⚠️هشدار صنفی!
کنشگری و مطالبه‌گری صنفی، دوی صد متر نیست؛ بلکه مثل ماراتن به پشتیبانی نیاز دارد.

▫️تلاش برای پیش بردن مطالبات جمعی با رویکرد دوی صد متر ممکن است به سوزاندن پتانسیل‌ها منجر شود.

▫️دوندگان ماراتن بدون آمادگی تیم پشتیبانی صدمه می‌بینند.


▫️در ماراتن کنشگری چگونه فعالانی که دوندگی کرده‌اند را تیمار می‌کنید؟

🔻چگونه به خود، جمع و دیگران انرژی تزریق می‌کنید؟

🔻آیا مسیر انرژی‌رسانی در گروه شما یک طرفه است و یا ابزاری برای تقسیم فشار و ترمیم جمعی و فردی دارید؟

🔻آیا درباره خودمراقبتی مطالعه می‌کنید؟

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻کنشگران صنفی چگونه بحران را به اهرم تغییر مکانیسم‌های اجتماعی تبدیل می‌کنند؟
https://t.me/davtalaborg/3781

🔻کنشگران صنفی چگونه بحران را به اهرم تغییر مکانیسم‌های اجتماعی تبدیل می‌کنند؟

در کنار بدتر شدن شرایط معیشتی، کدام روایت‌ها در جنبش‌های کلان تغییر اجتماعی مطالبه‌گری معیشتی را به رسمیت می‌شناسد؟

از سال پیش تاکنون خیلی چیزها تغییر کرده است. برای برخی که نسبت به اصالت «چانه‌زنی برای رفاه» شک داشتند و به اعتراضات معیشتی مثلا در موج اعتراض ناشی از گرانی ناگهانی بنزین در دوران روحانی به دیده تردید و شرم نگاه می‌کردند، حالا در قله جنبش‌های مردمی صدای نوجوان آگاهی در تاریخ ثبت شده است که پیش از قربانی شدن، سه وظیفه دولت را چنین برشمرد: ایجاد «رفاه، رفاه، رفاه...»

در کنار بدتر شدن شرایط زندگی که بسیاری را به فکر زنده کردن معوقات چندین ساله انداخت و دیرکردهای حقوق که پای گروه‌هایی از حقوق‌بگیران عادی را به خیابان گشود، این گفته کودک شانزده‌ساله‌ و خوش‌فکری که با وجود نگرانی از آینده‌ای مبهم برای ساختن آن تلاش می‌کرد، و ایجاد وفاق ملی برای به رسمیت شناختن حق «زندگی معمولی» و پرسشگری بی‌سابقه درباره علل فقر، برای برخی که از گفتگوی علنی درباره معیشت شرم داشتند، به معنی مجوز تایید چانه‌زنی جمعی نیز بود.

مردم عادی طی ماه‌های گذشته نشان داده‌اند که ساده‌تر از هر زمان دیگری می‌توانند بدون احساس شرم درباره دلیل فقر به صورت انفرادی سخن بگویند و برای آنان، مرز پرسشگری صنفی-‌معیشتی و انتقاد از عملکرد سیاسی-اقتصادی دولت وجود ندارد. اما این به معنی نیاز بخش‌های مختلف به سازمان‌دهندگانی‌ست که با پیشنهاد راه‌حل به هم‌صنفی‌ها و با جلب اعتماد همکاران در دل جریان تحول‌طلب کلی، کارفرما را پیش از سرعت گرفتن سرکوب گروه‌های مطالبه‌گر صنفی معیشتی به پذیرش پیشنهادهای مشترک وادار کند.

کنشگران صنفی امروز شاید نتوانند در کوتاه‌مدت شرایط را به بهترین دورانی که می‌شناختند برگردانند ولی با برجسته کردن راه‌های برآمده از صداهای پراکنده در جریان سهمگین تحول‌خواهی، حکم نجات‌دهندگان مردمی را دارند که ممکن است به دلیل خشم و سرخوردگی ناشی از فقر دست به کارهای رادیکال، خطرناک و بی‌سامانی بزنند.

سازمان‌دهندگان امروز می‌توانند هم‌صنفی‌هایی را از برهه خطرناک گسست احتمالی اجتماعی و تلفات انسانی عبور بدهند و مسیری برای کسب توانایی جمعی بسازند و رویه‌ها و مکانیسم‌هایی دقیق‌تر و ارکسترهایی از مطالبه‌گری پدید بیاورند؛ چرا که با وجود سرکوب، جامعه هرگز تا این اندازه مطالبه‌گر تک‌صدا و آماده شنیدن و گفتن و تغییر به خود ندیده بوده است.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻دوشنبه اعتراضی بازنشستگان مخابرات تهران:
«سهامدار عمده حق ماها رو خورده»

اما سهامدار عمده کیست؟

📽 دوشنبه ۳ مهرماه ۱۴۰۲ - تهران

به نظر می‌رسد بازنشستگان مخابرا در بسیاری از شهرها تصمیم گرفته‌اند که این هفته، از سهامدار عمده‌ای که حق‌شان را خورده نام ببرند اما شناسایی سهامدار عمده مخابرات نه تنها برای مردم، که برای خبرنگاران نیز چالش‌برانگیز بوده است. مثلا سایت پیوست، در ۷ مهر ۱۳۹۵ می‌نویسد: «سهامداران و مالکان اصلی شرکت‌های بزرگ فاوای ایران چه کسانی هستند؟ یافتن پاسخ این پرسش ساده، گاه آنچنان دشوار می‌شود که نیاز به صرف هفته‌ها زمان است و در برخی موارد، چنان ساختار پیچیده‌ای بر سر راه وجود دارد که مانند کلافی سردرگم، یافتن سرنخ آن غیرممکن می‌نماید. از سوی دیگر شرکت‌های بزرگ فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران برای حضور در بازارهای جدید معمولاً شرکت‌هایی را با نام‌های ناآشنا تاسیس می‌کنند و همین امر تخمین سهم بازار هر کدام را تقریباً غیرممکن می‌سازد. با این حال نتایج جست‌وجوها نشان می‌دهد بخش عمده صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران در اختیار پنج مجموعه بزرگ است که دست بر قضا هیچ‌ کدام خصوصی نیستند.»

در این گزارش قید شده است که «مخابرات ایران غول مخابراتی خاورمیانه که سرانجام در سال ۸۸ بخش عمده سهام آن از دولت جدا شد، هیچ‌ گاه نتوانسته است مانند یک شرکت خصوصی فعالیت کند...پس از واگذاری شرکت مخابرات ایران، مدیران جدید ابتدا تلاش کردند هر گونه رابطه با نهادهای حاکمیتی را تکذیب کنند. به عنوان مثال تنها چند روز پس از اعلام نام کنسرسیوم توسعه اعتماد مبین (تام) به عنوان برنده مزایده واگذاری سهام مدیریتی شرکت مخابرات ایران، محمدرضا مدرس خیابانی مدیرعامل شرکت شهریار مهستان، حضور سپاه در معامله را تکذیب کرد.»

همین طور، سایت تابناک در ۱۱ آبان۱۳۹۲ گفتگو با محمد سلیمانی، هفتمین وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در دولت نهم و وکیل کنونی مجلس را چنین منتشر کرد:
«
- الان مخابرات در اختیار چه کسانی است؟
- محمد سلیمانی: دست کنسرسیوم است. این که می‌گویند دست سپاه است، به سپاه ظلم شده است. متأسفانه روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها سیاسی هستند. اصلاح‌طلبان گفتند این‌ها را دادند به سپاه و آن را دامن زدند.

- پس این که مخابرات دست سپاه است را تکذیب می‌کنید؟
تکذیب نمی‌کنم. صفر و یک که نیست. وقتی می‌گویید به سپاه واگذار شده، یعنی مدیریت آن را سپاه انجام می‌دهد. نه، این دروغ است. یک کنسرسیوم تشکیل شده از چند تا شرکت و هر کسی یک پولی آورده است. تعاونی سپاه هم که یک شرکت خصوصی است و متعلق به سپاه نیست، یک سهمی دارد. شما هیأت مدیره را نگاه کنید. رئیس هیأت مدیره مخابرات کیست؟ آقای سیدهاشمی وابسته به چه ارگانی است؛ ستاد اجرایی فرمان امام. اگر مالکیت یا مدیریت مخابرات از آن سپاه بود، باید یک سردار سپاه مسؤول آن بود.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.


اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg