📢📢📢
🖌روایت‌های شما

من حسابدار یک شرکت مواد غذایی خصوصی هستم.

در ایام عید قصد داشتم تا ۱۵ فروردین سر کار نروم ولی اجازه ندادند و من از ۴ فروردین برگشتم سر کار.

هیچ یک از همکاران و همین طور کار فرما اصلاً بیماری را جدی نمی‌گیرند. خبری از ضدعفونی و گندزدایی در محل کار نیست.

من و همکارم که ایشان هم خانم هستند فقط دفتر خودمان رو ضدعفونی می کنیم.
(بقیه همکاران آقا هستند) البته بیشتر زحمت ضدعفونی کردن با همکارم است چون من حساسیت دارم و ریه‌هایم ضعیف است و وایتکس اذیتم میکند.

اگه من دفتر را ضدعفونی کنم به خاطر ریه‌هایم به‌جای وایتکس از الکل استفاده می‌کنم. الکلی که با هزینه شخصی خودم تهیه می‌کنم.

وقتی همکارانم من یا همکار خانمم را در حال تمیز کردن دفتر یا شستن دست می‌بینند ما را مسخره می‌کنند.

من از شروع بیماری دیگه سرکار چای نمی‌خورم و ناهار را هم داخل ماشینم می‌خورم. بعد همکارانم به حالت تمسخر به من چای تعارف می‌کنند و بعد می‌خندند.

گاهی به این فکر می‌کنم که استعفا بدهم ولی نمی‌شود. من مدتها دنبال کار بودم و تازه کار بهتری پیدا کرده‌ام.
اگر بیرون بیایم معلوم نیست که آینده چه می‌شود.

همسرم هم همیشه مخالف کار من بود. با کلی ماجرا رفتم سر کار. اگر بیکار بشوم برمی‌گردم سر خانه اول.

📍شما هم میتوانید روایت خود را از تاثیر بیماری کرونا بر زندگیتان برای ما بفرستید.

#زنان_و_کرونا


@bidarzani