توصیه‌های انجمن روان‌پزشکان آمریکا (APA) درباره کمک به کودکان و‌نوجوانان بعد از یک فاجعه
🔻به کودکان اطلاع دهید که افرادی هستند که به حفظ امنیت جامعه کمک می‌کنند. این یک فرصت خوب برای نشان دادن به کودکان است که وقتی اتفاق ترسناکی رخ می‌دهد، افرادی برای کمک به آنها وجود دارند.
🔻قرار گرفتن در معرض محتوای تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی در مورد فاجعه را محدود کنید. قرار گرفتن در معرض مکرر تصاویر ترسناک باعث افزایش پریشانی می‌شود.
🔻تا حد ممکن روال عادی خانه و مدرسه راحفظ کنید.
🔻وقت خانواده را با هم سپری کنید. این می‌تواند احساس امنیت را افزایش داده و فرصت‌های مفیدی برای صحبت و اشتراک‌گذاری فراهم کند.
🔻اطمینان حاصل کنید که آنها وعده‌های غذایی منظم دارند و هر شب خواب خوبی دارند.
🔻به آنها آموزش دهید تا از مصرف الکل، دخانیات و سایر داروها برای مدیریت احساسات پریشان خودداری کنند.
🔻 روش های سالم برای استراحت مانند موسیقی، مطالعه، ورزش و سرگرمی‌های دیگر پیدا کنید.
🔻با دوستان، خانواده، همکلاسی‌ها و همسایگان خود در ارتباط باشید تا از آنها حمایت و پشتیبانی کنید و خود نیز آنها را حمایت کنید. کمک به یکدیگر در بهبودی موثر است.
🔻از کلمات و مفاهیمی استفاده کنید که کودکان می‌توانند درک کنند. توضیحات خود را متناسب با سن و درک کودک بیان نمایید.
🔻وقت بگذارید و بچه‌ها را ترغیب کنید تا سوال بپرسند. کودکان را مجبور نکنید که در مورد چیزها صحبت کنند مگر این‌که و تا زمانی که آماده باشند.
🔻به کودکان پاسخ‌های صادقانه بدهید. کودکان معمولاً اگر جواب‌تان را سانسور یا تحریف کنید، یاد می‌گیرند و می‌تواند اعتماد آنها به شما کاهش یابد.
🔻برای تکرار اطلاعات و توضیحات چندین باره، آماده باشید. پذیرش یا درک برخی از اطلاعات ممکن است دشوار باشد. بارها و بارها پرسیدن سوال مشابه ممکن است راهی برای اطمینان خاطر کودک باشد.
🔻افکار، احساسات و واکنش‌های کودک را تصدیق نموده و اعتبار بخشید. به آنها اجازه دهید که بدانند که شما فکر می‌کنید سوال و نگرانی‌های آنها مهم و مناسب است.
🔻به یاد داشته باشید که کودکان تمایل دارند که موقعیت‌ها را شخصی‌سازی کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است در مورد امنیت خود و امنیت اعضای خانواده، دوستان و همسایگان نگران باشند.
🔻اطمینان بخش باشید، اما قول‌های غیر واقعی ندهید.
🔻به کودکان کمک کنید تا روش‌هایی برای بیان خود پیدا کنند. برخی از کودکان ممکن است بخواهند در مورد افکار، احساسات یا ترس‌های خود صحبت کنند. برخی دیگر ترجیح می‌دهند برای کمک به مقابله با آنها به نقاشی کردن، بازی با اسباب بازی یا نوشتن داستان یا شعر روی آورند.
🔻از نحوه پاسخگویی خود به فاجعه آگاه باشید و در مورد آن با بزرگسالان دیگر صحبت کنید. کودکان از تماشای والدین و معلمان می‌آموزند.
🔻کودکانی که در گذشته دچار آسیب یا فقدان‌هایی شده‌اند، ممکن است به واکنش‌های طولانی مدت یا شدید مستعد و آسیب پذیر باشند. این کودکان ممکن است نیاز به حمایت و توجه بیشتری داشته باشند.
🔻نظارت بر علائم جسمی از جمله سردرد و دردهای گوارشی مهم است. بسیاری از کودکان اضطراب را از طریق دردهای جسمی ابراز می‌کنند. افزایش چنین علائمی بدون دلیل پزشکی واضح، ممکن است نشانه این باشد که کودک احساس اضطراب یا درهم شکستگی می کند.
🔻اگر موارد زیر مداوم باشد یا با گذشت زمان بدتر شود، ممکن است کودک به کمک بیشتری نیاز داشته باشد: اختلالات خواب، افکار مزاحم یا نگرانی، مشغله فکری با نگرانی درباره حادثه، ترس مکرر از مرگ، کاهش عملکرد مدرسه، یا پرخاشگری. اگر این‌ها یا سایر رفتارهای نگران کننده مربوط به آن ادامه داشت، از پزشک متخصص اطفال، پزشک خانواده یا مشاور مدرسه کمک بگیرید.
#سلامت_روان _در_کودکان
@binesh_novin
🔻به کودکان اطلاع دهید که افرادی هستند که به حفظ امنیت جامعه کمک می‌کنند. این یک فرصت خوب برای نشان دادن به کودکان است که وقتی اتفاق ترسناکی رخ می‌دهد، افرادی برای کمک به آنها وجود دارند.
🔻قرار گرفتن در معرض محتوای تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی در مورد فاجعه را محدود کنید. قرار گرفتن در معرض مکرر تصاویر ترسناک باعث افزایش پریشانی می‌شود.
🔻تا حد ممکن روال عادی خانه و مدرسه راحفظ کنید.
🔻وقت خانواده را با هم سپری کنید. این می‌تواند احساس امنیت را افزایش داده و فرصت‌های مفیدی برای صحبت و اشتراک‌گذاری فراهم کند.
🔻اطمینان حاصل کنید که آنها وعده‌های غذایی منظم دارند و هر شب خواب خوبی دارند.
🔻به آنها آموزش دهید تا از مصرف الکل، دخانیات و سایر داروها برای مدیریت احساسات پریشان خودداری کنند.
🔻 روش های سالم برای استراحت مانند موسیقی، مطالعه، ورزش و سرگرمی‌های دیگر پیدا کنید.
🔻با دوستان، خانواده، همکلاسی‌ها و همسایگان خود در ارتباط باشید تا از آنها حمایت و پشتیبانی کنید و خود نیز آنها را حمایت کنید. کمک به یکدیگر در بهبودی موثر است.
🔻از کلمات و مفاهیمی استفاده کنید که کودکان می‌توانند درک کنند. توضیحات خود را متناسب با سن و درک کودک بیان نمایید.
🔻وقت بگذارید و بچه‌ها را ترغیب کنید تا سوال بپرسند. کودکان را مجبور نکنید که در مورد چیزها صحبت کنند مگر این‌که و تا زمانی که آماده باشند.
🔻به کودکان پاسخ‌های صادقانه بدهید. کودکان معمولاً اگر جواب‌تان را سانسور یا تحریف کنید، یاد می‌گیرند و می‌تواند اعتماد آنها به شما کاهش یابد.
🔻برای تکرار اطلاعات و توضیحات چندین باره، آماده باشید. پذیرش یا درک برخی از اطلاعات ممکن است دشوار باشد. بارها و بارها پرسیدن سوال مشابه ممکن است راهی برای اطمینان خاطر کودک باشد.
🔻افکار، احساسات و واکنش‌های کودک را تصدیق نموده و اعتبار بخشید. به آنها اجازه دهید که بدانند که شما فکر می‌کنید سوال و نگرانی‌های آنها مهم و مناسب است.
🔻به یاد داشته باشید که کودکان تمایل دارند که موقعیت‌ها را شخصی‌سازی کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است در مورد امنیت خود و امنیت اعضای خانواده، دوستان و همسایگان نگران باشند.
🔻اطمینان بخش باشید، اما قول‌های غیر واقعی ندهید.
🔻به کودکان کمک کنید تا روش‌هایی برای بیان خود پیدا کنند. برخی از کودکان ممکن است بخواهند در مورد افکار، احساسات یا ترس‌های خود صحبت کنند. برخی دیگر ترجیح می‌دهند برای کمک به مقابله با آنها به نقاشی کردن، بازی با اسباب بازی یا نوشتن داستان یا شعر روی آورند.
🔻از نحوه پاسخگویی خود به فاجعه آگاه باشید و در مورد آن با بزرگسالان دیگر صحبت کنید. کودکان از تماشای والدین و معلمان می‌آموزند.
🔻کودکانی که در گذشته دچار آسیب یا فقدان‌هایی شده‌اند، ممکن است به واکنش‌های طولانی مدت یا شدید مستعد و آسیب پذیر باشند. این کودکان ممکن است نیاز به حمایت و توجه بیشتری داشته باشند.
🔻نظارت بر علائم جسمی از جمله سردرد و دردهای گوارشی مهم است. بسیاری از کودکان اضطراب را از طریق دردهای جسمی ابراز می‌کنند. افزایش چنین علائمی بدون دلیل پزشکی واضح، ممکن است نشانه این باشد که کودک احساس اضطراب یا درهم شکستگی می کند.
🔻اگر موارد زیر مداوم باشد یا با گذشت زمان بدتر شود، ممکن است کودک به کمک بیشتری نیاز داشته باشد: اختلالات خواب، افکار مزاحم یا نگرانی، مشغله فکری با نگرانی درباره حادثه، ترس مکرر از مرگ، کاهش عملکرد مدرسه، یا پرخاشگری. اگر این‌ها یا سایر رفتارهای نگران کننده مربوط به آن ادامه داشت، از پزشک متخصص اطفال، پزشک خانواده یا مشاور مدرسه کمک بگیرید.
#سلامت_روان _در_کودکان
@binesh_novin