🔻با وجودِ ارائه‌ی مدارکِ مختلف و پیگیری‌های بسیار هنوز با درخواستِ برقراریِ بیمه کارگران ساختمانی موافقت نشده است!
سازمان تامین هر بار به یک بهانه بیمه کارگران ساختمانی را قطع می‌کند و این بار:

📣 به دلیل ثبت تعاونی که هرگز راه نیفتاد، بیمه تامین اجتماعی کارگران سه سال است قطع شده و کارگران میان سازمان تامین و وزارت کار پاسکاری می‌شوند!

محمد باقری (رئیس کانون کارگران ساختمانی استان تهران و بازرس کانون عالی کارگران ایران) در گفتگو با ایلنا گفت: حدود دو سال پیش قرار شد به منظورِ ارائه‌ی خدمات به کارگران ساختمانی، تعاونی‌هایی در استان‌ها مختلف تشکیل شود. تنها اتفاقی که افتاد، ثبتِ شرکت بود و بعد از آن متوجه شدیم این تعاونی‌ها نمی‌توانند کاری برای کارگران ساختمانی انجام دهد. به همین دلیل موضوع فعالیتِ تعاونی‌ها راکد ماند و هیچ دست چکی هم وصول نشد.

وی ادامه داد: بعد از مدتی، بیمه‌ی اجتماعیِ اعضای هیات مدیره‌ی این تعاونی‌ها به دلیلِ ثبتِ شرکت قطع شد، درحالیکه این اعضا همان کارگران ساختمانی هستند و مشخص نیست به چه دلیل و با چه استدلالی این کار صورت گرفته است.

رئیس کانون کارگر ساختمانی استان تهران افزود: در شکایت به این موضوع پیگیری‌هایی از وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی انجام دادیم، اما هر کدام کار را به دیگری ارجاع می‌دادند. حتی بازرسی هم اتفاق افتاد و در بازرسی ثابت شد که اعضای هیات مدیره همه کارگران ساختمانی هستند. گفتند از دارایی نامه بیاورید که اعضا نامه بردند و ثابت شد که قطع بیمه اعضای هیات مدیره اشتباه بوده است.

باقری گفت: با وجودِ ارائه‌ی مدارکِ مختلف و پیگیری‌های بسیار هنوز با درخواستِ برقراریِ بیمه کارگران موافقت نشده است.

ایلنا اعلام کرد که بیمه کارگران ساختمانی طی سه سال گذشته به بهانه‌های مختلف قطع شده است و سازمان تأمین اجتماعی کمبودِ منابعِ این سازمان را دلیلِ‌ عدم بیمه کارگران ساختمانی دانسته و در طول این سه سال با بازرسی‌های سختگیرانه و آیین‌نامه‌های مختلف، «بیمه کارگران بسیاری» را قطع کرده است.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻فراز و فرودهای بیمه کارگران ساختمان

گزارش داوطلب

دولت و سازمان تامین اجتماعی همواره به بهانه کمبود منابع مالی از پذیرش بیمه کارگران ساختمانی شانه خالی کرده‌اند. با وجود این که کار ساختمانی در زمره مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب می‌شود، کارگران ساختمانی عمدتا توان ایستادگی در برابر استثمار کارفرمایان و نادیده گرفته شدن حق و حقوقشان را ندارند.

سال ۱۳۸۶ بیمه کارگران ساختمانی طبق مفاد قانون کارگران ساختمانی مصوب ۱۳۵۲ انجام می‌شد. طبق آن مصوبه، تمامی کارگران باید بیمه می‌شدند و شرط صدور پروانه ساخت، ارائه رسید پرداخت بیمه کارگران بود. طبق این قانون در صورت آسیب‌دیدگی کارگر در حین عملیات ساختمانی غرامت ناشی از انواع آسیب، از کار افتادگی و حتی فوت نیز پرداخت می‌شد.

