🔻درخواست ترمیم دستمزد به شورای عالی کار ارسال شد

در گزارش داوطلب واکنش‌ها و چانه‌زنی‌ها برای به برنامه را مرور کنید.

آیا کسانی درباره ترمیم دستمزد کارگران دروغ گفته بودند؟👇🏽
https://t.me/davtalaborg/2540

🔻درخواست ترمیم دستمزد به شورای عالی کار ارسال شد


آیا کسانی درباره ترمیم دستمزد به کارگران دروغ گفته بودند؟

دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران یک ماه بعد از مصوبه مزدی از ترمیم دستمزد کارگران در طول سال خبر داد و گفته بود: در صورتجلسه دستمزد ۱۴۰۲ قید شد چنانچه دولت درباره افزایش مجدد حقوق کارمندان خود تصمیم گرفت کارگران نیز مشمول این افزایش قرار گیرند و شورای عالی کار برای ترمیم دستمزد مشمولان قانون کار تشکیل جلسه دهد.

با این حال برخی از همین نمایندگان در همان زمان نیز این وعده دولت را انجام نشدنی می‌دانستند.

علی خدایی عضو کارگری شورای‌عالی کار با اشاره به وعده امکانات رفاهی جانبی برای ترمیم قدرت خرید کارگران از سوی دولت، در همان زمان به خبرگزاری فارس گفته بود: معمولا این وعده ها محقق نمی‌شود، چون باید منابع آن در قانون بودجه ۱۴۰۲ دیده می‌شد که در نظر گرفته نشده است.
در گزارش داوطلب واکنش‌ها و چانه‌زنی‌ها برای به برنامه را مرور کنید.

واکنش‌ها از کجا شدت گرفت؟
خبرگزاری ایلنا اواخر فروردین ماه سال جاری گزارش داد که یک طومار الکترونیکی با امضای بیش از ۱۸ هزار کارگر به دفتر ابراهیم رئیسی ارسال شد؛ این طومار یک خواسته‌ی مشخص و قانونی را طرح می‌کرد: مزد ۱۴۰۲ به دلیل تغایر با قانون بایستی باطل شود و بار دیگر، مذاکرات مزدی در یک موازنه‌ای عادلانه به راه بیفتد؛ اما پاسخی به این طومار داده نشد و در همان روزها وزیر اقتصاد آب پاکی را روی دست کارگران معترض به دستمزد (تقریباً همه کارگران مشمول قانون کار در کشور) ریخت و ادعا کرد «مزد ۱۴۰۲ براساس قانون تعیین و تصویب شده و فعلاً هیچ تصمیمی برای تغییر دستمزدها نداریم.»


اعتراض به مصوبه مزدی در حالی از سوی برخی تشکل‌های شبه‌حاکمیتی ادامه دارد و حتی نامه شکایت آن به دیوان عدالت اداری نیز ارسال شده که در طول ماههای اخیر عمده اعتراضات کنشگران و فعالان مستقل کارگری نیز بر لزوم افزایش دستمزد و نجات خانوارهای کارگری از بحران تورم افسارگسیخته متمرکز شده است. اعتراضات کارگری به بحران دستمزد و عدم تناسب شرایط درآمدی کارگران با هزینه‌های زندگی روزمره در غیاب هرگونه سازماندهی تشکیلاتی در جریان است و سرانجام آن به دلیل پراکندگی گروهها و عدم انسجام تشکیلاتی مشخص نیست.

در گزارش به داوطلب ببینید چه اقداماتی علیه برنامه هفتم به تازگی انجام شده است.
✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻چه طور کمپین راه بیندازیم که موفق شویم؟

آیا گروه شما بدون به کار گرفتن اهرم فشار بر کارفرما از بدنه کارگری هزینه می‌کند؟

یک گروه فعال حقوق صنفی که می‌خواهد برای رسیدن به یک یا چند خواسته صنفی کارزار /کمپین به راه بیندازد می‌داند که دیر یا زود زمانی فرا می‌رسد که باید فشار را بر کارفرمای خود تشدید کند تا کمپین به اهداف خود نزدیک شود.

شما باید بدانید که چه زمانی، وقت اعلام گذر از موقعیت شروع کمپین و رفتن به مرحله بعد کمپین است، چه زمانی باید بردبار یا در انتظار یک اتفاق غیرمنتظره باشید و چه هنگام باید مسیر را با سرعت بیشتری ادامه دهید.

اعمال فشار بر کارفرما از دو منبع سرچشمه می‌گیرد:
▫️اهرم قدرت آماری (سطح مشارکت بدنه) و ▫️ایجاد نظارت عمومی (شاهد قرار دادن جمع و حساس‌سازی افکار عمومی)

🔧 جعبه ابزار کمپین سازماندهی در محل کار را از این جا ببینید.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻حتی شروع‌کنندگان تغییر هم نمی‌توانند شرایط را به پیش از آن برگردانند

هنگامی که دیگران در دو قطب کتمان تغییر و یا انتظار سرعت بیش از اندازه از به ثمر رسیدن قضایا سرگردان‌اند، فعالان با درک عمیق از روند تصاعدی تغییر، که در آغاز بسیار کند است و هر چه می‌گذرد گستردگی چند برابر پیدا می‌کند، گام‌های جمعی اولیه را بر می‌دارند و دستور کار جنبش احقاق حقوق را به دغدغه اجتماع تبدیل می‌کنند.

👈هرچند روند کلی تغییری که به دستور کار جدی اجتماع تبدیل شده است در کل تصاعدی است، ولی سرکوبگران نیز بیکار نیستند؛ وظیفه اصلی آنان در کنار به بار آوردن خرابی‌های گسترده، اخلال در روند تغییر است؛ به شیوه‌ای که قضایا غیر قابل پیش‌بینی به نظر برسد.

سرکوبگران قوانین و رویه‌های خود را بارها زیر پا می‌گذارند و پیام‌های متناقضی به اجتماع می‌دهند؛ به گونه‌ای که افراد و گروه‌های مطالبه‌گر نتوانند برای مدتی تشخیص بدهند که برای دست زدن به یک فعالیت ممکن است چه هزینه‌ای بپردازند.

✅اما فعالان مدنی و صنفی مهارت ویژه‌ای در زمان تشخیص عمل جمعی دارند؛ فعالان صنفی به جای بازی کردن نقش ارتش تک‌نفره، نشانه‌های عبور از یک مرحله تغییر را به سرعت شناسایی می‌کنند و با درک و گرامی‌داشت جمعی دستاوردها و بررسی اشتباهات چند وقت اخیر، به گروه خود پیام می‌دهند که وقت شروع مرحله بعدی فرا رسیده است.

🔑گروه‌های مختلف صنفی با سرعت یکسانی حرکت نمی‌کنند و ممکن است برداشت‌های مختلفی از سرعت تغییر و شیوه واکنش جمعی به آن را داشته باشند. اما هنگام تغییرات عمده اجتمع، انتظار می‌رود که شمار و کیفیت ارتباطات درون‌گروهی بیشتر شود، شعف و اراده تغییر عمده در فضای عمومی جامعه حتی در مرحله کند شدن جنبش‌ها با همگرایی و آمادگی برای اعمال برخی تغییرها در فضای درون‌گروهی همراه شود و انرژی جاری شده در اجتماع باید بتواند سرعت تغییرات درون‌گروهی و اتئلاف‌ها و ارتباطات بیرونی را نیز چند برابر کند.

دو قطب کتمان تغییر و انتظار سرعت بیش از اندازه در این شرایط را می‌توان به به دو دست‌انداز یا دو لبه تشبیه کرد که جنبش‌ها و گروه‌های مطالبه‌گر مدنی صنفی باید برای مدتی از نزدیک شدن به این دو کرانه خودداری کنند و با حفظ تعادل- مثلا پس از سرکوب، پیوستگی گام‌های گروهی را حفظ کنند.

لازمه خودداری نزدیک شدن به دو کرانه (کتمان تغییر و یا هیجان‌های ناگهانی و انتظار تغییر سریع)، ساخت رویه‌های روزمره تقسیم کار بر اساس نقشه راه و بنیاد نهادن سنت‌های درون گروهی است که به جمع انسجام کار کردن بدون انتظار نتایج سریع را می‌آموزد. تغییر بیرونی از تثبیت سنت‌های تقسیم کار و رویه‌های درون‌گروهی تغذیه می‌شود.

کلیک و یا لمس کنید 👆

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻از قانون کمترین تلاش در کنشگری مدنی و صنفی چه می‌دانید؟

قانون کمترین تلاش به معنی پیش‌بینی زمان‌هایی برای «هیچ کار انجام ندادن جمعی» است. معمولا کنشگران درباره تلاش و تلاش بیشتر برای دسترس به اهداف جمعی سخن می‌گویند ولی قانون کمترین تلاش و یا حضور جمعی بدون تلاش نیز شاید به اندازه تلاش اهمیت داشته باشد.

قانون کمترین تلاش جمعی، در زندگی عادی مصداق‌های زیادی دارد و نباید آن را با اوقات فراغت یا فرار از حل مسئله و تنبلی اشتباه کرد:

بسیاری از ما از دوران مدرسه به یاد داریم که اختصاص زمان ویژه برای بررسی و درک عمیق یک مسئله ریاضی در کلاس زمان ضروری است که نباید بدون آن اقدام به حل مسئله کرد.

همین طور، یک گروه ورزشکار، چند دقیقه قبل از مسابقه دور هم جمع می‌شوند و زمانی را به «هیچ کار انجام ندادن با یکدیگر» اختصاص می‌دهند. همچنین سنت یک دقیقه سکوت جمعی در سوگ و رسم مراقبه در شیوه‌ها و طریقت‌های گوناگون معنوی مصداق‌هایی از تمرین «ایجاد خلا جمعی» برای پرداختن به مسئله‌ای در سطحی عمیق‌تر، به شیوه‌های مختلف در جوامع انسانی دیده می‌شود.

دور هم نشستن یک گروه کنشگر مطابق «سنت درون‌گروهی ایجاد خلا برای پیدا شدن راه‌حل‌های میان‌بر» بدون نیاز به انجام هیچ کار- ساده نیست و افکار اعضای گروه در دقایق اول به تکاپو می‌افتد و اعضای گروه، احساسات مختلفی را تجربه می‌کنند که کمی دیرتر می‌توانند از آن یادداشت‌بردای کنند و درباره‌ آن سخن بگویند.

از مصداق‌های دیگر تمرین کمترین تلاش جمعی می‌توان تحصن‌های موفق و منسجم، قدرت‌نمایی سکوت سهمگین جمعی به گونه‌ای که عادت روزمره مخاطبان را در جامعه بر هم بزند و به تکاپو وادارد و همین‌طور اعتصاب جمعی را می‌توان مثال زد.

قانون کمترین تلاش جمعی دو رکن دارد: ▫️با هم بودن و اتصال افراد یک گروه به یکدیگر، ▫️ایجاد خلا از طریق حضور حقیقی افراد، در سطحی بیش از زمان‌های عادی.

با دقت در گروه خود، اگر می‌بینید به تلاشی مضاعف برای انجام کار نیاز است، گروه گمان می‌کند دارد کار انجام می‌دهد ولی در واقع به طور موثری حضور ندارد و یا اگر گروه دچار بی‌عملی شده است، مطابق قانون شفافیت جمعی، بی‌عملی که در عمق گروه می‌گذرد را طی مراسم کمترین تلاش، در گروه اجرا کنید. چنین مراسمی باید بدون ایجاد شرم یا سرزنش برای کارهای انجام نشده همراه باشد بلکه تمرین آگاهی عمیق جمعی است.

لمس و یا کلیک کنید 👆

قانون کمترین تلاش را با دوستان خود به بحث بگذارید و این مطلب را برای دوستان و همکاران خود نیز بفرستید.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

مطالبه‌گری از خرد تاکلان؛ از تامین شیر و کیک تا اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و مطالبات میان این دو!
کرونا، سهمیه سفر دوسالانه پرسنل شرکت واحد را تعطیل کرد و هنوز این سهمیه برقرار نشده است🔻
https://t.me/davtalaborg/2547

مطالبه‌گری کلان تا خرد؛ از اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل تا تامین شیر و کیک و مطالبات میان این دو!
🔻کرونا، سهمیه سفر دوسالانه پرسنل شرکت واحد را تعطیل کرد و هنوز این سهمیه برقرار نشده است


سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نوشت که سفرهای سیاحتی و زیارتی پرسنل این شرکت سالیان سال در هتل اختصاصی جواد الائمه مشهد -که دهه ۸۰ از سوی شرکت واحد خریداری شده بود و یا در شهرهای شمالی کشور- برقرار بود و رانندگان و دیگر کارگران هر دو سال یکبار سهمیه استفاده از این نوع سفرها را همراه با خانواده خود داشتند ولی از شیوع بیماری کرونا در طی سه سال گذشته و در این مدت این سفرها در شرکت بسیار محدود و حتی در برهه‌ای از زمان کلا کنسل شد.»

این تشکل اعلام کرد که بعد از اعلام پایان وضعیت اضطراری کرونا این سفرها هنوز راه اندازی نشده است و تاکید کرد که شرکت واحد نه تنها در برگزاری این سفرها ناکارآمد بوده بلکه در رسیدگی به سایر مطالبات معوق نیز همچون اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و حتی تامین شیر و‌کیک ناکارآمد است.

شرکت واحد یکی از پرماجراترین تشکل‌های دهه‌های اخیر را داشته و کاربران شبکه‌ها می‌پرسند که آیا بی‌ثباتی تشکل‌ها به جایی رسیده که باید برای تک‌‌تک امکانات رفاهی که قبلا پرسنل شرکت واحد از آن بهره‌مند بودند حالا جدا جدا دوباره چانه‌زنی کند؟

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

هم‌دستان سرکوبگران؛
🔻کسانی که در میانه تغییر، شرایط را عادی جلوه می‌دهند هم‌دست سرکوبگران‌اند

هم‌دستان سرکوبگران؛
🔻کسانی که در میانه تغییر، شرایط را عادی جلوه می‌دهند هم‌دست سرکوبگران‌اند


سرکوبگران و ناقضان حقوق اساسی هم‌زمان که در جلسات خصوصی خود برای جمع کردن بحران چاره‌جویی می‌کنند با ابزارهای گوناگون برای جامعه‌ی هدف پیام عادی بودن شرایط را برجسته می‌کنند. سرکوبگران بر قدرت محدود تمرکز انسان‌ها بر یک موضوع سرمایه‌گذاری می‌کنند و با شیوه‌های مستقیم و غیر‌مستقیم وانمود می‌کنند که شرایط عادی‌ست و با برخی از خرده‌امتیازات فریبنده برای القای احساس آرامش عادی در سرگرم کردن گروه هدف می‌کوشند.

کنشگران می‌دانند که اگر مسئولان ناگهان به آن‌ها وعده پیشرفت شرایط را می‌دهند احتمالا خودشان نیز می‌دانند که دروغ می‌گویند. برای نمونه، وعده امکانات رفاهی جانبی برای ترمیم قدرت خرید کارگران از سوی دولت، در شرایطی صورت گرفت که بودجه‌ای برای این کار پیش‌بینی نشده بود.

یک گروه فعال حقوق صنفی مسیری درازتر از انتظار عادی مردم برای دست‌یابی به تغییرات پیش‌بینی می‌کند و در عین حال که از جشن‌ها، مراسم و بزرگداشت‌ها برای تقویت‌ پیام «شرایط ویژه» بهره می‌برد، با علامتگذاری رفتارهای القا کننده شرایط عادی، به طیفی از واکنش‌های تصحیح‌کننده خطای پیام شرایط عادی تجهیز می‌شود.

▫️اعضای گروه با یکدیگر می‌نشینند و با بارش افکار به هم‌اندیشی دامن می‌زنند که در برخورد با فهرستی از پیام‌های اعلام شرایط عادی که از سوی افراد مختلف ممکن است دریافت کنند چه برخوردی داشته باشند و چگونه برتری کسب کنند.
مثلا گروه درک می‌کند که :
- آیا انتشار پیام شرایط عادی تنها از سر ناتوانی در تمرکز و ضعف انسانی ناشی شده است و یا یک نفر به طور سیستماتیک به تقویت انگاره شرایط عادی کمک می‌کند؟ و گسترده بودن این پیام‌ها تا چه حد است؟
- آیا آن فرد کلیدی است و در چه مسافتی از هسته اولیه جنبش قرار گرفته؟
- اگر فرد از بیرون از جریان تطمیع شده باشد، چگونه بابد برخورد کرد و اگر یک نفر کاملا در خارج از هسته اولیه تغییر جای دارد چه برخوردی مناسب است؟

🔺این مطلب را با همکاران و دوستان خود به اشتراک بگذارید تا به گفتگو و تحلیل دامن بزنید.



توضیح تصویر: هشدار بازنشستگان تامین اجتماعی کرمانشاه در روز چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲
«عدالتی ندیدیم، ما دیگه رای نمی‌دیم.»

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻صدور رای بدوی دادگاه انقلاب شیراز برای ۸ نفر از فرهنگیان فارس چه پیامی به جامعه می‌دهد؟

کنشگران صنفی در این شرایط چه باید بکنند که از حمایت مردم برخوردار شوند؟
https://t.me/davtalaborg/2551

🔻صدور رای بدوی دادگاه انقلاب شیراز برای ۸ نفر از فرهنگیان فارس چه پیامی به جامعه می‌دهد؟

کنشگران صنفی در این شرایط چه باید بکنند که از حمایت مردم برخوردار شوند؟

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، دادگاه اعضای انجمن صنفی فرهنگیان فارس که در تاریخ ۱۴۰۰/۳/۲۰ با حضور وکلا در دادگاه انقلاب شیراز برگزار شده بود، برای ۸ معلم از دو تا پنج سال حبس تعزیری صادر کرده، از جمله برای دو نفر، هر کدام دو سال زندان با پابند و مجموع زندام این ۸ تن ۳۴سال زندان خواهد بود.

پیامی که احکام سنگین و غیر انسانی به جامعه می‌دهد چیست و کنشگران صنفی در این شرایط چه باید بکنند تا از حمایت مردم برخوردار شوند؟

احکام سنگین و غیر معمول نشان می‌دهد که:
▫️بحران مشروعیت سرکوبگران از دید خودشان جدی است و اشتباهات فاحش آن‌ها در تصمیم‌های شتابزده‌ ممکن است موجب پشیمانی‌شان شود، عده‌ای از آن‌ها را علیه رفتارهای خودشان بشوراند یا برخی از مخالفت‌های میان‌سازمانی سرکوبگران را علنی کند.

▫️سرکوبگران از سواد و دانش کافی برخوردار نیستند که تفاوت تلاش صنفی و تلاش برای براندازی و تلاش برای تغییر عمده فضای سیاسی را درک کنند.

▫️باید منتظر اشتباهات بیشتر و خطاهای بزرگتری در دستگاه حاکمیت بود.

سرکوبگران را با نام خودشان خطاب کنید!
وظیفه کنشگران صنفی در این شرایط، طرح مسئله‌های عملی است که گام به گام جامعه را با مطالبات معلمان همراه کند و کنش‌های صنفی را به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر جامعه در تمام زمان‌ها در جایگاه ضروری مطالبه‌گری تثبیت کند.

معلمان به عنوان قشر آگاه اجتماع می‌دانند که سرکوب فراگیر از نشانه‌های تغییر سریع در یک سیستم است پس باید به سرعت تغییر تفکر در درون گروه‌های خود دامن بزنند و مقدمات گام‌های بعدی تغییر را در حوزه صنفی خود فراهم کنند.

معلمان باید سهم تاریخی کم‌کاری جمعی را جبران کنند و با تمرین جایگاه گفتگوی برابر با همه جریان‌ها، گفتگو را چنان عادی‌سازی کنند که به فرهنگ اجتماع تبدیل شود.
گفتگوی گسترده کنشگران صنفی با کنشگران مدنی و سیاسی میدانی، کار ساده‌ای نیست اما کلید حل چندگانه برخی مسال است. مثلا کنشگران صنفی برای استفاده از اهرام‌های فشار به اطلاعاتی از سرکوبگران نیاز دارند که ممکن است بتوانند با کمک دیگر جریان‌ها به دست بیاورند. همچنین، استفاده از برخی اهرم‌های فشار نمی‌تواند در فضای مطالبه‌گری اتفاق بیفتد و یا هزینه‌ای فراتر از توان جریان‌های صنفی خواهد داشت. جریان‌های سریع‌تر و عملگراتر که انگیزه فعالیت دارند می‌توانند بدون آسیب رساندن به جریان‌های مطالبات صنفی معلمان یا پیروی از ادبیات استاندارد معلمان، اهرم‌های فشار خلق کنند که به عنوان ابزارهای چندگانه از سوی چندین جریان سرکوب‌شده مورد استفاده قرار بگیرد.


معلمان به عنوان پایه‌های فرهنگ اجتماع می‌توانند با ابراز مشروعیت، تایید و اطمینان ضمنی در دل جریان‌های تحول‌خواه، به جریان‌ها کمک کنند یا با سلب حمایت از آنان، جریان‌های تحول‌خواه را با بحران مشروعیت روبرو کنند.

گفتگو درباره میزان و چگونگی حمایت از جریان‌های تحول‌خواه مبحثی حساس است که باید در گروه‌ها مورد بحث قرار بگیرد تا یک گروه کنشگر صنفی را با بحران هویت، چنددستگی و یا هزینه‌های پیش‌بینی نشده انسانی روبرو نکند.

