پرسش رسول: آیا حمله کشتیهای جنگی مغولها به فرماندهی شخص قوبیلای قآن به چی پانگو یا همان ژاپن، عاری از واقعیت است؟
پاسخ انوش راوید: شما مدت چند سال است پیگیر ارگ ایران هستید، و میدانید ارگ ایران برای اشخاص پژوهشگر و بینشگر هوشمند است، که خود دنبال تحقیق و تحلیل بروند، و پاسخ پرسشهای خود را بیابند. بجای اینکه مرتب پرسشهای متعدد همانند داشته باشند، و مطرح کنند. بهتر است پاسخ یک پرسش را با دقت در مدتی مانند یک هفته بیابند، و با درک از وجود دروغهای فراوان تاریخ، پاسخ را بصورت یک مقاله و یا متن بنویسند، تا کمک به راهگشای تاریخ نویسی نوین باشد. هرچند که مطرح کردن پرسشهای متعدد هم خوب است، اما وقتی بمقدار زیادی این پرسشها ادامه داشته باشند، هیچ فایده ای برای فرد پرسشگر ندارد، فقط بمثال پرسه زدنهای بیهوده در جنگل تاریک تاریخ، و گمشدن است.
در اوایل قرن دوازدهم میلادی، کشور چین بین دو حکومت تقسیم میشد: یکی حکومت کین یا چین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که مردم سکایی ایرانی بودند، و بر چین شمالی تسلط داشتند، و نسبت به جنوبیها قومی خارجی بشمار میآمدند، و پایتخت آنها شهر کایفنگ بود. فرش و آثار و گورهای پازیریک نشان از ایرانی بودن ریشه آنهاست. حکومت دیگر سونگ در چین جنوبی بودند.
مدت 23 سال ۱۲۱۱–۱۲۳۴ جنگ مغول مانوی با کین تائو، در شمال روی داد، و عاقبت به سقوط حکومت کین به دست مغول انجامید. با این پیروزی دامنه متصرفات مغولان تمام شمال چین را دربر گرفت. علت پیروزی مغول از آن جهت بود، که شمال چین با مردم سکایی ایرانی حاکم، در مقابل بخش دیگری از ایرانیها، که بنام مغول بودند، جنگ درست و حسابی نکردند. بلکه حکومت مشترک یوآن را تشکیل دادند. سپس به سرزمینها دیگر حمله کردند، و آنجاها را تسخیر نمودند.
حکومت یوآن بخش از مغول بزرگ بود، که توسط کوبلا خان ایجاد شد، و از سال ۱۲۷۱ تا ۱۳۶۸ میلادی بر چین حکمرانی کرد. کوبلا خود را جانشین حاکمان سابق چین شمالی معرفی کرد، نه فاتح آنها، و تمدن و معارف و آداب چین شمالی یا همان آداب سکایی ایرانی باقی ماند. او مقر سلطنت خود را در شهر قدیم پکن قرار داد. بعد از یکدستی حکومت در چین شمالی، قوبلای در مدت ۲۰ سال توانست با جنگهای بسیار تمام چین جنوبی و ژاپن و کره را بگیرد.
برای این تاریخها کلی ماجرا و داستان نوشته شده، و همه آنها یک نتیجه دارد، نقش پر رنگ اقوام ایرانی. بیشتر حاکمان و بزرگان تاریخ چین از ایران بودند، در زمانهای باستان هونها و سکاها، و سپس مانویهای فراری از ساسانیان، و زرتشتیهای فراری از مسلمانان، و کلی اشخاص دیگر، که باعث رونق تمدنهای کشوری و لشکری در چین شدند. #تاریخ_چین
پرسش از عموم: آیا تاریخ کشورها از یکدیگر جدا هستند، یا تاثیر گرفته عمیق از یکدیگر هستند؟
پاسخ انوش راوید: شما مدت چند سال است پیگیر ارگ ایران هستید، و میدانید ارگ ایران برای اشخاص پژوهشگر و بینشگر هوشمند است، که خود دنبال تحقیق و تحلیل بروند، و پاسخ پرسشهای خود را بیابند. بجای اینکه مرتب پرسشهای متعدد همانند داشته باشند، و مطرح کنند. بهتر است پاسخ یک پرسش را با دقت در مدتی مانند یک هفته بیابند، و با درک از وجود دروغهای فراوان تاریخ، پاسخ را بصورت یک مقاله و یا متن بنویسند، تا کمک به راهگشای تاریخ نویسی نوین باشد. هرچند که مطرح کردن پرسشهای متعدد هم خوب است، اما وقتی بمقدار زیادی این پرسشها ادامه داشته باشند، هیچ فایده ای برای فرد پرسشگر ندارد، فقط بمثال پرسه زدنهای بیهوده در جنگل تاریک تاریخ، و گمشدن است.
در اوایل قرن دوازدهم میلادی، کشور چین بین دو حکومت تقسیم میشد: یکی حکومت کین یا چین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که مردم سکایی ایرانی بودند، و بر چین شمالی تسلط داشتند، و نسبت به جنوبیها قومی خارجی بشمار میآمدند، و پایتخت آنها شهر کایفنگ بود. فرش و آثار و گورهای پازیریک نشان از ایرانی بودن ریشه آنهاست. حکومت دیگر سونگ در چین جنوبی بودند.
مدت 23 سال ۱۲۱۱–۱۲۳۴ جنگ مغول مانوی با کین تائو، در شمال روی داد، و عاقبت به سقوط حکومت کین به دست مغول انجامید. با این پیروزی دامنه متصرفات مغولان تمام شمال چین را دربر گرفت. علت پیروزی مغول از آن جهت بود، که شمال چین با مردم سکایی ایرانی حاکم، در مقابل بخش دیگری از ایرانیها، که بنام مغول بودند، جنگ درست و حسابی نکردند. بلکه حکومت مشترک یوآن را تشکیل دادند. سپس به سرزمینها دیگر حمله کردند، و آنجاها را تسخیر نمودند.
حکومت یوآن بخش از مغول بزرگ بود، که توسط کوبلا خان ایجاد شد، و از سال ۱۲۷۱ تا ۱۳۶۸ میلادی بر چین حکمرانی کرد. کوبلا خود را جانشین حاکمان سابق چین شمالی معرفی کرد، نه فاتح آنها، و تمدن و معارف و آداب چین شمالی یا همان آداب سکایی ایرانی باقی ماند. او مقر سلطنت خود را در شهر قدیم پکن قرار داد. بعد از یکدستی حکومت در چین شمالی، قوبلای در مدت ۲۰ سال توانست با جنگهای بسیار تمام چین جنوبی و ژاپن و کره را بگیرد.
برای این تاریخها کلی ماجرا و داستان نوشته شده، و همه آنها یک نتیجه دارد، نقش پر رنگ اقوام ایرانی. بیشتر حاکمان و بزرگان تاریخ چین از ایران بودند، در زمانهای باستان هونها و سکاها، و سپس مانویهای فراری از ساسانیان، و زرتشتیهای فراری از مسلمانان، و کلی اشخاص دیگر، که باعث رونق تمدنهای کشوری و لشکری در چین شدند. #تاریخ_چین
پرسش از عموم: آیا تاریخ کشورها از یکدیگر جدا هستند، یا تاثیر گرفته عمیق از یکدیگر هستند؟