داوطلب

🔻شش اشتباه رایج در مطالبات صنفی

اشتباه۱- مطالبات صنفی تنها مخصوص گروه خاصی از کارکنان یک سازمان است
واقعیت این است که تشکل‌یابی و مطالبات مربوط به قشر، طبقه، گروه و شغل خاصی نیست و همه حتی افراد بیکار هم می‌توانند عضو یک تشکل صنفی یا اتحادیه باشند تا برای دستیابی به موقعیت‌ بهتر تلاش کنند.

اشتباه رایج ۲- تشکل‌های صنفی سازمان سیاسی‌اند و فعالیت صنفی همان فعالیت سیاسی‌ست
تنها در سیستم‌های اقتدارگرا و تمامیت‌خواه دست زدن به فعالیت‌ صنفی به معنی مبارزه سیاسی است. تشکل‌‌یابی جزو حقوق اساسی مردم یک جامعه است و کشورهای عادی که رو به پیشرفت دارند نه تنها جلوی تشکل‌یابی و فعالیت صنفی مردم را نمی‌گیرند بلکه مشق‌هایی برای ورود مردم به عرصه فعالیت‌های مدنی و صنفی در نظر می‌گیرند که جامعه پویاتر شود. در برخی کشورها، افراد عادی عضو چندین سمن (سازمان مردم نهاد) و عضو یک اتحادیه‌اند و درباره حقوق خود آگاهی کسب می‌کنند و شیوه‌های چانه‌زنی روزآمد و کاراتر را یاد می‌گیرند و چنین فعالیتی هرگز موجب ضعف سیستم یا زمین خوردن اقتصاد نمی‌شود.

اشتباه رایج ۳- تنها با یک تجمع یا اعتصاب، همه خواسته‌ها باید به نتیجه برسد
اگر کارکنان یک سازمان گمان می‌کنند که سوء‌استفاده از آنان تصادفی‌ست و یا کارفرما از پایمال شدن حق آنان اطلاع ندارد سخت در اشتباه‌اند. اعتصاب تنها یک اعلام حضور محکم است که کارگران طی آن هشدار می‌دهند که کارفرمای سوء استفاده‌کننده از کار کارگران را منطقا و بر اساس قواعد انسانی حق دارند از کار خود محروم کنند، چرا که کار کردن حق کارگر است و نه وظیفه کارگر. بسیاری از مطالبات کارگری تا قبل از برنامه‌ریزی دقیق‌تر و ترکیبی از چند استراتژی برای تحت فشار گذاشتن کارفرما به نتیجه نمی‌رسد.

اشتباه رایج ۴- ضروری نبودن حضور زنان در تشکل‌ها و در مناصب تصمیم‌گیرنده، اجرایی و کلیدی
حتی سرکوبگران نیز هم‌زمان با سرکوب کردن حقوق اسیاسی زنان، خود را از کار و حضور زنان محروم نمی‌کنند. یک جنبش مطالبه‌محور بدون حضور زنان معمولا تک‌بعدی‌ست، از جزییات بسیاری ممکن است صرف‌نظر کند و انتظار داشته باشد که شنیده شود. برعکس، جنبش‌ها و گروه‌هایی که از حضور موثر زنان بهره می‌برند معمولا گام‌های استوارتری بر می‌دارند، فضایی عادلانه‌تر دارند و از سوی اجتماع نیز به نسبت یک جنبش تک‌جنسیتی بیشتر جدی گرفته می‌شوند.

اشتباه رایج ۵- وقتی در یک مرحله اعلام خواسته‌های صنفی به نتیجه نمی‌رسد، انرژی فعالان سوخت شده است
بر اساس یک ضرب‌المثل صنفی، انرژی فعالیت گروهی و صنفی حتی زمانی که به نظر می‌رسد مطالبات به نتجه نرسیده‌اند سوخت نمی‌شود، بلکه از حالتی به حالت دیگر تغییر پیدا می‌کند و مثلا ممکن است در ساخت زمینه فعالیت، غنی‌تر کردن تجربه و یا درک اعضا خود را نشان بدهد یا در قالب موج بزرگتری خود را در آینده نزدیک نشان بدهد. یک گروه فعال صنفی که با وجود فعالیت و مثلا اجرای یک اعتصاب به نتیجه نرسیده‌ بسیار جلوتر از گروهی‌ست که هرگز شیوه‌های مطالبه‌گری را امتحان نکرده است. نکته کلیدی این جاست که یک گروه صنفی پس از اقدامی که از دید گروه به نتیجه نرسیده باید بتواند برای انسجام جمعی برنامه‌ریزی کند و انرژی گروه را دوباره بالا ببرد. اتفاق رایج این است که دقیقا هنگامی که فعالان یک گروه مدنی در اوج محبوبیت اجتماعی هستند و تازه صدایشان شنیده شده و جامعه آماده است که مطالبات آنان را جدی بگیرد خودشان احساس شکست می‌کنند و احساس شکست ممکن است از خود شکست بیشتر مایه انفعال گروه شود.

اشتباه رایج ۶- گروه مدنی و صنفی نیاز به مراقبت، استراحت، تمدد اعصاب و یا خودمراقبتی ندارد و فقط باید تلاش کند
لحظات خوش فعالیت صنفی منافاتی با جدی بودن ندارد. در شیوه‌های هوشمند رهبری، اعضای یک گروه را به خاطر نیاز برای شادی یا تمدد اعصاب تحت فشار نمی‌گذارند بلکه از مناسبت‌ها برای هویت‌بخشی به جنبش، آماده‌سازی و بالا بردن ظرفیت خلاقیت افراد سود می‌برند و اگر چنین مناسبت‌هایی کم باشد از مناسبت‌های دورن سازمانی و شیوه‌های خلاقانه و جذاب برای بالا بردن حضور و مشارکت بهره می‌برند. همه زمان‌ها فرصت نشان دادن خشم نیست، بعضی زمان‌ها فرصت برنامه‌ریزی و انسجام برای نشان دادن هماهنگ خشم است. یک گروه صنفی باید بتواند در هویت صنفی، حتی رویدادهای شخصی افراد را گرامی بدارد و انرژی گروه را در جهت توسعه مهارت‌های شخصی افراد به کار ببندد تا بتواند از افراد انتظار داشته باشد که به اولویت‌های مطالبه‌محور جمع بها بدهند.
https://t.me/davtalaborg/1501
✅خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
✅ این مطلب را با دیگران به اشتراک بگذارید و درباره آن گفتگو کنید.
https://davtalab.org