🔴🔴دروغ‌پردازی رسانه‌های حکومتی و مسئولین درباره آتش‌سوزی جنگل‌های قاراداغ

🔹اؤیرنجی سسی: #رسانه‌های_حکومتی و #مسئولین استانی که در چند روز گذشته اخبار مربوط به #آتش‌سوزی #جنگل‌ های قاراداغ را بایکوت کرده بودند، از صبح امروز به‌طور هماهنگ در خبری مدعی شدند آتش‌سوزی در #جنگل‌های_قاراداغ مهارشده است.

🔹به گزارش اؤیرنجی سسی، خبرگزاری‌های حکومتی #ایرنا، #ایلنا، #فارس، #مهر و #ایسنا به‌طور هماهنگ خبر از مهار آتش توسط نیروهای امدادی دادند و مدعی ارسال دو فروند هلیکوپتر به مناطق آتش‌گرفته شدند.


✅ برای مطالعه ادامه مطلب در سایت #اؤیرنجی_سسی کلیک کنید



🌎 آرازنیوز ایله اؤزگورلوگه دوغرو...
🔗 @ArazNews

او کارگاه‌های آموزشی برای زنان برگزار می‌کند، زنان خشونت دیده و یا در معرض خشونت را شناسایی می‌کند و در حد توان یار و یاور آنها است. او و دوستانش سازمانی برای حمایت از این زنان به نام #مهر_شمس_آفرید برپا کرده است. این سازمان پناهگاه موقتی بود که زنان را چند وقتی از خشونت جدا ساخته و بدانان پناه می‌داد تا خود را باز یابند و آسیب کمتری ببینند. بخاطر این کارهایش او در این سال‌ها خود، در معرض انواع خشونت‌ها قرار گرفته است. اما همچون سروی خود و سازمانش را استوار نگاه داشته است.

یکی دو روز پیش خبری ناگوار این زنان بی‌پناه و جامعه مدنی آذربایجان را بشدت نگران کرد. دولت به یک‌باره و بدون دلیل تصمیم به بستن این سازمان و پناهگاه گرفت و زنان آنجا را نیز با خود برد! خبری اندوهناک برای تمامی فعالین زنان و فعالین عرصه جامعه مدنی آذربایجان.

اما چرا این سازمان و پناهگاه زنان بسته شد؟ در ادامه سعی در تحلیل این موضوع با استفاده از چارچوب نظری داگلاس نورث خواهم داشت:

نورث حکومت‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کند:

۱. حکومت‌های پیشرفته و دموکراتیک (که آنها را "نظم دسترسی باز" می‌خواند) و ۲. دیگر حکومت‌ها که آنها را "حکومت‌های طبیعی" می‌نامد. ما در نوع دوم یعنی در حکومت‌های طبیعی زندگی می‌کنیم! نورث تفاوت این دو نوع حکومت را در تعداد سازمان‌ها و نیز میزان دسترسی افراد برای تشکیل انواع سازمان‌ها می‌داند. "در جوامع دسترسی باز، دسترسی به سازمان‌ها به عنوان یک حق برای تمام شهروندان تعریف می‌شود. حکومت طبیعی برعکس رفتار کرده و دسترسی به سازمان‌ها را محدود می‌کند. سازمان‌هایی که شکل می‌گیرند اغلب درهای آنها بر روی فرادستان اجتماعی باز است؛ بنابراین در حکومت طبیعی جامعه مدنی به‌شدت محدود است." ص۴۷

در حکومت‌های طبیعی افرادی همچون فاتیما پیدا می‌شوند که از منفذهای سفت و سخت گذر کرده و امکان تشکیل سازمان را می‌یابند. اما عموما عمر این سازمان‌ها محدود است. چراکه فرادستان سازمان‌هایی را که خارج از دایره مریدان آنها باشد و نیز برخلاف باورهای حاکم باشد برنمی‌تابند. "باورها نه تنها انتخاب‌های فردی، بلکه سازمان‌ها و نهادها را نیز شکل می‌دهند." ص۸۹

آری پناه دادن به زنان خشونت دیده در خارج از چارچوب‌های سنتی و باورهای حاکم برتافته نمی‌شود. زنان خشونت دیده در جامعه ما نمی‌توانند توسط جامعه مدنی تیمار شده و توانمند گردند و دوباره و با تن و روحی سالم راه خود را بازیابند. مسیر جامعه مدنی همراه و همسو با باورهای حاکم نیست. اما یادمان باشد که در حکومت‌های طبیعی، جامعه مدنی از همین تجارب شکسته و بسته نفس کشیده و توانمند می‌گردد. این تجارب، هر چند کوتاه هم باشند آثارشان عمیق است و پایدار. حکومت‌های طبیعی هر چقدر در استیلا توانمند باشند باز منفذهایی برای نفس کشیدن جامعه مدنی در آنها پیدا می‌شود. منفذهایی که دانه‌های امید از آنجا شروع به رشد کرده و تخم افشانی می‌کنند. تجربه فاتیما و پناهگاهش همچون تجارب دیگر زنان آزادیخواه در این سرزمین تدوام خواهد داشت.


🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews