برای تمام خستگان...

فرانچسکو آچربی بر کمرش تتوی دو بال پرنده دارد و بعد از گل به بارسا، با بغضِ غریبی، بال می‌زند و این بدنِ زخمیِ 37 ساله را به آسمان می‌برد. انگار برای لحظه‌ای پرده‌ها کنار می‌روند و #سن_سیرو، کلسئوم رمُ می‌شود و جنگجویی از مرگ، جان به در می‌برد و از بازپس‌گیری زندگی به شور می‌آید و می‌پرد. همانا که فوتبال، والایش و تصعید جنگ است و شاید نزدیک‌ترین اختراع بشر به زندگی.
اینتر، تا دقیقه نود و سوم، باخته بود، درست عین زندگی آچربی. نجات و رهایی در آن دقایق رو به پایان است، در انتهای تاریکی.
آچربی دوبار مبتلا به سرطان شد و مدتی معتاد الکل، برای فراموشی. این تنها گلِ زندگیِ37 ساله ی آچربی در لیگ قهرمانان اروپاست! تنها گل یک مدافع، که احتمالا کسی از او انتظار گل ندارد! در یکی از زیباترین بازی‌های تاریخ فوتبال، آچربی در آخرین نفس‌های اینترِ در حال مرگ، انگار از مه غلیظی ظهور کرد و به بارسای در آستانه فینال ،گل زد؛ که تا ابد نوشِ جانش.
نوش، ای آچربیِ خسته و زخمی و زیبا، آچربیِ بال‌دار؛ بنوش به سلامتی تمامِ خستگان و زخمی‌های جهان؛ باشد که آنان نیز روزی همچون تو، بنوشند و فریاد بزنند برای #زندگی ...