بدترین کار در این شرایط چیست؟
گم کردن جهت میدان مبارزه، دلسوزی -به جای حمایت- برای قهرمانانی که با درک میزان توانایی خود قدم به میدان مطالبه‌گری گذاشته‌اند، ناتوانی در جذب علاقه جامعه برای حمایت از معلمان زندانی و ناتوانی و ناکارامدی در معرفی آنان به عنوان قهرمان از جمله خطاهای معمول جنبش‌هاست.
خبر خوب این است که در این فضا، هرچند سرکوب چهره زشت خود را نشان داده است اما همه این چهره را دیده‌اند و حالا در فصل پیش از تغییرات عمده، موسم کسب جایگاه اجتماعی تثبیت شده‌تر بدنه معلمان به عنوان پیشگامان اخلاق، فرهنگ و کنشگری علمی است.

پی‌نوشت- نام هشت کنشگر صنفی معلمان با حکم‌های تعزیری دو تا پنج ساله از این قرار است:
عبدالرزاق امیری- زهرا اسفندیاری- ایرج رهنما- افشین رزمجویی- مژگان باقری- غلامرضا غلامی- محمدعلی زحمتکش- اصغر امیرزادگان

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان اعلام کرد که ضمن محکوم کردن این احکام امیدوار است که رای اولیه در دادگاه‌های تجدید نظر و زیر نظر قضات مستقل، شکسته شود و حکم برائت این عزیزان صادر گردد.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

جان ارزان کارگران در نبود نظارت ایمنی

فخرالدین مکاییلی اهل روستای «بالانج» از توابع ارومیه حین کار در یک ساختمان بر اثر سقوط از داربست ساختمانی جان خود را از دست داد.
https://t.me/davtalaborg/2553

جان ارزان کارگران در نبود نظارت ایمنی

دیروز کارگری به نام فخرالدین مکائیلی اهل روستای «بالانج» از توابع ارومیه حین کار در یک ساختمان بر اثر سقوط از داربست ساختمانی جان خود را از دست داد که متأهل و پدر سه فرزند بود.


ضعف نظارت ایمنی محیط کار در درازمدت
یک شیوه سرکوب است

کلیک و یا لمس کنید 👆

سقوط از بلندی و اصابت سر به جسم سخت از پرشمارترین دلایل مرگ کارگران در سال ۱۴۰۱ بودند و نزدیک به نیمی از حوادث مرگبار در کارگاه‌های ساختمانی رخ داده است.

مسعود قادی پاشا (معاون پزشکی و آزمایشگاهی سازمان پزشکی قانونی کشور)، آمار تلفات ناشی از حوادث کار در سال ۱۴۰۱ را «۱۹۰۰ کارگر» اعلام کرد.

بر پایه این آمار، طی یک سال کامل ۳۶۵ روزه بیش از پنج کارگر روزانه جان خود را در اثر حوادث کار از دست می‌دهند.

اگر این رقم را بر ۳۵۰ روز کاری تقسیم کنیم به سرانه تکان دهنده مرگ ۱۸ کارگر در روز می‌رسیم که از آمار تلفات روزانه جنگ‌ بیشتر است.

جالب این‌جاست که در اوایل اردیبهشت برخی رسانه‌ها تیترهای درشتی زدند و از کاهشِ ۱.۳ درصدیِ تلفاتِ ناشی از کار خبر دادند در حالی که رقم بهتر شدن ۱.۳ درصدی که برخی از رسانه‌ها با آن جشن گرفتند و ماه سبز یا بدون مرگ اعلام کردند به معنی کاهش ۲۶ نفر در سال است!

این رقم در سالِ ۱۴۰۰ «۱۹۲۶ کارگر» بوده است و احتمالا این یعنی هر کسی که کار می‌کند ممکن است ممکن است به دلیل نقص نظارت ایمنی جان خود را به سادگی از دست بدهد.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

مرور و نقد خود؛ اسماعیل عبدی از زندان کچویی مشق تشکل‌ها را یادآوری می‌کند:

🔻«مجمع سالانه را برگزار کنید تا راه برای حضور چهره‌های تازه در تشکل‌ها هموار شود»
https://t.me/davtalaborg/2558

مرور و نقد خود؛ اسماعیل عبدی از زندان کچویی مشق تشکل‌ها را یادآوری می‌کند:

