یکی از دوستان چهار تن میوه اهدا کرده داریم میفروشیم عوایدشو کمک کنیم به زلزله زده های کرمانشاه
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
مراقبت‌های کودکانه در سفر
سفر همیشه با احتمال بروز بعضی از مشکلات، بیماری ها یا خطرات همراه است. اما وقتی صحبت از بچه ها به میان می آید، لازم است توجه بیشتری داشته باشیم تا سفر به کام خانواده تلخ نشود.
سفر با کودکان
1. اگر به خارج از کشور سفر می‌کنید قبل از عزیمت سلامت عمومی مقصد را بررسی کنید و چنانچه واکسن‌های خاصی برای آنجا لازم است، بزنید. با توجه به مقصد سفر و مدت زمان اقامت در آن، مصونیت داشتن درخصوص موارد زیر پیشنهاد می‌شود (اگرچه برخی از آنها نمی‌تواند برای نوزادان و کودکان مورد استفاده قرار بگیرد): واکسن هپاتیت A و B، واکسن تب زرد، واکسن حصبه (تیفوئید) و واکسن هاری.
2. یکی از بیماری‌های کشنده‌ای که هر سال جان صدها کودک را می‌گیرد مالاریاست. سعی کنید تا حد امکان از سفربه‌مناطقی که احتمال ابتلا به آن وجود دارد، به همراه فرزندانتان خودداری کنید.
3.بیشتر مشکلات سلامتی که تا به حال در خصوص کودکان در حین سفر گزارش شده، مربوط به اسهال، مالاریا، تصادف با وسایل نقلیه و حوادث آبی بوده است. اسهال و بیماری‌های گوارشی بیشتر از بیماری‌های دیگر هنگام سفر، کودکان را گرفتار می‌کند؛ چراکه بچه‌ها دست خود را بیشتر در دهانشان می‌گذارند و بدنشان نسبت به خیلی غذاها و آشامیدنی‌ها حساس است و بدن آنها بیشتر از زمانی که بزرگسالان دچار اسهال می‌شوند، آب بدن خود را از دست می‌دهند. مرتبا مواظب حفظ آب بدن کودک خود باشید و این کار را با خوراندن مایعات کافی و سالم انجام دهید. سعی کنید از بطری‌های آب کارخانه‌ای و یا آب جوشیده استفاده کنید. در نوزادان، تغذیه با شیر مادر، بهترین راه کاهش بیماری‌هایی است که منشأ آب و غذایی دارد.
4.حیوانات برای بچه‌ها بسیار جذاب‌هستند و بچه‌ها همواره به سمت آنها گرایش پیدا می‌کنند، به همین دلیل احتمال این که توسط آنها گزیده شوند، نوک بخورند یا نیش زده شوند، بسیار زیاد است. گاز گرفتن حیوانات ممکن است سبب انتقال بیماری هاری شود. پس تا آنجا که امکان دارد کودکان را از حیوانات دور نگه دارید.
5. اگر در طول سفر به استخر، دریا، پارک‌های آبی یا هر‌نوع منطقه آبخیزی می‌روید، قانون اول آن است که هرگز به بچه‌ها اجازه ندهید تا به‌تنهایی وارد آب شوند، حتی اگر کاملا به شنا مسلط هستند باید تمام مدت جلیقه نجات به تن داشته باشند. همچنین مهم است که بدانید آبی که کودکان بدان وارد می‌شوند، دارای مواد شیمیایی مضر یا ستاره دریایی هست یا نه. آبهای خیلی سرد، آبهای روان (مانند رودخانه‌ها) و افتادن ناگهانی در آب برای بچه‌ها شدیدا منع می‌شود.
6. برداشتن برخی داروها چون آنتی‌هیستامین، مسکن، داروهای ضداسهال و مواردی از این قبیل لازم است؛ اما توجه داشته باشید که شماره یکی از پزشکان معالج خود یا کودکتان را به همراه داشته باشید تا در صورت بروز هر مشکلی ابتدا با وی مشورت کرده و سپس از این داروها استفاده کنید.
7. همیشه یک کلاه با لبه پهن و کرم ضدآفتاب با حداقل SPF30 بردارید تا پوست کودک را از اشعه‌های مضر خورشید محفوظ دارید. آفتاب‌سوختگی می‌تواند لذت هر سفری را تلخ کند و از بین ببرد. استفاده از عینک‌های آفتابی مناسب نیز برای کودکان به اندازه بزرگسالان نیاز است.
سفر همیشه با احتمال بروز بعضی از مشکلات، بیماری ها یا خطرات همراه است. اما وقتی صحبت از بچه ها به میان می آید، لازم است توجه بیشتری داشته باشیم تا سفر به کام خانواده تلخ نشود.
سفر با کودکان
1. اگر به خارج از کشور سفر می‌کنید قبل از عزیمت سلامت عمومی مقصد را بررسی کنید و چنانچه واکسن‌های خاصی برای آنجا لازم است، بزنید. با توجه به مقصد سفر و مدت زمان اقامت در آن، مصونیت داشتن درخصوص موارد زیر پیشنهاد می‌شود (اگرچه برخی از آنها نمی‌تواند برای نوزادان و کودکان مورد استفاده قرار بگیرد): واکسن هپاتیت A و B، واکسن تب زرد، واکسن حصبه (تیفوئید) و واکسن هاری.
2. یکی از بیماری‌های کشنده‌ای که هر سال جان صدها کودک را می‌گیرد مالاریاست. سعی کنید تا حد امکان از سفربه‌مناطقی که احتمال ابتلا به آن وجود دارد، به همراه فرزندانتان خودداری کنید.
3.بیشتر مشکلات سلامتی که تا به حال در خصوص کودکان در حین سفر گزارش شده، مربوط به اسهال، مالاریا، تصادف با وسایل نقلیه و حوادث آبی بوده است. اسهال و بیماری‌های گوارشی بیشتر از بیماری‌های دیگر هنگام سفر، کودکان را گرفتار می‌کند؛ چراکه بچه‌ها دست خود را بیشتر در دهانشان می‌گذارند و بدنشان نسبت به خیلی غذاها و آشامیدنی‌ها حساس است و بدن آنها بیشتر از زمانی که بزرگسالان دچار اسهال می‌شوند، آب بدن خود را از دست می‌دهند. مرتبا مواظب حفظ آب بدن کودک خود باشید و این کار را با خوراندن مایعات کافی و سالم انجام دهید. سعی کنید از بطری‌های آب کارخانه‌ای و یا آب جوشیده استفاده کنید. در نوزادان، تغذیه با شیر مادر، بهترین راه کاهش بیماری‌هایی است که منشأ آب و غذایی دارد.
4.حیوانات برای بچه‌ها بسیار جذاب‌هستند و بچه‌ها همواره به سمت آنها گرایش پیدا می‌کنند، به همین دلیل احتمال این که توسط آنها گزیده شوند، نوک بخورند یا نیش زده شوند، بسیار زیاد است. گاز گرفتن حیوانات ممکن است سبب انتقال بیماری هاری شود. پس تا آنجا که امکان دارد کودکان را از حیوانات دور نگه دارید.
5. اگر در طول سفر به استخر، دریا، پارک‌های آبی یا هر‌نوع منطقه آبخیزی می‌روید، قانون اول آن است که هرگز به بچه‌ها اجازه ندهید تا به‌تنهایی وارد آب شوند، حتی اگر کاملا به شنا مسلط هستند باید تمام مدت جلیقه نجات به تن داشته باشند. همچنین مهم است که بدانید آبی که کودکان بدان وارد می‌شوند، دارای مواد شیمیایی مضر یا ستاره دریایی هست یا نه. آبهای خیلی سرد، آبهای روان (مانند رودخانه‌ها) و افتادن ناگهانی در آب برای بچه‌ها شدیدا منع می‌شود.
6. برداشتن برخی داروها چون آنتی‌هیستامین، مسکن، داروهای ضداسهال و مواردی از این قبیل لازم است؛ اما توجه داشته باشید که شماره یکی از پزشکان معالج خود یا کودکتان را به همراه داشته باشید تا در صورت بروز هر مشکلی ابتدا با وی مشورت کرده و سپس از این داروها استفاده کنید.
7. همیشه یک کلاه با لبه پهن و کرم ضدآفتاب با حداقل SPF30 بردارید تا پوست کودک را از اشعه‌های مضر خورشید محفوظ دارید. آفتاب‌سوختگی می‌تواند لذت هر سفری را تلخ کند و از بین ببرد. استفاده از عینک‌های آفتابی مناسب نیز برای کودکان به اندازه بزرگسالان نیاز است.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
آب مایه حیات است و اغلب جانداران توانایی چندانی در مقابله با بی آبی ندارند . این احساس در مناطق گرمسیری و کویری در انسان تشدید می شود . همانطور که می دانیم تنها راه متصور رفع تشنگی ، نوشیدن آب است . اما این تنها راه نیست ، چرا که گاه باید تشنگی را در طبیعت به روشهای دیگری کاهش داد هر چند که بدن نیازمند آب باشد . اگر شما شکارچی یا طبیعت گرد هستید حتماً این نکته را به خاطر بسپارید :
لباسهای بالاتنه را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم ( نیم تنه بالا ) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده و کمی سرد و نمناک است دراز بکشید و در همان حال حدود 20 دقیقه بمانید . با این عمل ، احساس تشنگی فروکش خواهد کرد و تا مدتی حدود نصف روز احساس تشنگی نمی کنید . با وجود اینکه در خلال این زمان ، بدن نیاز به آب دارد اما احساس شما به این نیاز ، آزار دهنده نیست . این عمل شب هنگام که پیدا کردن آب مشکل تر است بسیار کارایی دارد .
اگر آدامس همراه خود دارید حتماً از آن استفاده نمایید زیرا سبب ترشح بزاق دهان شما می شود ، بخصوص اگر طعم آن اکالیپتوس یا نعناع باشد .
اگر فقط کمی غذا همراه خود دارید ، هیچ گاه از غذا مصرف نکنید زیرا مواد و نمکی که در غذاست سبب تشنگی مضاعف شما می گردد .
یکی از راحت ترین راه های تهیه آب ، تعقیب رد پای جانوران است . مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد ، قطعاً به آب نزدیک هستید . شترها در بیابان و اکثر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می روند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می نمایند .
یکی از روشهای تهیه آب در کویر اینست که گودالی به عمق 40 سانتیمتر در زمین حفر کنید ( این روش در شنهای روان چندان کارساز نیست ) در ته گودال ، لیوان و یا کاسه ای قرار دهید . سپس روی گودال را با یک تکه پلاستیک کاملاً بپوشانید و دور تا دور گودال را سنگریزه بگذارید . سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقاً از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد . از این طریق در اثر تابش و گرما ، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد . در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعاً کاری زمان بر است و باید صبور باشید .
روش دیگر تهیه آب در کویر ، استفاده از گیاهان کویری است . این گیاهان معمولاً ریشه و ساقۀ پر آبی دارند . البته باید متذکر شد که امکان اسکان مارها در این محل وجود دارد ، بخصوص در تابستان ها .
در محلی که دریاچه نمک وجود دارد می توانید معمولاً در 50 سانتیمتری به آب نمک برسید . می توانید با جوشاندن و بعد سرد کردن بخار آب به آب دست یابید . به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شد ( کیسه و لیوان ) .
اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید ، تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید . این روش باعث می شود بزاق های دهان شما ترشح شوند و از میزان تشنگی شما کاسته شود .
یکی از علائم آب ، وجود سبزه است . هر نقطه ای که سبزی ببینید ، مطمئن باشید که آب در آن ناحیه وجود دارد و هر جا که سبزه های بلندتر و شاداب تر داشته باشد به منبع آب نزدیک تر است .
در مواقع بی آبی ، گنجشک ها بهترین نشانه برای یافتن آب هستند . حداکثر فاصلۀ این پرندگان کوچک تا منبع آب به یک کیلومتر نمی رسد . آنها قادر نیستند بیش از هزار متر از آب دور شوند . در ضمن هر جا تعداد بیشتری از انواع پرندگان کوچک ، نظیر سار ، مرغ زنبور خوار و بلبل یا سره مشاهده کردید ، به منبع آب نزدیک تر شده اید .
اگر خوش شانس باشید و بارش باران شروع شود ، باید به سرعت چندین محل روی زمین کنده و اگر نایلونی همراه خود دارید در آن محل انداخته تا هنگام باران آب را در آن محل ها جمع کنید .
برای خنک کردن آب می توانید آب به دست آمده را درون بطری خود بریزید . یک کیسه زباله را بردارید و تا نصفه آب کنید . شور یا شیرین بودن آب مهم نیست . کپسول گاز و یک شیلنگ هم برداشته و در یک منطقۀ باز ، شیلنگ را به داخل کیسه کرده و کپسول را باز کنید . سپس در کیسه را ببندید . 5 دقیقه بعد بطری هایی که داخل آب درون پلاستیک قرار داده بودید خنک و تگرگی می شود . البته باید بدانید ، هنگامی که در طبیعت گم شده اید اگر در طول مسیر به کیسه نایلون یا بطری و . . . برخورد کردید حتماً بردارید و وسایل بیهودۀ خود را رها نسازید .
لباسهای بالاتنه را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم ( نیم تنه بالا ) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده و کمی سرد و نمناک است دراز بکشید و در همان حال حدود 20 دقیقه بمانید . با این عمل ، احساس تشنگی فروکش خواهد کرد و تا مدتی حدود نصف روز احساس تشنگی نمی کنید . با وجود اینکه در خلال این زمان ، بدن نیاز به آب دارد اما احساس شما به این نیاز ، آزار دهنده نیست . این عمل شب هنگام که پیدا کردن آب مشکل تر است بسیار کارایی دارد .
اگر آدامس همراه خود دارید حتماً از آن استفاده نمایید زیرا سبب ترشح بزاق دهان شما می شود ، بخصوص اگر طعم آن اکالیپتوس یا نعناع باشد .
اگر فقط کمی غذا همراه خود دارید ، هیچ گاه از غذا مصرف نکنید زیرا مواد و نمکی که در غذاست سبب تشنگی مضاعف شما می گردد .
یکی از راحت ترین راه های تهیه آب ، تعقیب رد پای جانوران است . مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد ، قطعاً به آب نزدیک هستید . شترها در بیابان و اکثر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می روند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می نمایند .
یکی از روشهای تهیه آب در کویر اینست که گودالی به عمق 40 سانتیمتر در زمین حفر کنید ( این روش در شنهای روان چندان کارساز نیست ) در ته گودال ، لیوان و یا کاسه ای قرار دهید . سپس روی گودال را با یک تکه پلاستیک کاملاً بپوشانید و دور تا دور گودال را سنگریزه بگذارید . سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقاً از دید بالا در وسط لیوان قرار داشته باشد . از این طریق در اثر تابش و گرما ، خاک رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد . در این روش می توانید در هر 6 ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید و قطعاً کاری زمان بر است و باید صبور باشید .
روش دیگر تهیه آب در کویر ، استفاده از گیاهان کویری است . این گیاهان معمولاً ریشه و ساقۀ پر آبی دارند . البته باید متذکر شد که امکان اسکان مارها در این محل وجود دارد ، بخصوص در تابستان ها .
در محلی که دریاچه نمک وجود دارد می توانید معمولاً در 50 سانتیمتری به آب نمک برسید . می توانید با جوشاندن و بعد سرد کردن بخار آب به آب دست یابید . به روش تقطیر که در مطالب فوق ذکر شد ( کیسه و لیوان ) .
اگر به این امکانات هم دسترسی نداشتید ، تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید . این روش باعث می شود بزاق های دهان شما ترشح شوند و از میزان تشنگی شما کاسته شود .
یکی از علائم آب ، وجود سبزه است . هر نقطه ای که سبزی ببینید ، مطمئن باشید که آب در آن ناحیه وجود دارد و هر جا که سبزه های بلندتر و شاداب تر داشته باشد به منبع آب نزدیک تر است .
در مواقع بی آبی ، گنجشک ها بهترین نشانه برای یافتن آب هستند . حداکثر فاصلۀ این پرندگان کوچک تا منبع آب به یک کیلومتر نمی رسد . آنها قادر نیستند بیش از هزار متر از آب دور شوند . در ضمن هر جا تعداد بیشتری از انواع پرندگان کوچک ، نظیر سار ، مرغ زنبور خوار و بلبل یا سره مشاهده کردید ، به منبع آب نزدیک تر شده اید .
اگر خوش شانس باشید و بارش باران شروع شود ، باید به سرعت چندین محل روی زمین کنده و اگر نایلونی همراه خود دارید در آن محل انداخته تا هنگام باران آب را در آن محل ها جمع کنید .
برای خنک کردن آب می توانید آب به دست آمده را درون بطری خود بریزید . یک کیسه زباله را بردارید و تا نصفه آب کنید . شور یا شیرین بودن آب مهم نیست . کپسول گاز و یک شیلنگ هم برداشته و در یک منطقۀ باز ، شیلنگ را به داخل کیسه کرده و کپسول را باز کنید . سپس در کیسه را ببندید . 5 دقیقه بعد بطری هایی که داخل آب درون پلاستیک قرار داده بودید خنک و تگرگی می شود . البته باید بدانید ، هنگامی که در طبیعت گم شده اید اگر در طول مسیر به کیسه نایلون یا بطری و . . . برخورد کردید حتماً بردارید و وسایل بیهودۀ خود را رها نسازید .
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
اگر می خواهید آموزشهای این قسمت را عملاً یاد بگیرید داشتن قطب نما ضروری است . ابتدا از حیاط خانه تان شروع کنید . سپس نیاز به مکانی خواهید داشت که نقشه ای داشته باشد . در یک مسافت کوتاه چند صد متری تمرین کنید ، سپس حوزۀ تمرین را گسترش دهید و بدین ترتیب به زودی این توانایی را خواهید یافت که در مناطق نا آشنا به طور مطمئن سفر کنید .
توجه : اگر می خواهید به کودک خود مسیر یابی را آموزش دهید ، این نکته را مد نظر داشته باشید که احساس ناشی از گم شدن ممکن است برای کودک بسیار استرس زا باشد و موجب شود تا هرگز به گردش در بیرون شهر علاقه نشان ندهد . درنظر گرفتن این موضوع درطراحی تمرینات در جنگل بسیار مهم است .
چگونه از قطب نما استفاده کنیم ؟
الف ) استفاده از قطب نما به تنهایی
روش استفاده ، بسیار آسان است . ولی برای آنان که می خواهند در مناطق نا آشنا سفر مطمئنی داشته باشند کافی نمی باشد . اولین چیزی که باید بیاموزید ، چهار جهت اصلی است . جهت شمال از همه مهم تر است . گرچه انواع متعددی از قطب نما در بازار موجود است ولی در اینجا به طرز کار قطب نما با صفحۀ قاعده ای ( base plate ) یا پروترکتور ( protrector ) که متداول تر است اشاره می گردد .
بخشهای اصلی یک قطب نما
این قطب نما که در جریان جنگ جهانی دوم اختراع شد ، صفحۀ مستطیل شکلی دارد که در آن پیکانی تحت نام پیکان جهت نمای مسیر ( direction of travel arrow ) حک شده است . همچنین عقربۀ دو رنگ مشکی و قرمز متحرکی در روی آن وجود دارد که همان سوزن قطب نما است . در بعضی از قطب نما ها ، سوزن ممکن است مشکی و سفید باشد . ولی در هر حال ، نوک آن یعنی بخش قرمزش همواره رو به قطب شمال مغناطیسی زمین خواهد ایستاد . در روی قطب نما محفظۀ قابل چرخشی به نام محفظۀ قطب نما ( compass housing ) وجود دارد . در حاشیۀ محفظۀ قطب نما از 0 تا 360 درجه یا 0 تا 400 درجه بندی شده است ( در اکثر قطب نما های دنیا تا 360 درجه ولی در برخی انواع اروپایی تا 400 در جه ) آنها درجات یا آزیموت ( azimuth ) هستند . همچنین در این قسمت ، حروف N - S - E - W به نشانۀ شمال ، جنوب ، شرق و غرب وجود دارد . کف محفظۀ قطب نما یک پیکان و مجموعه ای از خطوط موازی با آن به نام « پیکان و خطوط تنظیم جهت » ( orienting arrow and lines ) دارد . این نوع قطب نما می تواند بخش های اضافی دیگری به صورت زیر داشته باشد :
ریسمانی برای انداختن قطب نما به مچ دست ، نوار مدرج در امتداد یک یا چند لبه از صفحۀ قاعده ای جهت اندازه گیری فواصل روی نقشه ، یک ذره بین برای خواندن بهتر جزئیات نقشه ، و شابلون هایی از دایره و مثلث برای مشخص نمودن مسیرهای حرکت روی نقشه .
اگر می خواهید به سمتی بروید که بین دو جهت از چهار جهت اصلی قرار دارد ، نام آن دو را با هم ادغام کنید . مثلاً اگر مایلید به سمتی حرکت کنید که درست بین شمال و غرب واقع است ، به راحتی می گویید : می خواهم به سمت شمال غرب بروم . اجازه دهید همین مورد را به عنوان مثال ، دنبال کنیم . مایلید به سمت شمال غرب بروید . ابتدا باید بفهمید شمال غرب بر روی محفظۀ قطب نما کجاست ، سپس محفظۀ قطب نما را بچرخانید تا شمال غرب روی محفظه ، دقیقاً جایی قرار گیرد که پیکان جهت نمای مسیر با آن تلاقی می کند .
قطب نما را در دستتان بگیرید . بایستی آن را کاملاً صاف نگه دارید تا سوزن بتواند بچرخد . سپس خود شما به همراه دستتان و کل قطب نما بچرخید . فقط مطمئن شوید که محفظۀ قطب نما نمی چرخد . آن را همینطور بچرخانید تا سوزن قطب نما با خطوط داخل محفظۀ قطب نما هم ردیف شود . نباید روی قطب نما خیره شوید . یکبار که جهتتان را یافتید ، نقطه ای را در دور دست ، هدف قرار دهید و به آنجا بروید . این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که از یک نقشه استفاده می کنید . به منظور اجتناب از حرکت در جهت مخالف ، باید خورشید را دنبال کنید . وسط روز ، خورشید تقریباً در جنوب است . بنابراین اگر ظاهراً به سمت شمال قرار گرفته اید و خورشید در صورت شما می تابد ، باید قدری تجدید نظر کنید .
چه زمانی به این تکنیک نیاز دارید ؟
زمانی که بدون نقشه در جایی قرار گرفته اید که نمی دانید کجا است ، ولی اطلاع دارید که در آن دور و بر جاده ای ، کوره راهی ، نهری یا رودخانه ای وجود دارد . اگر با قطب نما در جهت درست حرکت کنید ، گم نخواهید شد . بدین ترتیب می دانید که به کدام جهت باید بروید . یا حداقل به طور تقریبی به کدام سو باید حرکت کنید تا به آنجا برسید . لذا تنها کار لازم اینست که محفظۀ قطب نما را بچرخانید . بدین ترتیب جهت حرکت ، جایی خواهد بود که پیکان جهت نما با محفظه تلاقی می کند . ولی چرا نمی توان به این روش بسنده کرد ؟ تکنیک مزبور زیاد دقیق نیست . با کمک این روش ، در جهت صحیح حرکت کرده و دور خود نخواهید چرخید . ولی باید خیلی خوش شانس باشید اگر با این روش بتوانید مکان کوچکی
توجه : اگر می خواهید به کودک خود مسیر یابی را آموزش دهید ، این نکته را مد نظر داشته باشید که احساس ناشی از گم شدن ممکن است برای کودک بسیار استرس زا باشد و موجب شود تا هرگز به گردش در بیرون شهر علاقه نشان ندهد . درنظر گرفتن این موضوع درطراحی تمرینات در جنگل بسیار مهم است .
چگونه از قطب نما استفاده کنیم ؟
الف ) استفاده از قطب نما به تنهایی
روش استفاده ، بسیار آسان است . ولی برای آنان که می خواهند در مناطق نا آشنا سفر مطمئنی داشته باشند کافی نمی باشد . اولین چیزی که باید بیاموزید ، چهار جهت اصلی است . جهت شمال از همه مهم تر است . گرچه انواع متعددی از قطب نما در بازار موجود است ولی در اینجا به طرز کار قطب نما با صفحۀ قاعده ای ( base plate ) یا پروترکتور ( protrector ) که متداول تر است اشاره می گردد .
بخشهای اصلی یک قطب نما
این قطب نما که در جریان جنگ جهانی دوم اختراع شد ، صفحۀ مستطیل شکلی دارد که در آن پیکانی تحت نام پیکان جهت نمای مسیر ( direction of travel arrow ) حک شده است . همچنین عقربۀ دو رنگ مشکی و قرمز متحرکی در روی آن وجود دارد که همان سوزن قطب نما است . در بعضی از قطب نما ها ، سوزن ممکن است مشکی و سفید باشد . ولی در هر حال ، نوک آن یعنی بخش قرمزش همواره رو به قطب شمال مغناطیسی زمین خواهد ایستاد . در روی قطب نما محفظۀ قابل چرخشی به نام محفظۀ قطب نما ( compass housing ) وجود دارد . در حاشیۀ محفظۀ قطب نما از 0 تا 360 درجه یا 0 تا 400 درجه بندی شده است ( در اکثر قطب نما های دنیا تا 360 درجه ولی در برخی انواع اروپایی تا 400 در جه ) آنها درجات یا آزیموت ( azimuth ) هستند . همچنین در این قسمت ، حروف N - S - E - W به نشانۀ شمال ، جنوب ، شرق و غرب وجود دارد . کف محفظۀ قطب نما یک پیکان و مجموعه ای از خطوط موازی با آن به نام « پیکان و خطوط تنظیم جهت » ( orienting arrow and lines ) دارد . این نوع قطب نما می تواند بخش های اضافی دیگری به صورت زیر داشته باشد :
ریسمانی برای انداختن قطب نما به مچ دست ، نوار مدرج در امتداد یک یا چند لبه از صفحۀ قاعده ای جهت اندازه گیری فواصل روی نقشه ، یک ذره بین برای خواندن بهتر جزئیات نقشه ، و شابلون هایی از دایره و مثلث برای مشخص نمودن مسیرهای حرکت روی نقشه .
اگر می خواهید به سمتی بروید که بین دو جهت از چهار جهت اصلی قرار دارد ، نام آن دو را با هم ادغام کنید . مثلاً اگر مایلید به سمتی حرکت کنید که درست بین شمال و غرب واقع است ، به راحتی می گویید : می خواهم به سمت شمال غرب بروم . اجازه دهید همین مورد را به عنوان مثال ، دنبال کنیم . مایلید به سمت شمال غرب بروید . ابتدا باید بفهمید شمال غرب بر روی محفظۀ قطب نما کجاست ، سپس محفظۀ قطب نما را بچرخانید تا شمال غرب روی محفظه ، دقیقاً جایی قرار گیرد که پیکان جهت نمای مسیر با آن تلاقی می کند .
قطب نما را در دستتان بگیرید . بایستی آن را کاملاً صاف نگه دارید تا سوزن بتواند بچرخد . سپس خود شما به همراه دستتان و کل قطب نما بچرخید . فقط مطمئن شوید که محفظۀ قطب نما نمی چرخد . آن را همینطور بچرخانید تا سوزن قطب نما با خطوط داخل محفظۀ قطب نما هم ردیف شود . نباید روی قطب نما خیره شوید . یکبار که جهتتان را یافتید ، نقطه ای را در دور دست ، هدف قرار دهید و به آنجا بروید . این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که از یک نقشه استفاده می کنید . به منظور اجتناب از حرکت در جهت مخالف ، باید خورشید را دنبال کنید . وسط روز ، خورشید تقریباً در جنوب است . بنابراین اگر ظاهراً به سمت شمال قرار گرفته اید و خورشید در صورت شما می تابد ، باید قدری تجدید نظر کنید .
چه زمانی به این تکنیک نیاز دارید ؟
زمانی که بدون نقشه در جایی قرار گرفته اید که نمی دانید کجا است ، ولی اطلاع دارید که در آن دور و بر جاده ای ، کوره راهی ، نهری یا رودخانه ای وجود دارد . اگر با قطب نما در جهت درست حرکت کنید ، گم نخواهید شد . بدین ترتیب می دانید که به کدام جهت باید بروید . یا حداقل به طور تقریبی به کدام سو باید حرکت کنید تا به آنجا برسید . لذا تنها کار لازم اینست که محفظۀ قطب نما را بچرخانید . بدین ترتیب جهت حرکت ، جایی خواهد بود که پیکان جهت نما با محفظه تلاقی می کند . ولی چرا نمی توان به این روش بسنده کرد ؟ تکنیک مزبور زیاد دقیق نیست . با کمک این روش ، در جهت صحیح حرکت کرده و دور خود نخواهید چرخید . ولی باید خیلی خوش شانس باشید اگر با این روش بتوانید مکان کوچکی
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
را بیابید .
اگر قصد دارید در منطقه ای ناشناخته ، گردشی طولانی داشته باشید ، همیشه به نقشه ای خوب که عوارض زمین مثل کوه ، دریاچه ، رودخانه و . . . را تحت پوشش خود داشته باشد نیاز خواهید داشت . به خصوص اگر از جاده خارج می شوید . همین رابطۀ متقابل نقشه و قطب نما است که یک قطب نما را واقعاً ارزشمند می سازد .
اگر قصد دارید در منطقه ای ناشناخته ، گردشی طولانی داشته باشید ، همیشه به نقشه ای خوب که عوارض زمین مثل کوه ، دریاچه ، رودخانه و . . . را تحت پوشش خود داشته باشد نیاز خواهید داشت . به خصوص اگر از جاده خارج می شوید . همین رابطۀ متقابل نقشه و قطب نما است که یک قطب نما را واقعاً ارزشمند می سازد .
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
اگر یک سفر طبیعت‌گردی یا صعود چند روزه داشته باشید و ناگزیر به اقامت شبانه در طبیعت یا کوهستان باشید، حتی در صورتی که چادر هم داشته باشید، باز هم هیچ وسیله‌ای غیر از یک کیسه‌خواب نمی‌تواند آسایش لازم را برای شما فراهم کند.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا می‌خواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسه‌خواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.
خواب، یکی از ضروریات انسان، مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت، نرم و گرم، از اهمیت بالایی برخوردار است .کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف، تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر این است که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است !
برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود .این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
در کیسه خواب های پر ، مرغوبیت پر استفاده شده در کیسه خواب با عددی درصدی مشخص می شود مانند %80 که به عنوان مثال این عدد بیانگر 80 درصد کرک و 20 درصد پر است. هرچه میزان کرک بیشتر باشد جنس پر مرغوب تر است. عایق گرما بودن پر نیز با واحدی به نام CUIN مشخص می شود. که این عدد میزان ارتفاع 30 گرم پر را به واحد اینچ بیان می کند یا به عبارتی مقدار پف کردن یا باد شدن پر. البته در بعضی مدلها نیز این ویژگی با عنوان بلندي یا Loft که فاکتور کليدي براي تشخيص گرماي يک کيسه خواب مي باشد مشخص می شود، Loft يعني ميزان ضخامت يا پف کردن يک کيسه خواب. اگر 2 کيسه خواب داراي يک نوع شکل، قابليت و مشخصات باشند ، آنکه ميزان Loft بيشتري دارد، گرمتر است. کیسه خواب های الیاف ، انتخابی خوب برای راحتی و گرما و مقاومت در برابر رطوبت هستند به علاوه اینکه برای شست وشو نیز مشکلی ندارد.این الیافهای ساخته بشر ، گرمای بدن را به طور یکنواخت در سرتاسر کیسه خواب توزیع می کنند. این الیاف در کیسه خواب در لایه های مختلف گذاشته می شوند تا این لایه بندی شما را در مقابل سرما محافظت کنند.
کیسه خواب پر یا کیسه خواب الیاف؟
آیا می‌خواهید در باران شدید در طبیعت بخوابید؟
آیا هوای مقصد سفر شما گرم و مرطوب است؟ سرد و مرطوب؟ و یا گرم و خشک؟ یا بسیار سرد است؟
آیا کیسه خواب را خودتان حمل می کنید؟
آیا وقت رسیدگی و مراقبت از کیسه‌خواب خودتان را دارید؟
این سوالات، مهمترین سوالاتی است که شما باید قبل از تصمیم به خرید یک کیسه خواب و انتخاب بین دو گزینه "کیسه خواب پر" یا "کیسه خواب الیاف"، از خود بپرسید.
Forwarded from Jamal Mousaeizadeh
انسان بالغ می تواند هفته ها بدون غذا زنده بماند اما یک فرد تشنه تنها چند روز می تواند تشنگی را تحمل کند ، که آن هم باز بستگی به میزان دفع آب از بدنش دارد. بنابراین برای زنده ماندن در طبیعت یکی از ضروریت های مهم ، داشتن آب آشامیدنی سالم است.
حدود سه چهارم وزن بدن انسان از آب است. بدن شما روزانه نیم تا یک گالن (2 تا 3 لیتر) آب را از طریق تعرق و ادرار از دست می دهد. بدون آب ، حجم خون در بدن و به دنبال آن ، فشار خون کاهش می یابد. خون غلیظ تر و چسبناک تر می شود و در نتیجه گردش آن در بدن سخت تر می گردد. بنابراین قلب بیشتر کار می کند تا این شرایط را جبران نماید.پس چاره ای نیست که برای دوام آوردن در طبیعت ، یا برای انجام هر ورزشی باید آب سالم قابل آشامیدن برای خود پیدا کنید.
حتما برایتان اتفاق افتاده است که در هنگام تمام شدن منابع آبی که به همراه برده اید با وجود فراوانی آب در اطرافتان بدلیل وجود مواد معلق ومیکروب امکان استفاده ازآن برایتان وجود نداشته است. بدین ترتیب برای تصفیه آب از ذرات معلق و آلودگی هایی مانند گل آلودگی وخاشاک می توانید از روش های زیر استفاده کنید.
روش اول
ابتدا پوست درخت را بکنید.مطابق تصویر روبرو با استفاده ازچاقو یا هر چیز تیز دیگر برش افقی به طول 35 سانتی متر برروی پوست نازک درخت ایجادنماییدوبرش دوم را 35 سانت پایین تر ایجاد کنید . حال به آرامی و احتیاط این پوست بریده شده را به شکل قیف درآورید وباریسمان ببندید وسپس یک سوراخ کوچک در ته قیف بوجود آورید. این مخروط را با لایه های مختلفی همچون شن ، زغال وعلف پرکنید. شن و علف ذرات معلق را گرفته و زغال به جذب باکتری ها ومیکروب ها کمک می کند. برای تصفیه بهتر می توانید مخروط بزرگتر با لایه های بیشتری ایجاد کنید. حتما توجه داشته باشید که ترتیب قرارگیری بدین صورت است که در انتهای قیف چند تکه سنگ قرار داده ودرقسمت های بالایی به ترتیب شن ،زغال وعلف قرار دهید.اکنون آبی کدر وپراز ذرات معلقی را که از بالا داخل قیف می ریزد به صورت آب زلال وسالم از دهانه انتهایی جمع آوری کنید.البته با تکرار این عمل آب زلال تری عایدتان می شود.
روش دوم
انتهای یک عدد ظرف پلاستیکی نوشابه را بریده و در نوشابه را سوراخ کنید.حال ازهر مصالح پالایش کننده ای مانند ماسه، خرده سنگ و یا پارچه که دردسترستان هست در لایه ای جداگانه داخل ظرف راپر کنید.همچنین با اضافه کردن زغال که از چوب سوخته به دست آورده اید یک لایه جاذبه میکروبی در بطری ایجاد کنید.ظرف را از شا خه ای آویزان کنید یا میان
یک کنده قرار دهید.بدین ترتیب به آرامی آب را از بالا روی دستگاه تصفیه ای که ساخته ایدبریزید وآب زلال را که از درب بطری خارج می شود بنوشید. البته هرچند این کار تامیزان زیادی ذرات معلق آب را جذب می کند بهتر است با همراه بردن قرص کلر و انداختن آن در آب حاصله از میکروب زدایی آن اطمینان حاصل کنید . البته جوشاندن هم بی تاثیر نیست.
حدود سه چهارم وزن بدن انسان از آب است. بدن شما روزانه نیم تا یک گالن (2 تا 3 لیتر) آب را از طریق تعرق و ادرار از دست می دهد. بدون آب ، حجم خون در بدن و به دنبال آن ، فشار خون کاهش می یابد. خون غلیظ تر و چسبناک تر می شود و در نتیجه گردش آن در بدن سخت تر می گردد. بنابراین قلب بیشتر کار می کند تا این شرایط را جبران نماید.پس چاره ای نیست که برای دوام آوردن در طبیعت ، یا برای انجام هر ورزشی باید آب سالم قابل آشامیدن برای خود پیدا کنید.
حتما برایتان اتفاق افتاده است که در هنگام تمام شدن منابع آبی که به همراه برده اید با وجود فراوانی آب در اطرافتان بدلیل وجود مواد معلق ومیکروب امکان استفاده ازآن برایتان وجود نداشته است. بدین ترتیب برای تصفیه آب از ذرات معلق و آلودگی هایی مانند گل آلودگی وخاشاک می توانید از روش های زیر استفاده کنید.
روش اول
ابتدا پوست درخت را بکنید.مطابق تصویر روبرو با استفاده ازچاقو یا هر چیز تیز دیگر برش افقی به طول 35 سانتی متر برروی پوست نازک درخت ایجادنماییدوبرش دوم را 35 سانت پایین تر ایجاد کنید . حال به آرامی و احتیاط این پوست بریده شده را به شکل قیف درآورید وباریسمان ببندید وسپس یک سوراخ کوچک در ته قیف بوجود آورید. این مخروط را با لایه های مختلفی همچون شن ، زغال وعلف پرکنید. شن و علف ذرات معلق را گرفته و زغال به جذب باکتری ها ومیکروب ها کمک می کند. برای تصفیه بهتر می توانید مخروط بزرگتر با لایه های بیشتری ایجاد کنید. حتما توجه داشته باشید که ترتیب قرارگیری بدین صورت است که در انتهای قیف چند تکه سنگ قرار داده ودرقسمت های بالایی به ترتیب شن ،زغال وعلف قرار دهید.اکنون آبی کدر وپراز ذرات معلقی را که از بالا داخل قیف می ریزد به صورت آب زلال وسالم از دهانه انتهایی جمع آوری کنید.البته با تکرار این عمل آب زلال تری عایدتان می شود.
روش دوم
انتهای یک عدد ظرف پلاستیکی نوشابه را بریده و در نوشابه را سوراخ کنید.حال ازهر مصالح پالایش کننده ای مانند ماسه، خرده سنگ و یا پارچه که دردسترستان هست در لایه ای جداگانه داخل ظرف راپر کنید.همچنین با اضافه کردن زغال که از چوب سوخته به دست آورده اید یک لایه جاذبه میکروبی در بطری ایجاد کنید.ظرف را از شا خه ای آویزان کنید یا میان
یک کنده قرار دهید.بدین ترتیب به آرامی آب را از بالا روی دستگاه تصفیه ای که ساخته ایدبریزید وآب زلال را که از درب بطری خارج می شود بنوشید. البته هرچند این کار تامیزان زیادی ذرات معلق آب را جذب می کند بهتر است با همراه بردن قرص کلر و انداختن آن در آب حاصله از میکروب زدایی آن اطمینان حاصل کنید . البته جوشاندن هم بی تاثیر نیست.