.خانه ما شاعر است
هر صبح
در می گشاید بر مسافر نسیم
و عطر سبز جان بیشه هایی دور
میهمان اویند...!

گلِ توی گلدان، مصداق ملموس رعایت است.
رعایت، همان چیزی است که ما توی زندگی‌هامان گمش کرده‌ایم.
همان که گم شدنش گلدان‌هایمان، آدم هایمان، عشق‌هایمان را خشکانده است.
فقط تبر نیست که به درخت آسیب می‌زند. آب که پای درخت نریزی، می‌خشکد. از درون می‌پوسد و خالی می‌شود. آن‌وقت به کوچک‌ترین بادِ خزانی فرو می‌ریزد.
عاشقانه‌ها همیشه که با زخم جفا و خیانت سرنگون نمی‌شوند، بیشترشان آب نمی‌خورند. همان دوستت دارم‌های هر روزه، همان نگاه‌ها و ملاحت‌ها، همان‌ها پایشان ریخته نمی‌شود که می‌میرند. کم‌کم، آرام.

#بامداد زمستانی تان گل آذین رویاهای ناب

ﻭﺳﻌﺖ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻫﺮﮐﺴﯽ به اﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ، ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎر ﺍﻭﺳﺖ .
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ،ﻣﺤﺒﺖ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺧﺮﺩ ﻭ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮﯼ.
ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺩﺕ، ﮐﯿﻨﻪ، ﻧﻔﺮﺕ، ﺧﺸﻢ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺗﺮﯼ.

ﻫﯿﭻ ﻧﻘﺎﺏ ﻭ ﭘﻮﺷﺸﯽ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ياراي ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻧﯿﺎﯾ ﻤﺎﻥ را ندارد!
اگر طالب نور در زندگي مان هستيم بايد از جنس نور شويم.
چون بر أساس قانون جذب ما هر آنچه در درون و أفكار و نيات مان داريم را به خود جذب مي كنيم.

#آغازین صبح شنبه سراسر نور ☀️
#بامداد زمستانی تان گل آذین رویاهای ناب

«صبرکردن» اولین، کم‌هزینه‌ترین و آخرین ابزار ما در جهان برای به‌دست‌آوردن هرچیز است.

«صبرکردن» طلوع خورشید است؛ برقراری ما برای کشف، وصال و پذیرش حقیقت.

«صبر‌کردن» زیبایی محض است که از پیاده‌روی‌های طولانی، رفاقت با خود و آهنگ‌های محبوب‌مان می‌آید.

«صبرکردن» به‌ما یاد می‌دهد بیش‌تر از «زمان» خودِ ما «طلا» هستیم.

«صبر‌کردن» رویای «رسیدن» را محقق می‌کند، رویای رویارویی با دلخواه‌هامان.

«صبرکردن» ماه بوده؛ ماهِ سفیدی که حتی وقتی هم همه خواب‌اند، وسط سیاهی شب، با چشم‌های باز، مشتاق و امیدوار به انتظار رسیدن خورشید است.

«صبرکردن» به‌ما تصمیم‌های هوش‌مندانه می‌دهد، پرونده‌ی پرخاش را می‌بندد و بهترین راه‌ها را جلوِ پای‌مان می‌گذارد.

«صبر‌کردن» کتابی‌ست که از بازنویسی‌های متعدد می‌آید و پنجره‌ای‌ست که دارد آینده را بابرنامه‌ریزی نشان‌مان می‌دهد.

.#آغازین_صبح_شنبه_سراسر_نور ☀️
#بامداد_زمستانی_تان_گل_آذین_رویاهای_ناب