#کلپتوکراسی یا دزد سالاری
کلپتوکراسی نوعی روش حکومتی بیشتر برای دوران تمدن سرمایه داری قرون جدید است، که بر پایه غارت اموال عمومی و تاراج منابع ملی بنا شده است. این نوع روش حکومتی در کشورهای توسعه نیافته زیاد دیده میشود. سرزمینهایی که رژیمهای دیکتاتوری دارند، و مردمش از سطح آگاهی اندکی برخوردارند، و به حقوق خود واقف نیستند، و از بلوغ سیاسی و فرهنگی فاصله دارند، و همچنین اقتصاد آنها دولتی است، روش کلپتوکراسی شایع است.
واژه فارسی مناسب برای این مفهوم، «دزد سالاری» یا «یغما سالاری» است. کلپتوکراسی آسیبهای عمیق بکشور و مردم دچار شده میزند، منجمله: فساد از سطوح مدیریتی کلان به سطوح خُرد گسترش مییابد، و در جامعه شایع میشود. هرکس که به منابعی دسترسی داشته باشد، بسته به میزان نفوذ و توان و جایگاه خود، یغما و چپاول میکند. پدیده‌ای که خود تباهی جوامع و سقوط اخلاقیات در آن را به دنبال خواهد داشت.
دیگر اینکه چون مبالغی که توسط سردمداران و صاحبان پست و قدرت به تاراج میرود، همه از منابع عمومی است، که بایستی خرج پیشرفت و توسعه میشده‌اند، بنابراین سطح و کیفیت زندگی و میزان برخورداری مردم به شدت رو به کاهش مینهد، و رفاه و امنیت اجتماعی افول میکند. علاوه بر این به علت دست داشتن صاحبان اصلی قدرت در فسادها، اجازه شفافیت در اقتصاد داده نمیشود، تا آنان براحتی به سودجویی‌های خود بپردازند. نتیجه این است که اقتصاد در این کشورها انحصاری، مریض، فاسد، غیر شفاف و ناایمن است.
همچنین بعلت نبود سیستم بوروکراسی درست و مراجع بررسی کننده، در این موارد و عدم وجود عدالت، اغلب کسانی که بر مشاغل دولتی مینشینند در هر جایگاهی که باشند بر گرده مردم سوار شده، و بر آنان ظلم میکنند، و درعین حال وظایف خود را انجام نمیدهند. برآیند همه موارد یاد شده این است، که در این جوامع فساد، دزدی، رشوه خواری و رانت بازی رواج مییابد، و نیز طبقه‌ای ناراضی بوجود میآید، که همان عامه مردمند. مردم براین باورند که حقوقشان ضایع شده، و عده‌ای در کشور حقشان را میخورند و به ایشان ظلم میکنند.
بنابراین، این گروه هم در هر جا که بتوانند دست به تلافی زده و با تخریب کردن، دزدی، درست کار نکردن، کوتاهی در انجام وظایف، کم فروشی و احتکار، خشم خود را فرو مینشانند، با این توجیه که «حق ماست، همه میخورند چرا ما نخوریم» خود و دیگران را قانع میکنند. اینگونه است که اقتصاد یک کشور به سراشیب سقوط و تباهی میغلتد و دچار رکود میشود.
بدین ترتیب فساد اقتصادی و سیاسی در این جوامع تبدیل به فرهنگ غالب شده، و جزئی جدا نشدنی از زندگی روزمره مردم میگردد، و فرهنگ و اخلاقیات از آن رخت میبندد. بزرگترین مشکل در سایه این قبیل نظامهای حکومتی، اما «سقوط اخلاقیات و انسانیت» است. جرج بوش، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده در سال ۲۰۰۶ تلاش کرد، تا مبارزه با فساد دولتی را به عنوان یک مسئله اولویت دار در دستور کار سی و دومین نشست گروه هشت در سن پترزبورگ روسیه قرار دهد، و کمی بعد ایالات متحده «راهبرد ملی بین‌المللی ساختن اقدامات بر ضد دزدسالاری» را اعلام نمود.
دیدگاه انوش راوید: یعنی دزدهای بزرگ، راهبرد ملی بین‌المللی ساختن اقدامات بر ضد دزدسالاری اعلام میکنند.
نظر شما چیست؟
کلپتوکراسی نوعی روش حکومتی بیشتر برای دوران تمدن سرمایه داری قرون جدید است، که بر پایه غارت اموال عمومی و تاراج منابع ملی بنا شده است. این نوع روش حکومتی در کشورهای توسعه نیافته زیاد دیده میشود. سرزمینهایی که رژیمهای دیکتاتوری دارند، و مردمش از سطح آگاهی اندکی برخوردارند، و به حقوق خود واقف نیستند، و از بلوغ سیاسی و فرهنگی فاصله دارند، و همچنین اقتصاد آنها دولتی است، روش کلپتوکراسی شایع است.
واژه فارسی مناسب برای این مفهوم، «دزد سالاری» یا «یغما سالاری» است. کلپتوکراسی آسیبهای عمیق بکشور و مردم دچار شده میزند، منجمله: فساد از سطوح مدیریتی کلان به سطوح خُرد گسترش مییابد، و در جامعه شایع میشود. هرکس که به منابعی دسترسی داشته باشد، بسته به میزان نفوذ و توان و جایگاه خود، یغما و چپاول میکند. پدیده‌ای که خود تباهی جوامع و سقوط اخلاقیات در آن را به دنبال خواهد داشت.
دیگر اینکه چون مبالغی که توسط سردمداران و صاحبان پست و قدرت به تاراج میرود، همه از منابع عمومی است، که بایستی خرج پیشرفت و توسعه میشده‌اند، بنابراین سطح و کیفیت زندگی و میزان برخورداری مردم به شدت رو به کاهش مینهد، و رفاه و امنیت اجتماعی افول میکند. علاوه بر این به علت دست داشتن صاحبان اصلی قدرت در فسادها، اجازه شفافیت در اقتصاد داده نمیشود، تا آنان براحتی به سودجویی‌های خود بپردازند. نتیجه این است که اقتصاد در این کشورها انحصاری، مریض، فاسد، غیر شفاف و ناایمن است.
همچنین بعلت نبود سیستم بوروکراسی درست و مراجع بررسی کننده، در این موارد و عدم وجود عدالت، اغلب کسانی که بر مشاغل دولتی مینشینند در هر جایگاهی که باشند بر گرده مردم سوار شده، و بر آنان ظلم میکنند، و درعین حال وظایف خود را انجام نمیدهند. برآیند همه موارد یاد شده این است، که در این جوامع فساد، دزدی، رشوه خواری و رانت بازی رواج مییابد، و نیز طبقه‌ای ناراضی بوجود میآید، که همان عامه مردمند. مردم براین باورند که حقوقشان ضایع شده، و عده‌ای در کشور حقشان را میخورند و به ایشان ظلم میکنند.
بنابراین، این گروه هم در هر جا که بتوانند دست به تلافی زده و با تخریب کردن، دزدی، درست کار نکردن، کوتاهی در انجام وظایف، کم فروشی و احتکار، خشم خود را فرو مینشانند، با این توجیه که «حق ماست، همه میخورند چرا ما نخوریم» خود و دیگران را قانع میکنند. اینگونه است که اقتصاد یک کشور به سراشیب سقوط و تباهی میغلتد و دچار رکود میشود.
بدین ترتیب فساد اقتصادی و سیاسی در این جوامع تبدیل به فرهنگ غالب شده، و جزئی جدا نشدنی از زندگی روزمره مردم میگردد، و فرهنگ و اخلاقیات از آن رخت میبندد. بزرگترین مشکل در سایه این قبیل نظامهای حکومتی، اما «سقوط اخلاقیات و انسانیت» است. جرج بوش، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده در سال ۲۰۰۶ تلاش کرد، تا مبارزه با فساد دولتی را به عنوان یک مسئله اولویت دار در دستور کار سی و دومین نشست گروه هشت در سن پترزبورگ روسیه قرار دهد، و کمی بعد ایالات متحده «راهبرد ملی بین‌المللی ساختن اقدامات بر ضد دزدسالاری» را اعلام نمود.
دیدگاه انوش راوید: یعنی دزدهای بزرگ، راهبرد ملی بین‌المللی ساختن اقدامات بر ضد دزدسالاری اعلام میکنند.
نظر شما چیست؟