با این حال از آبان ۱۳۸۶، بیمه کارگران ساختمانی دستخوش تغییراتی شد. بر اساس این قانون، کارگران ساختمانی منوط به پرداخت حق بیمه در برابر حوادث و بیماری‌های شغلی، از کار افتادگی و فوت بیمه می‌شوند. همچنین بر اساس ماده ۱۰ این قانون، کارگران ساختمانی می‌توانند با ۳۵ سال سابقه کار و ۶۰ سال سن طبق قوانین تامین اجتماعی بیمه شوند.

این قانون در مقاطع مختلفی از جمله در سالهای ۱۳۹۰، ۱۳۹۱، ۱۳۹۳، ۱۳۹۷، ۱۴۰۱ و۱۴۰۲ تحت عنوان “اصلاح ماده ۵ قانون بیمه کارگران ساختمانی” دچار تغییرات زیادی شده‌است. بعد از چند بار اصلاحیه، مقرر شد که در ازای صدور هر پروانه، ۱۵% هزینه به حساب سازمان بابت بیمه کارگران پرداخت شود. سازمان ادعا کرده بود این مبلغ نمی‌تواند، کفاف هزینه‌های مربوط به ۶۰۰ هزار بیمه‌نامه را دهد. از این رو، در اصلاحیه جدید تعیین شد که، این مبلغ به ۲۰ درصد افزایش پیدا کند و همچنین ۸ درصد از مزد هر کارگر، به ازای ساخت هر متر مربع با ضریب بین نیم تا ۱۴ درصد، به عنوان سهم خود پرداخت شود. تعیین ضریب بسته به قیمت زمین و شرایط محیطی متفاوت بود.

در گزارش داوطلب ببینید که نهایتا بیمه کارگران ساختمان به کجا رسید و این مطلب را برای دیگران نیز بفرستید.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻نگاه وارونه در مطالبه‌گری جلوی پیشرفت گروه و برنامه‌ریزی را می‌گیرد

نگاهی وجود دارد که معتقد است پای‌مان را به اندازه گلیم‌مان دراز کنیم یعنی چون فعلا" زورمان نمی‌رسد ناچار مطالبه خود را با توجه به توان خود تعیین کنیم. در این نگاه سقف مطالبه تا حد برآورد سرانگشتی توان کنونی گروه کوتاه می‌شود.

آن‌ها می‌گویند: «تمایل ما هر چه باشد، بضاعت ما همین است» و نتیجه می‌گیرند که مثلا با توان فعلی بهتر است حقوق‌مان را مطابق تورم سالیانه (آن هم با معیار بانک مرکزی یا مرکز آمار) تعیین کنیم و نه مطابق هزینه‌های واقعی زندگی یا سبد معیشت.

این نگاه که در جستجوی مطالبات کوتاه مدت‌تر است، معمولا تک‌بعدی می‌اندیشد، هدف بلندمدت ندارد و پتانسیل انسانی یک گروهِ ذاتا مطالبه‌گر را برای رشد، شکل‌دادن به فضای مطالباتی و فرهنگ‌سازی مطالباتی نادیده می‌گیرد و حاضر نیست با برنامه‌ریزی‌های پیشرفته‌تر، اندازه کار لازم برای پیگیری و به ثمر رساندن خواسته‌ها را در فازهای بعدی یک جنبش برآورد کند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻مروری بر مهمترین اعتراضات کارگری برگزار شده در دی ماه ۱۴۰۲:
استفاده از ابزار «اعتصاب» به عنوان اهرم فشار

گزارش دی‌ماه داوطلب

فضای مطالباتی از حدود دو هفته پیش چه تغییری کرده است؟

پوشش خبری اعتراضات و تجمعات کارگری دی ماه ۱۴۰۲ نشان ‌می‌دهد در نخستین ماه فصل زمستان، دست کم ۱۲۳ اعتراض و اعتصاب صنفی و کارگری در سراسر کشور به ثبت رسیده است. اعتراضاتی که در حدود ۳۰ شهر کشور در جریان بوده و گروه‌هایی چون بازنشستگان مخابرات با دست کم ۴۷ تجمع سراسری و بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و بازنشستگان فولاد مجموعا با ۳۶ تجمع اعتراضی سهم بیشتری در برگزاری آن‌ها دارند. این در حالیست که بی‌توجهی به مطالبات صنفی کارگران فولاد اهواز منجر به تداوم اعتراضات این گروه از کارگران و برگزاری اعتصابات و اعتراضات حدودا ۸ روزه در این کارخانه شد؛ اعتراضاتی که دامنه آن به خیابان‌های اهواز هم رسید.

اطلاعات دریافتی همچنین نشان دهنده تجمعات گروه‌هایی مختلفی از مزدبگیران در سکوهای نفتی و پالایشگاه‌های نفت، گاز و پتروشیمی است که به رویه‌ای متناوب و هفتگی در این مناطق تبدیل شده است.

مطالبات، دلایل اعتراضات و وضعیت کنونی برخی از این گروه‌ها را گزارش دی‌ماه داوطلب ببینید و مرور جدول انتهای گزارش را فراموش نکنید.

گزارش قبلی در آذرماه را نیز مرور کنید و ببینید که شرایط از آن موقع تاکنون تا چه اندازه تغییر کرده است.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻از چند و چون دومین روز از موج جدید تجمع کارکنان پارس جنوبی اطلاع دقیقی در دسترس نیست

بخشی از وظیفه تشکل‌ها، تولید و انتشار محتوای جذب‌کننده جامعه است. تشکل‌ها باید بتوانند مردم و جامعه را در چرخه احساسات کارگران مطالبه‌گر سهیم کنند.

پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۴۰۲

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث) نوشت: «صبح امروز، همکارانمان طبق قرار و برنامه قبلی، دومین روز متوالی از پنجمین هفته تجمعات اعتراضی کارگران مجتمع گاز پارس جنوبی را برگزار نمودند.»

متاسفانه از تجمع دیروز و امروز و جزییات آن‌ها اطلاعات دقیقی منتشر نشده است در حالی که ایجاد شفافیت یک اصل کنشگرانه است.

تصویر بالا که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد به تجمع دیروز پارس‌ جنوبی نسبت داده شده است.

اهم مطالبات کارگران ارکان ثالث پارس جنوبی را از این پست ببینید

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻پرستار ایرانی در فضای مسمومی کار می‌کند و تشکل پیدا کردن یک مفهوم تازه در این فضاست که شاید به تغییر آن دامن بزند

یک پرستار در گفتگو با داوطلب گفت بارها پیش آمده است که از نگاه تبعیض‌آمیز و فضای سمی محیط کار رنج برده است. وی گفت: «در بیمارستان‌ها همه چیز با روابط پیش می‌رود.»
وی اعلام کرد: «اگر به عنوان پرستار بخواهی پیشرفت کنی، وانمود کردن به کار و برجسته کردن کارهایی که انجام می‌دهی مهم‌تر از انجام کار است.»

این پرستار اعلام کرد که شمار عجیب‌بالای بیمارها غیر انسانی و برای پرستار خردکننده است و تعریف کرد: «مثلا در بیمارستان فیروزگر، یادم هست که به ازای ۱۲ بیمار مغز و فلج تنها یک پرستار و یک بهیار بود... بیمارهایی هستند که هر ساعت باید روی تخت جابجا شوند تا زخم بستر نشوند، و بخشی از کارها به گردن همراه بیمار می‌افتد چون پرستار وقت نمی‌کند به همه بیمارها برسد.»

وی تاکید کرد که تنها راه پیشرفت یک پرستار این است که از توجه به بیمار کم کند و حواسش به برقراری ارتباط بهتر با رییسش باشد تا بتواند ساعت‌های شیفت و کشیک بهتری بگیرد، کار کمتری انجام بدهد تا ضریب خطای خود را پایین نگه دارد. با بالا رفتن تعداد مریض و شیفت‌های اجباری، ضریب خطا به شدت بالا می‌رود.

وی نمونه دردآوری را مثال زد: «یک بیمار چهارده ساله که هیچ مشکلی نداشت در بیمارستان محل کار من به دلیل خطای پزشکی جان داد، چرا که دکتر بیهوشی از پشت تلفن برای او دارو تجویز کرده بود و پرستار هم همان را اجرا کرده بود. ولی شکایت‌ خانواده آن بیمار به هیچ جا نرسید؛ بیمارستان سر و ته قضیه را هم آورد. اگر بیمار یا همراه وی اطلاع پزشکی نداشته باشد و از حقوق خود مطلع نباشد که مثلا توضیح بخواهد، معمولا پروتکل‌ها نقض می‌شوند، توضیحی درباره شرایطش و دلیل تجویز داروها را نمی‌شنود و نقض حقوق زیادی درباره وی ممکن است انجام بشود؛ حتی ممکن است در صورت خطای پزشکی تمام برگه‌های گزارش از اول نوشته شوند که قضایا در شرایط پاسخگویی بی‌نقص به نظر برسد.»

وی گفت: «بهترین حالت برای بیمار این است که در بیمارستان دولتی که دست کم چهارچوب مشخصی دارد پزشک آشنا داشته باشد. اگر در کادر درمان آشنا نداشته باشی احتمال خطا اصلا کم نیست. وی پرسید: «در کجای این قضایا رد پای تشکل‌ را می‌بینید که شرایط را بهتر کرده باشد؟»

وی گفت:
«پرستاران وادار می‌شوند بخشی از کارهایی که بر اساس پروتکل در وظیفه دکترها تعریف شده است را انجام بدهند؛ در حالی که بابت این مسئولیت اضافه تنها در صورت اشتباه بازخواست می‌شوند ولی بابت انجام کار درست و مسئولیت فرای پروتکل تشویقی نمی‌بینند.»


وی تاکید کرد:
«ما بعد از چند شیفت کار خردکننده اجباری آن قدر خسته‌ایم که فقط به خواب نیاز داریم و اگر حقوق پرستاری منبع گذران زندگی‌مان باشد هرگز نمی‌توانیم زندگی خود را با آن اداره کنیم. در بیمارستان‌های دولتی کارانه دست‌کم سه ماه با تاخیر واریز می‌شود؛ مثلا من از بیمارستان شهدا که بیرون آمدم تا سال آینده‌اش هر ماه کارانه‌ عقب‌افتاده‌ام خردخرد واریز می‌شد!

حقوق پایین و قدرت نداشتن یک پرستار تحصیلکرده در محیط کار و نوع برخوردها، پرستار را دلزده می‌کند. مثلا در بیمارستان‌های خصوصی کارانه‌ها کمتر از بیمارستان‌های دولتی‌ست چرا که بخشی از آن را پزشک‌های سهامدار برای خود بر می‌دارند. بیشتر پرستارها به محض پیدا کردن یک فضای سالم و حقوق خوب در یک کشور دیگر، رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهند.»

این پرستار اضافه کرد: «ما به این تشکل‌ها اطمینان نداریم؛ هیچ تشکل واقعی وجود ندارد که از پرستاران حمایت کند، بر انجام پروتکل‌ها نظارت خارج از باندبازی داشته باشد و بابت اجرای آن‌ها پرستاران را تشویق کند یا با تعیین حقوق یا چانه‌زنی با دولت، شرایط را طوری فراهم کند که پرستار بتواند زندگی کند. فضا مسموم است و بین همکارها همان طور که گفتم معمولا رقابت‌های ناسالمی وجود دارد. ساختن یک گروه مطالبه‌گر که به دنبال حقوق صنفی باشد یک مفهوم تازه است که به ثمر رسیدن مطالبات را از تغییر روابط و فضای کار باید شروع کند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

هنر کنشگری
🔻کنشگران با تبدیل یک گام‌ بلندپروازانه به گام‌های کوچکتر به بدنه توانایی حرکت می‌دهند

برای یک کنشگر ثابت‌قدم هیچ دستاورد جمعی دست‌نیافتنی نیست بلکه مسئله مدیریت زمان، هزینه‌ها و مدیریت گام به گام و آشنا کردن بدنه به امکان‌پذیری یک گام کوچک و ارتباط آن با گام کوچک بعدی مطرح است. با چندین دهه انفعال بدنه نمی‌توان انتظار داشت که همه ظرفیت یکسانی از خود نشان دهند بلکه ظرفیت افراد و توانایی هر فرد برای برداشتن گامی کوچک در ظرفیت‌سنجی‌های دقیق و متناوب انجام می‌شود.

کنشگران پیوسته راهی برای سنجش وسع و بنیه بدنه می‌یابند و بر اساس آن ظرفیت‌سازی می‌کنند. آیا بدنه از انجام یک کار هراس دارد؟ از او نوعی از مشارکت را بخواهید که از آن هراس ندارد.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻احضار ۹ فعال معلمان گیلان به دادگاه
این احضار چه تبعاتی خواهد داشت؟

۲۰بهمن ۱۴۰۲

کانال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران اعلام کرد که شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی رشت اقدام به احضار ۹ فعال معلمان گیلان کرده است.

انوش عادلی، محمود صدیقی‌پور، عزیز قاسم زاده، تیمور باقری کودکانی، طهماسب سهرابی از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان ، همچنین آقایان غلامرضا اکبرزاده باغبان، علی نهالی‌، محمدجواد سعیدی و جهانبخش لاجوردی از فرهنگیان فعال صنفی هستند.

این منبع توضیح داده که آن‌ها برای رسیدگی به اتهام «اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت و برگزاری تجمعات صنفی و تمرد» قرار است در ساعت ۹ صبح دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۴۰۲ در دادگاه حاضر شوند.
و تاکید کرده است که انوش عادلی، محمود صدیقی‌پور و عزیز قاسم زاده هم اکنون محکومیت یک ساله زندان را در زندان لاکان رشت می گذرانند.

در مطلب بعدی بخوانید که تبعات احضار فعالان به دادگاه چه خواهد بود و هم‌صنفی‌ها چه می‌توانند بکنند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻احضار ۹ فعال معلمان گیلان به دادگاه چه تبعاتی خواهد داشت؟

پس از آرام‌تر شدن فضای مطالبه‌گری جامعه، در شرایط کلی انتظار می‌رود که فشار به فعالان و مطالبه‌گران در همه زمینه‌ها زیاد شود. احضار فعالان قرار است از آن‌ها درس عبرت بسازد که اگر فعالیت بکنند به چنین قضایایی گرفتار خواهند شد در حالی که در این دوره شاهد بیشتر شدن اعتراضات، اعتصابات و عادی شدن رفتار‌های جمعی در عرصه عمومی جامعه هستیم.

اقتدارگرایان هرچند می‌توانند برای فعالان هزینه به بار بیاورند و برای کوتاه‌مدت زمان بخرند و تعللی در رفتارهای کنشگرانه پدید بیاورند ولی رفتارهای فعالان صنفی که از حقوق جمعی و فردی خود آگاهند در میان مدت در بدنه تکثیر خواهد شد.

فعالان صنفی با گفتگو درباره شرایط جدیدتر، می‌توانند نوع واکنش جمعی به آن را طوری تنظیم کنند که نه تنها هم‌صنفی‌های خود را در شرایط بهتری ببیند بلکه فضای مطالباتی جامعه را می‌توانند در شرایط بهتر قرار بدهند.

شما می‌توانید به گفتگو درباره موارد زیر دامن بزنید:

- محدود کردن تجمع‌ها و جرم‌انگاری آن تخلف به شمار می‌رود و غیر قانونی‌ست. در این مورد، مراجع قضایی دست به رفتاری غیرقانونی و غیر بشری زده‌اند اما اگر با افراد سخن می‌گویید اجازه بدهید با اطلاعاتی که در اختیارشان قرار می‌دهید به نتیجه‌گیری برسند و تصمیم بگیرند که آن را چگونه بر زبان بیاورند.

- دلیل ترس اقتدارگرایان از فعالان صنفی را مرور کنید و اجازه بدهید قدرت فعالان صنفی نمایان شود.

- فعالان صنفی با حساسیت و آگاهی بیشتری که نسبت به قضایا دارند، خود را موظف می‌بینند که دین‌شان را به جامعه ادا کنند؛ پس قضایایی که همه را می‌ترساند آن‌ها را به همان اندازه مغلوبِ ترس نمی‌کند. گفتگو درباره شیوه‌های غلبه بر ترس، دوره رخوت عمومی پس از سرکوب را کاهش خواهد داد.

- هنگام اعلام خبر احضار فعالان صنفی، اطلاع‌رسانی درباره دیدگاه آنان حیاتی‌ست. اقتدارگرایان به بر مبنای یقین مردم نسبت به مجرم بودن فعالان، که بر مبنای ایجاد شک در میان مردم نسبت به نیت فعالان صنفی موجب قطع حمایت مردم از آنان می‌شوند. پرسش‌ها و تردیدهای ایجاد شده در ذهن مردم را با برجسته کردن نیت، منش و شخصیت فعالان پاسخ بگویید. همچنین اطلاع‌رسانی درباره برخی از ضعف‌های کوچک انسانی می‌تواند به جای تبدیل کردن فعالان به ابرانسان‌های مقدس قابل پرسش و تکرارنشدنی، از آنان افرادی ملموس و قابل درک به جامعه ارائه بدهد.

رفتارهای فعالان صنفی رفتارهایی قابل تکثیرند ولی شیوه برخورد شما با موقعیت ایجاد شده می‌تواند فضا را به نفع شما و فعالان احضارشده تغییر بدهد.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻تلاش دولت برای اصلاح موادی از قانون بیمه بیکاری: اصلاح با چاشنی عوام‌فریبی!

گزارش داوطلب

همزمان با ادامه تلاش‌های دولت سیزدهم در زمینه اصلاح مفادی از قانون کار و تامین اجتماعی، اخیرا اصلاح موادی از قانون بیمه بیکاری مصوب ۱۳۶۹ نیز در دستور کار دولت قرار گرفته است. طبق این اصلاحات که مفاد ۱،۵،۶،۷ قانون بیمه بیکاری را مدنظر قرار داده، دامنه مشمولان بیمه بیکاری گسترده‌تر شده اما مدت زمانی که هر فرد می‌تواند از مزایای این بیمه بهره‌مند شود، کاهش پیدا کرده است. پیشنهادهای اصلاحی فعلا در مرحله بررسی توسط هیات دولت است و قرار است در قالب لایحه به زودی به مجلس ارسال شود.

اصلاح بیمه بیکاری با چه هدفی؟!
مروری بر سوابق تاریخی تلاش برای اصلاح مفاد قانون بیمه بیکاری نشان می‌دهد که دغدغه اصلاح این قانون در سالهای پایانی دولت دوازدهم و با اهدافی چون «گسترش دامنه شمول افراد تحت پوشش بیمه بیکاری» و «افزایش مدت زمان پرداخت مقرری بیمه بیکاری» شروع شده اما در دولت سیزدهم با سازوکار دیگری در حال پیگیری است.

دولت ابراهیم رئیسی در ماه‌های اخیر در تلاش بوده تا مفادی از قانون بیمه بیکاری که دارای ۱۴ ماده و ۲۱ تبصره است و در ۲۶ شهریور ۱۳۶۹ در مجلس به تصویب رسیده را اصلاح کند.

جزییات این موارد 'اصلاحات' را در گزارش داوطلب مرور کنید و ببینید که چرا به آن‌ها اصلاحات عوام‌فریبانه می‌گویند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻کارفرمای ابنیه فنی راه‌آهن همدان ۲جفت کفش و ۴دست لباس کار صنعتی به کارکنان خود بدهکار است!

اگر کارگران تشکل داشتند هر شش ماه لباس کار به آن‌ها داده می‌شد! حالا کارگران برای راه افتادن تعهدات کارفرما، از جیب خود لباس کار صنعتی می‌خرند!

ایلنا به نقل از یکی از کارگران ابنیه فنی راه‌آهن همدان نوشت که کارگرانی که در خطوط ریلی ایستگاه‌های ساوه، تجرک و همدان تحت مسئولیت یک شرکت پیمانکار مشغول نگهداری از خطوط ریلی هستند، از حدود دو سال پیش حق لباس، کفش و دستکش ایمنی خود را دریافت نکرده‌اند حال آنکه طبق قانون کارفرمایان باید هر ۶ ماه یکبار لباس ایمنی و هر یکسال یکبار کفش ایمنی به کارگران بدهند.

این کارگر با بیان اینکه شرکت‌های پیمانکاری به دلیل مشکلات مالی یا هر دلیل دیگری این عرف را رعایت نمی‌کنند و کارگران برای تهیه لباس کار یاباید از جیب هزینه کنند یا با همان لباس‌های قدیمی سر کار خود حاضر شوند، گفت: با وجود آنکه مسئولان راه آهن و پیمانکار مربوطه از مشکلات کارگران در تهیه لباس کار باخبرند اما آن را به‌صورت جدی پیگیری نمی‌کنند.

به گفته این کارگر ابنیه فنی ناحیه ریلی همدان، محیط کارگاه صنعتی است و کارگران نیاز مبرم به لباس، کفش و دستکش کار با کیفیت دارند تا بتوانند در شرایط ایمن کار کنند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻سازمان‌دهندگان با پیش‌بینی گام‌های بعدی یک جنبش مطالباتی، از تلفات می‌کاهند
به دوره‌ای نزدیک می‌شویم که سازمان‌دهندگان دوراندیش گام‌های بعدی را با مرور رفتار کارفرماهای دیگر می‌توانند ساده‌تر تشخیص بدهند. با مرور تکرار چرخه مطالبه‌گری جمعی و رویدادهای پس از آن، سناریوهای احتمالی را ساده‌تر از هر زمان دیگری می‌توان پیش‌بینی کرد و در گروه برای چند سناریوی احتمالی آمادگی ایجاد کرد.

سازمان‌دهندگان از جمله باید بتوانند برای واکنش‌های احتمالی کارفرما پیش از وقوع آن به راه‌حل‌های جمعی و فردی اندیشیده باشند که به تنهایی هزینه ندهند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻راننده‌ به ستوه آمده از اوضاع کار:
«به کی پناه ببریم؟»

در نگاه اول، لزوم وجود یک مقام رسمی و پاسخگو که بشود به او پناه برد در عادت این پرسش نهفته است. اما اگر یک تشکل قدرتمند می‌توانست اقتدار رانندگان را به آن‌ها نشان بدهد، در خارج از حلقه هم‌صنفی‌ها به دنبال پناه نمی‌گشتند.

جاده، بخشی از محیط کار رانندگان است و یک تشکل حق دارد یک جاده را خطرناک یا بدون مصرف اعلام کند و از اعضای صنف خود بخواهد که محدوده‌های غیرقابل تردد را علامتگذاری و به دلیل خطرات ایمنی یا اصطلاک بالا، غیرقابل عبور اعلام کنند و برای پیاده کردن تغییرات لازم برامه‌ریزی صنفی داشته باشند.

هر صنف، با جمله یک نفر می‌تواند تشکل پیدا کند و آن این است: «چیزی باید تغییر کند که وضع شغلی ما بهتر شود.»
این ویدیو در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است و منبع آن مشخص نیست.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

🔻آیا حمایت از زرتشت احمدی‌راغب در حوزه فعالیت صنفی تعریف می‌شود یا رفتاری سیاسی است؟
چرا نباید هنگام حمایت از یک همکار زندانی، نگران نوع اتهام وی باشیم؟

قضایای حمایتگرانه، در بسیاری از زبان‌ها و فرهنگ‌های جهان با عنوان «وکالت» شناخته می‌شوند و این نامگذاری، بی‌دلیل نیست.

رسانه‌های رسمی خارج از ایران و فعالان و دیگر کاربران پس از هشت هفته اعتصاب زرتشت احمدی‌راغب، اکنون نسبت به کاهش وزن شدید و سلامتی ابراز نگرانی کرده‌اند. برخی صفحات شناخته‌شده نیز از ترس برچسب سیاسی، از انتشار خبر درباره وی هنوز هم خودداری کردند، چرا که احمدی‌راغب به دلیل اتهامات سیاسی در حال گذراندن حبس است: زرتشت احمدی‌راغب در ماه‌های گذشته از سوی دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به سه سال و نه ماه حبس تعزیری محکوم شد و اتهام کنونی وی "تبلیغ علیه نظام" است که در شعبه یک دادگاه انقلاب کرج به آن رسیدگی می‌شود.

این کارگر سابق آتش‌نشانی اسلامشهر و زندانی سیاسی در اعتراض به پرونده‌سازی در زندان قزلحصار کرج دست به اعتصاب غذا زد و اخبار مربوط به این اعتصاب، هشت هفته خاموش ماند و در کمتر رسانه‌ای بازتاب گسترده داشت. پرونده جدید وی در پی انتشار فایل صوتی این زندانی از زندان قزل‌حصار، در دادگاه انقلاب کرج علیه او گشوده شده است.

اگر هنوز هنگام چانه‌زنی برای شرایط بهتر یک همکار که به هر دلیلی در زندان است تردید داریم که مبادا خودمان یا گروه‌مان به همان اتهامات متهم شویم، احتمالا به این معنی است که یا از قانون اطلاع نداریم و یا انتظار داریم که قانون درباره ما نیز نقض شود. از قضا، پس از مرور اخبار مربوط به پرونده‌سازی علیه برخی وکلا، نگران شدن بابت احتمال سرایت اتهام یک نفر به کسانی که از او حمایت کرده‌اند بیشتر قوت می‌گیرد اما چیزی که مهم است این است که تسری اتهام به وکیل از سوی مراجع قضایی قانون‌شکنی است و باید به جزییات درباره آن سخن بگوییم، چرا که اقتدارگرایان عرصه‌های قانونی را با کمرنگ کردن خطوط دقیق قانونی بی‌اثر می‌کنند و کنشگران صنفی نباید عرصه‌های قانونی را به خاطر برچسب یا ترس از رفتار غیرقانونی یک نهاد قانونی واگذار کنند.

پرسشی که در این برهه باید در ذهن حمایتگران احتمالی و هم‌صنفی‌های وی برجسته باشد این است که
▫️ آیا احمدی‌راغب، به غیر از استفاده از حق آزادی بیان جرم دیگری مرتکب شده است؟
▫️آیا استفاده از آزادی بیان و آزادی تشکل همان حقوقی نیست که مطالبه‌گران صنفی نیز از آن محروم شده‌اند و محرومیت از آن معیشت افراد را به خطر انداخته است؟
اگر پرسش به یکی از پرسش بالا مثبت باشد، مطالبه‌گران می‌توانند با حفظ هویت صنفی، بدون نیاز به برشمردن اصول عقاید خود یا رفع ابهام و تن دادن به پرسش‌هایی ناشی از ناآگاهی از حقوق فردی و جمعی، با خیال راحت از وی حمایت کنند چرا که فلسفه وجود یک تشکل، از جمله، کمک کردن به اعضای صنف است که در شرایط نابسامان‌تری به سر می‌برند.

در همه جای جهان، یک تشکل می‌تواند از اعضای خود که حتی به جرم‌های سنگین متهم و یا زندانی شده‌اند خدمات حمایتی پیشنهاد کنند و چنین خدماتی نشان توانمندی یک گروه و قانون‌مداری است.

حمایت برخی از افراد و گروه‌ها از یک فرد که در شرایط خطرناکی به سر برده است، همچنین نمودار میزان بضاعت و اقتداری است که در فضای مطالبه‌گری دیده می‌شود. هر چند این حمایت با هشت هفته تاخیر در برخی گوشه و کنارهای اینترنت دیده می‌شود و می‌توانست با روزشمار جدی از روز اول شروع شود ولی پتانسیل حمایتگری کم و بیش هنوز دیده می‌شود و باید برای تقویت آن برنامه‌ریزی کرد.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر