#آیا_می_دانستید 💡

#هشتم_مارس روز جهانی #زن است و هیچ ارتباطی به کشته شدن کارگران زن نساجی در آمریکا ندارد. در واقع روز جهانی زن با تلاش گروهی از فعالان حقوق زنان از جمله #لوییس_زیتس و #کلارا_زتکین در اوایل قرن بیستم ثبت شد. ابتدا این روز بیست و هشتم فوریه بود اما به تدریج به روز هشتم مارس منتقل شد و یکی از اولین تظاهرات های زنان در این روز به سال 1914 در آلمان بر می گردد که به منظور دریافت حق رای صورت گرفت .

مشهورترین تظاهرات زنان در روز هشتم مارس سال 1917 در روسیه روی داد، در این روز زنان روس به این مناسبت، تظاهراتی تحت عنوان «نان و صلح» به راه انداختند و خواستار پایان جنگ جهانی اول و اصلاح اوضاع شدند. برخلاف انتظار همگان این تظاهرات به ظاهر ساده و زنانه منجر به انقلاب بزرگ روسیه شد .

بعد از انقلاب به پیشنهاد دو تن از شناخته شده ترین فعالان حقوق زنان در شوروی یعنی #الکساندرا_کولونتای و #نادژدا_کروپسکایا این روز در کشورهای سوسیالیستی روز زن لقب گرفته و در نهایت در سال 1977 از سوی سازمان ملل متحد هم روز هشتم مارس با نام روز جهانی زنان به ثبت رسید.
.
#روز_جهانی_زن_مبارک
@binesh_novin

#روز_جهانی_نلسون_ماندلا

ماندلا به جهان آموخت که کرامت زنان و مردان تنها بنیانی است که می‌توان جوامعی عدالت‌محور را بر پایه آن بنا نهاد. او به ما نشان داده است که صلح، یک ایده‌آل و یا مبحثی انتزاعی نیست، بلکه یک سبک زندگی است؛ روشی برای تعامل با دیگران و با جهان است.

نامگذاری روز جهانی نلسون ماندلا:

در نوامبر ۲۰۰۹ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، 18 جولای، روز تولد نلسون ماندلا ،رئیس جمهور سابق آفریقای جنوبی و برنده جایزه صلح نوبل را به پاس خدمات وی در رواج فرهنگ صلح، روز جهانی "نلسون ماندلا" اعلام کرد.

نلسون ماندلا که بود؟
"نلسون ماندلا" (زاده ی ۱۸ جولای ۱۹۱۸ - درگذشته  ۵ دسامبر ۲۰۱۳) است. نلسون ماندلا نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی است که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد. وی پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجستهٔ مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود.

نلسون ماندلا به خاطر حضور در فعالیتهای مقاومت مسلحانه بر ضد آپارتاید محاکمه و زندانی شد. مبارزه مسلحانه، برای نلسون ماندلا، آخرین راه چاره بود؛ او همواره پایبند به خودداری از توسل به خشونت بود. ماندلا در طول ۲۷ سال زندان، که بیشتر آن را در یک سلول در جزیره روبن سپری کرد، مشهورترین چهرهٔ مبارزه علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی شد. نلسون ماندلا را در آفریقای جنوبی اغلب تحت عنوان "مادیبا "می ‌شناسند، این عنوان افتخاری را بزرگان خاندان ماندلا به وی داده‌اند، این عنوان مترادف با نام نلسون ماندلاست. بسیاری از مردم آفریقای جنوبی نیز به نشانه احترام ، وی را 'مخولو' (پدربزرگ) صدا می کردند.

🆔@binesh_novin

پیش از سازمان ملل متحد، اولین بار، جویس هال، مؤسس #کارت‌های_تبریک هالمارک در سال ۱۹۳۰، روز ۲ اوت را به عنوان روز دوستی معرفی کرد تا مردم بتوانند با ارسال کارت تبریک، مراتب دوستی خود را به یکدیگر ابراز کنند. سپس در سال ۱۹۹۸، نین عنان، همسر کوفی عنان، دبیرکل سازمان ملل متحد، #شخصیت_کارتونی_وینی‌پوه 🐻را به عنوان #سفیر_دوستی در جهان، معرفی کرد. این مناسبت با همکاری سازمان ملل و شرکت #والت_دیزنی و به میزبانی کتی لی گیفورد، برگزار شد.

بسیاری از دوستان در این روز برای یکدیگر #هدیه و کارت ارسال می‌کنند. دستبندهای دوستی در هند، نپال، بنگلادش و بخشی از آمریکای جنوبی طرفدارهای زیادی دارد. با گسترش #شبکه‌های_اجتماعی💻، بسیاری از افراد این روز را به صورت #آنلاین📱 جشن می‌گیرند. در حال حاضر، روز دوستی در جهان به جای ۳۰ ژوئیه، بیشتر ۲ اوت برگزار می‌شود. با این حال، ۲۷ ژوئیه سال ۲۰۱۱، طی شصتمین جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، #۳۰_ژوئیه به عنوان #روز_جهانی_دوستی👫👭🏻، نام‌گذاری شد

🆔@binesh_novin

#روز_جهانی_معلم بر همه معلم‌های عزیز مبارک 👩🏻‍🏫👨🏻‍🏫
#اکتبر_۵
#مهر_۱۳

هدف روز جهانی معلم
هدف از نام‌گذاری روزی به عنوان روز معلم، قدردانی از آنهاست. چرا که با وجود افراد مختلف در سیستم آموزشی، همیشه این معلم است که به عنوان آموزگار دانش آموزان شناخته می‌شود و اوست که در تربیت و شکل‌گیری فرزندان جامعه نقش مهمی دارد. از سوی دیگر مشکلات فراوان معلمان در سراسر دنیا و از جمله ایران وجود چنین روزی را تأیید می‌کند چرا که شاید این‌گونه توجه بیشتری به سمت آن‌ها برای رفع مشکلاتشان معطوف شود.

ارزش معلم
معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه ذوق، هنر و توانمندی در آموزش است. هر فردی در هر جایگاهی که باشد مدیون معلمانی است که از کودکی تاکنون در آموزش او دخیل بوده‌اند؛ تفاوتی ندارد پزشک باشد یا مهندس، پرستار باشد یا مدیر، رئیس جمهور باشد یا وزیر. همه افراد جایگاه خود را با زحمات و از خود گذشتگی‌های معلمان کسب کرده‌اند.

🆔@binesh_novin

امروز، ۱۸ مهر - ۱۰ اکتبر، روز جهانی سلامت روان است. سازمان بهداشت جهانی این شعار را برای این روز پیشنهاد کرده است:
«بیایید این را به واقعیت تبدیل کنیم: خدمات سلامت روان برای همه»

به بهانه‌ی این روز به یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت روان در کودکان پرداخته‌ایم: اضطراب.

این مطلب که خواندن آن حدود ۱۲ دقیقه طول می‌کشد و از نشریه‌ی سلامت دانشگاه هاروارد ترجمه شده است، به نشانه‌های اضطراب در کودکان می‌پردازد و حاوی پیشنهادهایی برای والدین و بزرگترهایی‌ست که با کودکان مضطرب سر و کار دارند.

#کلینیک_تخصصی_روانشناسی_بینش_نوین
#روز_جهانی_سلامت_روان
@binesh_novin

امروز، ۱۹ مهر، روز جهانی دختربچه‌هاست. اگر دوست دارید برای فرزند دخترتان هدیه بخرید و به او بگویید دوستش دارید، چه روزی بهتر از امروز که با هدف توانمندسازی دختران، ضرورتِ در نظر گرفتن فرصت‌های برابر به دختران و جلب توجه جهانی به مسأله‌ی نابرابری جنسیتی تعیین شده است؟!

به همین مناسبت یک کتاب پرفروش را مرور کرده‌ایم: «تحت فشار» نوشته‌ی دکتر لیزا دمور، روان‌شناس، محقق و مشاور یونیسف.

خانم دمور در این کتاب توضیح می‌دهد که چرا گفت‌وگو با دختران درباره‌ی نابرابری و تبعیض جنسیتی ضروری است، و مهم‌تر از آن این‌که در این گفت‌وگوها باید به چه نکاتی توجه و روی چه مواردی تأکید کنیم.

در این مطلب که خواندن شش راه‌کار معرفی شده در کتاب «تحت فشار» مرور شده است.

از این‌جا بخوانید:
شش چراغ راه؛ دختران و زندگی در جهانی جنسیت‌زده

با معرفی این مقاله به والدین و معلمانی که می‌شناسید، به گسترش آگاهی برای رویارویی با نابرابری جنسیتی کمک کنید. 🙏

#کلینیک_تخصصی_روانشناسی_بینش_نوین
#روز_جهانی_دختر

@binesh_novin

شش چراغ راه؛ دختران و زندگی در جهانی جنسیت‌زده

قسمت اول

در سال‌های گذشته گزارش‌ها و مقالات بسیاری درباره‌ی اضطراب فزاینده میان جوانان هشدار می‌دهند. موضوعاتی مانند تأثیر روزافزون شبکه‌های اجتماعی، رقابت فزاینده برای ورود به دانشگاه و تغییر هنجارهای جنسیتی کودکان و نوجوانان را تحت فشار زیادی قرار داده است.
هرچند همه‌ی نوجوانان از این پدیده‌ها آسیب می‌بینند اما فشار روی دختران به مراتب بیشتر است- به‌ویژه روی دخترانی از گروه‌های اقلیت در جامعه. دکتر لیزا دمور (Lisa Damour) روان‌شناس، پژوهش‌گر، مشاور یونیسف و نویسنده‌ی کتاب «تحت فشار» (Under Pressure) -کتابِ پرفروش و برگزیده‌ی نیویورک‌تایمز- درباره‌ی همین موضوع صحبت می‌کند. موانعی سر راه دخترهاست که پسرها به کل از آن بی‌خبرند؛ موانعی مثل از استانداردهای سخت‌گیرانه‌ی زیبایی، تعصب و پیش‌داوری درباره‌ی توانایی‌ها و فشارهایی برای این که به لحاظ جنسی خواستنی به نظر برسند خیلی پیش از آن‌که برای ورود به روابط عاطفی جنسی آماده باشند. کتاب «تحت فشار» از والدین و مربیان دعوت می‌کند این فشارها را درک کنند، به رسمیت بشناسند و به دختران در مواجهه با فشارهای جنسیت‌زده‌ی اجتماعی و مراقبت از سلامت روان‌شان کمک کنند.

ادامه دارد


#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت دوم :

کتابِ خانم دمور پر از مثال‌هایی است که به روشن شدن مسائلی که دخترها با آن مواجهند کمک می‌کند. برای مثال، در بخشی از کتاب ماجرای نیکی را تعریف می‌کند؛ دختری ۱۳ ساله که از اضطراب و بی‌خوابی مفرط رنج می‌برد. وقتی خانم دمور از او درباره‌ی علت بی‌خوابی‌اش می‌پرسد، متوجه می‌شود نیکی از شدت نگرانی درباره‌ی چیزهای مختلفی بی‌خواب می‌شود؛ از تکالیف انجام نشده‌اش تا پست «احمقانه‌ای» که در شبکه‌های اجتماعی نوشته، تا تنش‌هایی که در روابط با دوستانش دارد و تیم ژیمناستیکی که از عضویت در آن لذت نمی‌بَرد. یک روز نیکی، شادمان از این‌که پایش شکسته در دفتر خانم دمور ظاهر می‌شود. شکستگیِ پا یک بهانه‌ی «واقعی» به نیکی داده بود تا تیم ژیمناستیک را ترک کند بی‌این‌که کسی از او ناامید شود، گویی وخامت سلامت روان او دلیل کافی نبود.
یکی از نکات کلیدی کتاب این است: دخترها اغلب تحت تأثیر پیام‌های محسوس و نامحسوسی قرار می‌گیرند که باور کنند نقش‌شان در زندگی خشنود کردن دیگران و «بی‌نقص و کامل» بودن است. در این باور جایی برای مراقبت از خود و دنبال کردن رویاهای شخصی نیست. این نه‌تنها به اضطراب و دیگر مسائل سلامت روان منجر می‌شود، بلکه نقش مهمی در ناتوان‌سازی دختران و زنان، آسیب‌پذیر شدن آن‌ها در برابر چالش‌های سلامت روان و رفتارهای تهاجمیِ مردان و پسران بازی می‌کند.

ادامه دارد

#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت سوم :

خانم دمور می‌پرسد: وقتی دختران می‌ایستند و «نه» می‌گویند چه می‌شود؟ در بهترین حالت گستاخ خطاب می‌شوند و البته لقب‌های بدتری مثل «بی‌حیا و سلیطه و هرزه» هم در انتظارشان است. دو راه پیش روی دختران است؛ مواجهه با پیامدهای سخت اجتماعی یا تسلیم، که انتخاب دختران، اغلب، تسلیم است. این روان‌شناس ادامه می‌دهد: «به بیان ساده، دخترهای ما از کودکی به‌طور مستمر این پیام قدرتمند را دریافت می‌کنند که از آن‌ها انتظار می‌رود درخواست های دیگران را برآورده کنند. این باعث می‌شود دخترهای زیادی -درست مثل نیکی- مسئولیت‌ها و وظایف متعددی را به دوش بکشند، روح و جسم‌شان را خسته کنند و به علایق و خواسته‌ها و آرزوهای شخصی‌شان بی‌توجه باشند یا به‌کل از آن‌ها چشم بپوشند.»
البته، در یک دنیای ایده‌آل، لازم نبود به دختران‌مان یاد بدهیم راه‌شان را در یک فرهنگ جنسیت‌زده پیدا کنند، اما اکنون و در دنیایی که در آن به سر می‌بریم مجبوریم چنین کنیم. مهم است یادمان باشد ما در نبردی طولانی برای تغییر پیام‌هایی هستیم که دختران و زنان جوان دریافت می‌کنند. در جهانی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، می‌توانیم نسل جدید زنان را به دانش و اطلاعاتی درباره‌ی فشارهایی که بر آن‌ها وارد می‌شود، مجهز کنیم. آن‌چه در ادامه می‌خوانید پیشنهادهای خانم دمور در کتاب «تحت فشار» است.

ادامه دارد

#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت چهارم:

به فشار روی دخترها برای «بله» گفتن توجه کنید
همه‌ی ما تحت تأثیر فرهنگ عمومی و فشارهای برآمده از آن از دخترها می‌خواهیم خوب و درست رفتار کنند. می‌ترسیم اگر دخترمان طوری رفتار کند که در نظر عموم «گستاخانه» یا «بی‌ادبانه» باشد، هم خودش مورد قضاوت منفی قرار بگیرد هم ما به عنوان والد و سرپرست مورد نقد و قضاوت منفی باشیم. نه‌تنها دخترها را مجبور می‌کنیم کارهایی را که دوست ندارند انجام دهند -مثل همراهی با ما در یک میهمانی که برایش کسل‌کننده است- حتی برای انجام کارهایی که قاعدتاً باید انتخابی باشد هم تحت فشار قرارشان می‌دهیم – مثل عضویت در یک تیم یا دعوت از دوستانی که صمیمیت خاصی با آن‌ها ندارند یا برداشتن یک کلاس اضافی ورزش. خانم دمور می‌نویسد: «دختران ما نباید خیلی از کارهایی که از انجام‌شان خوشحال نیستند را انجام دهند و ما نباید هیچ فرصتی برای کمک به آن‌ها در تمرین «نه گفتن» را از دست بدهیم.»

ادامه دارد


#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت پنجم:

فشارها در مسیر تأمین نیازهای دختران را به رسمیت بشناسید و روی آن‌ها نور بتابانید
دمور می‌نویسد: «فارغ از این‌که دختران نه گفتن با اعتماد به نفس را یاد می‌گیرند یا راه‌هایی دیگری برای مقاومت در برابر آن‌چه دوست ندارند در پیش می‌گیرند، باید یاد بگیرند چه‌طور از حق خودشان دفاع کنند.» این مسأله چیزی فراتر از رک و صریح و بی‌پروا بودن است. 
کافی‌ست به اتفاق‌های پیرامون‌مان دقت کنیم تا ببینیم زنان قدرتمند و مطالبه‌گر چه‌طور با استانداردهایی متفاوت نسبت به هم‌تایان مردشان قضاوت می‌شوند. به قول خانم دمور ویژگی و رفتاری که در مردها تحت عنوان «بیانگری، مطالبه‌گری و اعتماد به نفس» شناخته می‌شود، اغلب در زن‌ها به «غرغر کردن و فشار آوردن» تعبیر می‌شود و دختران و زنانی که طبق تلقی جنسیت‌زده «مردانه» رفتار می‌کنند -یعنی با اعتماد به نفس نظر و خواسته‌شان را مطرح می‌کنند. م.- بابت این رفتار سرزنش و نقد می‌شوند. پژوهشی نشان می‌دهد در اغلب محیط‌های حرفه‌ای، ارزش و شایستگی‌های زنان مطالبه‌گر که کارشان را با اعتماد به نفس پیش می‌برند نسبت به مردان همکار در همان محیط کمتر در نظر گرفته می‌شود.
آشنایی دختران با تبعیض جنسیتی به آن‌ها کمک می‌کند راحت‌تر تصمیم بگیرند که در چه موقعیت‌هایی باید صریح و بی‌پرده باشند و کجاها رویکردی غیرمستقیم  در پیش گیرند.

ادامه دارد

#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت ششم :

به چالش کشیدن پلیس زبان 
در کتاب «تحت فشار» می‌خوانیم: «در مطالب نشریات زرد زیاد به این نکته برخورد می‌کنیم که زنان بیش از اندازه عذرخواهی می‌کنند و آنقدر کلمه‌ی «فقط» را به کار می‌برند که اقتدار و جایگاه خود را تنزل می‌دهند. پس جای تعجب ندارد که گروهی از فعالان حقوق زنان، دختران را ترغیب می‌کنند این عادت‌های کلامی را کنار بگذارند تا ویژگی بیان‌گر و مطالبه‌گر بودن در آن‌ها تقویت شود.
این رویکرد البته محل مناقشه است. درخواست از زنان و دختران برای تغییر سبک صحبت‌شان بر این پیش‌فرض فرهنگی تأکید می‌کند که مدل صحبت مردان «درست» است و سبک حرف زدن زنان «غلط». پیشنهاد خانم دمور این است: «ما باید به شیوه‌ای که دختران زبان را به کار می‌گیرند، خواه برای همدلی با دیگران و خواه برای نشان دادنِ توجه خود به احساسات دیگران، احترام بگذاریم و با اشتباهاتشان هم با فروتنی و ظرافت برخورد کنیم. به جای انتقاد از نحوه‌ی کاربرد زبان، بهتر است این را به رسمیت بشناسیم که دختران به‌طور شهودی مجموعه‌ای پیچیده از استراتژی‌های زبانی را به کار می‌گیرند تا بدون این‌که به احساسات دیگران یا رابطه‌ای که با آن‌ها دارند آسیب بزنند، نظر منفی‌شان را هم بیان کنند.
ما می‌توانیم، به جای اصرار به دخترها برای تقلید از مردان در طرز صحبت کردن، به آن‌ها کمک کنیم درباره‌ی لحن و زبان‌شان در موقعیت‌های مختلف تأمل و بازنگری کنند و این را در نظر بگیرند که در ارتباطات چه اهدافی را دنبال می‌کنند. به این ترتیب آن‌ها در انتخاب دقیق واژه‌هایی که به کار می‌برند (یا نمی‌برند) توانمند می‌شوند.

ادامه دارد

#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت هفتم:

به دختران کمک کنیم تا احساسات منفی خود را بپذیرند
دخترها مثل همه‌ی آدم‌ها عصبانی، خسته، نا امید، ناراحت و کلافه می‌شوند. اما برای آن‌ها، این احساسات اغلب به اضطراب منجر می‌شود. دلیلش هم این است که بسیاری از آن‌ها بر این باورند که به‌کل نباید چنین احساساتی داشته باشند، داشتن احساسات منفی غلط است، باید بابت این احساسات شرمنده باشند و نگران این هستند که بابت تجربه‌ی چنین عواطفی قضاوت شوند.
والدین، به‌طور ناخواسته و غیرعمدی، با نادیده گرفتن و به رسمیت نشناختن این احساسات به مشکل دامن می‌زنند. خانم دمور می‌گوید که حتی خودش هم گاهی مرتکب چنین اشتباهی می‌شوند: «گاهی موقع شام، وقتی یکی از دخترانم از هم‌کلاسی و یا معلمش شکایت می‌کند، واکنش سریع من این است که با به کار بردن چنین جمله‌هایی‌ «خب حالا، شاید این هم‌کلاسیت یه مشکلی داره توی زندگیش. تو باید مهربون‌تر باشی!» یا «مطمئنم که سر معلمت شلوغ بوده و منظور بدی نداشته!» موقعیت را عادی، شکایت او را ناموجه، و احساساتش را سطحی یا اغراق‌آمیز جلوه دهم. او تأکید می‌کند که این طور عوض کردن بحث، عواطف فرد را نادیده می‌گیرد و تنزل می‌دهد.
اگرچه ترغیب کردن به مهربانی کار اشتباهی نیست، اما اگر ما این پیام را به دخترها بدهیم که نباید احساسات منفی داشته باشند، مانعی در مسیر رشد توانایی‌هایشان برای بیان و ابراز احساسات ایجاد می‌کنیم. در عوض، می‌توانیم نشان دهیم که نسبت به احساسات آن‌ها کنجکاویم، مشتاقیم از آن‌چه آزارشان می‌دهد حرف بزنند و دریابند که احساسات‌شان دقیقاً چیست و به چه معناست.



#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت هشتم:

به ظاهر بیش از اندازه اهمیت ندهیم
دخترها و زن‌ها با فشارهای زیادی برای داشتن یک ظاهر معین روبه‌رو هستند و رسانه‌ها هم به‌روشنی نشان می‌دهند که جامعه تا حد زیادی زنان را بر اساس ظاهرشان ارزش‌گذاری می‌کند، نه بر اساس آنچه هستند.
 این شیفتگی نسبت به ظاهر، اعتماد به نفس دخترها را تضعیف می‌کند. مثلاً مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شده نشان می‌دهد که نظر دادن در مورد ظاهر یک زنِ جوان به عملکرد شناختی او آسیب می‌زند. به گفته‌ی دکتر دمور وظیفه‌ی والد این است که درباره‌ی کیفیات و توانمندی‌های مختلف مانند هوش، حس شوخ‌طبعی، خلاقیت، مهارت رهبری و دیگر کیفیت‌های درونی با دختران گفت‌وگو کنند؛ کیفیت‌هایی که او می‌تواند پرورش‌شان دهد.
یک روش مؤثر دیگر این است که مسأله‌ی نابرابری جنسیتی را با اشاره به پیام‌های روزانه‌ای که دریافت می‌کنند با دختران، به‌ویژه دختران بزرگ‌تر، مطرح کنیم؛ مثل این‌که اخبار چه‌طور روی کمد لباس‌های یک زن سیاست‌مدار تمرکز می‌کند یا به جای اشاره به استعداد یک خواننده‌ی زن به بدن و ظاهر او می‌پردازد. گفت‌وگو درباره‌ی این موضوع می‌تواند به دخترها کمک کند که مصادیق تبعیض را ببینند و برای مقاومت در برابر آن‌ها آماده شوند.
کار دیگری که والدین می‌توانند انجام دهد این است به دختران کمک کنند درباره‌ی بدن‌شان احساس خوبی داشته باشند. می‌توان دخترها را به شرکت در فعالیت‌های ورزشی -به‌ویژه آن دسته از ورزش‌هایی که به داشتن بدنی با مشخصات ویژه نیاز ندارند- تشویق کرد، و در عین حال لذت بردن از کارهایی مثل خزیدن زیر پتو در یک شب سرد زمستانی، استفاده از کرم خوش‌بوی بدن یا لذت بردن از یک دسر خوش‌مزه را به رسمیت شناخت. 

ادامه دارد

#روز_جهانی_دختر
@binesh_novin

قسمت نهم :

آگاهی نسبت به فشار مضاعف روی دختران متعلق به اقلیت‌های قومی و گروه‌های به حاشیه رانده شده 
موانع پیش روی دختران برای دخترانی متعلق به اقلیت‌های قومی و گروه‌های به حاشیه رانده شده شدیدتر است چون معمولاً استریوتایپ‌ها و کلیشه‌های بیشتری پیرامون این گروه‌ها وجود دارد. بر اساس گزارشی درباره‌ی دختران رنگین‌پوست احتمال تعلیق دختران سیاه‌پوست از کلاس درس بابت «رفتار غیر زنانه» -مثل اعتراض به مسأله‌ی نابرابری-  شش برابر بیشتر از دختران سفیدپوست است.
حتی شکل‌های نامحسوس تبعیض اثرات منفی دارد، عزت‌نفس دختران را فرسوده می‌کند و باعث نگرانی و اضطراب در روابط روزمره می‌شود. گوش کردن به دخترها وقتی از تعصب و پیش‌داوری شکایت دارند، یا وقتی گیج شده‌اند و نمی‌دانند باید چه واکنشی نشان دهند خیلی مهم است. خانم دمور معتقد است یک خانواده‌ی حمایت‌گر باید در مقابل آسیب‌های ناشی از انواع تعصب‌ها و تبعیض‌ها مثل ضربه‌گیر عمل کند. این مسأله البته به والدین محدود نمی‌شود. همه‌ی ما باید به این مسأله حساس باشیم که نژادپرستی و دیگر انواع تعصب و تبعیض فشارهای زیادی به دختران متعلق به اقلیت‌های قومی و گروه‌های به حاشیه رانده شده تحمیل می‌کند. این وظیفه‌ی تک‌تک ماست که در حد توان‌مان و هرجا که می‌شود با این رفتارهای ویران‌گر مبارزه کنیم.
کتاب لیزا دمور فراخوانی است برای شناسایی روش‌هایی که ما -اغلب به‌شکلی ناخواسته- به کار می‌گیریم و دقیقاً همان رفتارها شخصیت دختران‌مان را شکل می‌دهد و ای‌بسا آن‌ها را برای رفتن (یا نرفتن) به مصاف کلیشه‌ها و تبعیض‌های جنسیتی آماده می‌کند. همزمان با نبرد علیه جنسیت‌زدگی، می‌توانیم دخترها را برای رویارویی منطقی با تبعیض آماده و به آن‌ها کمک کنیم تا به زنانی خوشحال، قوی و مستقل تبدیل شوند؛ زنانی که آرزو می‌کنیم باشند.

پایان

#کلینیک_تخصصی_روانشناسی_بینش_نوین
#روز_جهانی_دختر

@binesh_novin

به مناسبت روز جهانی کودک درباره‌ی یکی از حقوق بنیادین کودک بخوانیم: بازی کردن.

بازی به معنای فعالیتی با انگیزه‌ی درونی که مایه‌ی لذت و خوشی است، اثری فراتر از سرگرمی و سرخوشی دارد:
🔹بازی کردن رشد شناختی و تکامل ذهنی کودک را تقویت می‌کند
🔹مهارت‌های اجتماعی-عاطفی کودک را تقویت می‌کند
🔹خلاقیت را پرورش می‌دهد
🔹تمرکز کودک را تقویت می‌کند
🔹کودک را به استقلال فکری تشویق می‌کند
🔹سلامت جسمی کودک را تضمین می‌کند

یک بازی مفرح و آموزنده و معنادار حق انتخاب و تصمیم‌گیری کودک را به رسمیت می‌شناسد، کنجکاوی کودک را بر می‌انگیزد، لذت عمیق و شادمانی برای کودک به همراه دارد و خودجوش و درون‌زاست.

در این آلبوم اینستاگرامی درباره‌ی هرکدام از این ویژگی‌ها مفصل‌تر توضیح داده‌ایم:

بازی برای کودک همه‌چیز است




#روز_جهانی_کودک
.

https://www.aparat.com/v/B42Z6

#روز_جهانی
#رفع_خشونت_علیه_زنان
#نوامبر_۲۵
#آذر_۴

تاریخچه روز جهانی رفع خشونت علیه زنان:

در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن با نام خواهران "میرابل" پس از ماه‌ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور به قتل رسیدند. جرم این سه خواهر، شرکت در فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم دیکتاتوری حاکم بر دومینیکن بود. ۲۱ سال بعد یعنی سال ۱۹۸۱ در همایشی که در بوگوتا پایتخت کشور کلمبیا که با شرکت مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین و منطقه کارائیب تشکیل شد، پیشنهاد شد روز قتل خواهران میرابل به عنوان روز منع خشونت علیه زنان نامگذاری شود. هدف از این اقدام آن بود تا افکار عمومی جهانیان بیش از پیش به نهی از خشونت از زنان متمرکز شود. سازمان ملل متحد نیز در در ۱۷ اکتبر سال ۱۹۹۹ این روز را به رسمیت شناخت و در تاریخ مناسبت‌های این سازمان گنجاند تا از این طریق همه ساله دولت‌ها و مردم جهان به این موضوع مهم توجه کنند.

🆔@binesh_novin