهش استحكام آن است .

بجز تكنيك هاي لابراتواري ، در كلينيك هم راهكارهاي وجود دارد كه با رعايت آنها ميتوان به همكاران دندانساز و تكنسين كمك كرد كه با تعداد پخت هاي كمتري در پرسلن به نتيجه مطلوب دست يابند .

از اين راهكارها ميتوان به موارد زير اشاره نمود :

١ ) قالبگیری دقیق ؛
در اين حالت با فيت و تطابق بهتري در فريم ، نشست بهتر و خطاهاي كمتري خواهيم داشت

٢ ) ثبت بایت دقیق ؛
استفاده از مواد دقيق و تكنيك هاي اصولي در ثبت بايت شرايط را براي مانت دقيق فراهم ميكند

٣ ) كست كنتر ؛
براي داشتن يك مانت دقيق ، بجز يك بايت يا رابطه دقيق سيليكوني ، احتياج به يك كست دقيق از فك مقابل داريم
تا بتواند به درستي در اين بايت دقيق بنشيند .در غير اينصورت مانت دقيقي نخواهيم داشت.

٤ ) پیک آپ فریم ؛
براي داشتن موقعيت دقيق فريم نسبت به دندانهاي مجاور و مقابل جهت پرسلن گذاري ، كست پيكاپ بسيار كمك كننده است .

٥ ) تعیین رنگ دقیق ؛
در مواردي با اشتباه در انتخاب رنگ ، اصلاح آن با مديفايرها امكانپذير نبوده و بناچار بايد فيسينگ تعويض و تكرار شود و اين چيزي بجز پخت هاي اضافي در پرسلن نيست .

٦ ) دقت در ادجاست ؛
دقت در مراحل ادجاست پرسلن در كلينيك باعث جلوگيري از دوباره كاري و پخت مجدد آن خواهد شد

٧ ) مشخص كردن كانتور نهايي ؛
بهتر است كانتورهاي نهايي رستوريشن مثل محل لبه انسيزال قبل از پرسلن گذاري مشخص شود ، اين كار با ساخت رستوريشن موقت و ارزيابي و اصلاح آن قبل از شروع قالبگيري به بهترين نحو انجام ميشود

٨ ) امتحان بادي پرسلن ؛
قبل از كامل شدن فيسينگ و نهايي شدن آناتومي رستوريشن ، خصوصا در كيس هاي قدامي ، بهتر است بادي پرسلن در دهان امتحان شود تا تغييرات احتمالي در پلان يا ميدلاين باعث تكرار تمامي مراحل و پخت مجدد پرسلن نشود



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qL_vxxA29nZDw

#جمع_بندي

بررسي نقاط فشار در دنچر


در ارزيابي نقاط فشار و آزردگي در پروتزهاي متحرك با ساپورت نسج نرم ، مثل دنچر يا پروتزهاي پارسيل ، ميتوان از مواد نشانگر متعددي مثل سيليكون ها و يا خميرهاي نشان دهنده فشار (PIP) استفاده كرد

سيليكون هاي مورد استفاده براي اين منظور بايد داراي فلو كافي باشند تا مانع نشست دنچر نشوند ،
همچنين بايد زمان ستينگ كافي در اختيار عمل كننده قرار دهند
اين مواد پس از قرارگرفتن در دهان ست شده و هنگام خروج از دهان ، آثار ناشي از نقاط فشار دچار تغيير شكل نميشوند.

در مورد خميرهاي PIP كه با برس روي سطح بافتي قرار ميگيرند ، بدليل قوام كم ، هيچ مقاومتي در برابر نشست دنچر نخواهند داشت .
آثار ناشي از كاربرد اين خميرها به سه دسته تقسيم ميشوند :
اگر تماسي با نسج وجود نداشته باشد مسيرهاي برس روي خمير دست نخورده باقي ميماند.
در نقاط تماس آثار برس محو شده و نماي نقطه نقطه به خود ميگيرد
و در حالتي كه نقاط فشار و آزردگي وجود داشته باشد خمير بطور كامل حذف شده و بيس دنچر بصورت تميز قابل مشاهده است.

از آنجا كه قوام خميرهاي PIP در دهان تغييري نكرده و مانند سيليكون ها ست نميشوند ، هنگام خروج از دهان ممكن است دچار تغيير شكل شوند ،
در نتيجه آثار ناشي از كاربرد اين خمير ها در سطوح عمودي و مايل زياد قابل اعتماد نيست


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qL_vxxA29nZDw

#جمع_بندي

(( كنترل پوسيدگي ))

پوسيدگي را به عنوان يك روند عفوني و شايد شايعترين عفونت ميشناسند.

