نوبهار آمد و بشکفت به یکبار جهان
بر سر افکند زمین هر چه گهر داشت نهان

تا ز خوابِ خوش بگشاد گلِ سوری‌چشم
لاله سرخ نبندد همی از خنده دهان

پرنیان‌ها و پرند است کشیده همه باغ
عاشقان گاه بر این سایه دوان گاه بر آن

اندر آن هفته که بگذشت، جهان پیر نمود
واندر این هفته جوان است کران تا به کران

من شنیدم که به ایّام، جوان پیر شود
نشنیدم که به یک هفته شود پیر جوان

من نگویم که میِ سرخ حلال است و مباح
گر بوَد، ورنه من این لفظ نیارم به زبان

گویم ار هرگز خواهی خوری، امروز بخور
که دگر باره بدین روز رسیدن نتوان

خیز تا بر گُلِ نو کوزگکی باده خوریم
پیش تا از گِلِ ما کوزه کند دستِ زمان

#فرخی_سیستانی

#گل_لبخند_بهارآفرین_چهارفصل_دلتان