انتشارات بته‌جقه

«آقای الف» دنبال دلیلی می‌گشت تا بتواند دیگر «مستر یِ» را نبیند، هروقت به او برمی‌خورَد راهش را کج کند و به راحتی سر برگرداند تا بتواند با او حرف نزند، اما تا کنون دلیلش را نیافته بود.
اگر بیخودی این کار را انجام می‌داد شرمندهٔ خصلت مهربانی‌اش می‌شد که مدت‌ها داشت تقلا می‌کرد نادیده‌اش بگیرد.
آن روز هم که اتفاقی به او برخورده بود حس می‌کرد تمام نیروهای جهان از اطرافش پر کشیده‌اند. به سوی مقصد نامعلومی به راه افتاد و مستر یِ هم دنبال سرش رفت، درحالی‌که با لودگی سعی داشت هر کسی که از کنارش می‌گذرد را از طعنه‌هایش بی نصیب نگذارد.
آقای الف ساکت مانده بود و به حرکات سرخوشانه‌ی او نگاه می‌کرد که به پسرک همسایه برخوردند. پسرک ده ساله بود. پشت در بقالی نشسته و سبزی‌های باغچهٔ مادرش را بساط کرده بود. مستر یِ ناگهان ایستاد و رو به پسرک در آمد که: « از الآن دنبال پولی بچه؟ برو پی بازیت بابا.»
دنگ! همین بود. طاقت نیاورد. ابتدا انگشت اشاره‌اش را به علامت تهدید به سوی او گرفت. صدایش از حجم خشم غیرقابل‌کنترلش ارتعاش گرفته بود:« دهنت‌و ببند!»
و بعد در همان حال رو به پسرک کرد:« حرفای این‌و بریز دور پسر. آرزو که داری نه؟ حتماً داری. لابد فکر کردی وقتی بزرگ شدی چی تو دست‌وبالت داری. ببین! پول خوشبختی می‌آره. اونم چه جورشم. یار خوب هم تموم ماجراست. آرامش مخ‌ت و دلت هم از واجباته. واسه داشتن همه‌ی اینا باید از الآن جون بکنی. اگه از حالا واسه رویات تلاش نکنی پس‌فردا انتظار نداشته باش آرامش داشته باشی یا کسی کنارت باشه.»
آن‌وقت چشم از قیافه‌ی مات پسرک برداشت و دوباره به مستر یِ که حالا لبخند کریه‌اش روی صورتش ماسیده بود نگاه کرد:« شمام از این به بعد دور و بر من و هر کسی که سلام‌علیکی با من داره پیدات نشه. چون دفعهٔ دیگه ببینم فقرو عادی‌ جلوه می‌دی کاری می‌کنم به آرزوت برسی.»
و راهش را کشید و رفت. یکی از خواسته‌هایش از لیست خط خورده بود.

الهه برزگر

@bjpub

29 viewsbottejeqqe pub, edited 10:29