📣 از کجا بفهمیم حق داریم که حتی در زمان جنگ از مطالبات خود سخن بگوییم؟

پیگیری مطالبات در زمان جنگ نه تنها رواست، که یک ضرورت اخلاقی است.

گروه‌های نگران معیشت، در هنگامه بحران جنگ و فضای موج اجتماعی ایثار و از خودگذشتگی دیگران، شرم می‌کنند که از مطالبات خود سخن بگویند؛ در حالی که بحران معیشت در زمان جنگ حتی وخیم‌تر شده است و ممکن است برای برخی گروه‌های شغلی، از سایه جنگ نیز حتی سنگین‌تر باشد.

▫️می‌دانیم که جنگ روحیه جمعی مطالبه‌گری را به سکوت، انفعال و تحمل تبدیل می‌کند، و با محروم کردن افراد از حمایت روانی معمول اجتماعی، هزینه مطالبه‌گری را بالا می‌برد.

▫️با این همه، پیگیری حق، یک ارزش اخلاقی است که ناقض ایثار نیست. در حالی که پیگیری نکردن حق، آسیب‌های فردی و جمعی به دنبال خواهد داشت. (آیا می‌توانید فهرستی از آن را از گروه بپرسید؟)

▫️در حالی که در برهه جنگ شاید نتوان مطالبات بر زمین‌مانده را به شیوه معمول تجمع خیابانی و با هزینه بالا پیگیری کرد، جامعه از خود می‌پرسد آیا بر حق بودن مطالبات می‌تواند شامل شرایط شود؟ (آیا می‌توان از گروه پرسید که جامعه اگر اخلاقیات و حق و حقیقت را شامل شرایط بداند باید منتظر چه آسیب‌های دیگری بود؟)

▫️از شیوه‌های معمول مطالبه‌گری در زمان بحران جنگ:
- برجسته کردن ارزش‌های اخلاقی در مطالبه‌گری برای جامعه مثلا مطالبه‌گری حمایتگرانه گروه‌ها از یکدیگر (بلند کردن صدا برای مطالبات «او و آن‌ها» به جای مطالبات «من و ما»)
- تغییر شیوه گفتار و بیان مطالبه‌گرانه به جای دست کشیدن از مطالبه‌گری
- استفاده از شیوه‌های خلاقانه به جای شیوه‌های معمول
است.
▫️تشکل‌ها و اتحادیه‌ها در زمان جنگ خاموش نمی‌شوند بلکه در هر برهه جنگ، نقش فعالانه‌ای به عهده می‌گیرند ولی تعریف این نقش‌ها و سامان دادن به آن‌ها به رای و حضور اعضای یک تشکل بستگی دارد.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر