امیر غفاری، ۳۷ ساله، متولد «قارا بورقا» (قره برقع) در شهرستان مراغه، متأهل، دارای دو فرزند و ساکن تبریز. او تاکنون سه بار ازدواج رسمی داشته که از همسر اولش (کارمند بیمارستان)، یک پسر ۱۱ ساله و از همسر سومش (صنم صادقی زاده اهل روستای علیوان)، یک دختر نوزاد دارد.

‏امیر غفاری پیش از ورود به قوه قضاییه، در مراغه دفتر املاک داشت. او در این دوره به عضویت وزارت اطلاعات درآمد و مدتی بعد و پس از گذراندن دوران کارآموزی به‌عنوان دادیار در دادسرای مراغه مشغول به کار شد. غفاری یکی از مهره‌های وزارت اطلاعات بود که در طرح این نهاد امنیتی برای نفوذ و تسلط بر قوه قضاییه، وارد دستگاه عدلیه شد و با حمایت وزارت اطلاعات پله‌های ارتقای شغلی را پیمود.

‏این مقام قضایی، ابتدای سال ۱۴۰۱ از مراغه به تبریز منتقل شد و به‌عنوان بازپرس شعبه ۱۷ دادسرای عمومی و انقلاب این شهر شروع به کارکرد. شعبه ۱۷ دادسرای تبریز پس از حضور امیر غفاری در این شعبه، تبدیل به یکی از مراکز رسیدگی به پرونده‌های سیاسی در تبریز شد. غفاری پیش از انتصاب به این سمت، سه سال دادیار و دو سال بازپرس شعبه اول دادسرای عمومی و انقلاب مراغه بود.

‏غفاری هم‌زمان با اعتراضات ⁧#زن_زندگی_آزادی⁩ یکی از پرکارترین مقام‌های قضاییِ تبریز در سرکوب شهروندان معترض بود. او به‌عنوان بازپرس شعبه ۱۷ دادسرای عمومی و انقلاب تبریز، ده‌ها پرونده علیه شهروندان بازداشت‌شده تشکیل داد و اقدام به صدور قرار بازداشت فعالان مدنی، پرونده‌سازی علیه آنها و آزارواذیت خانواده بازداشت‌شدگان کرد.

‏در این دوره، ضابط قضایی اکثر پرونده‌هایی که امیر غفاری دادیاری و بازپرسی آن‌ها را بر عهده داشت، وزارت اطلاعات بود. او دست‌کم در دو پرونده‌ی مستند شده، شخصاً شهروندان بازداشت‌شده را تهدید کرد که آن‌ها را برای شکنجه به بازداشتگاه وزارت اطلاعات منتقل خواهد کرد. ممانعت از ملاقات با خانواده، محروم کردن متهمان از داشتن وکیل، تمدید فراقانونی قرار بازداشت موقت بازداشت‌شدگان برای تداوم حبس آن‌ها در سلول انفرادی، صدور قرار بازداشت برای خانواده فعالان مدنی و تهدید، فحاشی و آزارواذیت هدفمند نزدیکان شهروندان بازداشت‌شده، پرتکرارترین تخلفات امیر غفاری طی این دوره بود.

‏غفاری پس از آغاز دوران فعالیت در قوه قضاییه به‌سرعت به ثروت خود افزوده است. او اکنون ویلایی بزرگ در نزدیکی روستای «قالا» ی مراغه دارد و خودروی پرشیای … سوار می‌شود. این مقام قضایی اکنون در تبریز ساکن است. بااین‌وجود به‌صورت مستمر به مراغه و خیابان … این شهر (خانه پدری) رفت‌وآمد می‌کند.

‏تقریباً همه، امیر غفاری را در مراغه می‌شناسند. چهره‌ای منفور که کماکان رفت‌وآمدش به این شهر، خاطره‌ی کلاه‌برداری‌ها، «آدم‌فروشی» ها، آزارگری‌ها و پرونده‌سازی‌هایش، خاطرِ شهروندانِ مراغه‌ای را می‌آزارد.

‏آنچه امیر غفاری -طی کمتر از یک دهه- از دلالی املاک در مراغه تا بازپرسی پرونده‌های سیاسی در تبریز پیموده، الگویی تکرارشونده در بدنه‌ی حکومت جمهوری اسلامی است؛ الگویی که در آن مزد وفاداری به نهادهای امنیتی، مشارکت در سرکوب سازمان‌یافته و نقض فاحش حقوق شهروندان، رسیدن از فقر به ثروت است؛ دربست از قارا بورقا تا تبریز!

از صفحه روزنامه‌نگار آزربایجانی پرویز یاری در پلتفرم ایکس

🔗 @ArazNews