🍁🍃✨🔮✨🍃🍁

✨✨🎆 بازگشت و توبه 🎆✨✨

خداوند انسان توبه کار را دوست دارد، توبه در آیات قرآن و متون مقدس به معنی برگشت به خداوند است؛
اکثرا گمان بر این است که انسان هنگامی توبه می کند که گناهی کرده باشد اما هر لحظه که با خداوند شروع به سخن گفتن می کنیم در واقع در حال برگشت به خداوند و توبه کردن هستیم.

خداوند در قرآن کريم از داوود نبی به عنوان عبد نیکو یاد می کند و علت علاقه خود را به داوود (ع) توبه و برگشت هميشگي او به سوی خداوند بیان مي کند.

همچنین خداوند در قران کریم علت علاقه اش را به زکریا(ع) و همسرش برگشت همیشگی آنها به درگاه الهی و توبه کار بودن آنها ذکر می فرماید.

هر لحظه که توانستیم با خداوند شروع به سخن گفتن کنیم، این کار ما را شخصی توبه کننده می سازد و خداوند در قرآن کریم می فرماید که «خداوند مردان و زنان توبه کار را دوست دارد».

سخن گفتن با خداوند ساده است، نام مبارکش را چندین بار به آرامی صدا بزنید، از او تشکر کنید و خواسته ها و آرزوهایتان را با او در میان بگذارید ...

🍁🍃✨🔮✨🍃🍁

@rahrovane haghighat

در راه سلوک نیازی به ترک دنیا و همسر و فرزند نیست. چون خدا در همسرتان و فرزندتان حضور دارد.
زندگی را ترک نکنید.
اگر می‌خواهید از چیزی چشم پوشی کنید، باید از دانش چشم پوشی کنید. مانع واقعی این است.
بزرگترین شجاعت گفتن این جمله است: "من نمی‌دانم."
از حمل دانش خود که تنها حجاب است دست بردارید.
سفر شما از لحظه‌ای آغاز می‌شود که تمام دانشتان در مورد خدا و حقیقت و مرگ و زندگی را کنار بگذارید و در اعماق ناخودآگاهتان حس کنید "من نمی‌دانم."
نخستین معجزه این است که وقتی ندانید، تازه دانستن شروع می‌شود.


@rahrovanehaghighat

اگر دوست نداريد صحبت كنيد، خاموش باشيد.
حتی يک كلمه نيز نگوييد و اصلاً نگران نباشيد كه مردم درباره شما چه فكر می‌کنند.
اگر آنها فكر می‌کنند احمق شده‌اید،‌ قبول كنيد و از اين حماقت لذت ببريد!
افرادی هستند كه همينطور به حرف زدن ادامه می‌دهند. در حاليكه حتی نمی‌دانند درباره چه و چرا صحبت می‌کنند. آنها به حرف زدن ادامه می‌دهند؛ ‌چون نمی‌توانند متوقف شوند.
اگر از چرندياتی كه از ذهنتان می‌گذرد، ‌اندكی آگاه شويد و بدانيد كه واقعاً چيزی برای گفتن وجود ندارد، ‌در سخن گفتن ترديد می‌کنید.
سكوت زبان خداوند است و اگر درک كنيد كه سكوت واقعاً چيست،‌ چيزی پر ارزش برای گفتن خواهيد داشت. اگر در سكوت خود عميق شويد، ‌كلامتان برای اولين بار معنايی راستين خواهد يافت و ديگر تنها كلماتی تو خالی نخواهد بود، بلكه شكوه درونی تان را بيان می‌کند.

رهروان حقیقت

مذاهب در ذهن انسان فکری بسیار احمقانه ایجاد کرده‌اند که شیطان قدرت دارد.
اهریمن هیچ نیرویی ندارد، چون اصلاً اهریمنی وجود ندارد.
آنچه که نیرو و وجود دارد فقط حقیقت است
همانگونه که تاریکی وجود و ماهیتی از خودش ندارد و فقط نبود نور است، من به شما میگویم که شیطان نیز وجود ندارد. و در دنیا نیروهای اهریمنی وجود ندارد. فقط حق و حقیقت وجود دارد.

@rahrovanehaghighat

در دنيا بمان اما از آن تأثیر نپذير و از آن هويت نگير.
راه سلوک، زندگی كردن در دنياست در عين نبودن در دنيا.
زندگی كردن در دنيا بدون اجازه دادن به دنيا برای زندگی كردن در تو.
گذشتن از دنيا با آگاهی كامل از اينكه همه چيز گذراست. پس نبايد آشفته و پريشان شد.
اگر اينگونه زندگی كنی، برای تو بدبختی و خوشبختی، شكست و پيروزی يكسان خواهد بود.
و اگر به مرحله‌ای برسی كه بتوانی "نور و تاريكی"، "زندگی و مرگ" را يكسان بدانی، سكوت و آرامشی ژرف، تعادل و توازن در تو پديد می‌آید.
آن سكوت ژرف همان حقيقت است.

@rahrovanehaghighat

می‌دانید چرﺍ ﯾﮏ فرد ﻣﯽ‌ﺗﺮﺳﺪ تا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﺶ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﺪ؟
ﭼﻮﻥ او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،
ﭼگونه ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﻭل‌هاﯼ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
این ﯾﮏ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮ انسانهاﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺵ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ: " ترس از تغییر..."

@rahrovanehaghighat

تغییر نیاز به تلاش دارد، و انسان ذاتاً تنبل است.
تغییر به معنای رفتن به سوی ناشناخته است
و انسان ترسو است...
او در شناخته ها می‌ماند
حتی اگر شناخته چیزی جز بدبختی برایش نداشته باشد. لااقل شناخته است. او هرگز از مرز شناخته عبور نخواهد کرد. کسی چه می‌داند؟
شخص ممکن است در ناشناخته گم شود. شخص ممکن است قادر به برگشت به خانه و به سوی همان بدبختی، همان همسر، همان شوهر، همان تنش‌ها و همان مسائل نباشد.
مردم در چنان بدبختی هایی هستند که کل زندگیشان چیزی جز یک مرگ تدریجی نیست. آنها نیاز به افرادی دارند که مانند چکش به سر آنها بکوبند تا کمی سرعقل بیایند. افرادی که
خرافات آنها و ترسهای آنها را نابود کنند تا آنها بتوانند جستجوی حقیقت را آغاز کنند. و افرادی که تنبلی آنها را نابود کنند تا آنها در مسیر رشد و قرار بگیرند.
اما مطمئناً مردم چنین افرادی را دوست ندارند. آنهایی که به بشریت عشق می‌ورزند، باید این را قبول کنند که نزد مردم منفور خواهند شد، شاید افراد هوشمند و شجاع بسیار معدودی در اکتشاف عظیم حقیقت و آگاهی به آنها دست بدهند و همراه شوند. اما اکثر مردم از آنها عصبانی خواهند بود. زیرا آن افراد رویاهای آنها را نابود کرده‌اند، آنچه را که موجب تسلی آنها بود، نابود کرده‌اند. آنها حامیان خود را دوست ندارند.

@rahrovanehaghighat

تنها عقاب لذت تنهایی، سکوت، و خطرات بلندی ها را میشناسد. بدون شناختن خطرات، انسان هرگز رشد نمیکند
دین برای همه نیست، آن فقط برای عقاب هاست، آن فقط برای کسانی است که آماده اند خطرناکانه زندگی کنند. چون که تنها آنها می‌توانند حقیقت و معنای زندگی را دریابند و تبدیل به "ابَر انسان" شوند.
اما آنهایی که خیلی نگران امنیت و ایمنی هستند، نمی‌توانند جوینده باشند، نمی‌توانند اکتشاف گر باشند.

@rahrovanehaghighat

شاگردی از استاد خویش پرسید:
چه باید بکنم تا به آزادی دست یابم؟

استاد در پاسخ گفت:
چه کسی تو را در بند کرده...؟

@rahrovanehaghighat

🍁🍃✨🔮✨🍃🍁

✨✨🎆 مراقبه تمرکز نیست 🎆✨✨

در تمرکز موضوعی برای تمرکز هست و کسی برای‌ متمرکز شدن بر موضوع وجود دارد، این دوگانگی است؛

در مراقبه کسی در درون و چیزی در بیرون نیست (یادتان باشد مراقبه تمرکز نیست)؛

هیچ تقسیمی میان درون و بیرون وجود ندارد؛ درون به بیرون جاریست و بیرون به درون جاریست؛

مرز و محدوده دیگر وجود ندارد، درون بیرون است، بیرون درون است؛ این هشیاری دوگانه نیست؛

تمرکز هشیاری دوگانه است؛ به همین دلیل است که تمرکز خستگی به همراه دارد،

به همین دلیل است که وقتی تمرکز می کنی خسته و فرسوده می شوی و تو نمی توانی بیست و چهار ساعت تمرکز کنی؛

مراقبه می تواند بیست و چهار ساعت ادامه داشته باشد، روز و شب، سالیان سال، می تواند تا ابد ادامه داشته باشد، مراقبه خودش آسودگی است؛

این همان است که لائوتزو wei-wu-wei نامیده است، (عمل از طریق بی عملی)؛

این همان است که اساتید ذن می گویند؛

نشستن در سکوت بدون انجام هیچ کاری، بهار می آید و علف خودش رشد می کند، به یاد بسپار «خودش» نباید کاری انجام شود؛

تو علف را بالا نمی کشی که رشد کند، بهار می آید و علف خودش رشد می کند،

وقتی به زندگی اجازه می دهی به راه خود برود، وقتی نمی خواهی هدایتش کنی،

وقتی نمی خواهی هیچ کنترلی بر آن باشد، وقتی دستکاری نمی کنی،

وقتی هیچ نظمی را بر آن تحمیل نمی کنی،

این حالت خود انگیختگی بی انضباط ناب، مراقبه است...

🍁🍃✨🔮✨🍃🍁
@rahrovanehaghighat

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

به راستی چرا بسیاری از مردم از شنیدن حقیقت پریشان میشوند ؟ علت این است که آنان هنوز در روند رشد خود بدانجا نرسیده اند که به خدایگونگی خود پی ببرند. این حقیقت به قدری ساده است که ما غالبا هویت یا همان خویشتن خویش را نادیده میگیریم.

@rahrovanehaghighat
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

آدمی به عنوان موجود آگاه ، خود را از مجرای ذهن و جسم متجلی می کند.
تا وقتی که آگاهی وی از قید ذهن و ماده رها نشده باشد ، نمی تواند به خودشناسی و خداشناسی برسد.
اگر ذهن متوجه روح شود ، معنوی گشته و به عشق و آرامش دست خواهد یافت.

@rahrovanehaghighat

🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

✨انسان معنوی کیست؟✨
انسان معنوی اهل مداراست
خیر خواهی محض است
متعادل و میانه روست
اهل جلوه گری و نمایش نیست
اگر در جمعی حضور داشته باشد
نمی توان از سر و شکل و لباسش او را شناخت.
کم گو و گزیده گوست.
به پدیده ها با شوخ طبعی نگاه می کند
شنونده ای صبور و شکیباست.
همیشه مثل نسیم آرام و نوازشگر است
هر چند ممکن است در درون دستخوش
طوفانی مهیب باشد.
لب هایش به تبسم عادت دارد.
اندوه و ترس خود را فرا فکن نمی کند.

قانع و گنجشک روزی است.
هیچ وقت برای هیچ کاری عجله نمی کند
چرا که به زندگی ایمان دارد.
در نوعی پوچی خلاقانه و هوشمندانه
غوطه ور است.

هیچ چیز را جدی نمی گیرد،
و در عین حال از کنار هیچ چیز با
بی تفاوتی عبور نمی کند.
همیشه حاضر و ناظر است.
هرگاه لازم بداند به طریقی ظریف و
خردمندانه مداخله می کند.

انسان معنوی هیجان زده نمی شود.
نه در سور
نه در سوگ

انسان معنوی عاشقی تمام عیار است.

نشانه ی یک فرد سالم چیست؟ 
این است که هر جا که باشد خوشحال است.
وی همه جا آرام و خونسرد است. در درون و بیرون، همیشه راحت و در آرامش است، گویی حتی در جهنم هم چنین فردی احساس راحتی خواهد داشت. 
یک فرد سالم از هیچ کس متنفر نبوده و از هیچ چیز بدش نمی آید. عشق کامل، عشق کیهانی از درون او جاری است و هیچ تنش، فشار یا اصطکاکی با کسی در جایی ندارد.
این ها نشانه های سلامت واقعی

همین که تماشاگر فکرکننده شوید،
سطح بالاتری از آگاهی فعال می‌گردد،
آنگاه به تدریج متوجه می‌شوید که در ورای فکر، گستره عظیمی از شعور وجود دارد که فکر فقط بخش کوچکی از آن است.

متوجه می‌شوید که تمامی چیزهای به راستی مهم مانند زیبایی، عشق، خلاقیت، شادی، آرامش درونی از ورای ذهن بر می‌خیزند.

به این ترتیب آهسته آهسته بیدار شويد

مردم زود گول میخورند چون تشنه ی آرامشِ فوری هستند ، برای همین دامهایی را که در پشت وعده های بزرگ پنهان است نمی بینند

نمی‌توانید انسان‌ها را برده سازید مگر اینکه آنها را وادار کنید که احساس گناه کنند احساس گناه نیرنگی‌ست که با آن می‌توان همه را به بردگی گرفت

از پنجره به پیاده‌رویِ مملو از جمعیّت نگاه کرد. گفت: می‌بینی، لباس‌هایی هستند که راه می‌روند، دروغ می‌گویند، عاشق می‌شوند، می‌میرند... کمتر لباسی آن بیرون است که درونش " انسان" وجود داشته باشد. به‌راستی که این دنیا یک رختکنِ بزرگ

همواره آزاد باشید، اما آگاه باشید که آزادی حقیقی مخالف با اسارت نیست، بلکه وراي اسارت است. اگر بتوانی حتـی در یـک زنـدان نیز آزاد باشی، تنها آن وقت است که حقیقتا آزاد هستی. آنگاه آزادي تو کیفیتی روحانی دارد. آنگاه می توانی در بیرون در زنجیر باشی و بـا این وجود، در عمق درون، همچون پرنده اي در آسمان آزاد