#سحر_کلام_سعدی

لشکر عشق، #سعدیا! غارت عقل می کند
تا تو دگر به خویشتن ظن نبری که عاقلی

آنجا که فصاحت و شیرین زبانی، دست در دست واژگان، سربه فلک می کشد و عشق، این سرمایه جاودان آفرینش، سلطان تمام لحظه هاست، بر بلندای قله غزل، خداوندگار سخن، #سعدی ایستاده است.

صدای عاشقیِ او را هنوز بی پروا می توان شنید. گاه از «یار جفا کرده پیوند بریده»، ناله های بی شکیب سرمی کند و گاه، آن چنان زخمه های آتشین عشق را می ستاید که از سِحر کلامش، «فریاد در نهاد بنی آدم اوفتد» و با هر زبان و در هر مجال، «دلسِتان نازنینِ» خویش را با هزار جلوه ابراز می کند.

این پیر طریقت، این سپیدمویِ راه عشق، هر آنچه می گوید، آیه های محکم کتاب هزار برگِ دلدادگی است که باید واژه واژه خواند و به او ایمان آورد. باید پا در رکاب اندرزهای بی شبهه او بود:

دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگ است
ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است