vhdo.nl/2wV2Cbo
میکروچیپ‌های زیر پوست، بازی جدید گیک‌ها
وبلاگ کیبرد آزاد، جادی:
میکروچیپ‌ها می‌تونند اطلاعات کمی (فعلا در حد کیلوبایت) رو نگهداری کنند و اون‌ها رو به ابزارهای خواننده منتقل کنند. مثلا وقتی کارت مترو یا اتوبوس‌تون رو می‌زنید به دستگاه کارت‌خوان، در واقع دستگاه کارت‌خوان دیتای داخل کارت رو می‌خونه و از حسابتون پول کم می‌کنه. همین اتفاق وقتی می‌افته که من این تگ کوچیک رو به در شرکت نزدیک می‌کنم و در باز می‌شه.
کمی اطلاعات منحصر به فرد توی یک چیپ در این کارت ذخیره شده که مکانیزم قفل در اون رو می‌خونه و در رو باز می‌کنه. حالا فرض کنید من این تگ رو باز کنم، میکروچیپی در حد چند میلیمتر رو بیرون بیارم و از یک دکتر مهربون / آینده‌دوست بخوام که اون رو زیر پوست دستم کار بذاره. حالا من با دست زدن به قفل در می‌تونم اون رو باز کنم یا با نزدیک کردن دستم به کامیپوتر، اون رو آنلاک کنم یا مثل یکی که این کار رو کرده، هفت‌تیری بسازم که فقط وقتی در دست منه شلیک بشه. بعد از این کارها من به دنیای #گیک هایی پیوستم که سعی می‌کنند با #میکروچیپ زیر پوستشون، پیوندی بزنند بین انسان و ماشین.
رنج این آدم ها هم خیلی زیاده ولی نمی دونم چرا الان ازشون کم حرف می‌زنیم. مثلا عکس [پایین پست] داره مدیر کمپانی 32M رو نشون می‌ده که در یک "#چیپ‌پارتی" توی کمپانی یکی از ۴۱ کارمندی است که تصمیم گرفته با گذاشتن یک #چیپ در زیر پوستش، بی‌دردسر و اتوماتیک در شرکت رو باز کنه، کامپیوترش رو آنلاک کنه، از وندینگ‌ماشین‌های شرکت خوراکی بگیره و … .
[اینجای مطلب چند نکته است که در خود وبلاگ می‌تونید بخونید]...
خلاصه اگر فردا پس فردا کسی رو دیدیم که با یه دست تکون دادن در خونه رو باز می کرد تعجب نکنیم؛ در حال حاضر انجمن دارویی آمریکا میکروچیپ برای آدم ها رو پذیرفته و هزینه خرید و نصبش هم بیشتر از ۲۰۰ دلار نیست.
jadi.net/2017/09/microchips
twitter.com/jadi/status/903312402103623680
آپدیت: ویدیوی تزریق یکی از اون میکروچیپ‌ها در دست راست «محسن 🤖» رو می‌تونید در پست بعدی ببینید:
t.me/VahidOnline/27727
📡 @VahidOnline
میکروچیپ‌های زیر پوست، بازی جدید گیک‌ها
وبلاگ کیبرد آزاد، جادی:
میکروچیپ‌ها می‌تونند اطلاعات کمی (فعلا در حد کیلوبایت) رو نگهداری کنند و اون‌ها رو به ابزارهای خواننده منتقل کنند. مثلا وقتی کارت مترو یا اتوبوس‌تون رو می‌زنید به دستگاه کارت‌خوان، در واقع دستگاه کارت‌خوان دیتای داخل کارت رو می‌خونه و از حسابتون پول کم می‌کنه. همین اتفاق وقتی می‌افته که من این تگ کوچیک رو به در شرکت نزدیک می‌کنم و در باز می‌شه.
کمی اطلاعات منحصر به فرد توی یک چیپ در این کارت ذخیره شده که مکانیزم قفل در اون رو می‌خونه و در رو باز می‌کنه. حالا فرض کنید من این تگ رو باز کنم، میکروچیپی در حد چند میلیمتر رو بیرون بیارم و از یک دکتر مهربون / آینده‌دوست بخوام که اون رو زیر پوست دستم کار بذاره. حالا من با دست زدن به قفل در می‌تونم اون رو باز کنم یا با نزدیک کردن دستم به کامیپوتر، اون رو آنلاک کنم یا مثل یکی که این کار رو کرده، هفت‌تیری بسازم که فقط وقتی در دست منه شلیک بشه. بعد از این کارها من به دنیای #گیک هایی پیوستم که سعی می‌کنند با #میکروچیپ زیر پوستشون، پیوندی بزنند بین انسان و ماشین.
رنج این آدم ها هم خیلی زیاده ولی نمی دونم چرا الان ازشون کم حرف می‌زنیم. مثلا عکس [پایین پست] داره مدیر کمپانی 32M رو نشون می‌ده که در یک "#چیپ‌پارتی" توی کمپانی یکی از ۴۱ کارمندی است که تصمیم گرفته با گذاشتن یک #چیپ در زیر پوستش، بی‌دردسر و اتوماتیک در شرکت رو باز کنه، کامپیوترش رو آنلاک کنه، از وندینگ‌ماشین‌های شرکت خوراکی بگیره و … .
[اینجای مطلب چند نکته است که در خود وبلاگ می‌تونید بخونید]...
خلاصه اگر فردا پس فردا کسی رو دیدیم که با یه دست تکون دادن در خونه رو باز می کرد تعجب نکنیم؛ در حال حاضر انجمن دارویی آمریکا میکروچیپ برای آدم ها رو پذیرفته و هزینه خرید و نصبش هم بیشتر از ۲۰۰ دلار نیست.
jadi.net/2017/09/microchips
twitter.com/jadi/status/903312402103623680
آپدیت: ویدیوی تزریق یکی از اون میکروچیپ‌ها در دست راست «محسن 🤖» رو می‌تونید در پست بعدی ببینید:
t.me/VahidOnline/27727
📡 @VahidOnline