حتمابخوانید👇🏾👇🏾
#نوکری_امام_حسین_بالاترین_پست_و_منصب_است ...
آن پست و منصب که باید دو دستی چسبید که از دست نرود نوکری اهل بیت و امام حسین(ع) است.
در زیارت عاشورا هم تثبیت این منصب را از خدا می خواهیم که: خدایا، تزلزلی در این موقعیّت و پست و منصب افتخارآمیز بوجود نیاید.
همه ی پست های ظاهری دنیائی را که از ما بگیرند، غمی نیست؛ ذره ای نگرانی وجود ندارد؛ تازه از یک نظر، انسان باید خوشحال هم باشد ولی کاری نکنیم که خدای نکرده آقا امام حسین (ع) سِمَت نوکری را از ما بگیرد البته ارباب ها و رئیس های دنیائی امکان دارد که منصب ما را بی جهت بگیرند و خدمات ما را نادیده بگیرند ولی ارباب واقعی دنیا و آخرت ما، آقا امام حسین (ع) اینطور نیست؛ از باب کرم به ما این افتخار را داده است و به بدی های ما هم نگاهی نمی کند؛ فقط بی وفائی نباید کرد اخلاص را نباید از دست داد. ما در نوکری نباید کم لطفی کنیم؛ آقا، آقائی می کنند و بنده نوازی را خوب انجام می دهند. در هر پستی از لحاظ دنیائی که قرار می گیریم، پست نوکری امام حسین (ع) را باید در اولویت داشته باشیم، اگر ما به عنوان شیعه ی مخلص اهل بیت (ع) آن پست مادّی و دنیائی را بالاتر بدانیم و توجّهی به این پست پر افتخار نوکری امام حسین (ع) نداشته باشیم، خیلی بدور از معرفت عمل کرده و بسیار ضرر کرده ایم.
اولیای خدا مثل امام (ره) اینگونه بودند، ریاست همه ی دنیا را با پست نوکری اسلام و مکتب اهل بیت و مدال عشق و ارادت به امام حسین (ع) عوض نمی کردند. اهمیت و ارزش و اصالت این، برای آنها بیشتر از همه مَناصب و موقعیت های دنیائی بود.
نوکری امام حسین (ع) و عبودیت خدا از هم جدا نیست. امام حسین (ع) ابا عبداللّه است؛ پدر عُبّاد خداست. مکتب امام حسین (ع) مکتب عبودیت و بندگی است، لذا اولیای خدا، سِمت بندگی خدا را به عنوان بالاترین افتخار و موقعیت، هیچگاه از دست نمی دهند و هر چقدر هم مقام آنها بالا رود، به امور عبادی آنها خدشه ای وارد نمی شود؛ راه بندگی خدا را هم از راه اهل بیت (ع) به دست می آورند، با عشق حسین (ع) و سوز و اشک بر امام حسین (ع)، به مراتب عبودیت دست پیدا می کنند. لذا می بینیم که اگرچه بالاترین پست ظاهری را دارند، ولی نماز جماعت و عبادت ومجالس حسینی را در اولویت قرار می دهند، برایشان این مسائل، اهمیت بالاتر از همه ی دیگر امور است.
ان شاء الله همه ما اینگونه باشیم.
@asheghan_mahdi_malard
#نوکری_امام_حسین_بالاترین_پست_و_منصب_است ...
آن پست و منصب که باید دو دستی چسبید که از دست نرود نوکری اهل بیت و امام حسین(ع) است.
در زیارت عاشورا هم تثبیت این منصب را از خدا می خواهیم که: خدایا، تزلزلی در این موقعیّت و پست و منصب افتخارآمیز بوجود نیاید.
همه ی پست های ظاهری دنیائی را که از ما بگیرند، غمی نیست؛ ذره ای نگرانی وجود ندارد؛ تازه از یک نظر، انسان باید خوشحال هم باشد ولی کاری نکنیم که خدای نکرده آقا امام حسین (ع) سِمَت نوکری را از ما بگیرد البته ارباب ها و رئیس های دنیائی امکان دارد که منصب ما را بی جهت بگیرند و خدمات ما را نادیده بگیرند ولی ارباب واقعی دنیا و آخرت ما، آقا امام حسین (ع) اینطور نیست؛ از باب کرم به ما این افتخار را داده است و به بدی های ما هم نگاهی نمی کند؛ فقط بی وفائی نباید کرد اخلاص را نباید از دست داد. ما در نوکری نباید کم لطفی کنیم؛ آقا، آقائی می کنند و بنده نوازی را خوب انجام می دهند. در هر پستی از لحاظ دنیائی که قرار می گیریم، پست نوکری امام حسین (ع) را باید در اولویت داشته باشیم، اگر ما به عنوان شیعه ی مخلص اهل بیت (ع) آن پست مادّی و دنیائی را بالاتر بدانیم و توجّهی به این پست پر افتخار نوکری امام حسین (ع) نداشته باشیم، خیلی بدور از معرفت عمل کرده و بسیار ضرر کرده ایم.
اولیای خدا مثل امام (ره) اینگونه بودند، ریاست همه ی دنیا را با پست نوکری اسلام و مکتب اهل بیت و مدال عشق و ارادت به امام حسین (ع) عوض نمی کردند. اهمیت و ارزش و اصالت این، برای آنها بیشتر از همه مَناصب و موقعیت های دنیائی بود.
نوکری امام حسین (ع) و عبودیت خدا از هم جدا نیست. امام حسین (ع) ابا عبداللّه است؛ پدر عُبّاد خداست. مکتب امام حسین (ع) مکتب عبودیت و بندگی است، لذا اولیای خدا، سِمت بندگی خدا را به عنوان بالاترین افتخار و موقعیت، هیچگاه از دست نمی دهند و هر چقدر هم مقام آنها بالا رود، به امور عبادی آنها خدشه ای وارد نمی شود؛ راه بندگی خدا را هم از راه اهل بیت (ع) به دست می آورند، با عشق حسین (ع) و سوز و اشک بر امام حسین (ع)، به مراتب عبودیت دست پیدا می کنند. لذا می بینیم که اگرچه بالاترین پست ظاهری را دارند، ولی نماز جماعت و عبادت ومجالس حسینی را در اولویت قرار می دهند، برایشان این مسائل، اهمیت بالاتر از همه ی دیگر امور است.
ان شاء الله همه ما اینگونه باشیم.
@asheghan_mahdi_malard