تازه گردید از نسیم صبحگاهی، جان من
شب، مگر بودش گذر بر منزل جانان من
بس که شد گل گل تنم از داغ‌های آتشین
می‌کند کار سمندر، بلبل بستان من
طفل ابجد خوان عشقم، با وجود آنکه هست
صد چو فرهاد و چو مجنون، طفل ابجد خوان من
گفتمش: از کاو کاو سینه‌ام، مقصود چیست؟
گفت: می‌ترسم که بگذارد در آن پیکان من
بس که بردم آبروی خود به سالوسی و زرق
ننگ می‌دارند اهل کفر، از ایمان من
با خیالت دوش، بزمی داشتم، راحت فزا
از برای مصلحت بود اینهمه افغان من
رفتم و پیش سگ کویت، سپردم جان و دل
ای خوش آن روزی که پیشت، جان سپارد جان من
از دل خود، دارم این محنت، نه از ابنای دهر
کاش بودی این دل سرگشته در فرمان من
چون بهائی، صدهزاران درد دارم جانگداز
صدهزاران، درد دیگر هست سرگردان من

#شیخ_بهایی

#زندگي_جاريست_و_ميگذرد
#سخت_بگيري_سخت
#راحت_بگيري_راحت_و_روان
#پس_لبخند_بزن_به_خداوند_اعتمادكن_و_حركت_كن
#صبحتون_بخیر

گدایان بهر روزی
طفل خود را کور میخواهند

طبیبان جملگی
خلق را رنجور میخواهند ...

گمانم مرده شویان
راضـی‌ند بـر مُـردن مـردم

بنازم مطربان
کاین خلق را مسرور میخواهند..

#شیخ_بهایی

۳ اردیبهشت زادروز «شیخ بهایی» و روز معمار

تصنیف#تمنای_وصال
با صدای خواننده افغان
#احمدظهیر
#شیخ_بهایی