داوطلب

در دوره دشوار فعالیت مدنی صنفی، فعالان چگونه یکدیگر را پیدا می‌کنند؟ 🔻

هنگامی که سرکوب، در بارزترین شکل خود به نظر می‌رسد که جلوی فعالیت افراد را گرفته است و سازمان‌دهی رسمی را برای مدتی با ایراد روبرو کرده، شاید این تنها ظاهر ماجرا باشد.
خیل افرادی که به تغییر در یک مسئله یا تغییر ساختاری در سطحی کلان می‌اندیشند، در رویارویی با سرکوب دو راه پیش روی خود می‌بینند:

▫️پاکباختگی شماری معدود به همراه رادیکال‌تر شدن اندیشه‌های شمار بالاتری از جمعیت:
افرادی که به استناد قانون، فعالیت جمعی را حق خود می‌بینند ممکن است بر اثر اصرار بر خواسته‌های جمعی به عنوان نماد سرکوب‌شدگان معرفی شوند و بیشترین هزینه و یا اخبار را به خود اختصاص بدهند.
در همین حین، برخی از کسانی که به تازگی ممکن بود به خاطر ناکارامدی سیستم به یک فعالیت جمعی عادی مطالبه‌گرانه بیپوندند، وقتی می‌بینند که هزینه مطالبه جمعی چندان فرقی با هزینه فعالیت‌های مربوط به تغییر ساختاری ندارد، ممکن است خواسته‌های رادیکال‌تری را از راه رفتارهای رادیکال‌تر دنبال کنند.

گروه دوم ممکن است به شیوه‌ای آشکار و یا پنهان و ترکیبی از این دو شیوه فعالیت کنند.

▫️زیرزمینی شدن فعالیت افراد مرتبط در مقیاس کلان:
بر خلاف انتظار سرکوبگران حرفه‌ای، واکنش بسیاری از افراد و گروه‌ها در برخورد با سرکوب گسترده فقط در فاز اول حالت عقب‌نشینی دارد. برچیده شدن فعالیت از فضای شفاف عمومی جامعه به معنی توقف جریان نیست بلکه گروه‌ها ممکن است به گونه‌ای تخصصی‌تر به مسائلی در ارتباط با حوزه مورد علاقه خود فعالیت را ادامه بدهند و از انتشار نتایج کوتاه‌مدت آن در فضای عمومی جامعه خودداری کنند.

کنشگران مدنی و صنفی در این شرایط ممکن است چندان به سادگی نتوانند اعتماد پایدار به گروه‌های موازی را برای مدت طولانی حفظ کنند ولی حتی این قضیه هم به معنی توقف فعالیت نیست و همکاری‌ها میان گروه‌ها پس از مدتی با شیوه‌های پیچیده‌تر و رعایت پروتکل‌های امنیتی و حتی بدون نیاز به اعتماد کامل و ایدئولوژیک جریان می‌یابد.

اگر در دوره‌های قبل‌تر، گروهی از فعالان به فکر ساختن سیستمی موازی برای پر کردن خلا‌های آموزشی بودند و فرصت همه‌کار و هیچ‌کار را نداشتند، کم‌کم گروه‌هایی به صورت خودجوش به چنین نیازی به صورت تخصصی‌تر پاسخ می‌گویند و حتی دامنه برخی فعالیت‌ها راه خود را به جمع‌های خودمانی و دوستانه‌ای می‌گشاید که تا پیش از این چشم‌انداز و هدفی برای تغییر قضیه‌ای نداشتند.

کلیک و یا لمس کنید👇🏽

▫️در دوره فشار و سختی، هیچ فکری بر روی زمین نمی‌ماند؛ ایده‌ها دیر یا زود به اجرا می‌رسند حتی اگر از سوی گروه‌های دیگری اندیشیده شده باشند.
▫️اگر گروه کوچک دوستانه شما از دید خودتان بضاعت فعالیت رسمی ندارد، کافی‌ست به رفتار جمعی خود دقت کنید: شاید شما در تولید اندیشه‌هایی سهم داشته‌اید و حالا نوبت آن رسیده باشد که دغدغه‌های پراکنده خود را جدی‌تر بگیرید و با همفکری گروه، یک قدم به عمل نزدیک کنید.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg