Кеше 21:30 біз бала кезіміздегі саяхатымызды көрдік. Әкеміз саяхатты кино түрінде 30 минутқа созылатындай жасады. Біз көріп бастағанда сіңілім жүгіріп келіп отырды. Кино басталды. Анам, әкем балалардан тек мен және інім бар. Отбасыда 4 баламыз. Сіңілім жылап “ Мен қайдамын, неге мен жоқпын” деп жылай бастады. Оған мән бермей көре бердік. Бір кездері одан да қатты жылай бастайды. Киноның даусы естілмейді. Анам өзінің досымен сөйлесіп жатқан еді. Біз шыдай алмай, анамызды шақырдық. Анамыз келіп “ Сен ол кезде болмадың” дап жұбата алмады. Киноның басынан аяғына дейін сіңілім жылап отырды. #helloaqerke