به نظر ميرسد در درمان هاي دندان پزشكي ، در هر سطحي و با هر هدفي ، حفظ سلامت يا بازگرداندن آن در اولويت تصميمات قرار دارد.

باکتریهای كاريوژنيك يا پوسيدگي زا در مسير متابولیسم طبیعی کربو هیدرات‌ها قادر به تولید اسیدهای آلی شامل لاکتیک ، استیک ، فرمیک و پروپیونیک هستند .

اسید تولید شده توسط باکتریها از طریق مایع بین کریستالهای هيدروكسي آپاتايت پخش شده و بدين صورت تجزیه بلور آغاز ميشود.

در افرادي كه داراي پوسيدگي هاي متعدد و پيش رونده هستند ، بجز ترميم دندانها ، نيازمند كمك هاي ديگري نيز هستند .

به عنوان دندان پزشك جهت كنترل پوسيدگي ها و توقف روند سريع تخريب دندانها از چند جهت ميتوان به بيمار كمك كرد :

اول ) كنترل PH يا اسيديته محيط دهان ؛
در اين مورد با كنترل رژيم غذايي ، تعداد وعده هاي غذايي و كنترل بهداشت ميتوان به كنترل PH محيط دهان كمك كرد
ميزان بزاق نقش مهمي در اين مورد دارد و در مواردي كه با كمبود حجم بزاق مواجه هستيم استفاده از خمير دندان هاي حاوي بي كربنات يا تركيبات فسفات كلسيم توصيه ميشود .

دوم ) كنترل سطح باكتري هاي دهان ؛
ارگانيسم هاي مرتبط با پوسيدگي مثل استرپتوكوك و لاكتوباسيل را پس از تاييد با تست هاي ميكروبيولوژيك ميتوان با رعايت بهداشت و استفاده روزانه از دهان شويه هاي آنتي باكتريال مثل كلرهگزيدين ٠/١٢ درصد كنترل كرد

سوم ) كاهش حجم باكتري هاي فعال با برداشتن پوسيدگي هاي موجود و ترميم موقت آنها با موادي مثل گلاس يونومر

چهارم ) كنترل پلاك به عنوان محل اصلي فعاليت ارگانيسم هاي توليد كننده اسيد ؛
آموزش بهداشت و روش صحيح استفاده از مسواك و نخ دندان و توالي آن نقش مهمي در كنترل پوسيدگي ها به عهده دارد

پنجم ) مقاوم سازي نسوج دنداني ؛
در اين مورد ، هم با مقاوم كردن نسج دنداني نسبت به دمينراليزه شدن در برابر اسيد ، و هم با تسهيل مينراليزه شدن مجدد آن ، ميتوان كمك شاياني به كنترل پوسيدگي كرد
استفاده از وارنيش فلورايد ٥ درصد در مطب هر سه ماه يكبار و استفاده از خمير دندان هاي حاوي فلورايد به ميزان ٥٠٠٠ ppm در منزل به عنوان عامل كليدي شناخته شده است
تركيبات فسفات كليسم در خمير دندان نيز در اين مورد كمك كننده است

مثل هر درمان دندان پزشكي ، فالوآپ و چك كردن ٦ ماهه نتايج درمان و بررسي پوسيدگي هاي احتمالي با معاينات كلينيكي و راديوگرافي بايت وينگ لازم به نظر ميرسد

در نتيجه در برخورد با بيماراني كه داراي پوسيدگي هاي متعدد و پيشرونده هستند ، صرفا ترميم دندان ها و توصيه به مسواك زدن به هيچ عنوان كافي نيست





https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qL_vxxA29nZDw

#جمع_بندي

بريج يا ايمپلنت


در مورد ناحيه بي دنداني كه در دو طرف آن دندانهايي قرار دارند كه نياز به كران دارند ، دو انتخاب درماني وجود دارد :

١) ايمپلنت
٢) بريج دنداني

براي انتخاب طرح درمان ، فاكتورهاي متعددي بايد مورد بررسي قرار گيرد ؛

+توانايي رعايت بهداشت ،
در طرح درمان ايمپلنت و رستوريشن هاي نان اسپلينت ، رعايت بهداشت نسبت به بريج راحت تر است

+حفظ نسوج باقيمانده ،
درمان ايمپلنت نقش مهمتري در جلوگيري از تحليل استخوان خواهد شد

+تفكيك رستوريشن ها ،
درمان ايمپلنت به لحاظ تفكيك رستوريشن ها درمان بهتري خواهد بود

+گير غذايي ،
در انتخاب بريج گير غذايي كمتري وجود دارد و بيمار راحت تر است

+سختي مراحل درمان ،
درمان بريج بسيار ساده تر است و پيچيدگي هاي كمتري دارد

+قيمت ،
درمان بريج هزينه كمتري دارد

+طول دوره درمان ،
درمان بريج در زمان كمتري انجام خواهد شد

+كنترل نسج نرم ،
در بريج ، شكل دهي نسج نرم و بدست آوردن پاپي در كنار پانتيك ساده تر از نواحي بين ايمپلنت و دندان است

+زيبايي ،
شايد بتوان ادعا كرد با ايمپلنت زيبايي بيشتري حاصل خواهد شد اما بدست اوردن ان بسيار سخت تر است
در درمان بريج نتايج زيبايي با سهولت بيشتري بدست مي ايد

+تداخلات پلان اكلوزال و فضاي تاجي ،
در اين مورد بدليل انجام كران در دندان هاي پايه دوطرف ، تفاوتي بين ايمپلنت و بريج وجود ندارد

+زاويه ريشه دندانهاي پايه ،
در مواردي اساسا امكان ايمپلنت بدون درمانهاي جانبي مثل ارتو وجود ندارد

+پروگنوز دندانهاي پايه ،
در صورتيكه پروگنوز مطلوبي وجود نداشته باشد به نظر ميرسد درمان بريج انتخاب بهتري باشد .
قرار دادن ايمپلنت در كنار دندانهايي با پروگنوز ضعيف هم ريسك مشكلات ايمپلنت را بيشتر ميكند و هم درمان آينده را به لحاظ تقسيم فضا و تعداد ايمپلنت ها سخت تر ميكند.
اين مورد شايد مهمترين فاكتور تصميم گيري در انتخاب درمان باشد

در مواردي كه دندانهاي پايه نيازي به كران ندارند مسلما و بدون شك ايمپلنت درمان بهتري است و توضيحات دندان پزشك نقش مهمي در تصميم درست بيمار دارد.


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qLDX-nbbQffsA

#جمع_بندي

انجام کران روی پایه پروتز پارسیل


مواردی وجود دارد که بیمار از پروتز پارسیل استفاده میکند و از پروتز خود راضی است و در عین حال دندان پایه پروتز پارسیل به دلیل تخریب زیاد نیاز به کران پیدا کرده .
در این موارد حفظ و كران كردن آن دندان پايه بطوريكه بتواند مجددا پروتز پارسيل را ساپورت كند به مفهوم عدم نياز به تعويض پروتز پارسیل خواهد بود ؛ اتفاقی که برای بیماران پروتز متحرک کمک کننده و مفید است

در اين مورد دو راه كلي وجود دارد :

روش اول ؛
در صورت لزوم پس از قرار دادن پست ، تراش كران كامل شده و در حالی قالب آن گرفته میشود که پروتز پارسیل در محل خود قرار دارد .
به عبارتي از دندان قالب گرفته و همزمان پارسيل پيكاپ میشود.
در این حالت تكنسين در لابراتوار، پارسيل بيمار را همزمان روي كستي خواهد داشت كه قرار است كران را نیز روی همان کست بسازد
در نتیجه كران بر اساس پارسيل موجود ساخته و پس از امتحان در كلينيك ، تحويل خواهد شد

روش دوم ؛
پس از تكميل تراش ، از دندان به تنهايي قالب گرفته میشود و به دنبال آن لابراتوار يك فريم دورالي ارسال میکند
در حالي كه پروتز پارسيل در محل قرار دارد ، فریم دورالی را روی دندان قرار داده و با اضافه کردن وكس يا دورالي به آن اثر تمام اجزاء پارسيل مثل رست ، كلاسپ ها و پروكسيمال پليت روي اين فريم بازسازي میشود؛
اضافات وكس يا دورالي را از روي فريم دورالي تميز كرده و جهت كستينگ و پرسلن گذاري به لابراتوار ارسال ميشود

روش اول از لحاظ مراحل کلینیکی ساده تر و کوتاه تر است ، اما روش دوم علیرغم طولانی بودن کار کلینیکی معمولا دقیق تر است .

در روش اول جهت قالب گیری الزاما محدود به روش یک مرحله ای هستیم اما در روش دوم میتوان از هر دو روش قالب گیری استفاده کرد.

در روش اول پروتز پارسیل از بیمار گرفته خواهد شد و این در برخی موارد خوشایند نیست اما در روش دوم برای انجام مراحل لابراتواری نیازی به پروتز پارسیل بیمار نیست.

در روش اول کلاسپ گیر پروتز پارسیل میتواند روی کانتور پرسلن قرار گیرد اما در روش دوم تمام اجزاء پارسیل روی فریم قرار دارد که البته رستوریشنی بادوام تر را به دنبال خواهد داشت.



https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qLDX-nbbQffsA

#جمع_بندي

تفاوت وضعيت رستوريشن در دهان و آرتيكواتور ؛


اینکه در موقع امتحان فریم در دهان فضای کافی پرسلن نداریم و یا در جلسه امتحان پرسلن احتیاج به ادجاست زیادی داریم ، مشکل غیر شایعی نیست
و اين در حالي است كه شرايط در آرتيكواتور كاملا نرمال است

در مجموع چند عامل میتواند دخیل باشد :

مانت ؛
گرفتن رابطه غلط و عدم دقت در گرفتن قالب دقیقی به عنوان کنتر ، هر دو باعث مانت اشتباه خواهد شد
در این حالت معمولا در جلسه امتحان پرسلن شرایط در آرتیکولاتور بسیار مطلوب است اما در دهان رستوریشن بلند است

دیچ ؛
دیچ بلند و اشتباه باعث لبه هایی اشتباه و بلند در کران و عدم نشست آن میشود
البته اصلی ترین دلیل این اتفاق ، عدم تراش درست و فینیشینگ لاینی غیر یکنواخت است که اجازه دیچ درست را نمیدهد

رستوریشن موقت ؛
عدم استفاده از رستوریشن موقت ؛ در مواردی میتواند باعث حرکت دندان پایه شده و در جلسه امتحان فریم و پرسلن بین آرتیکولاتور و دندان تفاوت وجود خواهد داشت ،
وجود شرایط التهابی در نسوج اطراف دندان ، ویا وجود اکلوژن فعال در دندان قبل از تراش باعث تشدید این مشکل خواهد شد

تکنیک قلب گیری ؛
یکی از شایع ترین دلایل بلندی پرسلن ، عدم نشست فریم است
و شایع ترین دلیل این عدم نشست نیز در شرایط کاری درست ، تنگی فریم بدلیل تکنیک قالب گیری است
قالب گیری دو مرحله ای تحت فشار به دلیل کوچکتر شدن دای ، نیاز به شرایط کاری متفاوتی در لابراتوار ، هم در رستوریشن های کانونشنال هم در رستوریشن های کدکم دارد ، در غیر اینصورت با عدم نشست واضح فریم مواجه خواهیم بود


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qLDX-nbbQffsA

#جمع_بندي

Pink Porcelain
Gingival Powder
پرسلن صورتي
پرسلن همرنگ لثه

همه به پرسلن فلدسپاتيك صورتي رنگي اطلاق ميشود كه تلاش دارد نسج نرم از دست رفته را در ساختار پروتز با بيس سراميك جايگزين كند

شايد تنها مورد واضحي كه انديكاسيون استفاده از پرسلن صورتي در پروتزهاي ثابت محسوب ميشود ، مشكل زيبايي در افراد گامي اسمايل است كه ناحيه تحليل يافته در معرض ديد ميباشد

در اين موارد با توجه به لول دندانهاي اطراف و همچنين در موارد وسيع با توجه به آناتومي و زيبايي ، لول پرسلن صورتي مشخص ميشود

اما ،

براي بهتر شدن نتايج ، رعايت سه شرط در كلينيك لازم به نظر ميرسد

اول اينكه ، در ابتداي كار و قبل از شروع مراحل ساخت پروتز نهايي ، تكليف پرسلن صورتي و لول آن مشخص شود ، نه بعد از امتحان پرسلن !
زيرا بايد فضاي لازم براي آن در طراحي فريم و پرسلن گذاري توسط همكاران دندانساز در لابراتوار تامين شود

دوم ، براي پرسلن صورتي نيز راهنماي انتخاب رنگ وجود دارد و بهتر است رنگ مناسب با توجه به لثه بيمار انتخاب شود

سوم ، حتما فريم در داخل دهان امتحان شده و پيكاپ شود تا موقعيت نسج نرم به لابراتوار منتقل شود .
در كست هاي اصلي به دليل متحرك سازي داي و انجام ديچ ، اثري از كانتور لثه و نسج نرم وجود ندارد

چهارم ، جهت جلوگیری از نمای نامطلوب و نازیبا که در چشم بیننده بصورت نمای مصنوعی جلوه پیدا میکند حتما مرز پرسلن صورتی با دندان بصورت شیار لثه آزاد فرم داده شود
این کار باعث گیر پلاک نمیشود چون عمق آن با پرسلن کلیر یا شفاف پر میشود

پنجم ، نقاط تحت فشار حتما حذف شود

ششم ، توصیه میشود دسترسی برای رعایت بهداشت حتما از سمت لینگوال یا پالاتال برقرار گردد

در اين شرايط ميتوان رستوريشني زيبا با حداقل تداخل با شرايط بهداشتي ساخت


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJIY80X2593ig

#جمع_بندي

" جدا شدن رستوریشن های سمان شونده "


در جدا شدن رستوریشن های سمنتد ، اولین نکته ، مشخص کردن علت جدا شدن سمان است .

از علل جدا شدن سمان میتوان به مواردی چون فیت نبودن و عدم تطابق مناسب فریم با اباتمنت و فقدان گیر و ثبات لازم و یا وجود تداخلات اکلوزالی خصوصا در حرکات طرفی اشاره کرد
در این موارد ، انتخاب سمان قوی تر برای حل این مشکل راه مناسبی نیست و مجموعه را با مشکلات جدی تری مواجه خواهیم کرد .

اما اگر به دلایلی مثل کمبود فضا تراش دندان کوتاه شده ، یا بدلیل زاویه اباتمنت اورتیپر شده ، ناچاریم از سمان هایی با سختی بیشتر یا هارد اکسس و یا سمان های باند شونده جهت تامین ریتنشن استفاده کرد .

در زمان جدا شدن سمان ، ارزیابی رستوریشن و الگوی دسمنت شدن در اصلاح یا انتخاب سمان یا روش جدید مهم است .

وقتی کران جدا شده و بقایای سمان داخل کران است ، بدین مفهوم است که باندینگ سمان با دندان دچار شکست شده است .
به عنوان مثال در کران زیرکونیا ، اگر پس از جدا شدن کران ، سمان در داخل کران باقی مانده باشد ، چاره کار استفاده از زیرکونیا پرایمر یا سمان قوی تر نیست ، بلکه باید به فکر باند شدن با دندان بود .
این مورد یکی از شایعترین الگوهای دسمنت بوده و علت آن هم آلودگی سطح دندان قبل از استفاده از سمان است .
همواره در نظر داشته باشیم صرفا استفاده از اسپری آب و هوا جهت تمیز کردن سطح دندان کافی نیست بلکه حداقل لازمه آماده سازی سطح دندان استفاده از برس و پامیس جهت تمیز کردن آن است .

برعکس ، اگر هنگام جدا شدن ، شاهد حضور بقایای سمان روی دندان باشیم ، باید در داخل کران به دنبال مشکل گشت .
در این موارد قدم اول رفع آلودگی از داخل رستوریشن است .
یکی از بهترین روش ها استفاده از سندبلاست جهت افزایش باند سمان ها ، چه کانونشنال و چه رزین های سلف ادهزیو است .
سند بلاست با حذف آلودگی ها ، ایجاد خشونت و افزایش انرژی سطحی بطور قابل توجهی باعث افزایش گیر میشود .
از این مکانیسم میتوان هم در داخل رستوریشن و هم روی اباتمنت استفاده کرد .


دقت کنیم که معمترین فاکتور در تامین گیر رستوریشن ، شکل و خصوصیات تراش است .
در نتیجه همیشه نیاز به سمان های هارد اکسس و باند شونده نیست .


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJIY80X2593ig

#جمع_بندي

کران یا ترمیم و بیلدآپ ؟


در دندانهای خلفی اندو شده که تخریب زیادی دارند ، خط اول درمان ، رستوریشنی است که با در برگرفتن دندان و بریسینگ افکت بتواند از نسوج باقیمانده محافظت کند : یعنی کران .

