گفت از بین این‌همه ورزش، چرا «کوه»؟!

گفتم: «فقط کوه می‌تواند میل تو به سرکشی و عصیان‌ کردن نسبت به هر چیزی را کم کند.» گفت «کوه»؟ گفتم «خودت یک‌بار برو و امتحان کن.

می‌بینی که چطور از تویِ ناراضی که توی دلت حکم خاکستر زیر آتش را دارد و هر لحظه می‌تواند مثل یک آتش‌سوزی مهیب همه‌جا را نیست و نابود کند، آدمی آرام می‌سازد. کوه غربالگر است. جانت را صیقل می‌دهد.

قسمت‌های نامتوازن روحت را می‌تراشد و از تو آدمی سرد و گرم چشیده می‌سازد. گفتم میل و اشتیاقم به سرکشی درونی و عصیان‌ کردن علیه هر چیزی را، فقط کوه، کم کرده است. گفتم می‌توانستم به‌ بهانه تمام قصه‌های نگفته‌ شده و همه کلمه‌های تلنبار شده توی دلم، انقلاب راه بیندازم.

📌می‌توانستم تئوریسین یک کودتای مخملی باشم. نشدم. کوه رفتم و آرام گرفتم.»


#خط_الراس_فلسکه_به_تیغ_میان_اولین_روز_زمستان_1402
#با_یک_تیم_قوی_و_با_انگیزه👌
#ماشاالله_چکاد💪
#تدوین_آقای_سجاد_پور_جعفری