چه طیف سیاسی از حقوق کارگران حمایت می‌کنند؟ 🔻

نگاهی به تاریخچه فعالیت‌های سیاسی در کشورهای مختلف از جمله کشور خودمان نشان می‌دهد که طیف‌های خاصی از گرایشات سیاسی بیش از دیگران درباره حقوق کارگران سخن گفته‌اند اما در عملگرایی به پاسخگویی به نیازهای اولیه کارگران، طیف بزرگتری از باورهای سیاسی دخیل بوده‌اند.

برای پاسخ به پرسش بالا باید به تعریف کارگر برگردیم. تعریف کارگر می‌تواند یکی از چند تعریف زیر باشد:
کلیک و یا لمس کنید👇🏽

▫️هر کسی که نیاز به کار کردن دارد کارگر است.
▫️هر کسی که کارفرما نیست کارگر است.
▫️هر کسی که در برهه‌ای از عمر خود کار کرده باشد و نیاز به کار کردن داشته باشد و کارفرما نباشد کارگر است.

با تعاریف بالا، تقریبا تمامی کارکنان، کارمندان دفتری و فنی و قرارداد موقت، بدون قرارداد، کارگران روزمزد و فصلی و حتی افراد جویای کار می‌توانند «کارگر» باشند.

بر این اساس، احتمال زیادی وجود دارد که همکار، دوستان و اعضای خانواده شما دغدغه‌های به سامان رساندن حقوق کارگران را داشته‌اند ولی خود را به عنوان کنشگر حقوق صنفی شناسایی نکنند.

کنشگران صنفی در این شرایط، گام‌های کوچکی برای افراد پیش‌بینی می‌کنند تا فعالیت حقوق کارگر برای آن‌ها ساده‌تر شود. مثلا اختصاص زمان ویژه برای گفتگو با افراد، به رسمیت شناختن ویژگی‌های فردی و گفتگو درباره مزایای پیگیری حقوق کارگران به شیوه جمعی و پاسخگویی به نگرانی‌ها و کشف جرات و شجاعت‌های فردیِ حذرکنندگان تنها چند شیوه خلاقانه برای هموار کردن مقدمات فعالیت صنفی است.


کلیک و یا لمس کنید👇🏽

▫️کنشگران، درباره واقعیت کنونی و راه‌های بهتر کردن شرایط سخن می‌گویند ولی در باغ سبز نشان نمی‌دهند و این انتظار را به وجود نمی‌آورند که با یک اعتصاب کوچک شرایط به شیوه اسرارآمیزی تغییر کند.

▫️در کشورهایی که حقوق کارگران به رسمیت شناخته می‌شود، اگر یک نفر عضو اتحادیه نباشد برای همکارانش تعجب برانگیز است.

▫️کنشگران عملگرای حقوق صنفی، از فعالیت صنفی به صورت شعار و اهرم در راه ایده‌های سیاسی استفاده نمی‌کنند.

▫️کنشگران عملگرا، فعالیت صنفی را از بار عقیدتی گروه خاص بیرون می‌آورند و همه را به فعالیت دعوت می‌کنند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻معلمی که از زندان چهار روز به مرخصی آمده است

چهار روز مرخصی حسین رمضان پور از زندان، در آغوش کشیدن فرزندانش برای چهار روز و خانواده‌ای که نگران بقیه محکومیت او هستند.
حسین رمضان‌پور، از اعضای هیات مدیره انجمن‌ صنفی‌ فرهنگیان خراسان یک هفته قبل از عید دستگیر شد و هیچ جرمی نداشته است، چرا که مطابق قانون فعالیت صنفی جرم نیست.

او به اتهام «تشویش اذهان عمومی از طریق فضای مجازی»، «توهین به مسئولان» و «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» توسط شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری ۲ بجنورد به تحمل احکام حبس تعزیری محکوم شد.


کلیک و یا لمس کنید 👇🏽
اما جرم چیست؟
ارعاب و تشویش اذهان عمومی از راه گروگان‌گیری، زندانی کردن افراد بدون آن که جرمی متحمل شده باشند و محروم کردن افراد از حقوق قانونی‌شان جرم است.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

نامه سرگشاده رضا شهابی، از زندان اوین به سازمان جهانی کار:
«نمایندگان انتصابی را اخراج کنید!»🔻

رضا شهابی در نامه‌ای که در کانال سندیکای کارگران شرکت واحد منتشر شده، پس از اطلاع‌رسانی درباره اتهام‌های امنیتی برای فعالان حقوق کارگر در ایران، نمایندگان فرستاده‌شده از ایران را نمایشی، فرمایشی و انتصابی خواند و خواستار اخراج آن‌ها از مجامع بین‌المللی شد.

«کشوری که پای مقاوله‌نامه‌ها و میثاق‌های بین‌المللی سازمان جهانی کار را امضا می‌کند، از جمله مقاوله‌نامه‌های بنیادین کار که برای همه دولت‌های عضو الزام‌آور هستند، نه تنها آنها را اجرا نمی‌کند، بلکه شرایط سخت تر و غیر انسانی تر برای تمام زحمتکشان و مزدبگیران، چه زن و چه مرد، در تمام کارگاه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها، شرکت‌های پیمانکاری و خصوصی به وجود می‌آورد.»

او در بخشی از نامه خود خطاب به مراجع و سازمان‌های بین‌المللی پرسیده:
«مگر می‌شود یک فرد نزدیک به سه دهه دبیر کل "خانه کارگر" باقی بماند، و هم‌زمان ۶ دوره نماینده مجلسی باشد که همه از فیلترهای سفت و سخت و انتصابی آن آگاه هستند؟ و در تمام این دوران مصوبات بی‌شمار علیه کارگران تصویب شده است. چطور است که اعضای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار مستقیما در سرکوب مجمع عمومی کارگران شرکت واحد نقش داشته‌اند و آن را جزو افتخار خود در خدمت به حکومت می‌دانند، اما باز هم خود را به اسم نماینده منتخب کارگران جا می‌زنند؟ چطور می‌توان به این افراد تا جایی اعتماد کرد که آنها برای پستهای بالاتر در سازمان جهانی کار انتخاب شوند؟»
 
او درخواست خود را از نمایندگان‌ کارگری در اجلاس سازمان جهانی کار چنین مطرح کرده:
 
- این ماموران امنیتی را که به عنوان نمایندگان کارگران ایران به سازمان جهانی کار فرستاده‌اند، در هیئت مدیره سازمان جهانی کار یا در کمیته‌های کارگری و غیره نپذیرید،
- خواهان اخراج آنها باشید،
- در انظار عمومی خواستار آزادی کلیه کارگران و فعالین صنفی زندانی باشید،  
- اجرای کامل مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار بخصوص در رابطه با حق سازمان‌یابی، مذاکرات جمعی و آزادی تشکل را مطالبه کنید.

 
رضا شهابی، از سازمان جهانی کار پرسشگری کرده و این سازمان را مسئول دانسته: 🔻

«در اجلاس شما، نمایندگان به ظاهر کارگری از ایران نیز شرکت دارند. آنها نمایندگان کارگران ایران نیستند، چون اساسا در یک روند دموکراتیک و به دور از اجبار و رعب و ترس از اخراج توسط مدیریت و نیروهای امنیتی و کارفرما انتخاب نشده اند. این افراد که با رأی گیری نمایشی، اگر اصلا انتخاباتی در کار بوده باشد، معرفی شده اند، فقط به خاطر منافع خود و برای استفاده از امتیازات و رانت دولتی هر آنچه کارفرما و دولت گفته انجام داده اند. آنها هرگز کنار کارگران نبوده اند، بلکه برعکس در تمام بزنگاهها علیه کارگران اقدام کرده اند. بر هیچکس پوشیده نیست که آنها ابزار و وسیله ای در دست کارفرما و دستگاه امنیتی حکومت هستند، ماشین امضا برای تائید اخراج کارگران و ظاهرسازی برای روندهای ظالمانه علیه طبقه کارگر هستند.»


 در ابتدای نامه آمده است:
ما به دلیل تشکیل سندیکا بر اساس مقاوله نامه های ۸۷-۹۸ سازمان جهانی کار و حق خواهی و درخواست یک زندگی عادلانه، و اجرای طبقه بندی مشاغل سخت و زیان آور و... با گزارشات کذب تعدادی از اعضای شورای اسلامی کار و خانه کارگر به نیروهای امنیتی مستفر در کارگاهها از کار اخراج، بازداشت، و زندانی شدیم، و در حال حاضر هم دوباره به همان دلایل در زندان هستیم.
آخرین خبر این که در حالیکه ما بیش از یکسال است که در زندان بسر می بریم، پرونده جدیدی علیه حسن سعیدی، کیوان مهتدی و خود من گشوده شده است.
 
در پایان نامه، نام رضا شهابی و تاریخ ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ از زندان اوین به چشم می‌خورد.

یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو، ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ – پنجم ژوئن ۲۰۲۳شروع به کار می‌کند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

در دوره دشوار فعالیت مدنی صنفی، فعالان چگونه یکدیگر را پیدا می‌کنند؟ 🔻

هنگامی که سرکوب، در بارزترین شکل خود به نظر می‌رسد که جلوی فعالیت افراد را گرفته است و سازمان‌دهی رسمی را برای مدتی با ایراد روبرو کرده، شاید این تنها ظاهر ماجرا باشد.
خیل افرادی که به تغییر در یک مسئله یا تغییر ساختاری در سطحی کلان می‌اندیشند، در رویارویی با سرکوب دو راه پیش روی خود می‌بینند:

▫️پاکباختگی شماری معدود به همراه رادیکال‌تر شدن اندیشه‌های شمار بالاتری از جمعیت:
افرادی که به استناد قانون، فعالیت جمعی را حق خود می‌بینند ممکن است بر اثر اصرار بر خواسته‌های جمعی به عنوان نماد سرکوب‌شدگان معرفی شوند و بیشترین هزینه و یا اخبار را به خود اختصاص بدهند.
در همین حین، برخی از کسانی که به تازگی ممکن بود به خاطر ناکارامدی سیستم به یک فعالیت جمعی عادی مطالبه‌گرانه بیپوندند، وقتی می‌بینند که هزینه مطالبه جمعی چندان فرقی با هزینه فعالیت‌های مربوط به تغییر ساختاری ندارد، ممکن است خواسته‌های رادیکال‌تری را از راه رفتارهای رادیکال‌تر دنبال کنند.

گروه دوم ممکن است به شیوه‌ای آشکار و یا پنهان و ترکیبی از این دو شیوه فعالیت کنند.

▫️زیرزمینی شدن فعالیت افراد مرتبط در مقیاس کلان:
بر خلاف انتظار سرکوبگران حرفه‌ای، واکنش بسیاری از افراد و گروه‌ها در برخورد با سرکوب گسترده فقط در فاز اول حالت عقب‌نشینی دارد. برچیده شدن فعالیت از فضای شفاف عمومی جامعه به معنی توقف جریان نیست بلکه گروه‌ها ممکن است به گونه‌ای تخصصی‌تر به مسائلی در ارتباط با حوزه مورد علاقه خود فعالیت را ادامه بدهند و از انتشار نتایج کوتاه‌مدت آن در فضای عمومی جامعه خودداری کنند.

کنشگران مدنی و صنفی در این شرایط ممکن است چندان به سادگی نتوانند اعتماد پایدار به گروه‌های موازی را برای مدت طولانی حفظ کنند ولی حتی این قضیه هم به معنی توقف فعالیت نیست و همکاری‌ها میان گروه‌ها پس از مدتی با شیوه‌های پیچیده‌تر و رعایت پروتکل‌های امنیتی و حتی بدون نیاز به اعتماد کامل و ایدئولوژیک جریان می‌یابد.

اگر در دوره‌های قبل‌تر، گروهی از فعالان به فکر ساختن سیستمی موازی برای پر کردن خلا‌های آموزشی بودند و فرصت همه‌کار و هیچ‌کار را نداشتند، کم‌کم گروه‌هایی به صورت خودجوش به چنین نیازی به صورت تخصصی‌تر پاسخ می‌گویند و حتی دامنه برخی فعالیت‌ها راه خود را به جمع‌های خودمانی و دوستانه‌ای می‌گشاید که تا پیش از این چشم‌انداز و هدفی برای تغییر قضیه‌ای نداشتند.

کلیک و یا لمس کنید👇🏽

▫️در دوره فشار و سختی، هیچ فکری بر روی زمین نمی‌ماند؛ ایده‌ها دیر یا زود به اجرا می‌رسند حتی اگر از سوی گروه‌های دیگری اندیشیده شده باشند.
▫️اگر گروه کوچک دوستانه شما از دید خودتان بضاعت فعالیت رسمی ندارد، کافی‌ست به رفتار جمعی خود دقت کنید: شاید شما در تولید اندیشه‌هایی سهم داشته‌اید و حالا نوبت آن رسیده باشد که دغدغه‌های پراکنده خود را جدی‌تر بگیرید و با همفکری گروه، یک قدم به عمل نزدیک کنید.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

کارگران دورال می‌پرسند:
«آیا می‌خواهید با واگذاری کارخانه به بخش خصوصی، آن را مثل سایر شرکت‌های واگذار شده، به انبار محصولات چینی و خارجی تبدیل کنید؟» 🔻

کارگران دورال می‌پرسند:
«آیا می‌خواهید با واگذاری کارخانه به بخش خصوصی، آن را مثل سایر شرکت‌های واگذار شده، به انبار محصولات چینی و خارجی تبدیل کنید؟» 🔻

امروز روزنامه اتحاد از تجمع روز چهارشنبه کارگران شرکت تولید در و پنجره آلومینیومی دورال روبروی درب ورودی این کارخانه در اعتراض به واگذاری شرکت به بخش خصوصی خبر داد.

اتحاد نوشت:

«این کارگران میخواهند روند واگذاری شرکت متوقف شود و می‌گویند: واگذاری نتیجه‌ای جز زمین خوردن تولید و بیکاری کارگران نداشته و ندارد.»

شرکت دورال یکی از شرکتهای خوشنام در تولید درب و پنجره آلومینیومی و نماهای کرتین وال و سایر محصولات با کیفیت آلومینیومی است که در سال ۱۳۴۴ پا به عرصه صنعت آلومینیوم گذاشت و برای سال‌های متمادی یکی از شرکت‌های مطرح در این حوزه بود.»

به نقل از اتحاد، شرکت دورال با وجود پتانسیل بسیار زیاد و سال‌ها تجربه و علیرغمِ اشتغالِ بیش از ۵۰۰ کارگر به صورت مستقیم و بیش از ۶۰۰ نفر به صورت غیرمستقیم، به دلیل سیاست‌های غلط و سوءمدیریت و البته سوگیری‌های نادرستِ سهامدار اصلی یعنی شستا، از گردونه تولید خارج شده و می‌رود که مثل سایر شرکت‌های واگذار شده، به انبار محصولات چینی و خارجی تبدیل شود.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

دومینوی نامه‌‌های سرگشاده کارگران ایرانی به سازمان جهانی کار

علی نجاتی: نمایندگان جمهوری اسلامی نمایندگان ما نیستند 🔻

علی نجاتی، کارگر بازنشسته سندیکای کارگران نیشکر هفت به بهانه نشست ژنو نامه‌ای سرگشاده به این سازمان نوشته و خواستار اخراج نمایندگان انتصابی جمهوری اسلامی شده است.
علی نجاتی از سازمان جهانی کار خواسته که کارگران را ببیند:
«صدای ما را از پشت میله های زندان و کف خیابان ها بشنوید! با وجود فضای سرکوب و اختناق، اعتراض پیگیرانه بازنشستگان، کارگران، پرستاران، معلمان در بخش های مختلف کار و تولید و خدمات، هر روز در ایران جاری است.»

و در جایی از نامه خود تاکید کرده:
«در ایران ، کارگرانی که چندین ماه دستمزد خود را دریافت نکرده‌اند و ناچار می‌شوند به این بی حقوقی آشکار  اعتراض کنند، بازداشت می‌شوند، و در بسیار ی از موارد جریمه نقدی و یا با احکام شلاق رو برو می‌شوند.» و شلاق خوردن ۱۶ کارگر معدن طلای آق دره با حکم دادگاه {اردیبهشت ۱۳۹۵} را به عنوان نمونه ذکر کرده است.

علی نجاتی در چند جای نامه تشکل‌های را دست‌ساز خوانده:

نمایندگان تشکل های دست ساز حکومتی، منتخب کار فرمایان و نهاد های پلیسی و امنیتی هستند و هیچ ربطی به کارگران ندارند، چرا که انتخاب این افراد توسط کارگران صورت نمی گیرد و در بهترین حالت در زمان رای گیری کارگران را پای صندوق های رای، می کشانند تا به افرادی که توسط نهاد های سرکوبگر تایید و انتخاب شده اند، رای دهند.»

وی گفته است: «فراد ارسالی حاکمیت جمهوری  اسلامی ایران که تحت عنوان نماینده کارگران به اجلاس سالانه سازمان جهانی کار دعوت شده‌اند، نماینده واقعی ما کارگران نیستند، این‌ها نمایندگان حاکمیت و صاحبان سرمایه‌ای هستند که صدای اعتراض را با گلوله جواب می دهند.»
و در آخر نامه دوباره تاکید کرده:
«حتما می‌دانید  فرستادگان حاکمیت  اسلامی ایران در اجلاس سالانه شما، از جنس ما کارگران نیستند، بر عکس اینها ضد کارگر، ضد تشکل های مستقل کارگری، ضد آزادی، و سرکوبگر هر  نوع صدای حق طلبی کارگران و ستمدیدگانی هستند که برای رهایی مبارزه می‌کنند.»

و به این ترتیب، تلویحا خواستار اخراج آن‌ها شده است.

یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو، ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ – پنجم ژوئن ۲۰۲۳شروع به کار می‌کند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

دومینوی نامه‌های سرگشاده کارگران به سازمان جهانی کار
📣 هشت سازمان مدنی و صنفی:
«خواست کارگران اخراج جمهوری اسلامی از آی.ال.او است» 🔻
https://t.me/davtalaborg/2419

دومینوی نامه‌های سرگشاده کارگران به سازمان جهانی کار

📣 هشت سازمان مدنی و صنفی: «خواست کارگران اخراج جمهوری اسلامی از آی.آل.او است» 🔻

امسال افراد و سازمان‌های کارگری با نوشتن نامه‌های سرگشاده خواستار اخراج نمایندگان جمهوری اسلامی از اجلاس سازمان جهانی جهانی کار شده‌اند.

نامه رضا شهابی و علی نجاتی در شمار این نامه‌های سرگشاده است.

در نامه‌ای که به نیابت از ۸ سازمان مدنی و صنفی منتشر شده است، با مرور رویدادهای دو سال اخیر، هیات‌های نمایندگی شرکت‌کننده در یکصد و بازدهمین اجلاس سازمان جهانی کار، را مورد خطاب قرار داده و با برشمردن فهرستی از معلمان و کارگران زندانی و یاداور کشتار دست کم پانصد معترض در خیزش مهسا امینی، دو خواسته از شرکت‌کنندگان در نشست پیش رو به این شرح طرح شده است.

«ما امضا کنندگان این نامه به طور مشخص از هیات‌های کارگری شرکت کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار درخواست داریم موارد فوری زیر را به صورت ویژه دردستورکار اجلاس قرار داده و مصرانه تقاضا داریم که در راستای تصویب و اجرایی کردن آن‌ها تمام تلاش خود را به‌ کار بندند:

الف) رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب شده به تمامی فعالین صنفی محبوس در ایران و آزادی تمامی کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی زندانی و دستگیر شدگان جنبش زن زندگی آزادی و همه زندانیان سیاسی و لغو فوری اعدام‌ها.

ب) اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و عدم اجازه به هیات این حکومت برای شرکت در اجلاس.

امضا کنندگان ۸ سازمان زیر بوده‌اند:

۱- شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت

۲- شورای سازماندهی کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث)

۳- کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری

۴- شورای بازنشستگان ایران

۵- صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد

۶- انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه

۷- سندیکای نقاشان استان البرز

۸- مدافعان لغو کار گودکان

یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو، ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ – پنجم ژوئن ۲۰۲۳شروع به کار می‌کند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

تعامل گروه‌های صنفی با جریان‌های کلان جامعه در کدام نقطه به تعادل می‌رسد؟ 🔻


ممکن است شما به این دلیل طرفدار یک رویکرد سیاسی باشید که می‌بینید چشم‌انداز بهتری از زندگی برای کارگران می‌سازد. بااین حال، حتی همان سیستم هم به کنشگران هشیاری نیاز دارد که بر روی حقوق کارگران به طور ویژه تمرکز کنند.


کلیک و یا لمس کنید 👇🏽

مسیر سیاسی، راه میانبر اعتراض صنفی نیست


مهم‌تر این که، با اصرار بر رفتارهایی که از سوی جمع وسیعی به عنوان رفتار سیاسی شناخته می‌شود کسانی را پراکنده می‌کنید که ممکن است توانایی یک اعتراض ساده صنفی را در خود ببینند ولی تحمل هزینه فعالیت سیاسی را در خود پیدا نکنند.

سیاسی نبودن یک حرکت اعتراضی به معنی بی‌خبر بودن از اوضاع سیاسی و نداشتن رویکرد سیاسی نیست، برعکس! کنشگران صنفی شاید بزرگترین موتلفان یک جریان حق‌طلب و تحول‌خواه سیاسی باشند ولی آن را به شیوه‌ای تخصصی، در چهارچوب هویت و رفتار صنفی به پیش می‌برند تا از حاشیه امن مشارکت حداکثری بدنه برای به ثمر رساندن خواسته صنفی محروم نشوند.

کنشگران صنفی نمی‌توانند نسبت به خواسته‌های کلان مردم بی‌اعتنا باشند. آنان با گروه خود به این نتیجه می‌رسند که چگونه با جریان‌های کلان‌تر جامعه به تعامل بپردازند و چگونه این جریان‌ها را به رسمیت بشناسند که اعضای گروه صنفی از هراس هزینه‌های فعالیت علنی در جریان‌های کلان‌تر سیاسی، از فعالیت در قالب صنفی پرهیز نکنند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

پیمانکار شهرداری گلستان به کارگر چک مدت‌دار داد و او سواد کافی نداشت که بر حق خودپافشاری کند🔻

وقتی پیمانکاری شهرداری گلستان حق یک کارگر را پایمال می‌کند، یک شهروند با تهیه گزارش از وی حمایت می‌کند.

اولین گام، از کارگری شروع شد که با آگاهی از مرز توانایی خود از کسی کمک خواست.
شهروندان می‌توانند حمایتگری یک کارگر و یا یک جریان مطالبه‌گر را به عهده بگیرند، به شرطی که کارگران از آنان بخواهند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

دولت برای تامین قرض‌های میلیاردی به صندوق‌‌های بازنشستگی، دست در جیب کارگران می‌کند 🔻


کارگران مشاغل سخت و زیان‌آور، سه سال بیش از قبل باید بر سر کار خود بمانند.

گزارش داوطلب؛ انتقادات از مفاد ضدکارگری برنامه هفتم توسعه ادامه دارد

همچنین مطابق با تبصره‌ی ۵ ماده ۶۶ «حداقل سن لازم برای بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور برای زنان ۴۵ و مردان ۵۰ سال» تعیین شده است. این در حالیست که تا امروز کارگرانِ مشاغل سخت و زیان‌آور، در صورتِ اشتغالِ متوالی بعد از بیست سال کار بازنشست می‌شدند و سن، هیچ دخالتی در بازنشستگیِ آن‌ها نداشت. در این برنامه اما، کارگران حتی با پُر کردنِ سابقه‌ی کاری باید تا رسیدنِ به سنِ بازنشستگی صبر کنند. در صورتِ تصویب و ابلاغ این برنامه، زمانِ رسیدن به سن بازنشستگی کارگران مشاغل سخت زیان‌آور، هم به دلیل کاهش سقف سنوات ارفاقی و هم به دلیلِ قیدِ سنِ بازنشستگی، افزایشِ خواهد یافت. به طور مثال، اگر کارگرِ مردی در سن بیست سالگی در شغلی سخت و زیان‌آور مشغول به کار شود، در سن ۴۳ سالگی، سقف کاری خود را پُر می‌کند اما باید تا سنِ ۵۰ سالگی برای بازنشستگی صبر کند.

کارگران معترض می‌گویند چرا دولت به جای پرداخت بدهی‌های میلیاردی خود به سازمان تامین اجتماعی از جیب کارگران هزینه می‌کند و تغییر مختصات شغلی کارگران معادن بدون مشارکت نمایندگان آن‌ها را ناعادلانه می‌دانند.

آیا کارگران قرار است بخشی از قرض دولت را با کار رایگان خود تامین کنند؟

در گزارش داوطلب بخوانید و برای همکاران و دوستان خود بفرستید.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

کوه‌پیمایی کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز 🔻

کنشگری صنفی شبیه چالش خودخواسته‌ای چون کوهنوردی است.
شباهت‌های قابل تامل کوهنوردی و کنشگری صنفی و مدنی، این ورزش را به یکی از محبوب‌ترین سرگرمی‌های گروه‌ساز تبدیل کرده است.

در کوهنوردی هم درست مثل کنشگری مدنی و صنفی، اعضا با کمترین امکانات پستی و بلندی‌ها را با هدفی جمعی پشت سر می‌گذارند و با درک ضرباهنگ‌های فردی یکدیگر، به سرعتی میسر و یکدست برای همه گروه دست می‌یابند.

کلیک و یا لمس کنید 👇🏽

نه تنها هدف، که تجربه جمعی مسیر مشترک بخشی از دلیل پیمایش یک گروه است.

شما چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی میان کوهنوردی و کنشگری صنفی و مدنی می‌بینید؟

کانال شوراهی هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، با انتشار این تصویر مربوط به دوازدهم خرداد نوشت:
«پیاده‌روی، دره‌پیمایی و کوه‌پیمایی، از مسیر دره دایی الیگودرز به سمت پناهگاه کول جنو اشترانکوه.»



✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg