منیره عبدی، همسر اسماعیل عبدی:
🔻«قوه قضائیه با وجود پذیرفته شدن اعاده دادرسی پرونده اسماعیل عبدی در دیوان عالی کشور از آزادی او جلوگیری کرده است»



نام دیگر رویه‌های فراقانونی، قانون‌شکنی است.

کلیک و یا لمس کنید 👆

منیره عبدی، به دویچه‌وله اعلام کرده است که با وجود پذیرفته شدن درخواست اعاده دادرسی این فعال صنفی در یکی از شعب دیوان عالی کشور، حالا او طبق قوانین جاری ایران باید آزاد شود، اما پس از ماه‌ها پیگیری، یک هفته پیش «فقط با پنج روز مرخصی، آن هم با قید وثیقه یک میلیارد تومانی» موافقت کرده‌اند» و او نیز از آنجا که به‌صورت غیرقانونی در حبس است، حاضر نیست به مرخصی چند روزه، آن هم با سپردن وثیقه یک میلیارد تومانی بیاید.

اسماعیل عبدی، حدود یک‌سال است که از زندان اوین به بند زندانیان با جرایم سنگین امنیتی، از جمله اعضای سابق سپاه پاسداران، مأموران سازمان اطلاعات سپاه و مأموران نیروی انتظامی، تبعید شده و با وجود پذیرش درخواست اعاده دادرسی او در دیوان عالی کشور، به‌صورت بلاتکلیف در حبس به‌سر می‌برد.

منیره عبدی با بیان اینکه پس از بارها مراجعه به دادسرای اوین، مسئول دایره نظارت بر زندانیان سیاسی به او اعلام کرده است که «اسماعیل عبدی در زندان اعتراض می‌کند و دنبال دردسر می‌گردد»، درباره دلایل ممانعت مقامات قضایی از آزادی همسرش می‌گوید: «با وجود اینکه همسرم در زندان کچوئی کرج زندانی است، دادگاه انقلاب و دادستانیِ کرج اما اعلام کرده‌اند مسئولیت رسیدگی به پرونده او را ندارند و هر بار که ما مراجعه می‌کنیم، به خانواده می‌گویند که به پرونده همسرم باید در تهران رسیدگی شود. به مراجع قضایی تهران هم که می‌رویم، یا دایره نظارت بر زندانیان سیاسی سرش شلوغ است و ما را داخل راه نمی‌دهند یا می‌گویند اگر دادستان موافق باشد، با مرخصی موافقت خواهند کرد».

به‌گفته منیره عبدی، با وجود اینکه درخواست اعاده دادرسی همسرش در یکی از شعب دیوان عالی کشور پذیرفته شده و او طبق قوانین جاری ایران باید آزاد شود، اما پس از ماه‌ها پیگیری، یک هفته پیش «فقط با پنج روز مرخصی، آن هم با قید وثیقه یک میلیارد تومانی» موافقت کرده‌اند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، دادیار اجرای احکام دادسرای اوین هم اواسط آذرماه ۱۴۰۱ به مادر اسماعیل عبدی اعلام کرده بود: «ضابط پرونده این فعال صنفی زندانی، یعنی قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران، با آزادی یا مرخصی او مخالف است».

مخالفت نهادهای امنیتی ایران با آزادی اسماعیل عبدی در حالی است که رامین صفرنیا و حسین تاج، به‌عنوان دو وکیل پرونده این فعال صنفی زندانی، اواخر دی‌ماه ۱۴۰۱ اعلام کرده بودند، علی‌رغم نقض حکم حبس صادره برای موکلشان و ارجاع پرونده جهت بررسی مجدد به شعبهٔ هم‌عرض، اسماعیل عبدی، همچنان به صورت غیرقانونی در حبس به‌سر می‌برد.

به‌گفته منیره عبدی، حسین تاج، وکیل دادگستری، لایحه دفاعیه خود را بر اساس ماده‌۴۷۷ قانون آئین دادرسی کیفری و رامین صفرنیا، وکیل دادگستری، لایحه دفاعیه خود را بر طبق ماده‌۴۷۴ از قانون یادشده، تنظیم و به دیوان عالی کشور ارسال کرده‌اند که در حال حاضر هر دو لایحه مورد پذیرش دیوان عالی کشور قرار گرفته است.

به‌موجب مادهٔ ۴۷۸ قانون آئین دادرسی کیفری، هرگاه رأی دیوان عالی کشور مبنی بر تجویز اعاده دادرسی باشد یا (طبق ماده ۴۷۷) اعاده دادرسی پذیرفته شده باشد، اجرای حکم تا صدور حکم مجدد به تعویق‌خواهد افتاد. با وجود این، به‌نظر می‌رسد به‌دلیل عدم استقلال قوه قضائیه در ایران، قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران، به‌عنوان ضابط پرونده اسماعیل عبدی، با دخالت مستقیم خود، بر ادامه حبس غیرقانونی این فعال صنفی معلمان تأکید دارد و از آزادی او جلوگیری می‌کند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻آیا گزارش‌ شاخص‌های جنسیتی سازمان ملل هشدارهایی برای کنشگران صنفی دارد؟

آخرین گزارش سازمان ملل درباره شاخص جنسیتی هنجارهای اجتماعی نشان می‌دهد که از از هر ده نفر، ۹ نفر در جهان نسبت به زنان و توانایی‌های آنان سوگیری منفی دارند؛ قضیه‌ای که مقامات برنامه‌ریزی توسعه سازمان ملل را به شگفتی واداشت، چرا که از دهه پیش تاکنون کشورها چندان پیشرفتی نداشته‌اند. بار پیش، مقامات ده سال پیش با دیدن سوگیری منفی مردم جهان نسبت به زنان شوکه شده بودند چرا که باور نمی‌کردند سوگیری مردم جهان نسبت به زنان چنین وخیم باشد.

گزارش اخیر که پس از چندین بحران و جنگ منطقه‌ای و جهانی در سال‌های اخیر گرداوری شده که هر کدام به تنهایی می‌تواند شکاف‌های جنسیتی را وخیم‌تر کند، نشان می‌دهد که امروزه نه تنها ۹۰ درصد مردان نسبت به زنان سوگیری دارند، بلکه ۸۷ درصد زنان جهان نسبت به خودشان سوگیری دارند و در کشورهای همسایه ایران مثل عراق، تاجیکستان، پاکستان و قطر، سوگیری همه از جمله زنان علیه خودشان به ۹۹ و یا ۱۰۰ درصد می‌رسد. بنا به این گزارش درصد این سوگیری‌های جنسیت‌زده علیه زنان در کشورهای مثل زلاندنو، سوئد و هلند از سایر کشورها کمتر است.

در ایران، بیش از ۹۵ درصد مردم نسبت به زنان سوگیری دارند.

با این رقم، احتمال زیادی وجود دارد که کنشگران صنفی مقدمات مشارکت برابر زنان را در گروه خود فراهم نکرده باشند، حضور زنان را لازم یا ضروری ندانند و غیبت زنان در حرکات مطالبه‌گرانه جمعی برایشان عادی باشد و یا اصلا چنین غیبتی را درک نکنند.
خبر خوب آن است که به محض درک چنین غیبتی، می‌توان با برداشتن گام‌های اساسی برای حضور زنان، فضا و شرایط مطالبه‌گری را طوری تغییر داد که به دستاوردهای اساسی بینجامد.

شاید پرسش‌های پیش روی کنشگران صنفی چنین باشد:
▫️آیا زنان در تشکل ما حضور فعال دارند؟
▫️آیا حضور زنان در گروه ما قطعی و همیشگی است؟
▫️آیا زنان صدای مساوی و جایگاه قدرت برابر در گروه دارند؟
▫️آیا حضور زنان در تشکل ما نمایشی و یا مقطعی و موردی است؟
▫️آیا تشکل ما برای حقوق برابر صنفی برای زنان تلاش می‌کند و فصل جداگانه‌ای تعریف کرده است؟
▫️آیا غیبت زنان و صدای آنان در گروه محسوس است و اگر محسوس است چه باید کرد تا حضور زنان تقویت شود؟


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻بازنشستگان کشوری اردبیل روبروی صندوق بازنشستگی کشوری استان اردبیل تجمع کردند

📽گزارش تصویری - چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲

بازنشستگان پیش از این بارها خواستار اجرای همسان‌سازی شده بودند.

علاوه بر مطالبات تلنبار شده، برنامه توسعه هفتم، حتی پس از اصلاح، از زیر پا گذاشتن حقوق بازنشستگان ترسی ندارد.

در سند نهایی ارائه شده از لایحه برنامه هفتم توسعه به مجلس و در فصل پنجم آن تحت عنوان کلی «اصلاح صندوق‌های بازنشستگی» و در قالب ماده ۲۹ و “اصلاحات سنجه‌ای”، دولت بر مواضع قبلی خود در خصوص افزایش سن بازنشستگی و محاسبه مستمری تاکید کرده است.

پنج سال افزایش سن بازنشستگی در مشاغل سخت و کاهش سنوات ارفاقی از جمله مواردی است که در نسخه نهایی این برنامه گنجانده شده‌اند.

کارگران مشاغل سخت و زیان‌آور، طیف وسیعی از کارگران را تشکیل می‌دهند که در بسیاری از موارد حقوق بیمه‌ای آنان به دلیل بی‌تعهدی برخی از کارفرمایان به رد کردن بیمه مطابق با شرایط سخت و زیان‌آور کار، نقض می‌شود.

گزارش داوطلب را در این باره بخوانید.
✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻شجاعت ساختن سیستم بهتر مطالبه‌گری با به رسمیت‌شناختن و گرامیداشت تلاش‌های نابسامان شروع می‌شود

ایده مطالبه‌گری جمعی بدون اشتباه خطرناک است، چرا که ممکن است به جای تلاش منسجم و سیستماتیک یک گروه برای پیدا کردن برخی اشتباهات معمول، آن‌ها را کتمان کند و یک گروه را برای مدت طولانی متوقف کند.

اما:
هر رفتار جمعی هرچند پراشتباه و ناقص، به رفتارهای بهتر و کامل‌تری در موج بعد دامن خواهد زد و اگر اگر افراد یک جنبش و یا گروه، توانایی تحلیل اهداف و رفتارهای جمعی خود را بهبود ببخشند و ابعاد و ابزار دیگری به مکانیسم مطالبه‌گری جمعی خود معرفی کنند، به سرعت می‌توانند در موج بعدی در شرایط بهتری قرار بگیرند.

در کنشگری مطالبه‌گرانه جمعی، دوره ساکت وجود ندارد. هر دوره آرامی کسانی در خلوت چند نفره خود به گفتگو مشغولند ولی دیگران شاید نتیجه چنین گفتگوهایی را چند وقت دیرتر در قالب یک رفتار جمعی عمومی در خبرها ببینند.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

کارگران شرکت کشت و صنعت شوشتر:
🔻با ما قرارداد ببندید، نه با پیمانکار!

📽ویدیو- پنج‌شنبه، یکم تیر ۱۴۰۲

امروز کارگران شرکت کشت و صنعت شوشتر در اعتراض به پایمال شدن حقوق‌شان از سوی شرکت پیمانکاری دست به اعتصاب زدند.

به گزارش اتحادیه کارگران ایران، «آنها خواهان تبدیل وضعیت قراردادهای شغلی از پیمانکاری به قراردادی هستند، اما تاکنون مسئولان هیچ پاسخی به کارگران معترض ارایه نداده‌اند.»

پیمانکاری با رویه‌ای عموما ناشفاف و گاه به شیوه ترک مناقصه و بدون گذراندن مراحل، شغلی سودآورد برای کسانی است که می‌خواهند به سرعت ثروتمند شوند. آنان به دلیل حفظ نزدیکی با قدرت رسمی گاهی نه تنها بدون رقابت برنده می‌شوند بلکه می‌توانند سهم عمده‌ای از حقوق کارگران را از آن‌ها دریغ کنند. چند روز دیرکرد حقوق شاید به معنی دور زدن این مبلغ در چندین حساب و بالا بردن کارکرد و گردش حساب‌های آنان باشد که به سادگی از سوی سیستم قابل چشم‌پوشی است ولی چنین زمانی ممکن است به قیمت بیرون ماندن یک کارگر از بیمارستان و مرگ وی تمام شود.


✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻واکنش‌ها به رد شکایت کارگران برای اصلاح مزد
عضو کارگری شورای عالی کار: با «دیوان عدالت اداری» به جایی نمی‌رسیم!

گزارش داوطلب
علی خدایی، عضو هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار با بیان اینکه «کاش دوستان دیوان عدالت اداری در هنگام صدور رای توضیحات ما نمایندگان کارگری را نیز می‌شنیدند و بعد رای صادر می‌کردند» گفت: اینکه دیوان می‌گوید ما از شورای عالی کار توضیح درباره این شکایت خواستیم، نشان می‌دهد که تنها از طرف دولتی شورا توضیح خواستند زیرا درخواست توضیح برای ما نمایندگان کارگری نیامده است. »

خدایی به این نکته هم اشاره کرده که ممکن است دیوان عدالت اداری در واکنش بگوید که این مزد امضای نمایندگان کارگری را دارد و افزوده: «بنده از همین جا صراحتا می‌گویم که دیوان فرض کند اعضای کارگری شورای عالی کار نیز به هر دلیلی برخلاف قانون اشتباه تصمیم گرفته باشند. مگر ما مرجع حقوقی دیگری در اینجا به جز دیوان عدالت اداری داریم که بتواند جلوی خطای بنده به عنوان نماینده کارگر را بگیرد؟ به همین دلیل ما معتقدیم که دیوان باید باتوجه به نقض ماده ۴۱ قانون کار در مصوبه مزدی باید به این شکایت رسیدگی کرده و آن را رد نمی‌کرد، اما گویا طبق معمول ملاک قضات دیوان بازهم صرفا رعایت فرمی و شکلی جلسه مزدی شورای عالی کار طبق ماده ۱۶۷ قانون کار بوده و براین اساس رای به رد شکایت دادند.»

گزارش داوطلب را بخوانید و برای دیگران نیز بفرستید.



✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻روایت مکتوب به تلاش‌های ما ارزش و ماندگاری می‌دهد
میثاق‌های درون‌گروهی قطب‌نمای اجرای آیین‌نامه‌های رفتاری و اساس‌نامه‌ است

🔻روایت مکتوب به تلاش‌های ما ارزش و ماندگاری می‌دهد
میثاق‌های درون‌گروهی قطب‌نمای اجرای آیین‌نامه‌های رفتاری و اساس‌نامه‌ است

سه ماه پیش، داوطلب با پیش‌بینی هفت میثاق‌ ساده مطالبه‌گری صنفی، به گروه‌های مطالبه‌گر صنفی پیشنهاد کرد که میثاق‌های خود را بیابند. یکی از این میثاق‌ها، استفاده بیشتر از ابزارهای نوشتاری و مستند کردن جزییات رویدادها در گروه‌ها بود.

امروز در آغاز فصل جدید، این پرسش روبروی بسیاری از گروه‌های مدنی و صنفی است:
آیا روی کاغذ فکر می‌کنیم یا جزییات تصمیمات و اقدامات درون‌گروهی‌مان از دید خودمان ارزش ماندگار شدن ندارند؟

▫️آیا دقایق جلسات به خوبی ثبت می‌شوند؟
▫️آیا سیستمی برای علامتگذاری مناسبت‌ها و سررسیدها داریم؟
▫️آیا سیستمی برای اندازه‌گیری پیشرفت و سنجش مکتوب راه‌های نرفته و یا راه‌های محکوم به شکست داریم؟

رویدادی که روایت مکتوب نشود، در حافظه تاریخی مطالبه‌گری باقی نمی‌ماند حتی اگر رویداد مهمی بوده باشد.
به بیان دیگر، مطالبه‌گران می‌دانند که تنها در صورت ساختن روایت‌های دقیق و مکتوب است که تلاش‌های آن‌ها قابل مطالعه و بررسی- و ماندگار خواهد بود.
در صورت مکتوب شدن جزییات فعالیت‌ها، مطالبه‌گری هرگز با شکست روبرو نمی‌شود بلکه هر بار قابل ارزیابی و مقدمه اقدام بعدی است.

بقیه میثاق‌ها را از این‌جا ببینید!

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg

🔻شاخص‌های توسعه فضای صنفی در یک کشور به معنی چیست؟
آیا نابسامان بودن فضای صنفی به معنی چندین دهه تعلل و تاخیر جامعه در فعالیت منسجم حقوق صنفی است؟

هنگامی که از تضمین حقوق اجتماعی دیگر کشورها و یا پیشرفته بودن وضع و شرایط مطالبات صنفی در برخی کشورها سخن می‌گوییم سرکوبگران همیشه این فرصت را دارند که با برخورداری از مظاهر قدرت به ما بگویند که شرایط ما فرق دارد.

تامل در تفاوت فضای مطالبات صنفی کشورهای مختلف به ما نشان می‌دهد که حتی در کشورهای توسعه‌یافته، حقوق صنفی می‌تواند بسیار گوناگون باشد؛ حقوق صنفی که در یک کشور توسعه‌یافته کاملا تضمین‌شده است ممکن است در یک کشور توسعه‌یافته دیگر به دهه‌ها کار و زمینه‌سازی نیاز داشته باشد تا به رسمیت شناخته شود.

به بیان دیگر، روی دیگر سکه پربار بودن فضای صنفی در برخی دیگر از کشورها، تثبیت دستاوردهایی است که کنشگران از سال‌ها پیش به صورت سنت در آورده‌اند و هزینه‌ای که شاید یک نسل از پس ان بر نمی‌آمد میان چندین نسل تقسیم کرده‌اند.

مقایسه احوال صنفی کشورهای توسعه یافته نشان می‌دهد که کارفرماها هر کجا که بتوانند و به آن‌ها اجازه داده شود، از تخطی یک رویه یا کوتاه کردن دست کارگران از حقی که دهه‌ها اجرا شده فروگذار نمی‌کنند. هنر کارگران این است که نشان بدهند نگرانی کارفرما را درک می‌کنند ولی قربانی آن نمی‌شوند. درک نگرانی کارفرما به این معنی است که کارفرما نتواند در برابر نمایندگان کارگران تنها با ارائه مدارک شفاف ناتوانی خود را از حل مسائل نشان بدهد و در حل برخی مشکلات از کارگران در فضایی برابر چاره‌جویی کند و حاضر باشد راه‌حل‌های مشترک را به کار ببندد.

اما شاید بهتر خبر این روزها این باشد که با وجود فراز و فرودهای اخیر در فضای صنفی کشور ما، برای اولین بار فاصله میان نسل‌ها اکنون کم شده است و کنشگران چندین نسل می‌توانند به خود اجازه بدهند که فارغ از سن، جنسیت و جایگاه اجتماعی با هم تعامل داشته باشند و پیگیری اهداف مشترکی را در دستور کار قرار بدهند.

گذر کارگران از چالش‌های تفاوت‌های سنی، جنسیتی، و جایگاه اجتماعی در میان خودشان و ایجاد زمینه گفتگو در فضای همسنگ و برابر انسانی با کارگرانی دیگر به منزله دوره پیش‌نیاز و ایجاد آمادگی برای گفتگو با کارفرما و دولت است. لحن کارگرانی که در میان خودشان به گفتگوهای چالش‌برانگیز سامان داده‌اند از تک‌آوایی به طیف گسترده می‌شود که دیگر نمی‌توان آن را نشنیده گرفت.

کارگران پس از سامان دادن به گفتگو با دیگر کارگران شاید به چنین نتیجه‌ای برسند:

بلندکردن صدا کافی نیست، محکم کردن صدا کلید دستاوردهاست که یاددادن آن به ده‌ها همکار، به تمرین منسجم نیاز دارد

کلیک و یا لمس کنید👆

توضیح تصویر: کارکنان پست یو‌پی‌اس هفته گذشته به اتحادیه خود اجازه دادند که در پیگیری قراردادهای بهتر کاری، از سوی کارگران به کارفرما هشدار اعتصاب بدهد. اتحادیه با هشداری که به وسعت در رسانه‌ها مورد پوشش قرار گرفت، اعتصاب دو‌هفته‌ای در سال 1997 را یاداوری کرد که سیستم زندگی روزمره شهروندان را به شدت تحت تاثیر قرار داده بود، در حالی که امروزه بیشتر از هر زمان دیگر خریدها به صورت سفارسی انجام می‌شود و این هشدار بیش از هر زمان دیگر شهروندان را نگران کرده است.

تصویر سیاه و سفید مربوط به اعتصاب دو‌هفته‌ای سال 1997 است.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.

اینستاگرام داوطلب
توییتر داوطلب
@davtalaborg