Forwarded from ناصر گلی
"سیاهی لشگر"
این واژه "سیاهی لشگر" در پاراف نامه دعوت به شنیدن سخنان رییس جمهور هم حکایتی شده.
مستمعین جلسات در سطح ملی را خوب میشناسم، همواره در سالنی صد یا نهایتا دویست نفره ای در استانداری، نخبگان استان، مدیران استان، فعالین فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی جمع میشویم تا مدیر کلانی از تهران بیاید (که به مبلغ حقوقش در این مجال نمیپردازیم) و سه چهار نفر از آقایانی که بگهمواره در صف سخنرانان و نمایندگان آن جمع نام و چهره شان تکراریست حرفهای همیشگی را که بیشتر در تعریف و تمجید مهمان و کرمانشاه و استعدادهایی است که ما هیچوقت بالفعل شدنش را ندیدیم میگذرد و بعد هم به سنت مهماننوازی ما کرمانشاهی ها بیشتر وقت جلسه به سخنران اصلی که مهمان کلان ماست میگذرد! تا او هم هرچه میخواهد دل تنگش از تریبون آن جلسه و به همت خبرنگاران و اصحاب رسانه ما به اطلاع عموم مردم ایران و جهان برساند و سهم ما از آن جلسه و سود آن برای کرمانشاه و کرمانشاهی ختم جلسه است به برکت صلوات.
من تصور میکنم روش ما در استان اشتباه است. که اگر اشتباه نبود الان رتبه های استانمان در مسائلی که همه میدانیم این نبود.
مثلا همین جلسه ریاست جمهوری (که به حق عملکرد ملی دولت را فوق العاده شخصا قبول دارم اما نسبت به توجه تیم دولت به استان کرمانشاه گله مندم)
اینکه ما بیاییم و بشنویم رییس جمهور چه میگوید که کمکی به استان نمیکند!
بلکه ما باید بیاییم و بگوییم و رییس جمهور مصوبه و دستورالعمل امضا کند.
خیلی مزحک است #نخبگان را دعوت کنیم که #بشنوند !
نخبگان باید دعوت شوند که بگویند. که صدای امروز و فردای مردم باشند. که دردها و راهکارها را ارائه کندد نه اینکه بنشینند و بشنوند. خوب اگر شنونده میخواهیم آقای ریس جمهور که ما را نمیشناسد، پس دو یه تا انجمن و اعضای آن را دعوت کنیم و بنشینند و بشنوند و چون صدایی هم از کسی بلند نمیشود در وصف درایت و تاثیر گذاری این جماعت هرچه میخواهیید بگویید و جلسه را بسپارید به سخنران تهرانی تا زودتر حرفها را بزند و برود!
گمان میکردم در سفر رییس جمهور، دلسوزان استان از کسی چون من میخواستند در محضر ایشان و هیات همراهشان ۲ دقیقه در مورد گرد و خاک و کمپینمان میگفتم!
دیگری ۲ دقیقه در مورد ستونهای منجر کننده منوریل که گلوی شهر را فشرده، آن یکی ۲ دقیقه در مورد مالیاتهای سنگین اجباری مردم کم درآمد استان محروم ما و....
اما اینکه دعوت شویم به عنوان نخبه و فرهیخته، کت و شلوار مرتب بپوشیم که مهمان تهرانیمان وقتی صحبت میکند بیشتر از بودن مستمعین خردمندش خرسند شود به نظرم کاری بیهوده است.
پیشنهاد میکنم اگر مجریان چنین موضوعاتی قصد تغییر روال را ندارند همواره و زین پس همان دو سه نفر سخنران همیشگی را دور یک میز کوچکتر با حضور مهمان تهرانی بنشانند و آنقدر از یال و کوپال کرمانشاه به عنوان شیر بیشه ایران و بینقص بودن همه چیزمان بگویند تا به مهمان تهرانیمان بیشتر خوش بگذرد و کمتر نخبگان و فرهیختگان را به عنوان سیاهی لشکر زحمت بیندازند و از انتقادهای بعد از آن هم نگران.
سه شنبه ۲۹ تیرماه ۹۵
#ناصرگلی
این واژه "سیاهی لشگر" در پاراف نامه دعوت به شنیدن سخنان رییس جمهور هم حکایتی شده.
مستمعین جلسات در سطح ملی را خوب میشناسم، همواره در سالنی صد یا نهایتا دویست نفره ای در استانداری، نخبگان استان، مدیران استان، فعالین فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی جمع میشویم تا مدیر کلانی از تهران بیاید (که به مبلغ حقوقش در این مجال نمیپردازیم) و سه چهار نفر از آقایانی که بگهمواره در صف سخنرانان و نمایندگان آن جمع نام و چهره شان تکراریست حرفهای همیشگی را که بیشتر در تعریف و تمجید مهمان و کرمانشاه و استعدادهایی است که ما هیچوقت بالفعل شدنش را ندیدیم میگذرد و بعد هم به سنت مهماننوازی ما کرمانشاهی ها بیشتر وقت جلسه به سخنران اصلی که مهمان کلان ماست میگذرد! تا او هم هرچه میخواهد دل تنگش از تریبون آن جلسه و به همت خبرنگاران و اصحاب رسانه ما به اطلاع عموم مردم ایران و جهان برساند و سهم ما از آن جلسه و سود آن برای کرمانشاه و کرمانشاهی ختم جلسه است به برکت صلوات.
من تصور میکنم روش ما در استان اشتباه است. که اگر اشتباه نبود الان رتبه های استانمان در مسائلی که همه میدانیم این نبود.
مثلا همین جلسه ریاست جمهوری (که به حق عملکرد ملی دولت را فوق العاده شخصا قبول دارم اما نسبت به توجه تیم دولت به استان کرمانشاه گله مندم)
اینکه ما بیاییم و بشنویم رییس جمهور چه میگوید که کمکی به استان نمیکند!
بلکه ما باید بیاییم و بگوییم و رییس جمهور مصوبه و دستورالعمل امضا کند.
خیلی مزحک است #نخبگان را دعوت کنیم که #بشنوند !
نخبگان باید دعوت شوند که بگویند. که صدای امروز و فردای مردم باشند. که دردها و راهکارها را ارائه کندد نه اینکه بنشینند و بشنوند. خوب اگر شنونده میخواهیم آقای ریس جمهور که ما را نمیشناسد، پس دو یه تا انجمن و اعضای آن را دعوت کنیم و بنشینند و بشنوند و چون صدایی هم از کسی بلند نمیشود در وصف درایت و تاثیر گذاری این جماعت هرچه میخواهیید بگویید و جلسه را بسپارید به سخنران تهرانی تا زودتر حرفها را بزند و برود!
گمان میکردم در سفر رییس جمهور، دلسوزان استان از کسی چون من میخواستند در محضر ایشان و هیات همراهشان ۲ دقیقه در مورد گرد و خاک و کمپینمان میگفتم!
دیگری ۲ دقیقه در مورد ستونهای منجر کننده منوریل که گلوی شهر را فشرده، آن یکی ۲ دقیقه در مورد مالیاتهای سنگین اجباری مردم کم درآمد استان محروم ما و....
اما اینکه دعوت شویم به عنوان نخبه و فرهیخته، کت و شلوار مرتب بپوشیم که مهمان تهرانیمان وقتی صحبت میکند بیشتر از بودن مستمعین خردمندش خرسند شود به نظرم کاری بیهوده است.
پیشنهاد میکنم اگر مجریان چنین موضوعاتی قصد تغییر روال را ندارند همواره و زین پس همان دو سه نفر سخنران همیشگی را دور یک میز کوچکتر با حضور مهمان تهرانی بنشانند و آنقدر از یال و کوپال کرمانشاه به عنوان شیر بیشه ایران و بینقص بودن همه چیزمان بگویند تا به مهمان تهرانیمان بیشتر خوش بگذرد و کمتر نخبگان و فرهیختگان را به عنوان سیاهی لشکر زحمت بیندازند و از انتقادهای بعد از آن هم نگران.
سه شنبه ۲۹ تیرماه ۹۵
#ناصرگلی