📌عقیم‌سازی، نوعی «خشونت سیستمی» علیه دختران دارای ناتوانی

✍🏽برگردان: جلوه جواهری


بیدارزنی: تابستان ۱۹۵۵، لیلانی مویر-اومالی تقریباً یازده‌ساله بود که مادرش او را در پله‌های مدرسه آموزشی ایالتی مخصوص معلولان ذهنی در شهر رد دیر (از ایالت آلبرتا در کانادا) ترک کرد. او در طول دوران جوانی توسط مادری که هرگز دختر نمی‌خواست مورد بی‌مهری و غفلت بود.

🔺مویر-اومالی ده سال را در موسسه‌ای گذراند که چند سال قبل از مرخص شدن، با یک آزمایش هوش، او را کم‌عقل تشخیص داده بودند. هیئت‌مدیره اصلاح نژادی ایالت آلبرتا او را «خطری برای انتقال معلولیت یا ناتوانی ذهنی، همچنین محجور از والدین باهوش» دانست.

🔺هنگامی که مویر-اومالی ازدواج کرد و فهمید مشکل باروری دارد، در مراجعه به پزشک متوجه شد که در دوران نوجوانی عقیم شده است و دیگر نمی‌تواند فرزندان خود را داشته باشد.

🔺دختران و زنان جوان دارای ناتوانی به دلایل مختلف از جمله اصلاح نژادی، مدیریت قاعدگی و پیشگیری از بارداری به طور نامناسبی در معرض عقیم‌سازی اجباری و غیرارادی قرار می‌گیرند.» «مطالعات نشان می‌دهد که عقیم‌سازی زنان و دختران دارای ناتوانی همچنان رواج دارد و تا سه برابر بیشتر از نرخ آن در جمعیت عمومی است».

#خشونت_سیستماتیک

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/29567&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌فریاد خاموش زنان فرودست


بیست‌وپنج نوامبر روز جهانی توجه و افشای انواع خشونت علیه زنان و تلاش برای محو آن‌هاست. با تعیین چنین روزی مقرر شد نهادهای مربوطه، از جمله حکومت‌ها، متعهد به بهبود زندگی زنان و حذف خشونت علیه آنان شوند، همچنین جنبش‌ زنان هر ساله در سراسر جهان هر یک به نحوی علیه خشونت برنامه‌هایی برگزار می‌کنند تا توجه همگان را متوجه این مشکل بزرگ کنند. چون به‌رغم راه طولانیِ طی شده دستاوردها چنان نیست که منعی برای خشونت باشد و هنوز راهی طولانی پیش روی زنان است. البته بدیهی است زنان تنها به همین یک روز مبارزه برای محو انواع خشونت علیه زنان بسنده نکرده و نمی‌‍‌کنند، چون آن‌چه تا کنون برای منع خشونت علیه زنان انجام شده ناچیز است و مشکل خشونت به وسعت جهان همچنان وجود دارد. زنان جهان به خوبی آگاهند که تا محو انواع ستم، باید مبارزات پی‌گیر و خستگی‌ناپذیر خود را علیه مردسالاری، سرمایه سالاری و مناسبات قدرت که عامل تمامی ستم‌هاست ادامه دهند و راه درازی در پیش است.

محققان معتقدند خشونت علیه زنان، گسترده‌ترین نقض حقوق بشر در سراسر جهان است و اشکال مختلفی دارد. تقریبا تمام زنان از اشکال مختلف خشونت رنج می‌برند که بیش از یک سوم آنان تحت خشونت فیزیکی هستند، به‌ویژه در خاورمیانه و شمال آفریقا که علاوه بر مرد – سرمایه سالاری، دیکتاتوری‌های مذهبی نیز مزید بر علت شده است. اما در بسیاری از موارد، به‌خصوص در میان زنان فرودست، این آسیب‌ها فلج کننده‌تر و برون‌رفت از آن بسیار دشوارتر است. خشونت‌های ناشی از ساختارهای طبقاتی، سیاسی و حقوقی‌ که زن را در موقعیت فرودست تثبیت‌ کرده‌؛ ظرفیت رشد و بالندگی برابر را از او ربوده و کار خانگیِ بی‌مزد را بر او تحمیل کرده است. همچنین تحمیل بارداری و سقط اجباری، ممنوعیت سقط جنین، تعیین نوع پوشش، خشونت علیه تحصیل، کار و تصمیم برای بدن و روی و موی زنان مصداق خشونت علیه آنان است.

در اینجا نه قصد داریم از انواع خشونت نام ببریم که بی‌شمارند و نه به اعتراضات و جنبش‌های یکی دو دهه اخیر علیه خشونتبپردازیم که در بسیاری موارد صرفا خشونت علیه زنان طبقات متوسط و بالا را هدف خود قرار داده‌اند.در میان این جنبش‌ها، به ویژه جنبش اخیر Me Too به‌قدر کافی رسانه‌ای و له و علیه آن‌ها نوشته شد….هدف ما در اینجا عمدتا طرح بحثی در مورد خشونت علیه زنان بی‌صدا و زنان در حاشیه است و شناختن خشونت‌هایی که جسم و جان زنان بیسواد، زاغه نشین، کارگر، کشاورز، دست‌فروش و سرپرست خانواده و …. را در خانه، خیابان و محل کار می‌آزارد، و پرداختنبه چگونگی گسترش جنبش‌های ضد خشونت به طبقات فرودست و پیدا کردن راهکاری برای ادغام جنبش‌ها و شنیدن صدای زنان در حاشیه.

طبق آمار، خشونت علیه زنان در تمامی جهان و در تمامی طبقات اعمال می‌شود، اما خشونت بر زنان در حاشیه نسبت به طبقه متوسط و بالا به مراتب بیشتر است و بسیار کم‌تر ثبت و گزارش می‌شود.

مسلماّ مساله فقر، بیسوادی، آلونک‌نشینی، نداشتن آب سالم و آب‌گرم و بهداشت کافی بدترین خشونت علیه زنان حاشیه‌نشین است. این زنان به لحاظ وضع بد معیشت و نیاز به درآمد و ضعف شدید اقتصادی، به کار خود وابسته‌اند و ناچار به انجام مشاغل سخت با پایین‌ترین دستمزد و کار در محیط‌های غیر استاندارد می‌باشند، همچنین کمتر بودن فرصت‌های شغلی، نابرابری در دستمزد، تحقیر و تعرض جنسی به زنان از جمله مصادیق خشونت علیه آنان در محیط کار است، در پاسخ به این مشکل جنبش‌های فراوانی در سراسر جهان برای مقابله با این پدیده ضد بشری به وجود آمده‌ است.


زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان/١٢ آذر ١٣٩٩)

#خشونت_علیه_زنان

@bidarzani

ادامه‌ی مطلب ⬇️
http://roshangari.info/#/article/43543

📌📌زندگی توانخواهان و مادرانشان در ایران، غم‌نامه رنج و نیاز


این گفت‌وگوها، مجموعه‌ای است از هم‌صحبتی با مادرانی که فرزند توانخواه دارند، روایتی از زندگی حیرت‌انگیز و پرحادثه آنها. تلاشی برای یک دقیقه بهتر زندگی کردن توان‌خواهان و خانواده‌های آنها.


نسیم از رنج‌های نگهداری فرزندی توانخواه می‌گوید
«بهزیستی ۶۰ هزار تومان می‌دهد، ما ۷ میلیون هزینه می‌کنیم»



@bidarzani
https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/557103&rhash=eec6b76cb50965

وبینار زمانه:
مقابله با #آزارجنسی چگونه جنبشی است؟

با حضور:
فرنگیس بیات، پژوهشگر سیاسی و فمینیست

جمعه چهارم دسامبر/ ۱۴ آذر ساعت ۱۷ اروپای مرکزی – ۱۹:۳۰ تهران

◄ لینک شرکت در این وبینار:
https://bit.ly/webinarzanan

این وبینار هم‌زمان و زنده در سایت زمانه، توییتر، یوتیوب، تلگرام و فیسبوک زمانه در دسترس شماست.

@bidarzani
@RadioZamaneh

جمعی از مادران کشته‌شدگان #اعتراضات_آبان ماه سال ۹۸


@bidarzani
https://www.instagram.com/p/CIVwyWXjXAv/?igshid=q7m7obj2cyqz

📍تداوم بازداشت و بلاتکلیفی ناهید تقوی در زندان اوین

#ناهید_تقوی، شهروند دو تابعیتی ایرانی-آلمانی با گذشت ۵۰ روز از زمان دستگیری کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در زندان اوین در سلول انفرادی نگهداری می‌شود. خانم تقوی روز گذشته طی یک تماس تلفنی کوتاه با خانواده خود از وضعیتش خبر داده است. ناهید تقوی ۶۶ ساله، چندی پیش تحت عمل جراحی قرار گرفته و از بیماری فشار خون بالا رنج می‌برد.

جمعه ۱۴ آذرماه ۱۳۹۹، ناهید تقوی، شهروند دو تابعیتی ایرانی-آلمانی با گذشت ۵۰ روز از زمان دستگیری کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در زندان اوین در سلول انفرادی نگهداری می‌شود.

خانم تقوی روز گذشته طی یک تماس تلفنی کوتاه با برادر خود خود از وضعیتش خبر داده است. این دومین تماس این شهروند دوتابعیتی از زمان بازداشت تاکنون بوده است./هرانا

#زنان_زندانی_سیاسی


@bidarzani

🔶آغاز راه آزادی:
سکس، قدرت، خشونت، #من‌هم

🔹خشونت جنسی چگونه تعریف می‌شود؟ آیا تمامی افراد برای شکستن سکوت قدرت چانه‌زنی یکسانی دارند؟ آیا تمامی راویان شنیده می‌شوند؟ اطلاق مفهوم شجاعت بر افشاگری‌های زنان دارای موقعیت‌های ویژه اجتماعی و اقتصادی، چه پیامی برای زنان فرودست و فاقد جایگاه قدرت و ثروت که از قضا بیشترین آسیب‌ها متوجه آنهاست می‌تواند داشته باشد؟ روایتگری فردی چگونه با اعتراض جمعی پیوند می‌خورد؟ تکلیف ما با آزارگران چیست؟ با آنها چه باید کرد؟ آیا صرف مجازات افراد خاطی یک پیروزی بزرگ برای جنبش مبارزه با خشونت جنسی محسوب می‌شود؟

🔹در مجموعه پیش رو، Verso Books متن‌هایی را از کنشگران و دانشگاهیان گردآوری کرده که با دیدگاهی انتقادی به بررسی رویکردهای غالب در جنبش MeToo و به طور عام جریان مقابله با آزار جنسی پرداخته و به دنبال پاسخی برای این پرسش‌های اساسی بوده‌اند. این مجموعه راهکارهایی فراتر از روایتگری پیش روی ما می‌گذارد و تاریخچه مبارزه و سازماندهی دیرپای زنان کارگر، زنان رنگین‌پوست، زنان فرودست، زنان زندانی، زنانی که در نقش‌های سنتی جنسیتی جای نمی‌گیرند و ... را علیه خشونت جنسی توضیح می‌دهد. مبارزاتی که در بحبوحه روایتگری MeToo نادیده گرفته شده است.

🔹ما ترجمه این مجموعه را پیش از شکل‌گیری جنبش روایتگری آزار جنسی در ایران به پایان رسانده بودیم. اکنون پس از گذشت چندین ماه از اولین موج افشاگری‌ها، باور داریم این متون اگرچه از بستری به غایت متمایز برخاسته، برای جنبش نوپای روایتگری در ایران نیز پرسش و راهکارهایی اطلاق‌پذیر ارائه می‌کند.

🔹در خلال این متن‌ها با روایت‌هایی ناشنیده مواجه می‌شویم و مقاومت‌هایی نادیده. با رنج زنانی بدون مدارک اقامت و محروم از حداقلی‌ترین امتیازها و امکانات برای «شکستن سکوت»، با تشکل‌یابی «زنان کارگر که تمامی امور را ممکن می‌سازند» و با تقلای ذهنی، واکاوی درونی و عذاب مستمر زنی که حتی نمی‌تواند تجربه خود را تجاوز بنامد چرا که «به اندازه کافی» از خود مقاومت نشان نداده است.

🔹دیدبان آزار ترجمه این مجموعه را تقدیم می‌کند به آنهایی که سکوت را به ساحت زبان و کنش رساندند و همچنین آنهایی که فرصت و امکان فریاد زدن ستم‌های فروخورده را پیدا نکردند: «بار سنگین سکوت ما را خفه خواهد کرد. ما در نبرد علیه ستمگری‌های سکوت، در تلاش برای شکستن آن متحد هستیم. آنچه که مانع بسیج ما می‌شود نه اختلافمان که سکوتمان است. و چه بی‌شمارند سکوت‌هایی برای شکسته شدن.»


فایل پی‌دی اف این کتاب را در لینک زیر بخوانید:

http://harasswatch.com/news/1617/
@bidarzani

📌حکم اعدام سه معترض آبان نقض شد؛ رسیدگی دوباره به پرونده در شعبه جدید

 
روابط عمومی دیوان عالی کشور و بابک پاک نیا، وکیل، اعلام کردند که حکم اعدام امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی، سه معترض آبان ۹۸، نقض شده و پرونده بار دیگر در یک شعبه دادگاه انقلاب رسیدگی خواهد شد.

پاک‌نیا، وکیل امیرحسین مرادی، شنبه ۱۵ آذر در حساب توییتر خود نوشت که حکم اعدام این سه معترض از سوی شعبه اول دیوان عالی کشور نقض و پرونده در روزهای آینده برای رسیدگی دوباره به شعبه عرض ارسال خواهد شد.


@bidarzani
https://iranintl.com/ايران/حکم-اعدام-سه-معترض-آبان-نقض-شد؛-رسیدگی-دوباره-به-پرونده-در-شعبه-جدید?tg_rhash=caaffff87f6b1f

مریم رنجبر: کمانم را فروختم و انگیزه ای برای بازگشت به تیم ملی ندارم


عضو پیشین تیم ملی کامپوند، از عدم پرداخت "پاداش مدال آوری و حقوق" به عنوان دلایل اصلی اعتراض، فروش کمان و خداحافظی خود از تیم ملی کامپوند نام برد.

مریم رنجبر در گفت و گو با ایسنا، اظهار  داشت: فعالیت های حرفه ای خود را در تیروکمان به خاطر پرداخت نشدن "حق و حقوق و پاداش مدال آوری در قهرمانی آسیا"  از سال ۱۳۹۷ کنار گذاشته ام و انگیزه ای برای بازگشت ندارم.

این قهرمان ملی تیروکمان در ادامه با اشاره به پیگیری های فراوان خود برای دریافت حقوق و پاداش مدال و سایر مشکلاتش گفت: برای دریافت حقوقم از دفتر رییس جمهور خطاب به فدراسیون تیروکمان نامه ای را مبنی بر مساعدت و رسیدگی ارائه دادم. اما متاسفانه به نامه مذکور پاسخی داده نشد. 

رنجبر همچنین از دیدار با رییس کمیته ملی المپیک به عنوان‌گام دوم‌ پیگیری مشکلاتش یاد کرد و گفت: رضاصالحی امیری در همین دیدار با رییس فدراسیون تیروکمان مذاکره کرد که غلامرضا شعبانی بهار نیز قول پیگیری مساله را داد که باز هم نتیجه بخش نبود.

#ورزش_زنان

 
@bidarzani
https://www.isna.ir/amp/99091410768/?__twitter_impression=true

🔷یک قرن مبارزه برای حق سقط‌جنین- بخش اول

✍🏽مریم جمشیدی

@bidarzani


جنبش زنان بیش از یک قرن است که در حال مبارزه برای آزادی سقط جنین، یکی از مسائل اجتماعی مورد بحث در میان جوامع مختلف بشری است. مسئله‌ای که در هر دوره به شکلی متفاوت طرفداران و مخالفان خود را در جنبه‌های گوناگون از داشتن حق زن بر بدن تا قتل عمد جنینی که روح در آن دمیده شده، به رویارویی و‌ چالش کشانده است. این مبارزات کم‌ و بیش در تمام نقاط جهان در دوره‌های مختلف وجود داشته و زنان در برخی موارد با پافشاری بر خواسته‌هایشان به موفقیت‌هایی در این زمینه دست یافته‌اند.


📍ایالات متحده آمریکا

درآمریکا، مبارزه برای آزادی باروری و سقط جنین چالش‌های بسیاری داشته است. این تلاش‌ها در بین نژاد سفیدپوست و دیگر نژادها و در میان لیبرال‌ها و سوسیالیست‌ها مسیر متفاوتی طی کرده است.

اما گلدمن یکی از مبارزان آنارشیست-سندیکالیست معتقد بود که کنترل موالید بهترین راه دفاع از حق زن در کنترل بدن خود است. او در سال ۱۹۰۰ به کنفرانسی رفت و در هنگام بازگشت داروهای جلوگیری از بارداری را با خود به صورت قاچاقی منتقل کرد. او به همراه بن ریتمن با توزیع جزوه‌ای کوچک به نام چرا و چگونه فقرا نباید بچه داشته باشند، این قانون را به مبارزه طلبید. گلدمن و ریتمن به خاطر این «تبلیغات عملی» روانه زندان شدند.

📍اروپا

در اروپا همانند آمریکا گفتمان کنترل موالید و سقط جنین با فعالیت‌های آنارشیست‌ها و سوسیالیست‌ها عمومی شد. آنها به جای پیروی از حق رای به دنبال حق بر بدن و آزادی جنسی بودند؛‌ گفتمانی که حقوق باروری از جمله سقط جنین را در برمی‌گیرد. پیش از جنگ جهانی اول این گفتمان شروع شده بود؛ اما جنگ میانه مبارزات برای سقط جنین قانونی و ایمن قرار گرفت.

پس از ۱۹۱۸ حال و هوای تشویق موالید ظهور کرد و قوانین سقط جنین در چندین کشور سخت‌تر شد. جنگ و امپریالیسم مادری را به موضوعی مبتنی بر سیاست دولتی تبدیل کرد. تاکید همگانی بر اهمیت احساسات زنان در رابطه با حقوق جنسی به دو صورت بیان می‌شد؛ اولی حول حقوق فردی و آزادی اراده دومی براساس رابطه زنان در مقام شهروند-مادر با دولت. شق دوم در هر دو جناح راست و چپ محسوس بود.

#سقط_جنین

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30643&rhash=3ec4f87be6d7d1

#توییت_خوان

مصطفی نیلی وکیل دادگستری:

‏خانم ‎#سپیده_فرهان از زندان اوین زنگ زد و گفت دستوری مبنی بر انتقال ایشان به زندان قرچک آمده و در حال جمع کردن وسایل و خداحافظی از دوستانش است.
فارغ از این که هیچ دلیلی برای تبعید ایشان وجود ندارد، انجام این امر در شرایط کرونا را متوجه نمی‌شوم.
یک روز هم نمی‌گذارند شاد بمانیم.


@bidarzani
https://twitter.com/MostafaNili58/status/1335178329406713857?s=09

📌تصاویر دختران شین آبادی ۸ سال پس از جهنم

درمان دختران متوقف شده است

✍الناز محمدی

درمان دختران شین‌آباد با شیوع کرونا متوقف شده و زخم بعضی از آنها عفونت کرده است. آنها از دولت می‌خواهند روند درمان، دوباره شروع و سهمیه‌ای ویژه در کنکور ۱۴۰۰ برایشان در نظر گرفته شود. آنها سال‌هاست هیچ روانشناسی را ندیده و افسردگی، ضعف حافظه، نداشتن تمرکز و گشادی دریچه قلب از عوارضی است که گربانگیرشان شده است.


اسرین»، نام کتابش را گذاشته: «از خاکستر خود برمی‌خیزیم». دختربچه مغمومی که هشت سال پیش، نیمه‌ِ‌ پاییز، همراه ۲۷ دانش‌آموز دیگر در کلاس درس مدرسه انقلاب اسلامی شین‌آباد سوخت، حالا کتابی شصت صفحه‌ای نوشته و از دوستانش خواسته از خاکستر خاموش و فراموشیِ آن آتش که صورت و دست و نفس و بچگی‌شان را با خود برد، بلند شوند که «هنوز می‌شود زندگی کرد.» 


@bidarzani
https://hamshahrionline.ir/x6Rw9

#طوفان_توییتری

🔴 نظام جمهوری اسلامی، در یکی از بحرانی ترین وضعیت های خود به سر می برد. بحران معیشت، اعمال خفقان و بحران آزادی های اجتماعی و سیاسی، ناامنی و ... همه و همه با گسترش ویروس کرونا، شکل وخیم تری به خود گرفته اند. تعطیلی مطلق دانشگاه (در حالی که هیچ نهاد دیگری این شکل از تعطیلی را به خود ندیده است) در کنار پدید آوردن مسائل و مشکلات صنفی جدید برای دانشجویان، میدان عمل را نیز از آنان گرفته است. با وجود این شرایط آیا دستگاه سرکوب، از کار افتاده یا تعطیل است؟

میدان دانشگاه، خالی است اما نیروی سرکوب به درون خانه ها ریخته است تا قلع و قمع هرگونه عنصر فعال را در سکوت، پیش ببرد. مسئله نه فقط سرکوب دانشگاه، بلکه همزمان سرکوب سیستماتیک معترضان آبان و دی، فعالان زنان، کارگری، معلمان و... نیز هست. نظام موجود حل بحران ها را با اعدام و زندانی کردن و شکنجه و حذف و طرد زنان و مردانی پیش می برد که در برابر نقش خودِ سیستم در پدید آمدن این بحران ها سکوت نکرده اند.

ویروس سرکوب، نقشی پررنگ در پیشبرد این سرکوب های سابقا موجود داشته است. هرچند دانشگاه خالی و جامعه در شوک ویروس است اما همچنان سکوت را جایز نمی دانیم.


امشب، در آستانه‌ 16 آذر، ساعت 21، در توییتر و دیگر شبکه های اجتماعی، از #ویروس_سرکوب، می گوییم. از تداوم بازداشت #الهام_صمیمی بعد از گذشت قریب به دو هفته و از احکام و اعدام و سرکوب بین دانشجویان و دیگر نیروهای اجتماعی.

#ویروس_سرکوب
#این_تنفس_مقاومت_است
#۱۶_آذر

https://bit.ly/3olGJsg
@bidarzani
@Daneshgah_ma ⁠⁠⁠⁠⁠

🔴۴۰ سال از آخرین شانزده آذری که بدون دانشگاه تجربه‌اش کردیم می‌گذرد. اکنون دانشگاه در میانه انقلاب فرهنگی دوم و تحت اِشغال کارگزاران سلطه، تبعیض و استثمار است. ما از دانشگاه رانده شدیم، از حیات اجتماعی ساقط شدیم و فضای کنشگری‌مان هرچه بیشتر هضم در چرخه‌ای معیوب شد تا آموزش مجازی به‌مثابه آموزشی بی‌کیفیت و نابرابر به دانشگاه تحمیل و زمینه برای اعمال هرچه شدیدتر تبعیض مساعد شود و سایه سرکوب بیش‌ازپیش بر سرمان سنگینی کند.

🔴در این میان قصد کردیم تا فراخوانی به یادآوری بدهیم. یادآوری اینکه اکنون دو سال است آذر از دل آبان خونین می‌شکفد، یادآوری اینکه پیش از آن‌ها هم بسیاری به شستن خون از پیکر دانشگاه و خیابان برآمدند و ناکام ماندند، یادآوری اینکه دربند کردن رفقایمان تنها در خشم‌مان می‌دمد و درنهایت یادآوری اینکه نفَس‌های ما از تضاد و آگاهی برمی‌خیزد و خاموش شدنی نیست.

🔴این فراخوانی است به روایت سفر دور و درازمان، خواه با گذشته‌ای در اندیشه جنگل، خواه با امروزی در اندیشه دانشگاه و خیابان. در #۱۶آذر۹۹ بنای آن داریم تا درحالی‌که گمان می‌کنند حذفمان کرده‌اند؛ با تحمیل فقر، با انقلاب فرهنگی و با سرکوب، از میان خفگی‌ها و این سکوت سیاه فریاد روشنایی برآوریم: #این_تنفس_مقاومت_است

👇متن کامل در Instant View

https://telegra.ph/این-تنفس-مقاومت-است-12-04

@bidarzani

⭕️ پیام‌گیر تلگرام:
@rooz_daneshjo

📍زینب اسماعیلی، عضو گروه مادران آشتی به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد

🔸حکم ۶ سال حبس #زینب_اسماعیلی، عضو گروه مادران آشتی پس از درخواست واخواهی در شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به یک سال حبس تعلیقی تبدیل شده است. وی پیشتر از سوی دادگاه انقلاب سنندج به صورت غیابی به اتهام «عضویت در گروه‌های معاند» و «تبلیغ علیه نظام» مجموعا به ۶ سال حبس محکوم شده بود.

🔸زینب اسماعیلی در تاریخ ۸ اسفند سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در شهر دهگلان استان کردستان بازداشت و پس از یک ماه نگهداری در بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر سنندج با قرار وثیقه آزاد شد. او در این مدت از حق ملاقات با خانواده و دریافت داروهایش محروم بود.


@bidarzani
http://kurdistanhumanrights.org/fa/?p=14893

شین‌آباد

طرح از ریبوار پرویزی

@bidarzani
‎https://twitter.com/rebwar_perwizi/status/1335292008303353857?s=09

📌رنج زنان کارگر؛ از تبعیض تا آزار

سازمان بین‌المللی کار: چرا زنان کارگر مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرند؟ / خشونت علیه ۲۴۳ میلیون زن در سال‌جاری!

همه‌گیری کرونا دنیای کار را تحت تاثیر قرار داده. کارگران زیادی در سراسر جهان با مشکلات فروانی مثل بیکاری، تبعیض جنسیتی و تعرض جنسی روبرو هستند. در میان گروه‌های کارگری، زنان و کارگران جوان آسیب‌های جبران‌ناپذیر بیشتری را تجربه‌ کرده‌اند.

به گزارش سازمان بین‌المللی کار ۲۴۳ میلیون زن در سراسر جهان در سال ۲۰۲۰ در معرض خشونت، تعرض جنسی و تبعیض جنسیتی قرار گرفته‌اند. در ایران اما وزارت کار هیچ‌گاه به ماده ۶ و ۳۸ که درخصوص تبعیض جنسیتی است ورود پیدا نکرده.

«محسن باقری» فعال کارگری و عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران به «فراز» می‌گوید: «بسیاری از کارگاه‌ها حداقل‌های مزدی درخصوص زنان را رعایت نمی‌کنند. زنان از بیمه‌های‌ اجتماعی محروم‌اند و متاسفانه مورد سوءاستفاده‌ نیز قرار می‌گیرند»./ فراز



@bidarzani

دانشگاه زنده است (به مناسبت ١۶ آذر روز دانشجو)



شانزده آذر نماد مبارزه‌ی دانشجویان برای رسیدن به رهایی و عدالت است: مبارزه برای آزادی، مبارزه علیه فقر، تبعیض، سرکوب، سانسور و اعدام. روزی که یادآور مبارزه‌ی مستمر و پی‌گیر دانشجویان علیه قدرت دیکتاتوری است، گرچه  نظام حاکم از روز نخست  درپی مصادره‌ی این روز و تغییر هویت اعتراضی و مبارزاتی آن بوده است اما دانشجویان همواره با اعتراض، اعتصاب و تظاهرات پرشور خود در بدترین شرایط سرکوب، دانشگاه ها را پس گرفته و از آن خود کرده‌اند.

جنبش دانشجویی در تاریخ مبارزاتی ایران، از پیشروترین جنبش‌های ضد سلطه، قدرت و سرمایه است. جنبشی مستقل و متکی بر تشکل‌های دانشجویی با رویکردی رادیکال و خارج از سیطره‌ی تفکر نولیبرالی. جنبشی برآمده از متن جامعه و همراه و همسو با طبقات فرودست و زحمتکش: «فرزند کارگرانیم  کنارشان می‌مانیم». 

این جنبش در درون دانشگاه‌ها با طرح خواست‌های فراگیر صنفی و سیاسی و در بیرون  دانشگاه‌ها از طریق پیوند  با سایر جنبش‌ها، از جمله جنبش کارگری و جنبش زنان، همواره با مبارزات و مطالبات فرودستان جامعه هم‌سو بوده است: «دانشجوی گرسنه  برای آینده می‌جنگه».  نمونه‌های این هم‌سویی در جنبش‌های اخیر به‌ویژه از سال ۹۶ با حضور فعال و تاثیرگذار دانشجویان و طرح شعارهای کلیدی کاملا مشهود است: «اصلاح طلب،اصول گرا، دیگه تمومه ماجرا». 

تهاجم لجام گسیخته‌ی سرمایه و قدرت به دانشگاه‌ها همراه است با تحمیل روند خصوصی‌سازی، عدم حمایت اقتصادی و کاهش خدمات رفاهی از جمله تامین خوابگاه و تغذیه‌ی دانشجویان.  پولی کردن و تعیین شهریه‌های گزاف برای دانشگاه‌ها، افزایش دانشگاه‌های خصوصی با هزینه‌های سرسام‌آور و تحمیل بار مالی تحصیلی به خانواده‌ها  در جهت سودجویی بیشتر، فشار فزاینده‌ای به دانشجویان و خانواده‌های آنان وارد کرده است . کنترل روزافزون و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها چه به هنگام  گزینش دانشجو و چه در مورد مقررات آموزشی، تشدید تبعیض جنسیتی، تفکیک جنسیتی و محدودیت رشته‌های انتخابی زنان، ایجاد نهادهایی چون کمیته‌ی انضباطی و بسیج دانشجویی، همه در راستای سلطه بر دانشگاه‌ها و سیاست‌زدایی از آن صورت می‌گیرد. احضار و تهدید کنش‌گران صنفی از سوی نهادهای خارج از دانشگاه و موج دستگیری‌ها و زندانی کردن دانشجویان نیز درجهت فشار هرچه بیشتر بر جنبش دانشجویی است. جواب دانشجویان به این نظام کنترل و امنیت: «دانشگاه پادگان نیست»، «دست قدرت‌های سیاسی و امنیتی از دانشگاه کوتاه» و….

در یک سال اخیر و بحران کرونا، نظام حاکم، به رغم عدم توانایی و نداشتن اراده کافی برای کنترل و مهار همه‌گیری، اما به بهانه‌ی آن، سلطه و کنترل امنیتی برتمامی ابعاد زندگی مردم را تشدید کرده است: تعطیلی اجباری دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در شرایطی صورت می‌گیرد که تعداد زیادی از دانشجویان و سایر معترضین زندانی در ازدحام فشرده‌ی فضای محدود زندان‌ها در معرض انواع بیماری‌ها از جمله کرونا هستند.   زندان‌هایی که کرونا در آن‌ها اپیدمی شده و فاقد امکانات اولیه‌ی زیستی و بهداشتی هستند و قطعا  با این شرایط خطرناک باید منتظر آمار بالای ابتلا و مرگ در زندان‌ها نیز باشیم.  کینه‌ی حاکمان به زندانیان سیاسی و عدم توجه به شرایط نگه‌داری و امکان ابتلای آنان به کرونا، نوعی شکنجه و آزار عمدی زندانیان بوده و در صورت مرگ بر اثر ابتلا به کرونا قتل عمد محسوب می‌شود. بنابراین آزادی بدون قید و شرط و فوری زندانیان به ویژه دانشجویان زندانی اولین خواست زندانیان و خانواده‌های آنان در این زمان است.

در آستانه‌ی روز دانشجو، پیوند مطالبات دانشجویان با مطالبات جنبش‌های دیگر از جمله جنبش زنان، جنبش کارگری و جنبش‌های منطقه‌ای و جهانی، و هم چنین اقدامات عملی و سازمان‌یابی حرکت‌های نوین‌ِ‌ِ حاصل از پیوند این جنبش‌ها می‌تواند راهکارهایی موثر برای پیشبرد اهداف مشترک رهایی‌طلبانه و عدالت‌جویانه تمامی مردم باشد.

✅ زنان آرزم (آورد رهایی زنان مردان) ۱۶ آذر ۹۹

           

@bidarzani                        
https://akhbar-rooz.com/?p=96151 لينک کوتاه

🔶با نگاهی به مسئله خشونت علیه زنان

📌ضرورت مرور: امر شخصی، امری سیاسی ست. حوزه‌ی خصوصی، حوزه‌ی سیاسی ست

✍🏽ژینا مدرس گرجی

@bidarzani

از کودکی شنیده‌ایم که سیاست پدر و مادر ندارد و باید از سیاست دور باشیم و صدالبته سیاست برای زنان بسی خطرناک است و لذا درخور اتخاذ فاصله‌ای دورتر. اکثرا می‌گوییم کار، فکر و فعالیت‌هایمان سیاسی نیست؛ اما واقعیت این است که سیاست از بالش زیر سر شما (رگ گردن شما) به شما نزدیک‌تر است.
همه چیز سیاسی است. امر شخصی، امری سیاسی است.این عبارت را نخستین بار کَرُل هانیش در سال ۱۹۷۰ در کتابی با عنوان یادداشت‌هایی از سال دوم، نوشت که به یکی از شعارهای اصلی فمینیسم موج دوم، با تأکید بر نفوذ قدرت در شخصی‌ترین مسائل زندگی و پیوند آن با سیاست، بدل شد. وقتی برای اولین بار این جمله را ادا کرد، صدها هزار نفر دیگر با او هم‌ صدا شدند -البته اگر در آن زمان دسترسی به شبکه‌های اجتماعی بود چه ‌بسا این تعداد به میلیون‌ها نفر هم بالغ می‌شد- زیرا همگی به‌خوبی دریافتند آنچه را که قبلاً مسئله‌ی شخصی، خانوادگی و خصوصی می‌دانستند در واقع مسئله‌ای مشترک، عمومی و اساسی بوده است.


🔺دولت، در امر سیاسی و شخصی

دلالت عبارت امر شخصی، امر سیاسی ست این نیست که همه‌ی مواردی که اکنون درگیر آن هستیم مصوب مجالس قانون‌گذاری کنونی است. بلکه در این راستا به همان اندازه لحظه‌ی اکنون واجد اهمیت است که درازنای تاریخ و پهنه‌ی گسترده‌ی فرهنگ. در گذشته به‌صورت قوانین نانوشته‌ی ایل و طایفه و بعدها مجالس قانون‌گذاری دولتی. ولی مجالس قانون‌گذاری کنونی با وضع قوانین جدید به نفع برابری می‌توانند مؤثر و کارا باشند.
انگار در واقع هم درد هم درمان، هردو در سیاست است. به جز مسئولیت دولت در قبال اقتصاد و رفاه اجتماعی و عمومی، انتظار می‌رود نه تنها چارچوب برابری حقوقی را فراهم کند تا افراد بتوانند اهداف خود را پیگیری کنند، بلکه از دولت خواسته می‌شود که به نفع گروه‌های تحت ستم و قربانی خشونت‌های اجتماعی مداخله کند.

#خشونت_علیه_زنان

👈🏾ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30672&rhash=3ec4f87be6d7d1