۱/ چهره چابهار زمانی تغییر می‌کند که فکری اساسی برای هفتاد هزار نفر از جمعیت حاشیه‌نشین تنها منطقه اقیانوسی ایران شود!
۲/ بر اساس برخی مستندات هزینه احداث هر جایگاه شارژ خودروهای برقی، بیش از ۱۶۰ هزار دلار است!
۳/ با ناترازی شدید برق موجود در کشور، چگونه باید ۵۰۰ خودروی برقی مدام در سطح شهر بدون مشکل ، شارژ شوند؟!
۴/ کشور دچار تحریم است؛ هزینه‌های سرویس و تعویض باطری خودروهای برقی بسیار بالاست چه کسی در کنار اقساط سنگین خودروها، در زمان خرابی‌ها، رانندگان را یاری خواهد کرد ؟!
۵/ چرا هنوز موضوعی که در حد تفاهم‌نامه است اینگونه رسانه‌ای می‌شود؟! هدف چیست؟
۶/ چرا از برنامه‌ها برای ایجاد اشتغال پایدار، بر طرف کردن تراز تجاری شدیدا منفی و رونق تولید، حذف حاشیه‌نشینی صحبتی نمی‌شود؟
۷/ وقتی از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی صحبت می‌شود، باید بصورت روشن مشخص شود کدام بخشی خصوصی و منافع آن شامل چه مواردی می‌شود؟
۸/ با قیمت دلار ۹۳ هزار تومانی در بازار آزاد و هر خودروی برقی درست و درمان و کره‌ای حدود ۲۵ هزار دلار، بیش از ۲٫۳۲۵٫۰۰۰٫۰۰۰ برای هر تاکسی‌ران، هزینه در بر دارد؛ این رقم بدون در نظر گرفتن مالیات و هزینه‌های نقل و انتقال و جابجایی است! یعنی قرار است یک سرمایه‌گذار برای پانصد دستگاه تاکسی، دست کم، حدود ۱٫۱۶۲٫۵۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ( هزار و یکصد میلیارد تومان) سرمایه‌گذاری کند؟!
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM