كانال علي نبي يي

*اگر قرار باشد به جزیره‌ای دورافتاده بروید، چه کسی را با خودتان می‌برید؟*

🖊️فرانک مارتلا
*نشر:* گاهنامه مدیر
■آکا هینستا، پزشک و روان‌شناس فنلاندی، مراجعان خیلی خاصی داشت: آدم‌هایی بسیار جوان، در معرض شهرت افسانه‌ای، غرق در پول و زیر فشارهای عصبی نابود‌کننده. او مشاور و روان‌پزشک تیم‌های فرمول یک بود و رانندگانِ سریع‌ترین مسابقات اتوموبیل‌رانی جهان پیش او می‌آمدند تا از مشکلات زندگی خصوصی‌شان بگویند
□هینستا به اکثرشان یک توصیه می‌کرد: «فرض کنید قرار است برای همیشه به جزیره‌ای دورافتاده سفر کنید؛ حالا نام کسانی را که می‌خواهید در این سفر با خودتان ببرید روی تکه‌ای کاغذ بنویسید، آن را مهر و موم کنید و برای بعدها نگه دارید». هینستا می‌دانست بسیاری از مراجعانش در آیندۀ نزدیک شهرت جهانی پیدا می‌کنند و ناگهان دور و برشان آنقدر شلوغ می‌شود که دیگر نمی‌توانند زندگی‌شان را مدیریت کنند.

●وقتی سبستین فِتِل پیش او رفت، همین پیشنهاد را داد. فتل آن روز رانندۀ جوانی بود که تازه به سطح یک مسابقات رسیده بود. به او گفت: «وقت گذراندن با کسانی که دوستشان داری، باید در صدر اولویت‌هایت باشد». هینستا بسیار دیده بود که آدم‌های مستعد، با شروع موفقیت‌های حرفه‌ای‌شان، خانواده و دوستان قدیمی خود را کنار می‌گذارند و همۀ زندگی‌شان را وقف پیشرفت می‌کنند. اما این کار، دیر یا زود منجر به فروپاشی روانی آن‌ها می‌شود.

○طولی نکشید که قهرمانی‌های پیاپی فتل شروع شد و «آقای شمارۀ ۵» به آوازه‌ای جهانی رسید. اما در آن روزها که همه می‌خواستند جایی در زندگی او داشته باشند، سراغ آن کاغذ رفت تا از یاد نبرد که آدم‌های مهم زندگی‌اش چه کسانی بوده‌اند. فتل با هانا، دختری که از دوران دبیرستان دوستش داشت، ازدواج کرد، دوستان صمیمی‌اش را نگه داشت و زندگی خصوصی موفقی را در پیش گرفت.

■توصیۀ هینستا البته فقط به درد قهرمانان فرمول یک نمی‌خورد. تحقیقات متعدد در شاخه‌های مختلف، از زیست‌شناسی و روان‌شناسی بگیرید تا عصب‌شناسی و جامعه‌شناسی و اقتصاد رفتاری، نشان داده‌اند که «نیاز به تعلق» یکی از بنیادی‌ترین نیازهای ما انسان‌هاست. این بخشی از سرشت انسانی ماست که زندگی را بر محور «ما» ببینیم، نه بر محور «من».

□روان‌شناسان داشتن رابطۀ صمیمی را با تعبیر «جای دادن دیگران در خویشتن» توصیف کرده‌اند. ما در فرایند رابطه‌ای طولانی با دیگران، چنان با دیدگاه‌ها و علایق آن‌ها در هم می‌آمیزیم که به آسانی نمی‌توانیم مرزی میان خودمان و آن‌ها بکشیم. بنابراین وقتی به عزیزانمان می‌گوییم «در قلب منی»، صرفاً مبالغه نمی‌کنیم، بلکه از واقعیتی ملموس حرف می‌زنیم.

●فرانک مارتلا، فیلسوف و روان‌شناسی که دربارۀ معنای زندگی تحقیق می‌کند، می‌گوید: زندگی زمانی برای ما معنی پیدا می‌کند که وجودمان برای دیگران معنا داشته باشد. یعنی وقتی که به یکدیگر کمک می‌کنیم یا ساعتی را به همنشینی با کسی می‌گذرانیم که دوستش داریم. به همین دلیل، بهترین جوابی که برای سوال «چطور می‌توان خوشبخت شد؟» وجود دارد، چنین است: «دیگران را خوشبخت کن».

📌در صورت تمایل می توانید متن کامل مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://b2n.ir/ku5338
*منبع:* مجلۀ ترجمان علوم
----------
گاهنامه مدیر = گاهواره دانایی
برداشت از گاهنامه مدیر

ترجمان

اگر قرار باشد به جزیره‌ای دورافتاده بروید، چه‌کسی را با خود می‌برید؟

فرانک مارتلا، تد — فیلسوفی وارد میخانه شد و یکی از دائم‌الخمرها از او پرسید: «معنای زندگی چیست؟» آن فیلسوف من بودم و این سؤالی است که همیشه ازم می‌پرسند، چون هروقت کسی می‌فهمد فیلسوف و پژوهشگر روان‌شناسی هستم و تخصصم معنای زندگی است، فوراً این سؤال را می‌پرسد.…

👍4❤2

180 views19:46