این تخریب طبق تعریف زمانی زیاد و شدید تلقی میشود که هر دو مارجینال ریج دندان به همراه بیش از نیمی از ساختار دندان از دست رفته باشد .

در غیر اینصورت خط اول درمان ، ترمیم خواهد بود که میتواند بصورت مستقیم یا بصورت غیرمستقیم یا آنله انجام شود .

بنابراین ، این جمله که هر دندان خلفی اندو شده باید کران شود پایه علمی ندارد و مبتنی بر شواهد نیست .

ترمیم این دندان ها یک شرط و یک ملاحظه مشخص دارد ، و آن پوشش کاسپ یا کاسپ کاوریج است .
در ترمیم های آمالگلم ، در ترمیم های کامپازیت و در آنله ها این نکته به دقت باید رعایت شود .

به عنوان یک قانون کلی ، در مواردی که دندان باید کران شود اما به دلایلی مثل هزینه ، نداشتن زمان کافی ، ملاحظات نسج نرم یا ملاحظات سیستمیک و سلامت پزشکی بیمار امکان انجام کران نداریم ، ترمیم کامپلکس یا بیلداپ دندان با رعایت اصول آن ، به عنوان آپشن دوم درمانی مطرح است .

اما در شرایطی این بالانس درمانی ممکن است اندکی دچار تغییر شود ،

برای مثال اگر تخریب در چند دیواره اندکی به زیر لثه گسترش پیدا کرده باشد ، بدست آوردن فرول در تمام دیواره ها مستلزم یکی از این سه مورد است :

یا باید لبه کران به مقدار زیادی زیر لثه قرار گیرد ،

یا باید جراحی افزایش طول تاج با حذف مقادیر زیادی استخوان و نسج نرم انجام شود ،

یا باید درمان فورس اراپشن انجام شود .

اولی بسیار پر عارضه است .
دومی و سومی نیز در همه شرایط قابل انجام نیست .

در این حالت ، خط اول درمان ، ترمیم و بیلداپ دندان خواهد بود .


https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qJzmR0uQgjXtA

#جمع_بندي

درمان بیماران اورژانس با آبسه دندانی


بیماری با آبسه دندانی ، تورم وستیبولار و درد مراجعه میکند ؛

روش برخورد با این اورژانس های دندان پزشکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است .

برای انجام درمان سوالاتی مطرح میشود :

# سوال اول ، با دیدن چه شرایطی انجام برش و درناژ لازم خواهد بود ؟

- در صورت وجود تورم با قوام خمیری، برش و درناژ توصیه میشود.
در صورت مشاهده سلولیت نیز درناژ برای بیمار مفید است و بهبود را تسریع میکند .

# سوال دوم ، اگر به هر دلیلی مثل درد زیاد ، در این جلسه درمانی فقط قرار باشد یک کار انجام شود ، درناژ واجب تر است یا خارج کردن دندان یا پالپ آن به عنوان عامل عفونت ؟

- اصول اولیه درمان ، انجام درناژ و به دنبال آن حذف عامل یعنی خارج کردن دندان یا عامل عفونت مثل پالپ دندان است ، مسلما هیچیک از ایندو به تنهایی موثر نیست.
اگر دندانپزشک در توانایی خود برای انجام هر دو عمل تردید دارد، بهتر است بیمار به سرعت ارجاع شود.
تجویز آنتی بیوتیک به تنهایی بدون مداخله جراحی و انتظار برای بهبود نسبی( که متاسفانه بسیار رایج است) از نظر علمی و قانونی هیچ مبنایی نداشته و در صورت بروز مشکل، قابل دفاع نیست.

# سوال سوم ، آیا آنتی بیوتیک لازم است ؟

- در مورد آبسه های خفیف دنتوآلوئولار با تورم مختصر وستیبولار و بدون علائم سیستمیک مثل تب و بی حالی ، در یک بیمار سالم از نظر سیستم ایمنی ، تجویز آنتی بیوتیک نیاز نیست.
در سایر موارد که تجویز آنتی بیوتیک لازم است پنی سیلین وی ، یا به یک درجه تخفیف ، آموکسی سیلین کافی است و تجویز پنی سیلین تزریقی یا سایر آنتی بیوتیک های وسیع الطیف دیگر اصلا صحیح نیست .
اضافه کردن داروهایی مثل مترونیدازول برای جبران درناژ ناکافی یا حذف ناقص عامل عفونت یک اشتباه رایج است .

# سوال چهارم ، چه زمانی آنتی بیوتیک خوراکی کافی نیست و باید آنرا بصورت وریدی تجویز کرد ؟

- در بیماران با علائم خطر ( تب و دهیدراتاسیون و بی حالی ، نقص ایمنی ، تورم شدید و پیشرنده در فضاهای خارج دهانی و صورتی و گردنی ، سرعت پیشرفت بالا ، تریسموس ، دیسفاژی یا ادینوفاژی، دیسترس تنفسی و تب) ، تجویز آنتی بیوتیک وریدی ضروری است که باید در بیماران بصورت بستری و در بیمارستان انجام شود .

# سوال پنجم ، آیا تمام این موارد، تک به تک ، در محدوده تعریف شده دندانپزشک عمومی هست یا باید ارجاع شود ؟

- اگر بیمار با عفونت ادونتوژنیک در محدوده دهان با تورم لوکالیزه وستیبولار مراجعه کرد ، تب و بیحالی و دهیدراتاسیون نداشت و سیستم ایمنی سالم بود، درمان شامل حذف عامل عفونت و درناژ خواهد بود که نیاز به ارجاع ندارد.
اما به طور کلی در بیماران دارای علائم خطر، ترجیح اینست که به همکار متخصص ارجاع شود.

این نکته قابل ذکر است که تنها گروه بیماران که در محدوده دندانپزشکی می توانند به راحتی دچار مشکلات پیچیده دارای خطر جانی شوند ، بیماران مبتلا به عفونتهای ادونتوژنیک هستند که متاسفانه در اکثریت قریب به اتفاق، مورد درمان درست قرار نگرفته اند .

با تشکر از اساتید محترم و دوستان گرانقدر ، جناب آقایان دکتر ؛
محسن عباسی
علیرضا توتونچیان
وحید مسگرزاده


لینک گروه جهت پرسش و پاسخ

https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qKmaQfktDutRg

#جمع_بندي

(( تصمیم گیری در مورد تعداد ایمپلنت ))

در درمان یک ناحیه بی دندانی ،
برای مثال پره مولار اول و دوم و مولار اول
یا هر چهار اینسایزور فک بالا ،
تصمیم برای تعداد ایمپلنت مورد نیاز در این ناحیه به عوامل متعددی بستگی دارد :

# فاصله با دندان ها و ایمپلنت های مجاور ؛
این فاصله به دلیل در نظر گرفته میشود ،
حفظ سلامت استخوان ، جلوگیری از گسترش تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت .
در یک فضای محدود بی دندانی گاهی انتخاب بین یک ایمپلنت با قطر زیاد یا دو ایمپلنت با قطر کم به آنالیز همین فاصله ها بستگی دارد .

# نیروها و بیومکانیک ؛
این مورد یکی از مهمترین فاکتورهاست .
جایی که بدلیل جنسیت ، محل و قوس ناحیه بی دندانی ، میزان فعالیت عضلات و یا دنتیشن مقابل ، نیروهای وارد بر ایمپلنتها زیاد است . در این موارد میتوان با افزایش تعداد ایمپلنت ها ساپورت بیشتری برای تحمل نیروها فراهم کرد .
دقت کنیم که در این میان به نظر می رسد پارافانکشن نقش مهمتری نسبت به فانکشن دارد .

# نوع رستوریشن نهایی ؛
گاهی نوع رستوریشن باعث کنترل ضعیفی در نیروها میشود . برای مثال رستوریشن های اسکرو تایپ بنا به محل تماس اکلوژنی و نوع کانکشن ، و یا در رستوریشن هایی با نسبت طول تاج به ایمپلنت زیاد ، بیومکانیک ضعیف تری دارند و بهتر است با تعداد بیشتری ایمپلنت جایگزین شوند .

# زیبایی ؛
در مواردی به دلیل نیاز به زیبایی دندانی و عدم اسپلینت کردن دندانها و ظاهر مستقل دندانی ، نیاز به تعداد بیشتر ایمپلنت ( به ازاء هر دندان یک ایمپلنت ) وجود دارد .