🔻«مجمع سالانه را برگزار کنید تا راه برای حضور چهره‌های تازه در تشکل‌ها هموار شود»

اسماعیل عبدی، فعال حقوق معلمان که هشت سال گذشته را در زندان سپری کرده است، طی نامه‌ای که تقدیم کنشگران صنفی معلمان کرد از آن‌ها خواست که با برگزاری مجمع و انتخاباتی غیر‌گزینشی و ایجاد فرصت برای حضور چهره‌های جدید و انتخاب هیئت مدیره‌های پویاتر، امانت عضویت در هیات مدیره را مطابق اساسنامه‌ی تشکل‌های صنفی به چهره‌های جدید انتقال بدهند.


اسماعیل عبدی که در اولین انتخابات کانون صنفی معلم به عنوان عضو هیئت مدیره انتخاب شد نوشته است که بی‌تردید عضویت در هیئت مدیره‌ی تشکل‌ها امانتی بوده و هیچ‌یک از ما به‌شکل دائمی معلمان را نمایندگی نمی‌کنیم، کانون‌ها ملک شخصی هیچ‌کدام از ما نیستند و ما در واقع مستاجران صنفی در معیت کنشگران صنفی سراسر کشور هستیم.


او در نامه خود پرسیده است: «امروز موجران واقعی (معلمان) حق دارند بپرسند که چرا پس از گذشت هفت سال اکثر کانون‌های کشور مجمع خود را برگزار نکرده‌اند؟» و اساسنامه‌ی تشکل‌های صنفی را مبنا قرار می‌دهد که چگونه با پیروی از فیلسوفان و جامعه‌شناسان، با محدود نمودن و دوره‌ای کردن مسئولیت «میل به قدرت» را در بشر مهار می‌کند و تشکل‌های صنفی را از آفات ناشی از میل طبیعی انسان برای تمدید قدرت مصون می‌دارد.

او توضیح می‌دهد که در اساسنامه تشکل‌های صنفی معلمان، چگونه تلاش کرده بودند که «قدرت را با باز گذاشتن مسیر کنشگریِ تازه و مقابله با رفتارهای پدرسالارانه، ویژه‌خواری صنفی و ایجاد فرصت‌های تازه برای اندیشه‌های تازه‌تر صنفی» راه تصلب را در این مسیر مسدود کنند.

نامه اسماعیل عبدی که با بیان سپاس و به رسمیت شناختن دستاوردهای صنفی همکارانش طی دو دهه اخیر در تثبیت مسیر مدنیت و تحول و رونق بخشیدن به فعالیت صنفی شروع می‌شود و به ویژه تلاش آنان برای تحقق آموزش و پرورش رایگان (اصل ۳۰ قانون اساسی) را گرامی می‌دارد، در پایان نیز یادآوری می‌کند که از فشارهای امنیتی آگاه است ولی انتقال و گردش قدرت را رویدادی مبارک و خجسته می‌شمرد که باید با زمینه‌سازی قانونی و پیش بردن شرایط عینی، راه را برای این اتفاق هموار ساخت.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

احضار فعالان صنفی با احتضار مشروعیت قضا چه رابطه‌ای دارد؟

🔻فعالان سربلند حقوق معلمان جلوی در دادگاه انقلاب تصویری است که شاید نهاد قضاوت را در یزد با بحران مشروعیت روبرو کند

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، امروز، ۲۷ خرداد پنج کنشگر صنفی به دادگاه انقلاب یزد احضار شدند:

حمیده زارع چشمه، احمد چنگیزی، منصور میرزایی، سید محمد فخرالحسینی و مهدی کلانتری

یزد، یکی از سنتی‌ترین و وفادارترین شهرها به شیوه اداره کشور فصل جدیدی را در شیوه تفکر عمومی آغاز کرده است.

تصویر معلمان روبروی در دادگاه- معلمانی که به حقوق صنفی و نقش خود در تاریخ مطالبات جمعی آگاهند و شاید این عکس را برای ثبت در تاریخ به‌رعنایی مستند کرده‌اند، مخاطب را با چنین پرسش‌هایی روبرو می‌کند:

«آیا احضار معلمان کنشگر صنفی یزد به دادگاه انقلاب، مصداق تشویش اذهان عمومی نیست؟ آیا دستگاه قضا کمر بر بی‌اعتبار کردن خود نبسته است؟»

کلیک و یا لمس کنید 👆

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg