‌آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد
کاسه صبرم از این دیر آمدن لبریز شد
تیر دیوانه شد و مرداد هم‌ از شهر رفت
از غمت شهریور بیچاره حلق اویز شد
مهر با بی مهری و نامهربانی می‌رسد
مهربانی در نبودت اندک و ناچیز شد
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد


بیا برویم
آنقدر که راهها تمام شوند
زمین تمام شود
پاهایمان تمام شوند
و آسمان زیر قدم هایمان فرش شود

زمین بماند و جاذبه اش
و آدمهایی که دو دستی به آن چسبیده اند
و به خاکی بودن شان می بالند!

#جمعه_دعوتید_به_دهبار_رویایی