من نمی‌خواهم
که بوسه را بفروشند،
و خون را بفروشند،
و نسیم خریداری شود
و باد را به اجاره دهند.

من نمی‌خواهم
که گندم بسوزد و نان نایاب شود.
من نمی‌خواهم
که در خانه‌ها سرما باشد
و در کوچه‌ها ترس باشد
و در چشم‌ها خشم باشد.

من نمی‌خواهم که
در میان لبخندها دروغ در بند باشد
و در گاوصندوق‌ها میلیون‌ها ثروت زندانی شده باشد
و پاکان در زندان‌ها گرفتار بمانند.
من نمی‌خواهم که روستایی بدون آب کار کند
و ملاح بی قطب‌نما دریانوردی کند
و در کارخانه سوسن نباشد
و در معادن، سپیده‌دم در نگاه ننشیند
و در مدرسه معلم نخندد.

من نمی‌خواهم که پسرم رژه برود
و پسران مادرها رژه بروند
و تفنگ و مرگ را بر دوش بکشند
و تفنگ شلیک کند
و تفنگی ساخته شود.
من نمی‌خواهم که
نهانی دوست داشته باشم
و نهانی بگریم
و در خفا آواز سر دهم.
من نمی‌خواهم
که دهانم را ببندند
آن زمان که می‌گویم: من نمی‌خواهم!

شعری از آنخه‌‌لا فیگوئه

مترجم: قاسم صنعودی

---------------------------------------
پ‌ن؛ اجرایی زیبا از بهار موحد عزیز، #معلم_فرانسه درسون که به همون اندازه که در آموزش فرانسه حرفه‌ای هستن، آواز و موسیقیشون هم گوش‌نوازه.