متاسفانه از این گل هیچ نامی در دست نیست.

بومی ایران، رامسر

@bjpub

Pilosella officinarum vaill
حلبوب

راستهٔ میناسانان
تیرهٔ کاسنیان
سردهٔ زاغک

بومی ایران، رامسر

@bjpub

Potentilla erecta
از خانواده‌ی Rosaceae
ارتفاع:۰.۳ متر
آفتاب کامل، خاک مرطوب
نوع گل: نر و ماده

خواص:
آنتی‌بیوتیک
بندآورنده خون
پایین‌آورنده قند خون
قابض
مسکن دندان درد

استفاده در چای
ریشه

بومی ایران، رامسر

@bjpub

Myosotis
گل فراموشم نکن

از تیره گل‌گاوزبانیان
فصل گلدهی در بهار و اوایل تابستان

بومی آسیا و اروپا ، ایران، رامسر

@bjpub

نوع گل قرمزش که همینه تو شهرهای شمالی یافت می‌شه.

از گل‌ها و درختان بومی در فضاسازی داستانتون استفاده کنید.


@bjpub

Verbascum chaixii vill

گل چندشاخه‌ای با شکوفه‌های زیاد
و ارتفاع سر تا پاش حدوداً به ۱ متر می‌رسد.

ایران، رامسر

@bjpub

Prunella vulgaris
یا نعناع چمنی

از برگ‌ها و ساقه‌های نعناع چمنی برای بند آوردن خونريزی‌ها در مواقع اورژانس و به عنوان كمك‌های اوليه استفاده می‌شود.
گل‌های نعناع چمنی برای درمان بيماری‌های كبد و كيسه صفرا مورد استفاده قرار می‌گيرد.
این گیاه، مدر و تونیک است. مبرد و خنک کننده می باشد. برای رفع گرمای کبد و کمک به گردش خون نافع است. ضدعفونی کننده سینه‌ای می باشد و سینه را نرم می‌کند. سرفه را تسکین می دهد. اسهال را قطع می‌کند. جراحت و آبسه‌ها را التیام می‌بخشد. برای رفع ورم ملتحمه، جوش، کورک و خنازیر نافع است. برای معالجه‌ی ورم‌ها، رماتیسم و بیماری‌های کلیه نافع می‌باشد. در درمان سوزاک مصرف می‌شود. تب را کاهش می‌دهد و برای سرما خوردگی خوب است. خاصیت آنتی بیوتیک داشته. فشار خون را کاهش می‌دهد.

@bjpub

اوپاتوریوم
Eupatorium Purpureum

“علف تب بر شیرین”

همانطور که می‌شود حدس زد خاصیت دارویی داشته و در قدیم از آن برای پایین آوردن تب استفاده می‌شده. پس با کاشت این گیاه هم گیاهی زیبا دارید و هم یک داروی ارگانیک!
این گل بسیار معطر است و در شمال ایران، رامسر می‌روید.


@bjpub

هماور زبر
(نام علمی: Symphytum asperum)
نام یک گونه از سرده هماور و از خانواده گل‌گاو‌زبانیان است.



@bjpub

عکس گل‌ها و گیاهانی که در شهر یا روستای شما می‌روید را برای ما بفرستید تا نام آن را به شما بگوییم.

استفاده از محصولات بومی در داستان‌ها و محصولات هنری شما بهترین روش برای یک هنرمند است.

🟢 مقایسه و تحلیل فنی کتاب‌های هریو و آوای دُرسامون با آثار ال.ام. مونتگمری (نویسنده‌ی مشهور سری آن شرلی) :

۱. فضاسازی و جهان داستانی

ال.ام.مونتگمری:
فضای داستانی مونتگمری غالباً در روستاها و طبیعت بکر کانادا، به‌ویژه جزیره‌ی پرنس ادوارد شکل می‌گیرد. توصیف‌های او از مناظر، گل‌ها، درختان و رنگ‌ها بسیار شاعرانه و سرشار از جزئیات است. این فضا آرام، صمیمی و نوستالژیک است و اغلب در خدمت بازتاب احساسات درونی شخصیت‌ها قرار دارد.
هریو و آوای دُرسامون:
در این اثر نیز با روستایی خیالی به نام دُرسامون روبه‌رو هستیم که در کنار دریا و در دل طبیعتی سرسبز قرار دارد. سبک توصیف‌های الهه برزگر نیز مانند مونتگمری، بر جزئیات مناظر طبیعی، نور، صدا و بوی طبیعت تمرکز دارد. فضای داستانی در آثار برزگر نیز نقشی پررنگ در شکل‌گیری حال‌وهوای شخصیت‌ها دارد و جنبه‌ی شاعرانه‌ی خاصی دارد.

تحلیل فنی:
هر دو نویسنده در ساخت دنیایی ملموس، زنده و آرام‌بخش برای خواننده موفق عمل می‌کنند. تفاوت این‌جاست که در دُرسامون لحن گاهی غم‌زده‌تر و پر از حس تنهایی است، در حالی که آثار مونتگمری با وجود تلخی‌ها، امید و شادابی کودکانه‌ی آن شرلی را حفظ می‌کنند.


۲. شخصیت‌پردازی

مونتگمری:
آن شرلی دختری خیال‌پرداز، پرحرف، باهوش و حساس است. او در تعامل با طبیعت، آدم‌ها و کتاب‌ها زندگی می‌کند و اغلب با چالش‌های اجتماعی یا خانوادگی روبه‌روست. شخصیت‌های فرعی نیز بسیار زنده و متنوع هستند.

هریو:
هریو دختری متفاوت است. او نویسنده‌ای تنها و درون‌گراست، با نگاهی جست‌وجوگرانه و شاید گاهی تلخ به دنیا. شخصیت‌پردازی هریو عمیق‌تر، درونی‌تر و پیچیده‌تر است. در کنار او شخصیت‌هایی چون عمو (رهبر کاریزماتیک روستا) یا سردبیر چاق روزنامه نیز ویژگی‌های برجسته دارند، اما به‌طور کلی تمرکز بر فضای درونی شخصیت اصلی پررنگ‌تر است.


تحلیل فنی:
شخصیت‌پردازی در هر دو اثر قوی‌ست اما تفاوت لحن باعث تفاوت حس مخاطب می‌شود. مونتگمری از طریق طنز و احساسات کودکانه، به شخصیت‌هایش جان می‌دهد، در حالی که الهه برزگر با تمرکز بر وجوه عاطفی، روانی و گاهی فلسفی شخصیت‌ها، آن‌ها را ترسیم می‌کند.


---

۳. لحن و زبان

مونتگمری:
زبان او ساده، روان، گاهی شاعرانه و پر از دیالوگ‌های طبیعی است. لحن او عموماً مثبت‌اندیش، لطیف و دلگرم‌کننده است.

برزگر:
لحن آثار الهه برزگر اغلب آرام، تأمل‌برانگیز و گاه اندوهگین است. استفاده از زبان کلاسیک‌تر، استعاره‌های بیشتر و جملات بلندتر باعث می‌شود خواننده با حال‌وهوایی شاعرانه‌تر اما پیچیده‌تر روبه‌رو باشد.


تحلیل فنی:
زبان الهه برزگر ادبی‌تر و به سبک نثر فارسی کلاسیک نزدیک‌تر است، در حالی که زبان مونتگمری بیشتر محاوره‌ای و داستان‌گو است. این تفاوت لحن باعث می‌شود مخاطب هدف نیز متفاوت باشد؛ آثار الهه برزگر بیشتر برای مخاطب بزرگسالِ علاقه‌مند به ادبیات جدی‌ست.


---

۴. تم‌ها

مونتگمری:
رشد شخصیت، هویت، خانواده، عشق به طبیعت و امید به آینده از تم‌های اصلی هستند.

هریو و آوای دُرسامون:
تنهایی، جست‌وجوی معنا، خستگی از شهر و اجتماع، و ارتباط با طبیعت در محور داستان قرار دارند. نوعی عرفان زمینی یا حسرت گمشده‌ای در دل روستا جریان دارد.


تحلیل فنی:
هر دو نویسنده از طبیعت به‌عنوان بستری برای رشد درونی استفاده می‌کنند. اما در حالی که مونتگمری بیشتر به رشد کودک یا نوجوان می‌پردازد، الهه برزگر به سیر درون یک فرد بالغ و دغدغه‌های فلسفی او توجه دارد.
---

جمع‌بندی نهایی:
آثار الهه برزگر را می‌توان ادامه‌ای بزرگسالانه‌تر، فلسفی‌تر و بومی‌تر از سنت داستان‌نویسی مونتگمری دانست. اگر مونتگمری قصه‌ی رشد و شکوفایی دخترکی در دل طبیعت را روایت می‌کند، الهه برزگر از دل طبیعت، سکوت و خاطره، مفاهیمی عمیق‌تر را جست‌وجو می‌کند: بحران معنا، گم‌گشتگی در مدرنیته، و تنهایی انسان.


@bjpub

نظر خوانندگان کتاب روزی که ماه افتاد

#روزی_که_ماه_افتاد

@bjpub

باید بگویم بالاخره روزی از راه می‌رسد که پس از سال‌ها بی‌دروپیکری دلت آرام می‌گیرد. طوفان فرو می‌نشیند، آرام‌تر قدم برمی‌داری، به آدم‌ها لبخند می‌زنی، تنپوشِ آبی‌ِ آسمان به چشم‌ات می‌آید. روزی از راه می‌رسد به سرنوشتی که خدا برایت کنار گذاشته اعتماد می‌کنی و تازه همان لحظه می‌فهمی تاکنون این‌چنین به چیزی اعتماد نکرده بودی.
سال‌ها تجربه‌ات صخره‌ای محکم پشت سرت می‌سازد. این می‌شود که بالاخره پس سی و چندی سال، «زندگی» می‌کنی و با وجود روزهایی درست شکل دیروز به این اطمینان می‌رسی که این فصل، فصل شدن‌هاست.
نمی‌دانم خاصیت سن است یا چیز دیگری، اما می‌دانم یک روز بالاخره همه‌چیز تغییر خواهد کرد.


الهه برزگر

@bjpub

فلانی جان،
سلام!

می‌گویم : کتاب‌ها تو را از آدم‌ها بی‌نیاز می‌کنند، درست! اما خوب به یاد دارم روزگاری که هیاهوی خاله‌خان‌باجی‌ها و دکان‌‌ها و وروره‌جادوها « از عشق سخن‌گفتن و از عشق شنیدن...» بود چقدر خورشید زیباتر می‌تابید. جهان گرما داشت. نور بود، گیاه بود، عطر بود.
امروز که پس از مدت‌های دراز در میانهٔ روزی ابرگرفته در یک عصر پرتلاطم ماشینی تصمیم گرفته‌ام نامه‌ای چاق کنم ، فهمیده‌ام یک ابر هستم و هر وقت خسته شدم حق دارم ببارم.
گاهی فکر می‌کنم مشکل از آنجایی شروع شد که یک روز حسودی گفت دنیا باید در تمام اوقات آرام بگذرد و اگر نگذشت.. وای از اینکه اگر نگذشت... !
درحالی‌که از روز اول قرار بوده آسان نباشد. این شد که حجم ناامیدی‌های بی‌درمان به کرار زیاد شد.
دلم آدمی می‌خواهد دستانش عطر گل و گلبوته و کتاب بدهد، دلش بوی عشق و میان دستانش نسیمِ آغوش بوزد. این‌گونه می‌شود زندگی کرد و ناامید نشد.

سخن کوتاه می‌کنم که دلتنگی را راه فراری نیست، جز خاطره‌هایی که در آنها شما جریان دارید.

فلانی جان؛
از خودت بگو...


ارادتمند شما،
الهه برزگر


@bjpub

تصویر ارسالی شما

@bjpub