# طراحی و نوع ایمپلنت ؛
این فاکتور بیشترین اثر را در ارزیابی فواصل ایمپلنتها با هم دارد .
نوع کانکشن و طراحی کرستال ماجول ایمپلنت میتواند هم در کنترل نیروها و هم در ثبات استخوان و کاهش تحلیل آن موثر باشد ،
در این حالت میتوان ایمپلنت ها را در فاصله ای نزدیک تر به هم قرار داد ، به عنوان مثال در کیس های قدامی در صورت نیاز میتوان هر دندان را با یک ایمپلنت جایگزین کرد .
همچنین در ایمپلنت های کوتاه ( شورت ایمپلنت ها ) که نتایج کلینیکی موفقی دارد ، تاکید بر تعداد بیشتر ایمپلنت است .

# کیفیت استخوان ؛
نیروهای وارد به مجموعه ایمپلنت در نهایت تحویل استخوان خواهد شد ، لذا منطقی است در مواردی که استخوان به هر دلیلی دانسیته پایینی دارد از تعداد بیشتری ایمپلنت استفاده شود .

# تقسیم فضای ناحیه بی دندانی ؛
گاهی با تغییر در تقسیم فضا و تعداد رستوریشن های ناحیه بی دندانی و به دنبال آن تعداد ایمپلنت ها ، میتوان بواسطه تنظیم فرم امبرژورها کمک زیادی به کاهش گیر غذایی و بهداشت مناسب ناحیه کرد .

# کنترل نسج نرم و پاپیلا ؛
از آنجاییکه که بلندترین پاپیلا ها در مجاورت پانتیک فرم میگیرد پیشنهاد میشود در مواردی که نیاز به زیبایی نسج نرم در اولویت قرار دارد ، از تعداد کمتر ایمپلنت استفاده شده و جایگزینی با پانتیک انجام شود .

# هزینه ؛
گاهی کاهش تعداد برای کاهش هزینه درمان انجام میشود . معمولا اثرگذاری این فاکتور زیاد نیست .



لینک گروه جهت پرسش و پاسخ

https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qKmaQfktDutRg

#جمع_بندي

حساسیت عاجی و سیل کننده های توبول های عاجی
( مثل گلوما )


در ترمیم های مستقیم ، مراحل باندینگ به خوبی وظیفه سیل کردن توبولهای عاجی را انجام میدهد .
اما در ترمیم های مستقیم غیرباند شونده مثل آمالگام و همچنین در رستوریشن های غیرمستقیم ، گاهی نیاز به سیل کردن توبولهای عاجی جهت کاهش حساسیت های عاجی لازم به نظر میرسد .
این مواد شامل یک منومر آب دوست و گلوتارآلدئید هستند که باعث کوآگولیشن پروتئین های مایع توبولی شده و به دنبال آن حرکت مایع توبولی را مسدود میکند .

در این میان ، تداخل با مراحل سمنتیشن و باندینگ یکی از نگرانی های مطرح در استفاده از این مواد است .

# تاثیر این مواد بر باند عاجی در سیستم های اچ اند رینز و سلف اچ :

به طور کلی مکانیسم برقراری باند به عاج دندان میکرومکانیکال است و میکروتگ های شکل گرفته در عاج بین توبولی نقش مهم تری نسبت به ماکروتگ های شکل گرفته در توبول عاجی در استحکام باندینگ دارند.
مطالعات میکروسکوپ الکترونیک نشان میدهد کاربرد سیستم های حساسیت زدای عاجی باعث تغییرات در داخل توبول های عاجی میشود .
از آنجا که در باندینگ با عاج ، شکل گیری لایه هیبرید در عاج سطحی صورت میگیرد ، تداخلی با عملکرد مواد حساسیت زدا ندارد .
در نتیجه کاربرد این مواد بر روی استحکام باند اثری نداشته و یا در برخی موارد باعث افزایش استحکام باند سیستم های اچ اند رینز و سلف اچ میشود .

# تاثیر این مواد بر سمان های رزینی سلف ادهزیو:

با توجه به این که این مواد از گلوتارآلدئید و مونومرهای آبدوست تشکیل شده تشکیل شده باعث بهبود نفوذ سمان های دارای مونومرهای مشابه آبدوست و افزایش استحکام باند سیستم های سلف ادهزیو به دنبال کاربرد مواد حساسیت زدا شده است .

# تاثیر این مواد بر سمان های کانونشنال ؛

مطالعاتی نشان داده اند که کاربرد مواد حساست زدا میتواند باعث بهبود گیر کران های سمان شده با سمان های کانونشنال مثل زینک فسفات یا گلس یونومر شود .


لینک گروه جهت پرسش و پاسخ

https://t.me/joinchat/AkDdIkOL_qKmaQfktDutRg