اطلاعیه روند بازبینی نقشه های فاز 2
1401/3/24 سه‌شنبه
•
•
•
قابل توجه طراحان محترم ساختمان
سازمان استان مستند به بند 5 ماده 15 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و ماده 4 و بندهای 16- 2- 2 و 19-1-7 و 19-1-8 مبحث دوم مقررات ملی ساختمان موظف به نظارت بر حسن انجام خدمات مهندسی توسط اشخاص حقیقی و حقوقی در طرح‌ها و فعالیت‌های غیردولتی در حوزه استان و تعقیب متخلفان از طریق مراجع قانونی ذیصلاح است.
بنابراین در این راستا سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران به‌منظور تکریم ارباب‌رجوع و کاهش مدت بررسی نقشه‌ها و ارتقاء مسئولیت‌پذیری طراحان در نظر دارد، روند کنترل نقشه‌های اجرایی را بر اساس چک لیست‌های مربوط به موارد زیربنایی (قابل‌دسترسی از طریق سایت سازمان) به شرح ذیل تسریع نماید:
1 طراح ساختمان ضمن تهیه نقشه معماری منطبق بر ضوابط شهرسازی و مقررات ملی ساختمان یک نسخه از نقشه‌های معماری (طرح اولیه فاز یک) تهیه‌شده را جهت کنترل ضوابط شهرسازی و اخذ تأییدیه طرح، تحویل مرجع صدور پروانه ساختمان می‌نماید.
2 طراح ساختمان نقشه‌های اجرایی (فاز دو) معماری، سازه‌ای و تأسیسات برق و مکانیک را تهیه کرده و جداول دفترچه اطلاعات ساختمان را تکمیل و تأیید می‌نماید و یکسری کامل از مدارک و نقشه‌های تهیه‌شده را جهت کنترل مقررات ملی ساختمان در سامانه خدمات مهندسی بارگذاری می‌نماید.
3 سازمان ضمن بازبینی مدارک ارائه‌شده، نقشه‌های مربوط را با توجه به مقررات ملی ساختمان، کنترل نموده و در صورت نداشتن ایراد زیربنایی ساختمان یا مجتمع یا مجموعه ساختمان را در بخش مربوط به طراحی ساختمان در دفترچه اطلاعات ساختمان ثبت نموده و جهت طی فرایند صدور پروانه، تأییدیه نقشه‌ها و مدارک فنی را به مرجع صدور پروانه ارسال می‌نماید.
4 در صورتی که نقشه‌های ارائه‌شده دارای ایراد زیربنایی باشد، سازمان استان کتباً و رسماً (از طریق کارتابل خدمات مهندسی) به طراح اعلام می‌نماید و طراح موظف خواهد بود در اسرع وقت نسبت به اصلاح و ارسال آن از طریق سامانه به سازمان اقدام نماید.
5 سازمان استان در بازبینی مجدد طراحی‌ها، نقشه‌ها و مدارک فنی ارائه‌شده، در صورت رفع ایرادهای زیربنایی اقدام به ثبت دفترچه اطلاعات ساختمان نموده و جهت طی فرایند صدور پروانه، تأییدیه نقشه‌ها و مدارک فنی را به مرجع صدور پروانه ارسال می‌نماید.
6 در صورتی که در بازبینی مجدد ایرادات و نواقص نقشه‌ها و مدارک فنی رفع نگردیده باشد و با عنایت به اینکه بازبینی و کنترل نقشه‌ها و مدارک فنی توسط سازمان، از مسئولیت طراحان نمی‌کاهد و طراح ساختمان حسب رشته تخصصی خود پاسخگوی تمامی مراحل و مسائل آن طرح، به سازمان استان، شهرداری، سایر مراجع صدور پروانه و یا سایر مراجع کنترل می‌باشد، سازمان استان ضمن ابلاغ و اخطار به طراح پروژه، جهت طی فرایند صدور پروانه اقدام به صدور تأییدیه مشروط (منوط به رفع ایرادات و نواقص نقشه‌ها و مدارک فنی و ارسال آن به مرجع صدور پروانه توسط طراح) می‌نماید.
7 انتظار می‌رود طراحان محترم ضمن احساس مسئولیت در طراحی نقشه‌ها نهایت دقت را مبذول فرمایند. سازمان ضمن کنترل‌های لازم در صورت تأیید مشروط و تکرار آن و یا در خصوص عدم‌اصلاح ایرادات و یا عدم ارسال آن ظرف مدت مقرر، مستند به ماده 8 آئین‌نامه اجرایی ماده 33 و ماده 15 آیین‌نامه اجرایی قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان موضوع تخلفات انضباطی و حرفه‌ای، اقدام بایسته قانونی انجام خواهد داد.
1401/3/24 سه‌شنبه
•
•
•
قابل توجه طراحان محترم ساختمان
سازمان استان مستند به بند 5 ماده 15 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و ماده 4 و بندهای 16- 2- 2 و 19-1-7 و 19-1-8 مبحث دوم مقررات ملی ساختمان موظف به نظارت بر حسن انجام خدمات مهندسی توسط اشخاص حقیقی و حقوقی در طرح‌ها و فعالیت‌های غیردولتی در حوزه استان و تعقیب متخلفان از طریق مراجع قانونی ذیصلاح است.
بنابراین در این راستا سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران به‌منظور تکریم ارباب‌رجوع و کاهش مدت بررسی نقشه‌ها و ارتقاء مسئولیت‌پذیری طراحان در نظر دارد، روند کنترل نقشه‌های اجرایی را بر اساس چک لیست‌های مربوط به موارد زیربنایی (قابل‌دسترسی از طریق سایت سازمان) به شرح ذیل تسریع نماید:
1 طراح ساختمان ضمن تهیه نقشه معماری منطبق بر ضوابط شهرسازی و مقررات ملی ساختمان یک نسخه از نقشه‌های معماری (طرح اولیه فاز یک) تهیه‌شده را جهت کنترل ضوابط شهرسازی و اخذ تأییدیه طرح، تحویل مرجع صدور پروانه ساختمان می‌نماید.
2 طراح ساختمان نقشه‌های اجرایی (فاز دو) معماری، سازه‌ای و تأسیسات برق و مکانیک را تهیه کرده و جداول دفترچه اطلاعات ساختمان را تکمیل و تأیید می‌نماید و یکسری کامل از مدارک و نقشه‌های تهیه‌شده را جهت کنترل مقررات ملی ساختمان در سامانه خدمات مهندسی بارگذاری می‌نماید.
3 سازمان ضمن بازبینی مدارک ارائه‌شده، نقشه‌های مربوط را با توجه به مقررات ملی ساختمان، کنترل نموده و در صورت نداشتن ایراد زیربنایی ساختمان یا مجتمع یا مجموعه ساختمان را در بخش مربوط به طراحی ساختمان در دفترچه اطلاعات ساختمان ثبت نموده و جهت طی فرایند صدور پروانه، تأییدیه نقشه‌ها و مدارک فنی را به مرجع صدور پروانه ارسال می‌نماید.
4 در صورتی که نقشه‌های ارائه‌شده دارای ایراد زیربنایی باشد، سازمان استان کتباً و رسماً (از طریق کارتابل خدمات مهندسی) به طراح اعلام می‌نماید و طراح موظف خواهد بود در اسرع وقت نسبت به اصلاح و ارسال آن از طریق سامانه به سازمان اقدام نماید.
5 سازمان استان در بازبینی مجدد طراحی‌ها، نقشه‌ها و مدارک فنی ارائه‌شده، در صورت رفع ایرادهای زیربنایی اقدام به ثبت دفترچه اطلاعات ساختمان نموده و جهت طی فرایند صدور پروانه، تأییدیه نقشه‌ها و مدارک فنی را به مرجع صدور پروانه ارسال می‌نماید.
6 در صورتی که در بازبینی مجدد ایرادات و نواقص نقشه‌ها و مدارک فنی رفع نگردیده باشد و با عنایت به اینکه بازبینی و کنترل نقشه‌ها و مدارک فنی توسط سازمان، از مسئولیت طراحان نمی‌کاهد و طراح ساختمان حسب رشته تخصصی خود پاسخگوی تمامی مراحل و مسائل آن طرح، به سازمان استان، شهرداری، سایر مراجع صدور پروانه و یا سایر مراجع کنترل می‌باشد، سازمان استان ضمن ابلاغ و اخطار به طراح پروژه، جهت طی فرایند صدور پروانه اقدام به صدور تأییدیه مشروط (منوط به رفع ایرادات و نواقص نقشه‌ها و مدارک فنی و ارسال آن به مرجع صدور پروانه توسط طراح) می‌نماید.
7 انتظار می‌رود طراحان محترم ضمن احساس مسئولیت در طراحی نقشه‌ها نهایت دقت را مبذول فرمایند. سازمان ضمن کنترل‌های لازم در صورت تأیید مشروط و تکرار آن و یا در خصوص عدم‌اصلاح ایرادات و یا عدم ارسال آن ظرف مدت مقرر، مستند به ماده 8 آئین‌نامه اجرایی ماده 33 و ماده 15 آیین‌نامه اجرایی قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان موضوع تخلفات انضباطی و حرفه‌ای، اقدام بایسته قانونی انجام خواهد داد.
چه کسی از معاصر متنفر است؟
حاشیه‌ای بر مقاله‌ی «چرا از معماری معاصر متنفرید؟»
یاسر موسی‌پور
خانه / هنر جهان / چه کسی از معاصر متنفر است؟
از تحریریه‌ی حرفه: هنرمند مقاله‌ای به دستم رسید با نام «چرا از معماری معاصر متنفرید؟» و از من خواسته شد چیزی بنویسم که در کنار این دیدگاه منتشر شود. متن به شدت کنایه‌آمیز و یکسویه بود. اما از اینکه بر خلاف برخی نسخه‌های آشنا، مواضع ضدمدرنیستی‌اش را بدون تعارف و لفافه بیان می‌کرد تحسین من را برانگیخت. اگرچه با خواندن هر پاراگراف متن ایده و فکت‌های نقض بسیاری به ذهنم می‌رسید ترجیح دادم که با این متن به طور خاص وارد گفت‌وگو نشوم و آن را نماینده‌ی یک فهم گفتمانی از معماری معاصر در نظر بگیرم و به نقد هسته‌های مفهومی این گفتمان بپردازم. به این ترتیب به جای نقد نویسندگانِ متن و تک تک مطالبی که در اینجا تحریر کرده‌اند می‌توانیم به نقد نظمی از دانش برسیم که با برساختن یک تصویر آرمانی از معماری بر فراز تاریخ، اهرمی برای لغو تلاش برای معاصر بودن می‌سازد.
من نام گفتمانی که متن مذکور یک ارتعاش جزیی از آن است را در اینجا «گفتمان جاودانگی»۱ می‌نامم. گفتمان جاودانگی یک نقشه فرار است؛ نقشه فرار از زنجیرهای ناخوشایند زمان و مکان. طبق این صورت‌بندی یک شکل استعلایی۲ (در معنای خاص واژه) از زیبایی، هنر و معماری وجود دارد که در هر زمان و مکانی که باشید مثل یک فرمول جادویی عمل می‌کند. بشر در طول تاریخ کم و بیش از طریق یک شعور درونی این فرمول طلایی را می‌شناخته و با آن کار می‌کرده است تا اینکه به دوران مدرن رسیده و همه چیز به هم ریخته است. در این تعبیر به شکلی تلویحی آن سیبی که بشر خورده و به چنین هبوطی محکوم شده است زیادی فکر کردن به چیزهاست. به قول نویسندگان مقاله، معماران معاصر به جای اینکه مثل همه نیاکان تاریخی شان «شهرهایی با جوی آب و درخت» بسازند و در آن کیف کنیم، نشسته‌اند هگل‌خوان شده‌اند و به این فکر کرده‌اند که نکند معماری باید به جای محیط اطرافش شبیه زمانه‌اش باشد. بدین ترتیب الگوهای مشخص و فرمول‌های جاودان در نسیان و فراموشی گم شدند و جنگ هفتاد و دو ملت میان نظریه‌پردازان و معماران در گرفت که معماری چه باید باشد. در این صورت‌بندی هنوز هم آن فرمول جاودانگی یعنی رسیدن به شکلی از زیبایی یا به طور مشخص معماری که بتواند غائله را ختم کند در دسترس است. کافی است برگردیم به پیش از لحظه خوردن سیب و ببینیم اوضاع چطوری بوده و آن حس و حال را بازسازی کنیم. واژه‌ی مردم به عنوان یک دال مفهومی در این گفتمان کارکردی کلیدی دارد. چرا؟ چون اگر این معماران و روشنفکران هستند که معماری را به گیر و گورهای فکری انداخته‌اند، احتمالاً مردم به عنوان کسانی که در این بازی گیر نیفتاده‌اند شهود دست‌نخورده‌ای دارند که می‌تواند مثل یک دماسنج درست زیبایی حقیقی را تشخیص دهد. بنابراین متون و سخنرانی‌های متراکم شده حول این گفتمان به طور مداوم به مردم به عنوان حاملان پنهان آن فرمول‌های جاودانه ارجاع می‌دهند. نویسندگان مقاله «چرا از معماری معاصر متنفر هستید؟» هم از این قاعده جا نمی‌مانند و هجوم توریست‌ها به اماکن تاریخی را گواهی بر این می‌گیرند که اگر شما به جای معماران حراف به سراغ مردم بروید آن‌ها مشتری هر آن چیزی هستند که مربوط به قبل از خوردن سیب باشد. اینکه دقیقاً تاریخ خوردن سیب و از دست رفتن نظم طبیعی و زیبایی های خودانگیخته و جاودان چه زمانی هست از حول و حوش آغاز قرن بیستم و یا (به قول نویسندگان این مقاله) پس از جنگ جهانی دوم نوسان وجود دارد اما در وجود این لحظه تردیدی نیست.
اما گفتمان‌ها لنزهایی هستند که چیزهایی را در واقعیت بی شکل بیرونی رویت‌پذیر وچیزهایی را رویت‌ناپذیر می‌نمایند، چه اشکالی دارد که ما دنیا را از لنز گفتمان جاودانگی ببینیم؟ این لنز چه ناکارامدی‌هایی دارد؟ در اینجا و در حد حوصله چنین یادداشتی به دو نکته بسنده می‌کنم:
حاشیه‌ای بر مقاله‌ی «چرا از معماری معاصر متنفرید؟»
یاسر موسی‌پور
خانه / هنر جهان / چه کسی از معاصر متنفر است؟
از تحریریه‌ی حرفه: هنرمند مقاله‌ای به دستم رسید با نام «چرا از معماری معاصر متنفرید؟» و از من خواسته شد چیزی بنویسم که در کنار این دیدگاه منتشر شود. متن به شدت کنایه‌آمیز و یکسویه بود. اما از اینکه بر خلاف برخی نسخه‌های آشنا، مواضع ضدمدرنیستی‌اش را بدون تعارف و لفافه بیان می‌کرد تحسین من را برانگیخت. اگرچه با خواندن هر پاراگراف متن ایده و فکت‌های نقض بسیاری به ذهنم می‌رسید ترجیح دادم که با این متن به طور خاص وارد گفت‌وگو نشوم و آن را نماینده‌ی یک فهم گفتمانی از معماری معاصر در نظر بگیرم و به نقد هسته‌های مفهومی این گفتمان بپردازم. به این ترتیب به جای نقد نویسندگانِ متن و تک تک مطالبی که در اینجا تحریر کرده‌اند می‌توانیم به نقد نظمی از دانش برسیم که با برساختن یک تصویر آرمانی از معماری بر فراز تاریخ، اهرمی برای لغو تلاش برای معاصر بودن می‌سازد.
من نام گفتمانی که متن مذکور یک ارتعاش جزیی از آن است را در اینجا «گفتمان جاودانگی»۱ می‌نامم. گفتمان جاودانگی یک نقشه فرار است؛ نقشه فرار از زنجیرهای ناخوشایند زمان و مکان. طبق این صورت‌بندی یک شکل استعلایی۲ (در معنای خاص واژه) از زیبایی، هنر و معماری وجود دارد که در هر زمان و مکانی که باشید مثل یک فرمول جادویی عمل می‌کند. بشر در طول تاریخ کم و بیش از طریق یک شعور درونی این فرمول طلایی را می‌شناخته و با آن کار می‌کرده است تا اینکه به دوران مدرن رسیده و همه چیز به هم ریخته است. در این تعبیر به شکلی تلویحی آن سیبی که بشر خورده و به چنین هبوطی محکوم شده است زیادی فکر کردن به چیزهاست. به قول نویسندگان مقاله، معماران معاصر به جای اینکه مثل همه نیاکان تاریخی شان «شهرهایی با جوی آب و درخت» بسازند و در آن کیف کنیم، نشسته‌اند هگل‌خوان شده‌اند و به این فکر کرده‌اند که نکند معماری باید به جای محیط اطرافش شبیه زمانه‌اش باشد. بدین ترتیب الگوهای مشخص و فرمول‌های جاودان در نسیان و فراموشی گم شدند و جنگ هفتاد و دو ملت میان نظریه‌پردازان و معماران در گرفت که معماری چه باید باشد. در این صورت‌بندی هنوز هم آن فرمول جاودانگی یعنی رسیدن به شکلی از زیبایی یا به طور مشخص معماری که بتواند غائله را ختم کند در دسترس است. کافی است برگردیم به پیش از لحظه خوردن سیب و ببینیم اوضاع چطوری بوده و آن حس و حال را بازسازی کنیم. واژه‌ی مردم به عنوان یک دال مفهومی در این گفتمان کارکردی کلیدی دارد. چرا؟ چون اگر این معماران و روشنفکران هستند که معماری را به گیر و گورهای فکری انداخته‌اند، احتمالاً مردم به عنوان کسانی که در این بازی گیر نیفتاده‌اند شهود دست‌نخورده‌ای دارند که می‌تواند مثل یک دماسنج درست زیبایی حقیقی را تشخیص دهد. بنابراین متون و سخنرانی‌های متراکم شده حول این گفتمان به طور مداوم به مردم به عنوان حاملان پنهان آن فرمول‌های جاودانه ارجاع می‌دهند. نویسندگان مقاله «چرا از معماری معاصر متنفر هستید؟» هم از این قاعده جا نمی‌مانند و هجوم توریست‌ها به اماکن تاریخی را گواهی بر این می‌گیرند که اگر شما به جای معماران حراف به سراغ مردم بروید آن‌ها مشتری هر آن چیزی هستند که مربوط به قبل از خوردن سیب باشد. اینکه دقیقاً تاریخ خوردن سیب و از دست رفتن نظم طبیعی و زیبایی های خودانگیخته و جاودان چه زمانی هست از حول و حوش آغاز قرن بیستم و یا (به قول نویسندگان این مقاله) پس از جنگ جهانی دوم نوسان وجود دارد اما در وجود این لحظه تردیدی نیست.
اما گفتمان‌ها لنزهایی هستند که چیزهایی را در واقعیت بی شکل بیرونی رویت‌پذیر وچیزهایی را رویت‌ناپذیر می‌نمایند، چه اشکالی دارد که ما دنیا را از لنز گفتمان جاودانگی ببینیم؟ این لنز چه ناکارامدی‌هایی دارد؟ در اینجا و در حد حوصله چنین یادداشتی به دو نکته بسنده می‌کنم:
Herfeh-Honarmand
حرفه هنرمند - نشریه هنرهای تصویری
هنرمند کیست و حرفه هنرمند چیست. حرفه هنرمند نشریه ی تخصصی هنرهای تصویری ست. از سال ۱۳۸۱ با تمرکز بر عکاسی، نقاشی، گرافیک، مجسمه، هنرهای جدید، سینما آغاز به کار کرده است
Forwarded from حسین ایمانی جاجرمي
ISR-1356-Gisha-Bohloli-Makooe-Parichehr.pdf
7.3 MB
1. پژوهشی با عنوان آپارتمان نشینی و ارایه یک مدل رفاهی مسکن (کوی کیشا) از پریچهر بهلولی ماکویی، بخش جامعه شناسی شهری موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران، 1356
Forwarded from Siamak Doroudi Ahi
شهر بازل در سوئیس اولین شهری است که فضای سبز را بر بام اجباری کرده است.
How this Swiss city is using green roofs to combat climate change | Euronews
https://www.euronews.com/green/2021/07/09/how-this-swiss-city-is-using-green-roofs-to-combat-climate-change
How this Swiss city is using green roofs to combat climate change | Euronews
https://www.euronews.com/green/2021/07/09/how-this-swiss-city-is-using-green-roofs-to-combat-climate-change
euronews
How this Swiss city is using green roofs to combat climate change
Basel’s green rooftops tackle energy wastage and rising temperatures caused by climate change