🔻آیا شرایط کار در ایران بهتر خواهد شد؟

گفتگوی ویژه داوطلب با یک راننده

مصاحبه کوتاه تلفنی داوطلب با یک راننده که از رانندگی اتوبوس و مینی‌بوس تا آژانس، فضاهای مختلفی از این کار را تجربه کرده است.
این گفتگو با حفظ محتوا کوتاه‌ شده است.

داوطلب: لطفا به ما بگویید که با چه نامی خود را معرفی می‌کنید.
نام مرا راننده بگذارید، راننده خالی!

داوطلب: شرایط را چه طور می‌بینید؟
خودتان بهتر می‌دانید، استهلاک و ماشین و قطعات بالاست. قطعات اکثرا از چین می‌آید که خیلی بی‌کیفیت‌اند، جاده‌ها ناامن و فرسوده‌اند و با این تورم بالا، ما‌به‌التفاوت دریافت‌های ریالی و هزینه‌های دلاری کمر راننده را شکسته است. ما راننده‌ها یک مثَل داریم که «از چهار تا چرخ ماشین، سه تا چرخ راننده برای ماشین می‌چرخد و یک چرخ برای راننده.»

داوطلب: یعنی چه؟
یعنی سه‌چهارم درامد یک راننده صرف خود ماشین می‌شود و کمتر از یک چهارم برای خودش باقی می‌ماند. نگرانی‌های عجیب دیگری هم هست که مردم ازشان اطلاع ندارند. شاید شما باورتان نشود، ولی بعضی پایانه‌ها یک دستشویی ساده هم ندارند. یک راننده ممکن است تا روزی یازده ساعت یا بیشتر کار کند ولی اگر کلیه همین راننده عیب کند از یک بیمه ساده هم برخوردار نیست. برای من بارها پیش آمده که شب را در ماشین، چند ساعت در حالت نشسته بخوابم، چرا که بنزین نداشتم که به خانه بروم و صبح زود دوباره سر کار حاضر شوم.

داوطلب: چه شد که راننده شدید؟ تعریف شما از شغل‌تان چیست؟
هر شهر و کشوری به راننده نیاز دارد. رانندگی در بیشتر کشورهای جهان شغل بسیار پردرامدی است چرا که در شمار مشاغل سخت طبقه‌بندی می‌شود. اگر در این شغل برنامه‌ریزی شغلی دقیقی برای ساعات کار و ساعات استراحت نباشد بدن به سرعت فرسوده می‌شود. اما باید نهادی باشد که از ما حمایت کند. ما اجازه نداریم تشکل داشته باشیم. تنها تشکل مربوط به شغل ما تشکلی دولتی است که گشت‌ها و ممیزی‌های آن از بالا به پایین با ما برخورد می‌کنند و اصولا بابت محدود کردن و سخت‌تر کردن شرایط کاری می‌آیند و به ما سر می‌زنند و اگر راننده‌ای خارج از قرارداد یکساله رفتار کند تنبیه، تهدید، یا جریمه می‌شود.

داستان راننده شدن من کمی طولانی‌ست و شاید نخواهید داستان شخصی من را به قضایای حقوق مشاغل ربط بدهید ولی من یک دانشجوی اخراجی ستاره‌دار دانشگاه سراسری اراک هستم/ یعنی بودم. در مقطع کارشناسی شیمی می‌خواندم که به خاطر فعالیت سیاسی که داشتم، اخراج شدم. حراست جلوی در دانشگاه به من گفت که باید بروم دفتر رییس دانشگاه. یک سری دانشجو که من جزوشان بودم حکم دادستانی اخراج داشتند که اجازه ثبت نام بهشان داده نشد. الان هم من با مجوز برادرم مشغول به کار هستم چرا که خودم به دلیل سابقه سیاسی اجازه کار ندارم. البته این‌جا تنها جایی نیست که حق کار کردن از من سلب شده؛ کار کردن در هر کجا که نیاز به مجوز داشته باشد برای من ممنوع است و این یعنی تقریبا در تمام مشاغل.

داوطلب: حالا چه خواهد شد؟
بگذارید از زاویه دید شغلی بگویم؛ من اصلاح‌طلب نیستم و خودتان می‌دانید که شرایط دارد به سمت کدام اتفاق بزرگی می‌رود ولی شاید زمان‌بندی آن با انتظار ما فرق داشته باشد. من معتقدم که شرایط پس از گذر از یک دوره سخت بهتر خواهد شد. همه چیز بستگی به تک‌تک ما دارد.

داوطلب: می‌شود بیشتر توضیح بدهید؟
هنگامی که تک‌تک ما چنان رشد کنیم که به جای منفعت خودمان به منفعت جمع اهمیت بدهیم شرایط ما تغییر خواهد کرد.

داوطلب: من نمی‌دانم شرایط زندگی شما چگونه است ولی وقتی یک نفر بچه گرسنه در خانه دارد چه طور ممکن است به فکر دیگران باشد؟
ما مجبوریم رشد کنیم؛ راهی برای ما باقی نمانده. باید درک کنیم که فقط با درک دیگران و هماهنگ شدن با کسانی مثل خودمان شرایطمان تغییر می‌کند. مردم آگاه‌تر شده‌اند پس شرایط قطعا تغییر خواهد کرد. ما تازه در ابتدای این راه هستیم و راه زیادی داریم ولی مهم این است که قدم اول را برداشته‌ایم.

توضیح: تصویر تزیینی و آرشیوی است.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻هنگام برقراری ارتباط با رسانه‌ها مجهز باشید و دقیق عمل کنید

روزنامه‌نگاران از معدود منابع در دسترس جامعه کارگری و مردم هستند که می‌توانند اطلاع‌رسانی به جامعه و نظارت بر حقوق کارگران را تا حد ممکن محقق کنند. تجربه گزارش‌نویسی در حوزه کارگری نشان می‌دهد که کارگران یا فعالان صنفی اغلب از ذکر جزییات و ارائه مستندات در خصوص مشکلاتی که قصد بیان آن را دارند، غفلت می‌کنند.

بنابراین اگر می‌خواهید مشکلی را در رابطه با نقض حقوق کار، از جمله انجام کاری بر خلاف میل خود، کمبود تجهیزات ایمنی کافی، عدم دریافت به موقع دستمزد و معوقات بیمه‌ای، یا نگرانی‌ها پیرامون مواجهه کارفرما با کارگران مطالبه‌گر را گزارش دهید لازم است که برخی نکات را مدنظر داشته باشید.

مثلا اگر قصد دارید گزارشی در خصوص کمبود سطح دستمزد ارائه دهید، باید به این سوال پاسخ دهید که آیا سطح پایین دستمزد یک روال عادی در محل کار شماست یا موردی است که اخیرا رخ داده است؟

موارد و مثال‌های دیگر را در گزارش داوطلب ببینید

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

📣 مطالبات پرستاران تا چه اندازه با نقض عمومی حقوق زنان در جامعه در ارتباط است؟

گفتگوی کوتاه داوطلب با یک فعال حقوق زنان به زودی در همین کانال


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

📣 مطالبات پرستاران تا چه اندازه با نقض عمومی حقوق زنان در جامعه در ارتباط است؟

گفتگوی کوتاه داوطلب با یک کنشگر حقوق زنان

«هرچند جنبش مطالبه‌گرانه صنفی پرستاران با شدت گرفتن نقض حقوق صنفی و بدترشدن اوضاع اقتصادی و معیشتی اصناف در ارتباط است ولی از سویی نمی‌توان دموی جنسیتی شغلی که ۷۰ تا۷۵ درصد جمعیت آنان را زنان تشکیل می‌دهند را بی‌نیاز از مطالعات جنسیتی در نظر گرفت.

ما می‌توانیم در دومین سالگرد جنبش مهسا امینی، که زنان در آن نقش پررنگی داشتند و برای اولین بار نشانه‌هایی از اعلام حضور مطالبه‌گرانه در مقیاس یک کشور را به نمایش گذاشتند امروز از خود بپرسیم که «آیا مطالبه‌گری پرستارانی که پس از جریان همه‌گیری، نقش ایثارگرانه، سرویس‌دهنده، آرام‌کننده و ناجی را به نقش مطالبه‌گر صنفی یا عصیانگر بر وضع نامطلوب تغییر دادند صرفا ناشی از یک هم‌زمانی تاریخی و یا تصادفی است و یا مطالبه‌گری عمومی زنان جامعه در نقش صنفی نیز خود را نشان می‌دهد؟»

این پرسشی است که پرداختن به آن ناگزیر به بازنگری در نقش‌های سنتی جنسیتی دامن می‌زند. مثلا ما شاهدیم که زنان بیش از هر زمان دیگری نیاز به کار کردن و استقلال مالی و حتی نان‌آوری برای خانواده را اعلام می‌کنند، و به مطالبه قضایایی برآمده‌اند که در تعاریف سنتی جنسیتی تا پیش از این تعریف نشده بود. شما فقط شمار زنان بلاگری که تلاش می‌کنند از این راه امرار معاش کنند را در نظر بگیرید، یا بدنه صنفی معلمان بازنشسته که به عنوان قشر آگاه اجتماع، صدای خود را بلند کرده‌اند.

در هر دو جنبش مهسا امینی و جنبش مطالبه‌گرانه پرستاران، زنان و مردان در نقش حمایتگر از یکدیگر ظاهر شدند؛ از این رو، هیچ‌کدام از این دو جنبش را نمی‌توان یک جنبش فمینیستی زنان در برابر مردان شمرد. پس شاید حضور فعال مردان پرستار- که با استقبال از همکاران زن روبرو شدند و هزینه می‌دهند نیز- تناقضی با نیاز به بررسی این جنبش صنفی از دید دموی جنسیتی نداشته باشد.

با این حال باید درک کرد که جامعه و به تبع آن، گروه‌های صنفی و از جمله پرستاران در جریان گذار و درک تحول عظیم اجتماعی هستند که نیاز به بازتعریف بسیاری از قضایای سنتی دارد و پیدا کردن نقش‌های جدید قضیه‌ای ناگهانی نیست؛ اما می‌توان پرستاران را پرچمدار یکی از آگاه‌ترین گروه‌های زنان شاغل دانست که با حمایت مردان همکار، دیگر حاضر نیست در سایه بماند و از دسترنج خود به ضرورت نقش رایگان و ایثارگرانه چشم‌پوشی کند.

در چنین شرایطی، هرچند پرستاران ممکن است مستند شدن جسته و گریخته برخی قضایا را در محیط مجازی کافی بدانند اما به نظر می‌رسد که هم جنبش‌های عمیق‌تر و فراگیرتر مدنی و هم جنبش پرستاران باید به شیوه‌های دقیق‌تری روی بیاورند، شیوه‌هایی که در سنت‌های شفاهی ادبیات زنانه معمولا تعریف‌شده و فرمولیزه نیست و به تلاشی آگاهانه و فنی برای فرمولیزه کردن نیاز دارد.»

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر