تنها صعود کنندگان می دانند که چرا باید صعود کرد . تنها کوهنورد می داند که هدف، سنگ و خاک و برف و یخی در نقطه ی بلند نیست؛ به روح آموختن است که بلندی طلب باشد نه جاه طلب .... کوهنوردی، عشق ورزیدن به طبیعت است، عاشق بودن به طهارت، آزمودن تحمّل ِ خویشتن در برابر مصائب و مشقات.


وقتی پا در یک مسیر ِ کوهستانی ِ طولانی می گذاریم، آهسته آهسته، دل می سپاریم به سخن گفتن با خویشتن، از خویش پرسیدن، به خود جواب دادن، به جستجوی معایب ِ خود برخاستن، به تحلیل نقائص و اشتباهات خود مشغول شدن، آنگاه از خود خواستن که درست را بر نادرست، حق را بر ناحق، صفا را بر بی صفتی، پاکی را بر آلودگی ها مسلط گردانیم .

از نفس نیفتادن، بر خستگی ها غلبه کردن. در هر جایی که جایی نیست، دنیا را به قدر ِ کیسه ی خواب دیدن، سفره های پهناور را به لقمه های محقر ِ مطبوع تبدیل کردن ...
به هنگام صعود، فقط پیش نمی روی، می اندیشی و پیش می روی . تو به علت ها می اندیشی : علّت ِ رفتن، علّت ِ بودن، علّت ِ شدن ....
" ورزش همان بازی ست؛ ادامه ی بازی ست؛ بازی ِ تکامل یافته است.


#یک_صعود_باورنکردنی

#آخرین_صعود_قدرتمند_سال_بر_فراز_قوچگر
#سرپرست_محمد_فاطمی