در پرواز هیجده ساعته نشستم به سمت بوینس آیرس پایتخت #آرژانتین ، جایی که قراره من رو ببره به سمت پاتاگونیا، آخر دنیا.
جایی که شش سال پیش در کوله‌گردی شش ماهه در آمریکای جنوبی، بعد از گذشتن از برزیل کلمبیا اکوادور پرو بولیوی و شیلی، دیگه نتونستم مسیر رو ادامه بدم و پاتاگونیای آرژانتین فقط برام یه آرزو شد. آرزویی که حالا در مسیرش هستم و در راه دارم به صدای مرسدس سوسا خواننده آرژانتینی گوش می‌کنم و آهنگ معروف Gracias A la Vida که سوسا با این صدای گرم، زیبا و البته حزین از زندگی تشکر میکنه و میخونه:
شکر زندگی را
که به من این چنین بخشندگی کرد..
به پاهای خسته ام توان راه رفتن داد
که با آن از شهرها و برکه ها بگذرم
سواحل و صحراها و کوهها و دشتها را، درنوردم
و به خانه‌ی تو، خیابان تو و حیاط پشتی خانه‌ی تو برسم...