✳️ چونان ققنوس از خاکستر نیاکان خود دوباره متولد خواهیم شد.
✍️ #حسین_محمدی / فریدن ، #اصفهان
🔹اوایل دهه‌ی ۸۰ شمسی، دو بار در کنفرانس اتیمولوژی زبان تورکی که به همت آقای دکتر جواد هیئت و از طرف مجله‌ی وارلیق در تهران برگزار شد، از استان اصفهان شرکت کردم. از استان اصفهان فقط من بودم و از استان فارس فقط آقای مردانی.
🔹از دوران دانشگاه یعنی اوایل دهه‌ی ۷۰، جسته گریخته شروع به ثبت متل‌ها، قصه‌ها، دوبیتی‌ها، اشعار فولکلوریک و ... تورکی که در منطقه‌ی ما رایج بود کردم. یک لغتنامه‌ی کوچک به لهجه‌ی محلی تورکی خودمان نوشتم که لغتهای‌مان فراموش نشوند (چاپ نشده) و سال‌ها نگران بودم که چرا مردم ما با شروع شهرنشینی و حتی در روستاها با فرزندان‌شان به فارسی و نه تورکی صحبت می‌کنند!
🔹صاحب فرزند شدم. من و خانمم برای فرزندان‌مان نام ترکی انتخاب کردیم در حالی‌که همه‌ی فامیل مخالف بودند، و ما و نام‌های انتخابی‌مان را مسخره می‌کردند! دو سال و نیم طول کشید تا برای اولین پسرم شناسنامه با نام تورکی «ییلماز» بگیرم. ولی گرفتم. آن هم از منطقه‌ی یک تهران پایتخت! و با رفتن تا دادگاه تجدید نظر دیوان عدالت اداری!
🔹اینها برای قشر آگاه ملتی که خودش را باور ندارد، همه درد است. ولی چاره چیست؟ آیا با خط و نشان کشیدن، به دیگران بد و بیراه گفتن، ملت‌های دیگر را حق‌خور و فاشیست معرفی کردن، نسل‌های قبلی را مقصر دانستن، سیستم حکومتی را چه در زمان حال و چه در زمان گذشته نکوهیدن، قانون اساسی را به باد انتقاد گرفتن و ... کاری درست می‌شود؟ مسلماً اگر بدتر نشود بهتر نخواهد شد.
🔹در کار فرهنگی قبل از هر چیز صبر لازم است! بیش از صد سال طول کشیده است تا موقعیت زبان تورکی در ایران از یک اکثریت مطلق (که باسوادانش در هر جای ایران روزنامه‌ی ملانصرالدین را به یک زبان می‌خواندند و از فهمش در نمی‌ماندند) به یک اقلیت پراکنده از آذری، قشقایی، خراسانی، فریدنی، چهارمحالی و ... تبدیل شود که این اقلیت گاهی حتی نمی‌داند تورکی را چگونه باید نوشت. یا حتی بدتر از آن، آیا زبان تورکی نوشتاری است و ادبیات دارد یا خیر؟!
🔹پس بازگشت به وضع سابق، شاید بیشتر از یک قرن طول بکشد شاید هم با یک بیداری و بازگشت به اصل خویشتن، بسیار کمتر.
بعد از صبر و بردباری، قدم بعدی ایجاد عشق و نیاز است. هر کدام که پیش آمد فرقی نمی‌کند. چه عاشق باشی چه نیازمند به یک زبان، دنبال آموختنش خواهی رفت.
🔹شروع به آموختن زبان تورکی کردم. از حیدربابا شروع کردم. چون اولین جرقه در ذهنم با شنیدن حیدربابای شهریار در رادیو زده شده بود. در ابتدا کلمات و ساختار این زبان برایم مسخره، پیش پا افتاده و بسیار ابتدایی به نظر می‌آمد. اما با گذشت زمان و مطالعات بیشتر و نیم نگاهی به ادبیات کشور تورکیه، نگاهم نسبت به سال‌های شروع آموزش، تغییری ریشه‌ای یافت.
🔹با اینکه هنوز هم با وجود سال‌ها تلاش در خودآموزی به زبان مادری‌ام، خود را در این زبان بی‌سواد می‌پندارم، با این وجود توانسته‌ام حس زیبایی‌شناختی در این زبان را در خودم بیدار کنم.
🔹با مقایسه‌ی ساختار این زبان با زبان‌هایی چون فارسی، انگلیسی، فرانسوی و عربی که تا حدودی با ساختارشان آشنا هستم و نیز سایر زبان‌ها چون روسی، اسپانیایی، پرتغالی، ایتالیایی، رومانیایی، چینی و ... که در موردشان مطالعاتی داشته‌ام، متوجه نظم دقیق، شعرگونه و ریاضی‌وار زبان تورکی که در بقیه نیست، شده‌ام. با مقایسه‌اش با سایرین بیشتر عاشقش شده‌ام.
❇️چرا می‌گویم شماها را باور دارم؟
چون می‌بینم ۲۰ سال پیش، برای محدوده‌ای وسیع چون فریدن، شاید فقط من بودم که راه بازگشت به خویشتن را انتخاب کرده بود اما الان می‌بینم که شماها هم هستید.
🔹می‌بینم که دانشجویان بسیاری که مادران‌شان و پدران‌شان خود تورکی صحبت می‌کرده‌اند ولی با آنها فارسی حرف زده‌اند، اینک می‌خواهند به خودشان برگردند و خودشان باشند و این مایه‌ی بسی امیدواری است.
🔹می‌بینم که نام فرزندان عزیزان و نزدیکانم که تازه به دنیا می‌آیند یاشار، سولماز، آیناز، آتیلا، آیسل، آیلین، ایلکای، آرمان، آیدا و ... است.
🔹پس روزگار زایش ققنوس از خاکستر نیاکانش فرا رسیده است و این زایش سرآغازی خواهد بود بر یک شکوفایی فرهنگی. می‌دانم که ملت من آنقدر هوشمند و قدرتمند است که بتواند فقط با یک نگاه، فقط با تغییر یک نگرش نسبت به زبانش، تاریخ را عوض کند. پنبه کند تمام آنچه را که یکصد سال با حرص و آز رشته‌اند. می‌دانم فقط یک نگاه و فقط تغییر یک نگرش کافی است.
✳️تورکچه بیزیم آنا دیلیمیزدیر! یازیپ اوخوماسی بوینوموزون بورجدور. بورجوموزو اؤده‌یه‌لیم!
آرازنیوز ایله اؤزگورلوگه دوغرو...
🔗 @ArazNews8
✍️ #حسین_محمدی / فریدن ، #اصفهان
🔹اوایل دهه‌ی ۸۰ شمسی، دو بار در کنفرانس اتیمولوژی زبان تورکی که به همت آقای دکتر جواد هیئت و از طرف مجله‌ی وارلیق در تهران برگزار شد، از استان اصفهان شرکت کردم. از استان اصفهان فقط من بودم و از استان فارس فقط آقای مردانی.
🔹از دوران دانشگاه یعنی اوایل دهه‌ی ۷۰، جسته گریخته شروع به ثبت متل‌ها، قصه‌ها، دوبیتی‌ها، اشعار فولکلوریک و ... تورکی که در منطقه‌ی ما رایج بود کردم. یک لغتنامه‌ی کوچک به لهجه‌ی محلی تورکی خودمان نوشتم که لغتهای‌مان فراموش نشوند (چاپ نشده) و سال‌ها نگران بودم که چرا مردم ما با شروع شهرنشینی و حتی در روستاها با فرزندان‌شان به فارسی و نه تورکی صحبت می‌کنند!
🔹صاحب فرزند شدم. من و خانمم برای فرزندان‌مان نام ترکی انتخاب کردیم در حالی‌که همه‌ی فامیل مخالف بودند، و ما و نام‌های انتخابی‌مان را مسخره می‌کردند! دو سال و نیم طول کشید تا برای اولین پسرم شناسنامه با نام تورکی «ییلماز» بگیرم. ولی گرفتم. آن هم از منطقه‌ی یک تهران پایتخت! و با رفتن تا دادگاه تجدید نظر دیوان عدالت اداری!
🔹اینها برای قشر آگاه ملتی که خودش را باور ندارد، همه درد است. ولی چاره چیست؟ آیا با خط و نشان کشیدن، به دیگران بد و بیراه گفتن، ملت‌های دیگر را حق‌خور و فاشیست معرفی کردن، نسل‌های قبلی را مقصر دانستن، سیستم حکومتی را چه در زمان حال و چه در زمان گذشته نکوهیدن، قانون اساسی را به باد انتقاد گرفتن و ... کاری درست می‌شود؟ مسلماً اگر بدتر نشود بهتر نخواهد شد.
🔹در کار فرهنگی قبل از هر چیز صبر لازم است! بیش از صد سال طول کشیده است تا موقعیت زبان تورکی در ایران از یک اکثریت مطلق (که باسوادانش در هر جای ایران روزنامه‌ی ملانصرالدین را به یک زبان می‌خواندند و از فهمش در نمی‌ماندند) به یک اقلیت پراکنده از آذری، قشقایی، خراسانی، فریدنی، چهارمحالی و ... تبدیل شود که این اقلیت گاهی حتی نمی‌داند تورکی را چگونه باید نوشت. یا حتی بدتر از آن، آیا زبان تورکی نوشتاری است و ادبیات دارد یا خیر؟!
🔹پس بازگشت به وضع سابق، شاید بیشتر از یک قرن طول بکشد شاید هم با یک بیداری و بازگشت به اصل خویشتن، بسیار کمتر.
بعد از صبر و بردباری، قدم بعدی ایجاد عشق و نیاز است. هر کدام که پیش آمد فرقی نمی‌کند. چه عاشق باشی چه نیازمند به یک زبان، دنبال آموختنش خواهی رفت.
🔹شروع به آموختن زبان تورکی کردم. از حیدربابا شروع کردم. چون اولین جرقه در ذهنم با شنیدن حیدربابای شهریار در رادیو زده شده بود. در ابتدا کلمات و ساختار این زبان برایم مسخره، پیش پا افتاده و بسیار ابتدایی به نظر می‌آمد. اما با گذشت زمان و مطالعات بیشتر و نیم نگاهی به ادبیات کشور تورکیه، نگاهم نسبت به سال‌های شروع آموزش، تغییری ریشه‌ای یافت.
🔹با اینکه هنوز هم با وجود سال‌ها تلاش در خودآموزی به زبان مادری‌ام، خود را در این زبان بی‌سواد می‌پندارم، با این وجود توانسته‌ام حس زیبایی‌شناختی در این زبان را در خودم بیدار کنم.
🔹با مقایسه‌ی ساختار این زبان با زبان‌هایی چون فارسی، انگلیسی، فرانسوی و عربی که تا حدودی با ساختارشان آشنا هستم و نیز سایر زبان‌ها چون روسی، اسپانیایی، پرتغالی، ایتالیایی، رومانیایی، چینی و ... که در موردشان مطالعاتی داشته‌ام، متوجه نظم دقیق، شعرگونه و ریاضی‌وار زبان تورکی که در بقیه نیست، شده‌ام. با مقایسه‌اش با سایرین بیشتر عاشقش شده‌ام.
❇️چرا می‌گویم شماها را باور دارم؟
چون می‌بینم ۲۰ سال پیش، برای محدوده‌ای وسیع چون فریدن، شاید فقط من بودم که راه بازگشت به خویشتن را انتخاب کرده بود اما الان می‌بینم که شماها هم هستید.
🔹می‌بینم که دانشجویان بسیاری که مادران‌شان و پدران‌شان خود تورکی صحبت می‌کرده‌اند ولی با آنها فارسی حرف زده‌اند، اینک می‌خواهند به خودشان برگردند و خودشان باشند و این مایه‌ی بسی امیدواری است.
🔹می‌بینم که نام فرزندان عزیزان و نزدیکانم که تازه به دنیا می‌آیند یاشار، سولماز، آیناز، آتیلا، آیسل، آیلین، ایلکای، آرمان، آیدا و ... است.
🔹پس روزگار زایش ققنوس از خاکستر نیاکانش فرا رسیده است و این زایش سرآغازی خواهد بود بر یک شکوفایی فرهنگی. می‌دانم که ملت من آنقدر هوشمند و قدرتمند است که بتواند فقط با یک نگاه، فقط با تغییر یک نگرش نسبت به زبانش، تاریخ را عوض کند. پنبه کند تمام آنچه را که یکصد سال با حرص و آز رشته‌اند. می‌دانم فقط یک نگاه و فقط تغییر یک نگرش کافی است.
✳️تورکچه بیزیم آنا دیلیمیزدیر! یازیپ اوخوماسی بوینوموزون بورجدور. بورجوموزو اؤده‌یه‌لیم!
آرازنیوز ایله اؤزگورلوگه دوغرو...
🔗 @ArazNews8